Εχετε αγοράσει δίσκους που δεν τους αντέχετε , που δεν έχετε καταφέρει μέχρι στιγμής να τους ακούσετε ολόκληρους και που κατα την συνήθη πορεία δεν πρόκειται να ακούσετε ποτέ ολόκληρους , όσο φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλλετε ( είτε γιατί είναι κάκιστοι , είτε γιατί είναι βαρετοί , είτε γιατί ενώ σε γενικές γραμμές δικαιούνται περισσοτέρων ακροάσεων έχουν κάποιο στοιχείο , τόσο αντιπαθητικό ευθύς εξ αρχής που καθιστά αδύνατη την ακρόαση τους ) . Εγώ που αγοράζω πολλούς δίσκους γιατί θέλω να διαμορφώνω γνώμη για τα μουσικά δρώμενα από πρώτο χέρι, την έχω πατήσει αρκετές φορές τα τελευταία 30χρόνια . Γεγονός είναι πάντως , πως παλιότερα μου συνέβαινε με πολύ μικρότερη συχνότητα απ' ότι τα τελευταία χρόνια .
Να και μερικά παραδείγματα δίσκων που δεν έχω καταφέρει να ακούσω μέχρι το τέλος ( περιορίζομαι στα τελευταία χρόνια ) - η σειρά είναι αξιολογική( από το αντιπαθέστερο εν γένει προς το λιγότερο αντιπαθές )
1. LOVELESS - My bloody Valentyne( το είδος του δίσκου που όταν τελειώνει η μουσική , το μόνο που έχεις να πείς είναι : "Ααααχ" - άσκοπος θόρυβος )
2. STEAL THIS ALBUM -Synstem of a dawn( καραγκιόζηδες - κατά κυριολεξίαν , γελωτοποιοί )
3. DRIFT - Scott Walker( για την φαιδρότητα που θέλει να περάσει ως μουσική τα έχουμε πει κι αλλού )
4. TALK - Sigut Ross(?)
5. THE BACK ROOM - TheEditors(ποπ για 12χρονα χωρίς έμπνευση - δύο τραγούδια και δέκα παραλλαγές )
6. MEET ME IN LONDON - Antonio Forccione / Sabina Sciubba( χαϊφιντελίστικο ντουέτο με χάϊ εντ ηχογράφηση που μπορεί να κοιμίσει κουκουβάγια στα άγρια μεσάνυχτα )
7. REAL GONE - Tom Waits ( στα όρια της κακοφωνίας )
8. TUSK - Fleetwood mac( όλη η σαβούρα του αμερικάνικου μέϊνστριμ )
9. 10.000 DAYS - Tool( μεγαλεπήβολες προθέσεις και ευσεβείς πόθοι από τον Κάσπερ το φαντασματάκι που νόμιζε ότι ήταν the Entity )
10. FRANCIS THE MUTE - Mars Volta( όλα τα κλισέ του prog metal , υψηλή δεξιοτεχνία χωρίς ακοπό , ανούσια επίδειξη )
11. MISERY IS A BUTTERFLY - Blonde redhead( απλώς η αντιπαθέστερη φωνή όλων των εποχών - κρίμα γιατί έχουν καλούτσικες συνθέσεις )
Να και μερικά παραδείγματα δίσκων που δεν έχω καταφέρει να ακούσω μέχρι το τέλος ( περιορίζομαι στα τελευταία χρόνια ) - η σειρά είναι αξιολογική( από το αντιπαθέστερο εν γένει προς το λιγότερο αντιπαθές )
1. LOVELESS - My bloody Valentyne( το είδος του δίσκου που όταν τελειώνει η μουσική , το μόνο που έχεις να πείς είναι : "Ααααχ" - άσκοπος θόρυβος )
2. STEAL THIS ALBUM -Synstem of a dawn( καραγκιόζηδες - κατά κυριολεξίαν , γελωτοποιοί )
3. DRIFT - Scott Walker( για την φαιδρότητα που θέλει να περάσει ως μουσική τα έχουμε πει κι αλλού )
4. TALK - Sigut Ross(?)
5. THE BACK ROOM - TheEditors(ποπ για 12χρονα χωρίς έμπνευση - δύο τραγούδια και δέκα παραλλαγές )
6. MEET ME IN LONDON - Antonio Forccione / Sabina Sciubba( χαϊφιντελίστικο ντουέτο με χάϊ εντ ηχογράφηση που μπορεί να κοιμίσει κουκουβάγια στα άγρια μεσάνυχτα )
7. REAL GONE - Tom Waits ( στα όρια της κακοφωνίας )
8. TUSK - Fleetwood mac( όλη η σαβούρα του αμερικάνικου μέϊνστριμ )
9. 10.000 DAYS - Tool( μεγαλεπήβολες προθέσεις και ευσεβείς πόθοι από τον Κάσπερ το φαντασματάκι που νόμιζε ότι ήταν the Entity )
10. FRANCIS THE MUTE - Mars Volta( όλα τα κλισέ του prog metal , υψηλή δεξιοτεχνία χωρίς ακοπό , ανούσια επίδειξη )
11. MISERY IS A BUTTERFLY - Blonde redhead( απλώς η αντιπαθέστερη φωνή όλων των εποχών - κρίμα γιατί έχουν καλούτσικες συνθέσεις )