Όταν η περιέργεια …δικαίωσε τη γάτα!
Σε συνέχεια του προηγούμενου λοιπόν φορτώθηκα το σιδερικό και βγήκα στα χωράφια να «κινηματογραφήσω» στο γάμο του καραγκιόζη με το υπόλοιπο του φιλμ που βρέθηκε μέσα στη μηχανή. Απώτερος σκοπός η πιθανή εμφάνιση έστω και μερικών διακριτών καρέ στο φιλμ με την βοήθεια του οικιακού χειροποίητου εμφανιστή ονόματι Caffenol που δεν έτυχε να χρησιμοποιήσω άλλη φορά.
Το Caffenol όπως επικράτησε να ονομάζεται αργότερα για ευνόητους λόγους, ανακαλύφθηκε το 1995 ύστερα από έρευνα του
Dr. Scott Williams στο ινστιτούτο τεχνολογίας του Rochester. Ο αλλιώτικος αυτός ασπρόμαυρος εμφανιστής απαιτεί για την παρασκευή του εξαιρετικά λίγα υλικά που είναι πολύ πιθανό ήδη να κυκλοφορούν εντός της οικίας μας.
Στην πιο απλή μορφή του το Caffenol αποτελείται μόνο από στιγμιαίο καφέ και σόδα πλυσίματος. Αυτή η τελευταία, τουλάχιστον στη χώρα μας έχει πολλά χρόνια να εμφανιστεί στα ράφια των σούπερ μάρκετ μια και οι νοικοκυρές και οι νοικοκύρηδες πια έχουν να διαλέξουν από μια πληθώρα ενισχυτικών πλυσίματος με περίεργα ονόματα και έτσι την έχουν ξεχάσει –αν την έχουν ακούσει κιόλας ποτέ οι νεότεροι.
Συνήθως στo Caffenol προστίθεται και βιταμίνη C η οποία επιταχύνει τη δράση του εμφανιστή και ίσως ανεβάζει το κοντράστ. Αφού όπως καταλαβαίνω το όλο θέμα είναι στις τανίνες του καφέ και τι συμβαίναι όταν βρεθούν μαζί με τη σόδα, από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και οικιακοί εμφανιστές έχουν παρασκευασθεί με ένα σωρό άλλα υλικά όπως κρασί, ουίσκι και ούτε θυμάμαι τι άλλο.
Ως θαυμαστής του απλούστερου δυνατού όταν «η δουλειά μπορεί να γίνει» αλλά και γιατί δεν μπορούσα να περιμένω να βρω βιταμίνη C, πήγα με τα βασικά.
Για την αρχική δοκιμή φόρτωσα ένα κανονικό φρέσκο FP4plus 135 φιλμ σε μια μηχανή και βγήκα έξω. Σωστή φωτομέτρηση κτλ για να υπάρχει κάποιο στάνταρ και πίσω για την εμφάνιση.
Ilford FP4 Plus 135mm
Η μίξη της σόδας με τον καφέ δεν αναδίδει ένα ακριβώς ευχάριστο άρωμα, αλλά τουλάχιστον δεν είναι έντονο. Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, φανταστείτε ένα σκουπιδοτενεκέ στο οποίο υπάρχουν και κάποια αποτσίγαρα μαζί με μια ανοιχτή κονσέρβα…
Χρειάζονται δοκιμές στους χρόνους, και ένα ληγμένο Delta 100 συμπεριφέρθηκε εντελώς διαφορετικά (ήθελε περισσότερο χρόνο), όμως για αρχή στους 27 βαθμούς χρησιμοποιήθηκαν 10γρ καφέ και 3γρ σόδα για την παρασκευή 500ml εμφανιστή.
Στη συνέχεια ακολούθησε ανάδευση για ένα λεπτό, 6 αναδεύεις στα 10 λεπτά, 3 αναδεύσεις στα 20 λεπτά, μία ανάδευση στα 30 λεπτά και τελικά άδειασμα του εμφανιστή στα 40 λεπτά. Στοπ με νερό και φιξάρισμα-πλύσιμο κανονικά.
Το αποτέλεσμα ήταν κάπως αδύναμο και κάπως χαμηλού κοντράστ που ήταν αναμενόμενο, όμως οι χρόνοι και οι αναδεύσεις μπορούν να αλλάξουν, και είχα μια καλή αρχή.
Ilford FP4 Plus 135mm
Αφού είδα πως το Caffenol λειτουργεί ικανοποιητικά έβαλα χύμα μέσα στο τανκ τμήματα από το φιλμ 16 χιλιοστών που είχα χρησιμοποιήσει ο ίδιος και άρχισα τις δοκιμές.
Πριν την εμφάνιση υπήρχε διάτρητη ένδειξη στο τέλος του φιλμ από την οποία είδα πως πρόκειται για ένα Kodachrome II. Λίγο ψάξιμο αποκαλύπτει πως ο συγκεκριμένος τύπος έγχρωμου φιλμ διαφανειών παραγόταν από το 1961 έως το 1974. Είχε ονομαστική ταχύτητα ως θετικό 25ASA, και είχε αντικαταστήσει το αρχικό Kodachrome με ταχύτητα 10ASA.
Συνήθως αγοραζόταν προπληρώνοντας την εμφάνιση και είχες το τελικό προϊόν στο σπίτι με κόστος 80-100 σημερινά δολάρια για μπομπίνα 100ποδών των 16 χιλιοστών, που στα 16fps αρκούσαν για περίπου 4 λεπτά προβολής.
Να εμφανισθεί ως αρνητικό δεν είναι απίθανο, καθώς κατά βάση το Kodachrome ήταν ένα ασπρόμαυρο φιλμ, στο οποίο οι «χρωστικές» έμπαιναν στην περίπλοκη διαδικασία της εμφάνισής του και ενεργούσαν σε 3 διαφορετικά ασπρόμαυρα layer.
Τα κινηματογραφικά φιλμ επίσης έχουν μια επίστρωση που αποτρέπει το φως να περάσει μέσα από την βάση τους πριν την εμφάνισή τους. Αυτή απομακρύνεται συνήθως στο ενδιάμεσο στάδιο της μετατροπής του αρχικού αρνητικού που προκύπτει από την πρώτη εμφάνιση στο εργαστήριο, στο τελικό θετικό.
Αυτό το layer στα Kodachrome ευτυχώς βρισκόταν στην εξωτερική πλευρά της βάσης και μπορεί να αφαιρεθεί μηχανικά (ότι μείνει μετά το φιξάρισμα και το πλύσιμο είναι αρκετά μαλακό και απομακρύνεται με πλύσιμο κάτω από τρεχούμενο νερό με το χέρι η κάποιο πανάκι) . Σε άλλα φιλμ βρίσκεται ανάμεσα στη βάση και τη φωτοευαίσθητη επίστρωση και πρέπει να αφαιρεθεί χημικά. Αν η προστατευτική επίστρωση παραμείνει θα προκύψει μόνο ένα άχρηστο μαύρο φιλμ…
…όχι πως στην καλύτερη περίπτωση εμφάνισης ως ασπρόμαυρου αρνητικού ενός τέτοιου φιλμ δεν θα προκύψει ένα πολύ σκούρο σχεδόν μαύρο αποτέλεσμα, όμως πια είναι δυνατό να σκαναριστεί ή να φωτογραφηθεί ψηφιακά και κατόπιν να επεξεργαστεί αποδίδοντας τουλάχιστον κάτι.
Ακριβώς τα παραπάνω έκανα και εγώ, και μετά από μία ώρα στο τανκ με Caffenol και μερικές αναδεύσεις ανά 15 λεπτά επιτέλους εμφανίστηκε κάτι!
16mm Kodachrome
Δεν είναι κόκκος αυτά φυσικά, αλλά το φωτοευαίσθητο υλικό που...ράγισε.
Και όχι μόνο αυτό. Στην άκρη του φιλμ επίσης εμφανίστηκαν γράμματα και κωδικοί αποτελούμενοι από διάφορα κυκλάκια και τριγωνάκια. Ευτυχώς η Kodak κυκλοφορεί ένα κατάστιχο που μας ενημερώνει για όλες τις πληροφορίες που παρέχουν αυτοί οι κωδικοί.
Έτσι από εκεί έμαθα πως το φιλμ κατασκευάστηκε το 1963 στο Αγγλία. Χμχμ…
Δοκιμή στη δοκιμή έφτασα και στο φιλμ που φαινόταν να έχει εκφωτησθεί σε παρελθόντα χρόνο. Και ακόμη ένα θαύμα εγένετο!
Κάτι μορφές να παίζουν σε κάποιο κήπο φάνηκαν, και στο μεγαλύτερο τμήμα του φιλμ εμφανιζόταν ένα μικρό κοριτσάκι! Εδώ να θυμίσω πως οι αγγλίδα πωλήτρια ανέφερε πως θυμόταν τον παππού της να χρησιμοποιεί την μηχανή λήψης. Το φιλμ κατασκευάστηκε το 1963 και είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκε φρέσκο αν και όχι απαραίτητα.
Να λοιπόν που 50-55 χρόνια μετά, το Kodachrome ήταν πολύ σκληρό για να πεθάνει και κρατούσε ακόμη εικόνες σε λανθάνουσα μορφή που δεν τις είχε φάει η ομίχλη. Για αυτό σου επισημαίνουν οι συσκευασίες: «process immediately» καθώς αυτή η λανθάνουσα εικόνα με τον χρόνο και τις δυσμενείς συνθήκες φύλαξης σιγά σιγά χάνεται.
Στην προκειμένη περίπτωση το «αμέσως» άργησε όμως πάνω από μισό αιώνα…
Έγραψα στην αγγλίδα τα καθέκαστα δηλώνοντας την πρόθεσή μου να τις στείλω κάποια δείγματα, επίσης παρακαλώντας της αν μπορεί και θέλει να μου επιβεβαιώσει ημερομηνίες. Αφού με ευχαρίστησε και τις έστειλα τις φωτογραφίες έκτοτε τα ίχνη της χάθηκαν…:flipout:
Φυσικά η προηγούμενη επιτυχία μου άνοιξε την όρεξη. Σειρά είχε το φιλμ αγνώστων λοιπών στοιχείων που βρέθηκε στην
Pentaka. Πέρασε και αυτό από το Caffenol.
Αποτέλεσμα: Μηδέν και μάλιστα κατάμαυρο…
Ακούραστα συνέχισα με το πιθανά μη εκφωτισμένο φιλμ που είχε η φορτωμένη κασέτα της
Agfa. Μερικά πλάνα έξω από το μπαλκόνι, δοκιμή,
Αποτέλεσμα: Μηδέν και μάλιστα κατάμαυρο…
Πολύ πιθανό οι παραπάνω αποτυχίες να οφείλονται ακριβώς σε αυτή την καταραμένη προστατευτική επίστρωση που ίσως βρίσκεται εγκλωβισμένη στο φιλμ και έπρεπε να αφαιρεθεί αλλιώς.
Δοκιμές με κιτρικό οξύ -που είχα κατά λάθος- για να σωθεί η κατάσταση σύμφωνα με ένα φυλλάδιο της Kodak δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Όμως δεν πτοούμαστε! :ridinghorse:
Αν κάποιος θυμάται
το πρώτο πόστ αυτού του νήματος θα θυμάται και την αρχαιολογική Pathe Baby με το «περίεργο» φορμά των 9.5mm και τις 3 λαχταριστές το πιθανότερο αχρησιμοποίητες φορτωμένες κασέτες της.
Η πρώτη κασέτα πήγε σε δοκιμές έξω από το παράθυρο. Τα αποτελέσματα ενθαρρυντικά και αυτή η καταραμένη επίστρωση του φιλμ (πιθανά κάποιο πολύ παλιό Illford) είχε γίνει πια σχεδόν σκόνη και όση απέμενε μετά το φιξάρισμα μπορούσε να απομακρυνθεί εύκολα με πλύσιμο.
Μου έμεναν λοιπόν 2 κασέτες με περίπου 8.5 μέτρα φιλμ η κάθε μία που θεωρητικά σημαίνει 65-70 δευτερόλεπτα λήψης στα 16fps/κασέτα.
Πήρα τον εξοπλισμό και πήγα στην «γνωστή» εγκαταλειμμένη σιδηροδρομική γέφυρα που κάνω συχνά δοκιμές. Ένα ηλιόλουστο απομεσήμερο έβαλα το διάφραγμα του φακού στο f5, υποθετικά δηλαδή σε 2-3 στοπ υπερέκθεση στο 1/30 του κλείστρο για ένα φιλμ των 10ASA (όχι πως υπήρχαν συγκεκριμένες πληροφορίες) και άρχισα τις λήψεις.
Η μία κασέτα κόλλησε και έπρεπε να επανέλθω την επόμενη με ότι απέμεινε.
Δοκιμές στο πρόχειρα τροποποιημένο δοχείο εμφάνισης που μπορούσε να φορτώσει περίπου μισή κασέτα δλδ πάνω από 4 μέτρα την φορά τελικά κατέληξαν στα 90 λεπτά συνολικό χρόνο εμφάνισης στους 24 βαθμούς με μερικές αναδεύσεις ανά 15 λεπτά. Στοπ με ξέπλυμα, κανονικό φιξάρισμα και πλύσιμο και κατόπιν με το χέρι απομάκρυνση ότι μαυρίλας απέμενε με το χέρι στο πίσω μέρος τους φιλμ.
Στην καλύτερη να προκύψει ένα τέτοια αρνητικό που είναι όμως πέρα από αρκετό.
Ωραία, και τώρα? Telecine δεν θα κάνουμε? Ντρέπομαι να σας το δείξω αλλά με ότι ξυλάκια και λαμάκια βρήκα, έβαλα τον μηχανισμό της μηχανής να κινείται με ένα μοτέρ, αντικατέστησα την πλάκα πίεσης του φιλμ με ένα διαφανές πλαστικό (όχι και το καλύτερο αφού και φαίνεται στο τέλος και μαζεύει σκόνη), στήριξα την φωτογραφική και άρχισα τις λήψεις με το Wifi, όπως είχα κάνει και
εδώ.
Το αποτέλεσμα που ίσως και να έμοιαζαν με την πρώτη δοκιμαστική και χαμένη ταινία του Louis Le Prince –αν αυτή υπήρξε ποτέ- εμένα με ικανοποίησαν πάρα πολύ πάντως.
Το jitter στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν πιστεύω πως οφείλεται στον ίδιο τον μηχανισμό αλλά στο φιλμ που είχε ξεραθεί αρκετά και είχε σχηματίσει μπούκλες. Πιθανά κολλούσε μεταξύ του και απέτρεπε την ομαλή κίνηση.
Περισσότερο «film look» από αυτό το πράγμα δεν νομίζω να υπάρχει! :flipout::flipout::flipout:
