Πάνος Τσιτιμάκης said:
Άνθρακες ο θησαυρός, λυπάμαι..
Η σχετική μαγνητική διαπερατότητα ενός SE πυρήνα είναι 300-400 φορές μεγαλύτερη από τον αέρα (στους push-pull 2000-6000 φορές, εξαρτάται πιο πολύ από τη διέγερση).
Άρα θέλουμε 16-20 φορές περισσότερες σπείρες για τα ίδια Henry ή π.χ 10πλάσιες σπείρες και 3πλάσια-4πλάσια διατομή πηνίου. Και μόνο από τις ωμικές απώλειες δεν πρόκειται να μείνει και πολύ ισχύς για τα μεγάφωνα, ακόμα κι αν τον τυλίξουμε με 2mm σύρμα.
Την απόκριση συχνότητας που θα έχει ένα τέτοιο τέρας την αφήνω στην άκρη,
μέχρι 2-3κΗz και με το ζόρι (Η παρασιτική επαγωγή αυξάνεται στο τετράγωνο της αύξησης των σπειρών και είναι ανάλογη με το ύψος του καρουλιού. Και μόνο από τις απαιτουμενες 20-30.000 σπείρες 100πλασιάζεται!! Αν κάνεις το καρούλι πλατύ για να τη μειώσεις, αυξάνονται δραστικά οι χωρητικότητες, ήδη ένας άριστος 2,5κ/8ωμ έχει 2nF, ο μέσος όρος είναι 3-4. Βάλε 400mH - 4mH έχει ένας καλός 2,5κΩ SE - σε σειρά με 2,5κΩ και έχεις Fs το πολύ 4-5κΗz, χωρίς να βάλω και τα τουλάχιστον 10nF χωρητικότητα μεταξύ πρωτ-δευτ.)
Στις υψηλότερες συχνότητες κάτι γίνεται, εκεί όμως το "σίδερο" δεν παραμορφώνει σχεδόν καθόλου λόγω πολύ μικρής διέγερσης- είναι ανάλογη με τη συχνότητα.
Μένει μόνο η σταθερότητα στην επαγωγή ανεξαρτήτως διέγερσης, που κι αυτή σε πυρήνες με αρκετά μεγάλο διάκενο (όπως καλή ώρα αυτοί που έχουμε εμείς στα SE) είναι πρακτικά σταθερή, για διεγέρσεις από 4-5 Vrms και πάνω (για έναν 2,5κΩ μετ/τή).
Επιπλέον, ένα τόσο μεγάλο πηνίο είναι μια χαρά κεραία μακρών κυμάτων, μαζί με τα πιατίνια θα ακούς και κανένα ραδιοφάρο.
Άρα???
Χαιρετισμούς
Κωνσταντίνος
