Με αφορμή ένα πρόσφατο ποστ του Σπύρου Κωστόπουλου, θέλω εμείς οι παλιότεροι που γνώρισαν και λάτρεψαν αυτό το υπέροχο κόμικ (το καλύτερο που έχει περάσει ποτέ από τα χέρια μου) να καταθέσουμε τις αναμνήσεις μας και να αποδώσουμε φόρο τιμής στον σουρεαλιστή δημιουργό του Μπενίτο Τζακοβίττι (και όχι Τζακομέττι όπως από λάθος έγραψα).
Κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, εποχή που έκαναν την εμφάνιση τους στην ελληνική αγορά και άλλα κόμικς από την Ιταλία (π.χ. Τζώνυ Λόγκαν).
Ο Κόκο Μπιλ ήταν μεγάλου σχήματος (περίπου σαν το Λούκυ Λουκ), με όλες τις σελίδες του σε τετραχρωμία και απαγορευτικά ακριβός για το χαρτζιλίκι μου. Επειδή όμως ο διανομέας του πρακτορείου άφηνε χαράματα τις εφημερίδες και τα περιοδικά στο μαγαζί του πατέρα μου για να τα πάρει ο εφημεριδοπώλης όταν άνοιγε το δικό του μαγαζί, πήγαινα νωρίς, πριν το σχολείο και διάβαζα στα κλεφτά ότι προλάβαινα!
Το χιούμορ του πηγαίο, ένα σουρεαλιστικό όργιο! Τρένο - φάντασμα που έσβηνε τα ίχνη του (και τις ράγες) με γομολάστιχα στο πίσω μέρος του, σαλάμια, κουβαρίστρες, ζάρια, ψαροκόκκαλα (το σήμα κατατεθέν του σκιτσογράφου) στο φόντο των καρρέ, πουλιά με το τσιγάρο στο στόμα (όπως και το άλογο του Κόκο Μπιλ), άλογα χωρίς πόδια που περπατούσε ο αναβάτης τους, γριές με καπνοδόχο στο πίσω μέρος του καπέλου τους, και πάνω απ' όλα το απίστευτο διάπυρο βλέμμα που ζωγράφιζε στις φάτσες του, μείγμα παράνοιας, γελοιότητας και μανίας:
Στα τελευταία τεύχη του προστέθηκαν ιστορίες και με έναν άλλο ήρωα του Τζακοβίττι, το Ζορρό Κιντ:
Από εκεί θυμάμαι το απίστευτο:
Σαλούν, διαδοχικά καρέ.
Στο πρώτο υπάρχει μια επιγραφή με ένα απαγορευτικό μήνυμα.
Στο δεύτερο το μήνυμα αλλάζει.
Οι αλλαγές συνεχίζονται στα επόμενα καρέ...
Στο προτελευταίο η επιγραφή γράφει: απαγορεύονται όλα!
Στο τελευταίο γράφει: απαγορεύεται κάτι!
Η τελευταία φορά που συνάντησα τεύχη του ήταν πριν από είκοσι χρόνια στο Πανεπιστήμιο, όπου ένας φίλος τα είχε κρατήσει όλα! Το γέλιο που είχα ρίξει τότε το θυμάμαι ακόμη! Φυσικά ο άνθρωπος αυτός τα πρόσεχε σα να ήταν πάπυροι από τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Υπάρχει κανείς από το φόρουμ που να έχει διασώσει τεύχη του;
