- 17 June 2006
- 1,235
Όταν ανακάλυψα το avforum πριν από τρία χρόνια περίπου, σχεδόν δεν ήξερα τι σημαίνουν οι λέξεις βιντεοπροβολέας και βιντεοπροβολή. Η εμπειρία μου περιοριζόταν σε κάποιους προβολείς που είχα δει στημένους σε εκθέσεις, να προβάλουν κάτω από εντελώς λανθασμένες συνθήκες (πολλά και πολύ δυνατά φώτα κτλ.).
Τα έμπειρα μέλη του forum με βοήθησαν πολύ να εμπλουτίσω και να εμβαθύνω τις γνώσεις μου γύρω από το τι σημαίνει σωστή κινηματογραφική εικόνα, αργότερα βέβαια γνώρισα το κύριο Κεφάλα με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται αυτό!
Είχα βέβαια, ήδη ανακαλύψει το πρώτο δισκάκι αναφοράς το περίφημο DVE (Digital Video Essentials) του Joe Kane και είχα ασχοληθεί μαζί του. Ακόμα και μετά από δύο ολόκληρα χρόνια που το έχω στην κατοχή μου, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω εξαντλήσει ούτε τις μισές από τις δυνατότητες που παρέχει, μια και δεν κάθισα ποτέ, για παράδειγμα, να σετάρω ηχητικά το σύστημά μου με τη βοήθεια του DVE.
Πριν από ένα χρόνο και κάτι, ο Τάκης Σωτηρόπουλος άνοιξε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα κατά την άποψή μου, που είχαν ανοίξει ποτέ στο avforum στους βιντεοπροβολείς. Ονομαζόταν «Ανάλυση και κουβεντούλα για την blacker than black πληροφορία» (και εύχομαι ολόψυχα να μπορέσει να διασωθεί το συγκεκριμένο θέμα). Το θέμα γέμισε πολλές σελίδες και ενεπλάκησαν σε αυτό σχεδόν όλα τα έμπειρα μέλη του forum. Το θέμα παρουσίασε εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί βοήθησε πολλά μέλη (ανάμεσά τους κι εγώ) να κατανοήσουμε πολύ καλύτερα τι σημαίνει κλίμακα φωτεινότητας και IRE, πώς σχετίζονται με τα λεγόμενα digitals που ορίζουν τη φωτεινότητα στα pc, ενώ αργότερα έσκασαν και τα περίφημα πατερνάκια του Mark Sydow για την μικρομετρική ρύθμιση του μαύρου και του λευκού.
Με αφορμή ένα μήνυμα του Τάκη Σωτηρόπουλου, συνειδητοποίησα ξαφνικά τον συσχετισμό ανάμεσα στα πάτερνς που χρησιμοποιούνται στα δισκάκια αναφοράς και σε αυτά που μπορεί κάποιος πολύ εύκολα και απλά (σχετικό είναι αυτό) να σχεδιάσει στο γνωστό πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας Photoshop.
Από τότε και για ένα διάστημα πέντε έξι μηνών, έφαγα πραγματικά πολύ μεγάλο κόλλημα, σχεδιάζοντας πάμπολλα πατερνάκια, τα περισσότερα από αυτά δικής μου έμπνευσης, αλλά το κόλλημά μου το μεγάλο ήταν να σχεδιάσω πατερνάκια πανομοιότυπα με αυτά που περιέχονται σε δισκάκια όπως το DVE και που να συμπεριφέρονται όμως και πανομοιότυπα κατά τη ρύθμιση της εικόνας. Συμπαραστάτης και αρωγός σε αυτή τη προσπάθεια ήταν ο Κώστας Κεφάλας, άλλωστε αυτή η διαδικασία μας έφερε πολύ κοντά και μετέτρεψε τη γνωριμία μας σε μια δυνατή φιλία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Εύλογα θα μου πείτε, μα τι βρίσκεις επιτέλους στα πατερνάκια αναφοράς και σε γοητεύουν τόσο πολύ; Δεν είναι παρά στατικές εικόνες, που λογικά σε οποιονδήποτε νορμάλ άνθρωπο, προκαλούν αφόρητη βαριεστημάρα μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ειλικρινά δεν έχω μια πειστική απάντηση για να σας δώσω. Ίσως η ικανότητά τους να ξεγυμνώνουν όλα τα μυστικά της εικόνας σε ελάχιστα δευτερόλεπτα – το μόνο που χρειάζεται είναι η ανάλογη εμπειρία για να τα διακρίνεις! Και μην σκεφτείτε ούτε στιγμή ότι θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να διακρίνει τα πάντα, άντε να βλέπω το 10-20% από αυτά που θα έβλεπε κάποιος πολύ έμπειρος reviewer.
Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει κανένας τομέας της εικόνας που να μην ξεγυμνώνεται στα ειδικά σχεδιασμένα γι’ αυτόν πάτερνς αναφοράς. Το μόνο που απαιτείται είναι φαντασία και δημιουργικότητα κατά το σχεδιασμό τους. Για παράδειγμα, τώρα τελευταία, λάτρεψα ένα πατερνάκι που μας έδειξε ο Βαγγέλης Λάμπρου κατά την παρουσίαση του scaler Crystalio II. Το πατερνάκι περιέχεται εσωτερικά στα μενού του scaler (είναι δηλαδή εργοστασιακό), ενώ ο σκοπός του είναι να δείχνει αν επιτυγχάνεται η περιβόητη αντιστοίχηση 1:1 στα πίξελς ανάμεσα στον scaler και το προβολέα που τροφοδοτεί. Περιέχει απλώς τη φράση 1:1 pixel maping, επαναλαμβανόμενη πολλές φορές σε σειρές κειμένου, τη μία δίπλα στην άλλη και τα γράμματα έχουν όλα πάχος ένα πίξελ! Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να «διαβάσεις» στα γρήγορα και από κοντά το πάνελ σου! Αν πουθενά δεν σπάει κάποιο γράμμα, κι αν πουθενά τα γράμματα δεν καταλαμβάνουν δεύτερη γραμμή από πίξελς (στο πάχος), έχεις την περιβόητη αντιστοίχηση στο τσεπάκι!
Τέλος, θα πρέπει να πω ότι παρόλο που λατρεύω τα πάτερνς αναφοράς, ο προσωπικός παράγοντας (δηλ. τα μάτια μου), παίζει πάντα κάποιο ρόλο. Δηλαδή, μερικές φορές κι εγώ ρυθμίζω την εικόνα κάπως διαφορετικά από αυτό που μου υπαγορεύουν τα πάτερνς, απλώς επειδή έτσι η εικόνα μου «κάθεται» καλύτερα. Μέσα μου όμως ξέρω ότι βλέπω λάθος, γιατί πολύ απλά υπάρχει ένας αλάθητος κανόνας:
Τα πάτερνς αναφοράς έχουν πάντα δίκιο!
Ελπίζω να καταλάβατε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ο πρόλογος όσων θα επακολουθήσουν τις επόμενες μέρες! Να ξέρετε λοιπόν ότι ένας πανεύκολος τρόπος για να καταπολεμήσετε την αϋπνία, θα είναι να διαβάζετε αυτό το θέμα!
Τα έμπειρα μέλη του forum με βοήθησαν πολύ να εμπλουτίσω και να εμβαθύνω τις γνώσεις μου γύρω από το τι σημαίνει σωστή κινηματογραφική εικόνα, αργότερα βέβαια γνώρισα το κύριο Κεφάλα με όλες τις συνέπειες που συνεπάγεται αυτό!
Είχα βέβαια, ήδη ανακαλύψει το πρώτο δισκάκι αναφοράς το περίφημο DVE (Digital Video Essentials) του Joe Kane και είχα ασχοληθεί μαζί του. Ακόμα και μετά από δύο ολόκληρα χρόνια που το έχω στην κατοχή μου, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω εξαντλήσει ούτε τις μισές από τις δυνατότητες που παρέχει, μια και δεν κάθισα ποτέ, για παράδειγμα, να σετάρω ηχητικά το σύστημά μου με τη βοήθεια του DVE.
Πριν από ένα χρόνο και κάτι, ο Τάκης Σωτηρόπουλος άνοιξε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα κατά την άποψή μου, που είχαν ανοίξει ποτέ στο avforum στους βιντεοπροβολείς. Ονομαζόταν «Ανάλυση και κουβεντούλα για την blacker than black πληροφορία» (και εύχομαι ολόψυχα να μπορέσει να διασωθεί το συγκεκριμένο θέμα). Το θέμα γέμισε πολλές σελίδες και ενεπλάκησαν σε αυτό σχεδόν όλα τα έμπειρα μέλη του forum. Το θέμα παρουσίασε εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί βοήθησε πολλά μέλη (ανάμεσά τους κι εγώ) να κατανοήσουμε πολύ καλύτερα τι σημαίνει κλίμακα φωτεινότητας και IRE, πώς σχετίζονται με τα λεγόμενα digitals που ορίζουν τη φωτεινότητα στα pc, ενώ αργότερα έσκασαν και τα περίφημα πατερνάκια του Mark Sydow για την μικρομετρική ρύθμιση του μαύρου και του λευκού.
Με αφορμή ένα μήνυμα του Τάκη Σωτηρόπουλου, συνειδητοποίησα ξαφνικά τον συσχετισμό ανάμεσα στα πάτερνς που χρησιμοποιούνται στα δισκάκια αναφοράς και σε αυτά που μπορεί κάποιος πολύ εύκολα και απλά (σχετικό είναι αυτό) να σχεδιάσει στο γνωστό πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας Photoshop.
Από τότε και για ένα διάστημα πέντε έξι μηνών, έφαγα πραγματικά πολύ μεγάλο κόλλημα, σχεδιάζοντας πάμπολλα πατερνάκια, τα περισσότερα από αυτά δικής μου έμπνευσης, αλλά το κόλλημά μου το μεγάλο ήταν να σχεδιάσω πατερνάκια πανομοιότυπα με αυτά που περιέχονται σε δισκάκια όπως το DVE και που να συμπεριφέρονται όμως και πανομοιότυπα κατά τη ρύθμιση της εικόνας. Συμπαραστάτης και αρωγός σε αυτή τη προσπάθεια ήταν ο Κώστας Κεφάλας, άλλωστε αυτή η διαδικασία μας έφερε πολύ κοντά και μετέτρεψε τη γνωριμία μας σε μια δυνατή φιλία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Εύλογα θα μου πείτε, μα τι βρίσκεις επιτέλους στα πατερνάκια αναφοράς και σε γοητεύουν τόσο πολύ; Δεν είναι παρά στατικές εικόνες, που λογικά σε οποιονδήποτε νορμάλ άνθρωπο, προκαλούν αφόρητη βαριεστημάρα μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ειλικρινά δεν έχω μια πειστική απάντηση για να σας δώσω. Ίσως η ικανότητά τους να ξεγυμνώνουν όλα τα μυστικά της εικόνας σε ελάχιστα δευτερόλεπτα – το μόνο που χρειάζεται είναι η ανάλογη εμπειρία για να τα διακρίνεις! Και μην σκεφτείτε ούτε στιγμή ότι θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να διακρίνει τα πάντα, άντε να βλέπω το 10-20% από αυτά που θα έβλεπε κάποιος πολύ έμπειρος reviewer.
Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει κανένας τομέας της εικόνας που να μην ξεγυμνώνεται στα ειδικά σχεδιασμένα γι’ αυτόν πάτερνς αναφοράς. Το μόνο που απαιτείται είναι φαντασία και δημιουργικότητα κατά το σχεδιασμό τους. Για παράδειγμα, τώρα τελευταία, λάτρεψα ένα πατερνάκι που μας έδειξε ο Βαγγέλης Λάμπρου κατά την παρουσίαση του scaler Crystalio II. Το πατερνάκι περιέχεται εσωτερικά στα μενού του scaler (είναι δηλαδή εργοστασιακό), ενώ ο σκοπός του είναι να δείχνει αν επιτυγχάνεται η περιβόητη αντιστοίχηση 1:1 στα πίξελς ανάμεσα στον scaler και το προβολέα που τροφοδοτεί. Περιέχει απλώς τη φράση 1:1 pixel maping, επαναλαμβανόμενη πολλές φορές σε σειρές κειμένου, τη μία δίπλα στην άλλη και τα γράμματα έχουν όλα πάχος ένα πίξελ! Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να «διαβάσεις» στα γρήγορα και από κοντά το πάνελ σου! Αν πουθενά δεν σπάει κάποιο γράμμα, κι αν πουθενά τα γράμματα δεν καταλαμβάνουν δεύτερη γραμμή από πίξελς (στο πάχος), έχεις την περιβόητη αντιστοίχηση στο τσεπάκι!
Τέλος, θα πρέπει να πω ότι παρόλο που λατρεύω τα πάτερνς αναφοράς, ο προσωπικός παράγοντας (δηλ. τα μάτια μου), παίζει πάντα κάποιο ρόλο. Δηλαδή, μερικές φορές κι εγώ ρυθμίζω την εικόνα κάπως διαφορετικά από αυτό που μου υπαγορεύουν τα πάτερνς, απλώς επειδή έτσι η εικόνα μου «κάθεται» καλύτερα. Μέσα μου όμως ξέρω ότι βλέπω λάθος, γιατί πολύ απλά υπάρχει ένας αλάθητος κανόνας:
Τα πάτερνς αναφοράς έχουν πάντα δίκιο!
Ελπίζω να καταλάβατε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ο πρόλογος όσων θα επακολουθήσουν τις επόμενες μέρες! Να ξέρετε λοιπόν ότι ένας πανεύκολος τρόπος για να καταπολεμήσετε την αϋπνία, θα είναι να διαβάζετε αυτό το θέμα!