Παροδική βροχή... [Terry Callier]

[grio]

Στις 27 Οκτωβρίου, σε ηλικία 67 ετών απεβίωσε ο σπουδαίος, συνθέτης και τραγουδιστής Terry Callier. Έμαθε πιάνο και ήταν παιδικός φίλος των Curtis Mayfield και Jerry Butler των Impressions.

​

Με τον πρώτο κιόλας δίσκο του, το The New Folk Sound of Terry Callier (ηχογραφήθηκε στην Prestige το 1964, αλλά κυκλοφόρησε το 1968) προσδιορίζει ένα προσωπικό ύφος που είναι επηρεασμένο από τη φολκ αλλά και την τζαζ του John Coltrane. Ο δίσκος με την ήρεμη ερμηνεία του, την ακουστική κιθάρα και τα δύο μπάσα, αξίζει να ακουστεί.

Οι επόμενοι δίσκοι του, στην Cadet Records, το Occasional Rain (1972), το What Color Is Love (1972) με Phil Upchurch στην κιθάρα και το I Just Can't Help Myself (1973) είναι εκπληκτικοί. Η ερμηνεία του έχει μια σπάνια πνευματικότητα και επιβλητικότητα. Οι στίχοι του ενίοτε είναι ποιητικοί και διεισδυτικοί.

Για την εναρκτήριά μου φράση θα μπορούσα να προσπαθήσω να δείξω τη ψυχική μου κατάσταση Ή να σε φτιάξω - ή να σου πω ότι γελάω απλώς για να μην κλάψεις Όμορφη μουσική, όταν την ακούς, συνέχισε να προσπαθείς να την πλησιάσεις Ένας μικρός ρυθμός για το πνεύμα σου Ναι άλλα έτσι γίνεται - λοιπόν, εδώ είναι η πόρτα Έχω δει ένα σπουργίτι να ανεβαίνει και να σπαταλά τον χρόνο του στον ουρανό Νομίζει ότι είναι εύκολο να πετάξει, είναι λίγο πιο ελεύθερο από εμένα Τώρα εδώ είναι ένα μυστήριο, ίσως μπορείς να μου το ξεκαθαρίσεις Όταν κοιμάσαι βαθιά, τι είναι αυτό που φωτίζει τα όνειρα που βλέπεις Όλα τα δάκρυά σου δεν μπορούν να το κρύψουν, όλες οι προσευχές σου μπορεί να μην το αποκαλύψουν Έχεις ψυχή για να την νιώσεις Και όταν εμφανιστείς στη σκηνή, τότε θα ξέρεις τι εννοώ ... - Ordinary Joe

- Terry Callier · Ordinary Joe -

Οι τρεις αυτοί δίσκοι, παρουσιάζονται εξελιγμένοι και πιο ώριμοι μουσικά και τον καθιερώνουν στην κοινότητα των τραγουδοποιών του Chicago, όπου δραστηριοποιήθηκε καλλιτεχνικά. Η εκφραστική ακουστική κιθάρα του, συμπληρώνεται άλλοτε με πληκτροφόρα και άλλοτε με έγχορδα και πνευστά σε ένα μείγμα φανκ, φολκ και τζαζ.

Ανήσυχος καλλιτέχνης με σεμνή παρουσία. Αναζητήστε τη δουλειά του και δεν θα χάσετε...
Αξιοσημείωτο είναι ότι το 1982 εγκατέλειψε τη μουσική, και εργάστηκε σαν προγραμματιστής υπολογιστών.

Καλό ταξίδι στον σεμνό καλλιτέχνη.

... το 1968 στη Νέα Υόρκη (φωτο Don Paulsen/Michael Ochs)​

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Μπράβο ρε Γρηγόρη.....
Χρειαζόταν τουλάχιστον μία αναφορά σε αυτόν.....και εμείς φάνηκε αρχικά να τον "ξεχνάμε"......

 

[ecodrifter]

Thanks Greg για την πληροφορια αν και λυπηρη
Ο Callier πρεπει να ειναι ο ορισμος του υποτιμημενου μουσικου. Τα τρια αλμπουμ που αναφερει ο Grio ειναι πραγματι εκπληκτικα (ειδικα το What color is love ειναι αριστουργημα).
Ομως εκτιμηθηκε αργα, τελη 90- αρχες 00 ακομα και στην ιδια του την πολη περιφεροταν σαν αγνωστος για δυο δεκαετιες
Μετα επεσαν πανω του πολλοι γνωστοι και με επιρροη και τον προεβαλαν αλλα και παλι οχι στο βαθμο που θα του αξιζε

Καλο του ταξιδι!

 

[superfly]

Ευχαριστουμε Γρηγορη.Με βρισκουν απολυτα συμφωνο ολα οσα ειπες και συ και ο eco.
Ο Τερι ηταν μεγαλη μορφη και δυστυχως αδικημενη.

Καλο του ταξιδι...

 

[Νότης]

Τον γνώρισα κι εγώ σχετικά αργά,μέσα από κάποιες συλλογές Acid Jazz, αλλά ευτυχώς πρόλαβα να τον αγαπήσω σύντομα. Τέτοιοι καλλιτέχνες, που δεν αναγνωρίζονται σχεδόν ποτέ, υπάρχουν δυστυχώς πολλοί. Όλοι οι δίσκοι είναι εξαιρετικοί.

 

[Tyler ? Durden]

Φοβερος καλλιτεχνης, το "what colour is love" απο τους αγαπημενους μου δισκους ολων των εποχων.

 

[grio]

...(ειδικα το What color is love ειναι αριστουργημα).

Φοβερος καλλιτεχνης, το "what colour is love" απο τους αγαπημενους μου δισκους ολων των εποχων.

Τι χρώμα είναι η αγάπη;​

Terry Callier - What Color Is Love (1972, Cadet)

​

Τραγούδια: A1 Dancing Girl (Terry Callier) - 8:58, A2 What Color Is Love (Terry Callier) - 4:04, A3 You Goin' Miss Your Candyman (Phyllis Braxton, Terry Callier) - 7:20, B1 Just As Long As We're In Love (Larry Wade, Terry Callier) - 3:40, B2 Ho Tsing Mee (A Song Of The Sun) (Terry Callier) - 4:20, B3 I'd Rather Be With You (Jerry Butler, Larry Wade, Terry Callier) - 6:38, B4 You Don't Care (Larry Wade, Terry Callier) - 5:28
Μουσικοί: Terry Callier (φωνητικά, κιθάρα) • Louis A Satterfield (μπάσο) • Alfred Nalls (κόνγκας, μπόνγκος) • Fred Walker (κόνγκας, κρουστά) • Donny Simmons (ντραμς) • Morris Jennings (ντραμς) • Charles Stepney (πιάνο) • W Zlatoff-Mirsky, Jerry Sabransky, Elliot M Golub, Ruth Goodman, Joseph Golan, Theodore Silavin, William Faldner, Irving Kaplan, Sol A Bobrov (βιολί) • Harold Kupper, Harold Klatz, Arthur Ahlman, Bruce Hayden, Roger Moulton (βιόλα) • Karl B Fruth (τσέλο) • Leonard Chausow (τσέλο) • Edward Druzinsky (άρπα) • Cyril Touff (φυσαρμόνικα) • Phil Upchurch (κιθάρα) • Donald Myrick (άλτο σαξόφωνο και φλάουτο) • Ethel Merker, Paule Tervelt (γαλλικό κόρνο) • Arthur Hoyle (τρομπέτα) • John Howell (τρομπέτα)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Charles Stepney / Brian Christian, Gary Starr, Roger Anfinsen

Ηχογραφήθηκε στα RCA Studios, Σικάγο, Ιλινόις

​

Ο Terry Callier έκανε δίσκους στη δεκαετία του 1970, ουσιαστικά χωρίς να γνωρίζει ότι, δύο δεκαετίες αργότερα, θα είχε τόσο ένθερμους θαυμαστές που ταξίδεψαν στα μισά του κόσμου για να τον πείσουν να εγκαταλείψει την καθημερινή του δουλειά στον προγραμματισμό υπολογιστών και να επιστρέψει στη μουσική. Πόσοι δίσκοι είναι τόσο δυνατοί, που δικαιολογούν τέτοιες αντιδράσεις;

Το αριστούργημα του Callier είναι μια πνευματική εμπειρία, πλούσια σε σοφία, υφή και σημασία. Μέσα σε στροβιλιζόμενες ορχηστρικές ενορχηστρώσεις και διακριτικές γραμμές κιθάρας, γεμάτες ομορφιά και ευφυΐα, η φωνή του φαίνεται σχεδόν υπερφυσική. Αισθάνεσαι ότι αν τα δέντρα, τα βουνά ή τα ποτάμια μπορούσαν να τραγουδούν, θα ακούγονταν σαν τον Terry Callier.

Σύγχρονος του Curtis Mayfield και των Impressions και στο περιβάλλον του Jerry Butler, ο Callier μεγάλωσε στη βόρεια πλευρά του Σικάγου. Απελευθερωμένος από το A Love Supreme του John Coltrane και ενεργοποιούμενος από την τραγουδοποιΐα του Bob Dylan, ηχογράφησε το ντεμπούτο του, The New Folk Sound Of Terry Callier, και συμμετείχε στο εργαστήριο σύνθεσης του Butler. Το 1971, ο παραγωγός Charles Stepney της Chess/Cadet του ζήτησε να ηχογραφήσει μερικές από τις συνθέσεις του.

Το What Color Is Love και η συνέχειά του, το Occasional Rain, προορίζονταν για διπλό άλμπουμ, αλλά οικονομικοί προβληματισμοί οδήγησαν να χωριστεί σε δύο μονά LP, παρουσιάζοντας τη μοναδική συγχώνευση σόουλ, μπλουζ, φολκ και τζαζ του Callier. Η ηχογράφηση ήταν γρήγορη, τόσο ο καλλιτέχνης όσο και ο παραγωγός προτιμούσαν μοναδικές λήψεις, ακόμη και με πολύπλοκες ενορχηστρώσεις. Τρία από τα τέσσερα κομμάτια στη δεύτερη πλευρά - η πανέμορφη μπαλάντα "Just As Long As We're In Love", το πολιτικό ερωτικό τραγούδι "Ho Tsing Mee (A Song Of The Sun)" και το κομμάτι κλεισίματος "You Don't Care" - ηχογραφήθηκαν σε ένα μόνο σέσιον, καθώς ο Callier τραγουδούσε δίπλα σε εικοσαμελή ορχήστρα, που συντόνιζε ο Stepney.

Αλλά είναι το εντυπωσιακό εναρκτήριο, "Dancing Girl" και το ευαίσθητο κομμάτι τίτλου που έχουν γίνει οι 'υπογραφές' του Callier. Το τελευταίο είναι ένα απλό, σχεδόν εύθραυστο τραγούδι, με τον Callier να στοχάζεται σε αιώνιες ερωτήσεις πάνω από μια λεπτή περίτεχνη ακουστική κιθάρα, ενώ το πρώτο, το "Dancing Girl", είναι ένα εννιάλεπτο έπος μεταφυσικού κοινωνικού σχολιασμού, περιστρεφόμενο «μεταξύ χρόνου και χώρου», σε πρεζόνια και πάμφτωχες μητέρες.

«'Το What Color Is Love' χρειάστηκε γύρω στα είκοσι λεπτά για να γραφτεί, αλλά το 'Dancing Girl' δημιουργούνταν περίπου δύο χρόνια», θυμάται. «Είναι κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν αμέσως. Ξέρουν ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στη ζωή σου.»

Όταν το έπαιξε στο Jazz Café του Λονδίνου, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά το γράψιμό του, άγγιξε τους πάντες και οι θαμώνες δάκρυσαν. Η καριέρα του Terry Callier ξαναγεννήθηκε, κάνοντας πολλά ωραία άλμπουμ με δυνατή μουσική, αλλά το κλασικό πια του γνώστη, What Color Is Love, είναι ένας δίσκος να τον λατρέψεις.

(*****, πηγές: εξώφυλλο, Jason Ankeny: Terry Callier | Biography, mojo4music.com)

στη σκηνή του Jazz Cafe στο Κάμντεν του Λονδίνου στις 10 Μαΐου 2004​

 

[grio]

- Dancing Girl -

Είδα ένα όνειρο χθες το βράδυ Φωτεινό σαν αστέρι που πέφτει Και οι πηγές φωτός, Φαίνονται τόσο κοντά όμως απέχουν τόσο πολύ Νόμιζα ότι ήμουν σε πτήση, Εκεί που είναι οι πλανήτες Μετακινούμενος μεταξύ ημέρας και νύχτας Εγώ βρίσκομαι εδώ και εσύ εκεί Ακολούθησε το κορίτσι που χορεύει, Μια οπτασία και κεχριμπαρένια δαντέλα Ένα τόσο συναρπαστικό κορίτσι, Ελίσσεται με τέτοιο ρυθμό και χάρη Ποια μπορεί να είναι; Ακολούθησε το κορίτσι που χορεύει, Πήγαινε στο ήσυχο μέρος Εδώ στον κουρασμένο κόσμο, Κάπου μεταξύ χρόνου και χώρου Θα είμαστε ελεύθεροι

Ο καθένας μας γεννιέται μόνος Καλώς ήλθατε στην ζώνη του λυκόφωτος Μπορείς να φύγεις μόνο με αυτά που φέρνεις Πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε, εμφανίζονται Τραγουδώντας τραγούδια που δεν μπορούμε να ακούσουμε Και όλα είναι σίγουρα τα πάντα Εν τω μεταξύ, στη σκόνη και τη θλίψη του γκέτο Το πουλί φεύγει από το δωμάτιό του Λέει, όλες αυτές οι μελωδίες Λοιπόν, όλες αυτές οι μελωδίες Όλες αυτές οι μελωδίες δεν θα πάρουν τον πόνο μακριά Και φίλε, σίγουρα θα πάθεις κακό, Με αυτήν τη βελόνα στο χέρι σου Και η ντόπα δεν θα μετατρέψει τη νύχτα σε μέρα Λίγο αργότερα παρακάτω Η μικρή αδελφή βγαίνει στους δρόμους τη νύχτα Λοιπόν, φυσάει κρύο αεράκι, Και ο μικρός Γουίλι χρειάζεται νέα παπούτσια Απλά πες της, Είπα, πες της τι θες να κάνεις Μπούγκι, μποπ ή μπουγκαλού; ...