Ο κινηματογραφος πανω απο ολα ειναι ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Διαφωνω με διαχωρισμους του τυπου "σινεφιλ", και "εμπορικο", και δεν μπορω να αντιμετωπισω τον κινηματογραφο με μια ρατσιστικη διαθεση, οπως καθε μορφη τεχνης αλλωστε, ομως σιγουρα θα συμφωνησετε οτι εμπεριεχει και τις δυο εννοιες, αλλα οχι με την στενη και κοντοφθαλμη εννοια του ορου και σιγουρα οχι οπως το αντιλαμβανεται ο καθενας μας. Αν θα ηθελα να κανω εναν "απλοικο" διαχωρισμο θα ελεγα οτι υπαρχουν ταινιες που απευθυνονται σε ενα ευρυτερο κοινο, ταινιες που στηριζονται κυριως στα ειδικα εφφε, και σε μια αν θελετε "στυλιζαρισμενη" σκηνοθεσια, ή ταινιες μεγαλων maintream hollywood studios, που απωτερο σκοπο εχουν την εισπρακτικη (εμπορικη) επιτυχια, ΚΑΙ ταινιες λογου που τα παραπανω δεν εχουν απολυτως καμμια σημασια και τον κυριο κορμο και αξονα τον εχουν οι διαλογοι, οι σιωπες, τα βλεμματα, δηλ ο ηθοποιος που εξαντλει αν θελετε το οριο της υποκριτικης του. Οχι οτι μια ταινια σινεφιλ δεν μπορει να γινει επιτυχια αλλα δεν ειναι αυτο φανταζομαι ο αυτοσκοπος.Ομως τα τελευταια χρονια ακομα και απο την Αμερικη ,παραδοσιακη χωρα των blockbusters, (ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) εχουμε δει κατα καιρους πολυ ενδιαφερουσες για να μην πω αξιολογες ταινιες απο ανεξαρτητες παραγωγες, που πραγματικα ειχαν( εχουν) μια θεση στη μνημη μας.
Νομιζω οτι μεγαλο ρολο παιζει και στον καθενα μας η διαδικασια του να αναγνωσκει αυτο που βλεπει,( οπως και του τι ακουει βεβαια) οχι παντα με τα αυστηροτερα κριτηρια αλλα με το τι ταιριαζει περισσοτερο στην αισθητικη του,την διανοητικη του,και την σταση ζωης του γενικοτερα.
Προσωπικα, αν μου εβαζε καποιος αναγκαστικα να παρω μια θεση στο "διλλημα" ποιοτικος η εμπορικος κινηματογραφος (ακομψοι η οροι και οι δυο,) αφου στην τεχνη γενικοτερα δεν υπαρχουν ΓΕΝΙΚΟΙ κανονες στον ορισμο το τι ειναι σοβαρο-ποιοτικο,ευτελες-εμπορικο, θα μπορουσα να πω οτι εχω περασει πολυ καλα με mainstream ταινιες αμερικανικες η μη, αλλα σιγουρα αυτο που μεγαλωνοντας με καθοριζει περισσοτερο και με κανει να ωριμαζω αν θελετε ειναι ο κινηματογραφος εκεινος που σε βαζει σε μια διαδικασια σκεψης πολυ μετα το τελος της ταινιας. Αυτο ειναι και η πεμπτουσια της τεχνης, οτι δηλ. μεσα απο μια κυνικη και μισανθρωπιστικη κοινωνια, οπου "επιβαλλει" αν θελετε την κακογουστια, και μια γενικοτερη φαστ φουντ ψυχολογια και συμπεριφορα, υπαρχει και μια αλλη διοδος που ειναι ακριβως το αντιθετο, και σε βαζει να σκεφτεις, να αμφισβητησεις, και να επαναπροσδιορισεις ισως και μια ολοκληρη σταση ζωης.
Σαφως τα αγαπημενα μου ειδη ειναι το sci-fi, και horror films, και περναω πολυ καλα, αλλα αφηνομαι πραγματικα με ολες τις αισθησεις μου στις "ΑΛΛΕΣ" που δεν χρειαζονται πολλα εκ.δολλαρια για να υποστηριξουν το σεναριο και την σκηνοθεσια.
Αποτεινω φορο τιμης και σεβασμο, σε ολους τους μεγαλους δημιουργους των καιρων μας, που μεσα απο τις ταινιες τους εγινα λιγο καλυτερος ανθρωπος. Ονοματα δεν εχει σημασια να πω, αλλωστε ηδη σας ζαλισα, και ειμαι σιγουρος οτι πολλοι απο εσας εχουν καταλαβει ηδη.
Σας ευχαριστω για την υπομονη.
