Δυο ταινιες που ειδα το παρασκευοσαββατοκυριακο, και οι δυο προσφατες και οι δυο μου αρεσαν και μαλιστα αρκετα.
Και οι δυο ειναι του Ευρωπαϊκου σινεμα.
Η πρωτη εινα η ταινια
Fatima, Ευρωπαϊκη (Πορτογαλια Ιταλια Γαλλια) παραγωγη με Ιταλο σκηνοθετη (Ποντεκορβο).
Προσοχη δεν ειναι ταινα για ολους. Τι θελω να πω... για μερικους και ισως για πολλους δε θα πει τιποτα. Για μερικους αναμεσα σε αυτο το ποσοστο δεν θα καταλαβουν και πολλα πραγματα. Και εδω ειναι το κυριο πταισμα του εργου κατα τη γνωμη μου, οτι δεν δινει ουτε τα κλειδια ουτε την αναλυση ουτε τις ιστορικες (κοσμοιστορικες για πολλους αναμεσα και για μενα) συνεπειες του γεγονοτος. Αυτος που εχει καποια ιδεα θα αναγνωρισει το εργο και θα συγκινηθει, αυτος που γνωριζει ξωφαλτσα θα βρει τη ευκαιρια να πεσει στο διαβασμα για να καταλαβει τι εγινε τοτε και ποια ηταν τα μετεπειτα γεγονοτα. Ουτως η αλλως χρειαζεται διαβασμα και ολοι δεν διατιθενται η δεν ενδιαφερονται. Αλωστε το τελος του εργου ( που αποτελει ισως και το μεγαλυτερο θαυμα της Χριστιανοσυνης, λεω ισως γιατι ειναι σχετικα προσφατο ) εξηγει με ενα απλο λογο αυτο ακριβως. Για ολους τους υπολοιπους ειναι μια πολυ ενδιαφερουσα και συγκινητικη αποδωση των γεγονοτων εκεινων μεσα στον κυκλωνα της ιστοριας με τις τρεις θαυμασιες παρουσιες των τριων παιδιων που μεταφερουν την ιστορια στην οθωνη.
O τιτλος για οποιον δεν γνωριζει, ειναι το ονομα του μικρου αυτου χωριου της Πορτογαλιας.
Η αλλη που ειδα ηταν μια σκανδιναβικη που μου αρεσε και μαλιστα πολυ.
Γιατι μεταξυ των πολλων των οποιων εκαναν και η ταινια με κατεκτησε ηταν και η παρουσια και ερμηνεια του τεραστειου Μαντς Μικελσεν
Riders of Justice
Ο Μαντς (Μαρκους) ειναι αξιωματικος των ειδικων δυναμεων της Δανιας στο Αφγανισταν. Η οικογενεια του (αποτελουμενη απο δυο ατομα τη γυναικα του και την κορη του) ζει την καθημερινη της ζωη πισω στη Δανια. Σε καποια φαση σε μια διαδρομη ρουτινας παιρνουν ενα τραινο, μεσα στο οποιο βρισκεται και ενας μσοτρελλαμενος καθηγητης στατιστικης και ειδικος των αλγοριθμων. Σε αυτη την διαδρομη συμβαινει ενα τρομερο δυστυχημα στο οποιο σκοτωνεται η γυναικα του στρατιωτικου και τραυματιζεται η κορη του. Τον ειδοποιουν και γυριζει στην Δανια.
Ο περιεργος καθηγητης επιβιωνει και μαζι με τον επισης διανοια κολητο του της πληροφορικης αρχιζουν να εξεταζουν το ατυχημα... σκεφτονται οτι ισως δεν ειναι ενα, και ερχονται σε επαφη με τον Μαντς και εκει αρχιζουν τα παντα ολα... ο οποιος Μαντς σκιζει την οθονη σε ολη την διαρκεια του φιλμ. Τον ειχαμε απολαυσει, τι λεω, θαυμασει ηδη στο Drunk, εδω επανερχεται σε ενα τελειως αλλο ρολο σε μια τελειως αλλη προσωπικοτητα και επιβαλεται στα παντα. Καποιες στιγμες σκεφτομαι μηπως δεν ειναι ο πιο ταλαντουχος ηθοποιος της εποχης μας.
Το φιλμ ειναι σκληρο βιαιο και περιπετειωδες αλλα με πολλα στοιχεια χιουμορ που δεν ειναι σε καμμια περιπτωση ουτε βιασμενο ουτε τεχνητο αλλα σαν αποτελεσμα μια παρανοϊκης εποχης.
Αντε... παντα τετοια !