Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

[Sonorus]

Καλοί όλοι αυτοί που αναφέρατε αλλά σαν τον κύκλο του Gary Bertini , δεν έχει!!!
Ο μοναδικός που είναι σταθερής ποιότητας και απόδοσης από την αρχή μέχρι το τέλος.
Μπορεί να μην είναι όλες διαμάντια αλλά καμία δεν είναι λιγότερο από πολύ καλή.

 

[Maestro]

Στα must να προσθέσω την 3η του Abbado (Berliner, 1999) . Αν κάποιος με υποχρέωνε να κρατήσω μόνο μια 3η, αυτή θα ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία.

 

[Δημοκηδής]

Πώς αλλάζουν οι καιροί...
Θυμάμαι ότι κάποτε, πολλά χρόνια (ή αιώνες) πριν, δεν ήσουν τόσο ένθερμος με τον Λέννυ. Τον θεωρούσες δημοσιοσχεσίτη (που ήταν ως ένα βαθμό) και δεν θυμάμαι τι άλλο του είχες προσάψει.
Η αλήθεια είναι ότι ο Λέννυ έτρεφε τεράστια αγάπη για την μουσική του Μάλερ κα πρέπει να του πιστώσουμε σεβαστό μερίδιο στην προώθησή της. Μην ξεχνάμε ότι ηχογράφησε τον πρώτο ολοκληρωμένο κύκλο με τις Συμφωνίες. Δεν νοείται σοβαρός Μαλερικός που να μην έχει και τους δύο κύκλους του Bernstein, όχι μόνο τον πρώτο.
Όσον αφορά τα must, για 6η, μιας και το έφερε η κουβέντα, πρέπει οπωσδήποτε να μνημονευθούν οι Barbirolli και Sanderling (υιός).

Όλα τα θυμάσαι !

Η πλήρης μεταστροφή των αισθημάτων του για τον Μπερνστάιν αποτυπώνεται στο μακροσκελές νήμα για το Τραγούδι της γης. Ήταν το δικό μου Μέα Κούλπα !

 

[Δημοκηδής]

Καλοί όλοι αυτοί που αναφέρατε αλλά σαν τον κύκλο του Gary Bertini , δεν έχει!!!
Ο μοναδικός που είναι σταθερής ποιότητας και απόδοσης από την αρχή μέχρι το τέλος.
Μπορεί να μην είναι όλες διαμάντια αλλά καμία δεν είναι λιγότερο από πολύ καλή.
View attachment 178349

Πέτρο, μου το είχε ξαναπεί και το είχα ψάξει, τουλάχιστον για τις ερμηνείες που δεν ήξερα. Δεν μπορώ να πω πώς συντάσσομαι. Βέβαια αυτά τα θέματα είναι υποκειμενικά και παίζει ρόλο το ζητούμενο από την μουσική του Μάλερ. Ο Μπερτίνι, σε μένα τουλάχιστον, δεν βγάζει ούτε στο ελάχιστο την παρηγορητική φύση της μουσικής. Βγάζει ίσως με ακρίβεια τον ''Μηχανικό'' , τον 'Κατασκευαστή'' Μάλερ, μα όχι τον στοχαστή και τον ποιητή.

 

[Δημοκηδής]

Στα must να προσθέσω την 3η του Abbado (Berliner, 1999) . Αν κάποιος με υποχρέωνε να κρατήσω μόνο μια 3η, αυτή θα ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία.

Ιάσωνα, εννοείται ότι υπάρχουν μεμονωμένα εξαιρετικές περιπτώσεις και σίγουρα Αμπάντο / 3η είναι μέσα.

Είναι κρίμα που δεν κυκλοφόρησε ποτέ και το τραγούδι της γης με Αμπάντο , Φον Οττερ και Γιόνας, από την ζωντανή εκτέλεση , λίγο πριν πεθάνει, στα πλαίσια των festivities του 2010-11. Πρέπει να υπάρχει το βίντεο στο αρχείο του Βερολίνου αν έχεις συνδρομή.

 

[Sonorus]

Πέτρο, μου το είχε ξαναπεί και το είχα ψάξει, τουλάχιστον για τις ερμηνείες που δεν ήξερα. Δεν μπορώ να πω πώς συντάσσομαι. Βέβαια αυτά τα θέματα είναι υποκειμενικά και παίζει ρόλο το ζητούμενο από την μουσική του Μάλερ. Ο Μπερτίνι, σε μένα τουλάχιστον, δεν βγάζει ούτε στο ελάχιστο την παρηγορητική φύση της μουσικής. Βγάζει ίσως με ακρίβεια τον ''Μηχανικό'' , τον 'Κατασκευαστή'' Μάλερ, μα όχι τον στοχαστή και τον ποιητή.

Όπως τα λες Σπύρο , το ζήτημα είναι υποκειμενικό.
Βέβαια τείνω να συμφωνήσω λίγο μαζί σου αφού στις συγκεκριμένες ερμηνείες το δράμα και η δύναμη υπερισχύουν της Βακχικής αποθέωσης της φύσης και του φωτός εν τέλει.
Εστιάζει πιο πολύ στην τραγωδία και δείχνει να μην πιστεύει ιδιαίτερα στην λύση του δράματος που μας δίνει ο συνθέτης.
Μήπως έχει δίκιο;

 

[Skakinen]

Η πλήρης μεταστροφή των αισθημάτων του για τον Μπερνστάιν αποτυπώνεται στο μακροσκελές νήμα για το Τραγούδι της γης. Ήταν το δικό μου Μέα Κούλπα !

Μπήκα και ξαναδιάβασα το νήμα. Τι διαμάντι είναι αυτό ρε φίλε! Προτρέπω ένθερμα τους πάντες, Μαλερικούς και μη, ροκάδες, τζαζόφιλους, ρεμπέτες και καρεκλάδες, να μπουν να το διαβάσουν. Πρόκειται για μια από τις λαμπρότερες στιγμές της Μουσικής Κατηγορίας.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Στα must να προσθέσω την 3η του Abbado (Berliner, 1999) . Αν κάποιος με υποχρέωνε να κρατήσω μόνο μια 3η, αυτή θα ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία.

Όχι του Horenstein;

 

[Δημοκηδής]

Όπως τα λες Σπύρο , το ζήτημα είναι υποκειμενικό.
Βέβαια τείνω να συμφωνήσω λίγο μαζί σου αφού στις συγκεκριμένες ερμηνείες το δράμα και η δύναμη υπερισχύουν της Βακχικής αποθέωσης της φύσης και του φωτός εν τέλει.
Εστιάζει πιο πολύ στην τραγωδία και δείχνει να μην πιστεύει ιδιαίτερα στην λύση του δράματος που μας δίνει ο συνθέτης.
Μήπως έχει δίκιο;

Φίλε, εγώ χρειάζομαι κάποιον να με χτυπάει μαλακά στην πλάτη και να μου λέει : _ Θα περάσει κι αυτό ...

Βέβαια, σε λίγα χρόνια, ίσως να το βλέπω αλλιώς, αυτά αλλάζουν.

 

[Sonorus]

Τι θα έλεγες για λίγο Μότσαρτ;
Να τώρα ακούω Elvira Madigan...

 

[Skakinen]

Φίλε, εγώ χρειάζομαι κάποιον να με χτυπάει μαλακά στην πλάτη και να μου λέει : _ Θα περάσει κι αυτό ...

Βέβαια, σε λίγα χρόνια, ίσως να το βλέπω αλλιώς, αυτά αλλάζουν.

Δέχομαι ότι τα βιώματα του δημιουργού περνάνε ως ένα βαθμό στο έργο του. Τις περισσότερες φορές όμως, εμείς οι ακροατές, αποδίδουμε προθέσεις στον συνθέτη και ιδιότητες στα μουσικά έργα, που μόνο στο μυαλό μας υπάρχουν (ή θέλουμε να υπάρχουν ή έχουμε ανάγκη να υπάρχουν). Αυτή είναι, μεταξύ άλλων και η μαγεία της μουσικής. Μπορεί να λειτουργήσει και ως ένα παρηγορητικό χάδι (για κάποιους) αλλά μπορεί να λειτουργήσει και ως ένας ηχητικός πίνακας ή μια ηχητική μαθηματική σχέση (για κάποιους άλλους). Οπότε, Σπύρο, συμφωνώ απολύτως με τον φίλο σου που όταν του ανέλυες το πάθος και την ερωτική λύσσα κάποιων έργων του Μπραμς, σου έλεγε ότι "αυτά είναι στο μυαλό μας και αν ρωτούσαμε τον ίδιο τον Μπραμς τι σκεπτόταν/ένοιωθε όταν συνέθετε τα συγκεκριμένα, αυτός κατά πάσα πιθανότητα θα απαντούσε : ''...τίποτε...''"

 

[spageo]

Μέρα Χαιρετισμών σήμερα και ταυτόχρονα μιά μέρα μετά την επίσημη "πρώτη" των 200χρονων της Επανάστασης του '21 σκέφτηκα να αναρτήσω το 4ο και τελευταίο μέρος από την 1η συμφωνία του Μανώλη Καλομοίρη (της "Λεβεντιάς").....
"Η Συμφωνία της Λεβεντιάς, έργο 21, για μεγάλη ορχήστρα και χορωδία, είναι ορόσημο όχι μόνο για τη δημιουργική πορεία του Καλομοίρη, αλλά και για όλη την Ελληνική μουσική: είναι η πρώτη, χρονολογικά, ελληνική συμφωνία και συνάμα έργο ρωμαλέο και μεγαλόπνοο, που επηρέασε την εξέλιξη της μουσικής στην Ελλάδα. Γράφτηκε το 1918 με 1920, οπότε και εκτελέστηκε για πρώτη φορά, στο Ηρώδειο με διευθυντή το συνθέτη, στις Γιορτές της Νίκης, όπου ήταν παρών και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αναθεωρήθηκε το 1937 και ξαναδουλεύτηκε άλλη μια φορά, τελειωτικά, το 1952.
Η εκτέλεση της συμφωνίας σ' αυτή την περίσταση στηρίζεται στο οριστικό, τελευταίο χειρόγραφο του Καλομοίρη, που συμπληρώθηκε το 1952. Με βάση το χειρόγραφο αυτό διορθώθηκαν από τον αρχιμουσικό Βύρωνα Φιδετζή πλήθος σημαντικά σφάλματα, ασάφειες και παραλείψεις (λανθασμένες ή ελλείπουσες νότες, ενδείξεις δυναμικής, ρυθμού κτλ) που υπήρχαν στην τυπωμένη παρτιτούρα καθώς και στο υλικό της ορχήστρας. Για ορισμένα ιδιαίτερα προβληματικά σημεία έγινε επίσης αντιπαραβολή και μετά δυο προγενέστερα χειρόγραφα του συνθέτη με σκοπό τη μεγαλύτερη δυνατή αυθεντικότητα του μουσικού κειμένου που χρησιμοποιήθηκε στην ηχογράφηση."
(Ανάρτηση από GreekMusicTv)

M.ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ: Συμφωνία της Λεβεντιάς (4ο μέρος)​

....εδώ Δαίμονες δες υπάρχουν, μόνο Θεοί

​

 

[spageo]

Μέσα της δεκαετίας του '50 πιτσιρικάς μαθητής στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και φανατικός αναγνώστης, τότε της εβδομαδιαίας παιδικής σειράς "Γέλιο & Χαρά" των εκδόσεων ΑΤΛΑΝΤΙΣ (Πεχλιβανίδη) σε κάποιο απ' τα πρώτα τεύχη "Μίκυ Μάους" υπήρχε η ιστοριούλα "Ο μαθητευόμενος Μάγος" σε έγχρωμα σκίτσα (τότε η λέξη κόμικς δεν είχε μπεί στο λεξιλόγιο), όπου ο Μίκυ ήταν υπηρέτης σε ένα Μάγο, που τού ανέθεσε να σκουπίσει.....κλπ - τη συνέχεια, φαντάζομαι τη γνωρίζετε, τουλάχιστον όσοι είδατε τη Φαντασία του Ντίσνεϋ.
Ένα-δυό χρόνια αργότερα η μεγάλη αδελφή μου αγόρασε το πρώτο της μαγνητόφωνο (μπομπίνας) και μαζί μ' αυτό μιά προγραμμένη μπομπίνα με έργα κλασσικής μουσικής και ξένα τραγούδια της μόδας τότε...Μή φανταστείτε τίποτα σπουδαίο, μονοφωνικό ήταν...... και η εγγραφή στο κατάστημα πώλησης.
Ανάμεσα στα μαγνητοφωνημένα έργα ήταν και ένα "Ο Μαθητευόμενος Μάγος" του Πωλ Ντυκά, το οποίο θ' ακούσουμε σήμερα. Γιατί όλ' αυτά; μα γιατί σαν από ένστικτο αισθάνθηκα ότι η μουσική και το κόμικ ήταν αλληλένδετα. Όταν μετά από χρόνια είδα την ταινία κατάλαβα πόσο η μουσική και η παιδική ιστοριούλα ήταν ταιριαστά.....
Το έργο "L'Apprenti sorcier" του Γάλλου συνθέτη Paul Dukas είναι έργο προγραμματικής μουσικής, γραμμένο πάνω στο ποιητικό έργο του Γκαίτε "Der Zauberlehrling" με εξελισσόμενη ιστορία παρμένη από το έργο του Γκαίτε. Τώρα αν ο Ντίσνεϋ γιά τη Φαντασία του του 1940 έμαθε γιά το έργο του Ντυκά και έγραψε την ιστοριούλα του σε κόμικ πριν ή μετά την ταινία.....μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.
Ας απολάυσουμε την πολύ ωραία εκτέλεση του έργου από την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Radio France, υπό τη διέυθυνση του Mikko Franck. Το έργο έχει πλουσιότατη ενορχήστρωση με βασικό το ρόλο των χάλκινων...

Dukas: L'Apprenti sorcier (Orchestre Philharmonique de Radio France / Mikko Franck)​

 

[NovaLacertae]

Ernesto Lecuona - Rapsodia Cubana (on Cuban Airs) arr. Thomas Tirino for piano and orchestra

 

[spageo]

Béla Bartók - Ρουμάνικοι Λαϊκοί Χοροί​

Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος ο Béla Bartók βρισκόταν για διακοπές στη Γαλλία. Επιστρέφοντας κρίθηκε ακατάλληλος για θητεία στον στρατό (είχε από μικρός προβλήματα υγείας) και η μόνη του συνεισφορά ήταν η συλλογή λαϊκών ασμάτων, σε συνεργασία με τον Zoltán Kodály, από τους στρατιώτες. Η συνθετική του δραστηριότητα περιορίστηκε κατά την περίοδο του Πολέμου σε διασκευές λαϊκών ασμάτων.

Γύρω στο 1915 τον βρίσκουμε στην περιοχή της Τρανσυλβανίας, που τότε ανήκε στην Αυστροουγγαρία, αλλά κατοικείτο από ρουμανικής εθνότητας υπηκόους της αυτοκρατορίας κατά πλειοψηφία. Εκεί μεταξύ των άλλων συνέθεσε με βάση τις καταγραφές του τους 6 Ρουμάνικους λαϊκούς χορούς σε αρχική μορφή γιά πιάνο .Οι χοροί αυτοί είναι κατά σειρά:

1. Bot tánc / Jocul cu bâtă (λα ελάσσονα)
2. Brâul (ρε ελάσσονα)
3. Topogó / Pe loc (σι ελάσσονα)
4. Bucsumí tánc / Buciumeana (λα μείζονα)
5. Román polka / Poarga Românească (ρε μείζονα)
6. Aprózó / Mărunțel (ρε μείζονα)

Τα πρώτα ονόματα είναι στά ουγγρικά, ενώ τα δεύτερα στα ρουμάνικα. Το έργο αυτό αργότερα (1917) ενορχηστρώθηκε γιά μικρή ορχήστρα εγχόρδων.
Αποτελούν το έργο Sz. 56 (BB 68) πιανιστικά (1915) και το έργο Sz. 68 (BB 76) γιά μικρό ορχηστρικό σύνολο (1917)….
Πρώτα θα ακούσουμε την πιανιστική έκδοση σε εκτέλεση της ελληνογερμανίδας Danae Dörken. Η Δανάη, μαθαίνω, μαζί με την μικρότερη αδελφή της και πιανίστρια επίσης Κυβέλη, έχουν διοργανώσει το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής στο Μόλυβο της Λέσβου, που γίνεται μέχρι σήμερα (.

Béla Bartók: Romanian Folk Dances for Piano // Danae Dörken​

Γιά όσους ενδιαφέρονται υπάρχει και η πολύ καλή πιανιστική εκτέλεση της Hélène Grimaud, λίγο πιό γρήγορη από της Δανάης, αλλά με πιό έντονο ρυθμό.

Η δεύτερη εκτέλεση, γιά μικρή ορχήστρα εγχόρδων είναι με το νορβηγικό σύνολο Norwegian Chamber Orchestra υπό τον Terje Tønnensen.

Béla Bartók - Romanian Folk Dances for String Orchestra Sz.68 BB 76​

 

[Portioli]

Σαν σήμερα το 2013 πέθανε ο sir Colin Davies.
Εκτός από τις ηχογραφήσεις αναφοράς του Σιμπέλιους,
είναι ο μαέστρος που μου έμαθε τον Tippett.
Πιστεύω όμως ότι μακράν ήταν oι καλύτερες του ηχογραφήσεις είναι του Berlioz.

 

[Maestro]

Αν και δεν θεωρώ τον Μούτι ούτε Θεό ούτε Δαίμονα, σας έχω αυτό το ωραίο που βρήκα τυχαία σήμερα, φρέσκο κιόλας. Πανδημικό στήσιμο χορωδίας και ορχήστρας, και συμπαθητική ερμηνεία, αν και μόλις άρχισα να το ακούω.

Ενδιαφέρον δε είναι και το πως αλλάζει (προς το χειρότερο) η ακουστική μας αίθουσας όταν δεν έχει κόσμο. Νομίζω πως και τα tempi του είναι συνειδητά πιο αργά από ό,τι θα ήθελε, γι'αυτόν ακριβώς το λόγο, να μη μουτζουρώνουν στην αντήχηση.

 

[Skakinen]

Εις μνήμη της Christa Ludwig που έφυγε χθες σε ηλικία 93 ετών.

 

[Portioli]

στο κλιμα της μεγάλης εβδομάδας

 

[Skakinen]

Τα tempi του Klemperer στα Κατά Ματθαίον Πάθη είναι αργά, πάρα πολύ αργά. Πρέπει κάποιος να είναι σε κατάλληλη πνευματική κατάσταση και δεν εννοώ απαραίτητα θρησκευτική, για να τα αποδεχθεί ώστε να βιώσει την πνευματικότητα της μουσικής.
Ορχήστρα, τραγουδιστές, όλα πρώτης τάξης.
Οι μπασσογραμμές στο 4:15 προκαλούν ανατριχίλα...