Terra Tenebrosa - The Tunnels (2011)
Κακά τα ψέματα , λίγες είναι οι μπάντες εκεί έξω που δημιουργούν πραγματικά και δεν αναμασούν τα ίδια και τα ίδια.
Επίσης λίγες είναι και οι μπάντες που βλέπουν την δημιουργία τους σαν ολότητα , πασχίζοντας υποσυνείδητα να αφήσουν το στίγμα τους στα μουσικά δρώμενα.
Συνήθως έχουμε να κάνουμε με ανακυκλώσιμους τσαρλατάνους και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλα τα είδη.
Ας μην ξεχνάμε τι γίνεται στο mainstream ''rock'' όπου ευδοκιμούν μπάντες τύπου U2 και Bon Jovi όχι επειδή το αξίζουν , αλλά επειδή έτσι θέλει το σύστημα το οποίο εκπροσωπείται από τις περίφημες πρωτοκλασάτες εταιρείες.
Τα πάντα πρέπει να είναι ανώδυνα για τον ακροατή , του πλασάρουμε το προϊόν που θέλουμε με σκοπό τη λοβοτομή της κριτικής του σκέψης.
Ποιος θα αμφισβητήσει άλλωστε τον αλγόριθμο του youtube με τα trends της εβδομάδας ; Κανείς.
Έτσι έχουμε το φαινόμενο των εκατομμυρίων views σε μουσικά θέματα που προωθούν τα ντρόγκια και τον μισογυνισμό αλλά δεν τρέχει κάστανο.
Αν κάποιος θελήσει να χωθεί σφήνα στο σκηνικό αυτό λέγοντας κάτι αντίθετο , τότε ο αλγόριθμος τον αγνοεί επιδεικτικά ότι δυναμική και να έχει. (Υπάρχει πρόσφατο παράδειγμα αλλά δεν είναι της παρούσης).
Και ερωτώ : Ποιος είναι ρόλος των μεγάλων δισκογραφικών; Είναι μόνο το κέρδος; Πολύ αμφιβάλω.
Πάμε στα δικά μας..Τι θα λέγατε για λίγο abstract σήμερα με δόσεις σουρεαλισμού.
Τα τελευταία χρόνια ο ακραίος χώρος αποφάσισε ακούσια να απαγκιστρωθεί από τις ταμπέλες που του είχαν κρεμάσει..
Παλιότερα θυμάμαι ο ακροατής ακολουθούσε τυφλά κάποια από τις διάφορες υποκατηγορίες που ταίριαζε και καλα στην ιδιοσυγκρασία του.. Τωρα τελευταία έχουν αλλάξει τα πράγματα αλλά υπάρχουν και αυτοί που δεν ακούν μουσική με την ευρύτερη έννοια αλλά ακολουθούν πιστά την κατηγορία τάδε , επειδή έτσι λέει το κοινωνικό τους status (ας γελάσω) , επειδή δεν είναι ανεκτικοί σε κάτι καινούργιο , η επειδή φοβούνται μην κακοχαρακτηριστούν. (poor babies)
Αυτές οι κατηγορίες δεν μας ενδιαφέρουν.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το υγιές κομμάτι των ακροατών , εκείνο το κομμάτι που θα δακρύσει ακούγοντας το When You See The Tears From My Eyes του ντελάλη Buddy Guy υπο την συνοδεία της φυσαρμόνικας του Junnior Wells , και το άλλο που θα προβληματιστεί με κάποιο δίσκο των Kayo Dot. (Δύσκολα βάζω ε; )
Εκείνο δηλαδή το κομμάτι που θα πει : Για κάτσε ρε φίλε.. Υπάρχει κάτι παραπέρα.
Αυτό το παραπέρα πρεσβεύουν οι Σουηδοί Terra Tenebrosa , οι οπoίοι προέρχονται από μια σκηνή που έχει προσφέρει πολλά στον ευρύτερο χώρο. Τη Σουηδική. (Dark Tranquillity,In Flames,At The Gates,Edge Of Sanity,Marduk,Dark Funeral κλπ κλπ)
Βέβαια το είδος που υπηρετούν (black metal) δεν συμβαδίζει με τα πεπραγμένα τους και αυτό γιατί όπως όλοι ξέρουμε (Μπάμπης Σουγιάς ,Τάκης Πεταλούδας, Κώστας Γκοτζίλας κ.α.) , η Σουηδική σχολή στο είδος προβάλει κυρίως τις γρήγορες ταχύτητες , τις μελωδικές κιθάρες (Σουηδοί γαρ) και την ακραία θεματολογία η οποία όμως είναι απαλλαγμένη από φτιασιδώματα και φίλτρα κάθε λογής.
Το 2011 λοιπόν βγήκε το ντουέτο των Τ.Τ. με το άλμπουμ The Tunnel , έχοντας σαν αυτοσκοπό τη διαιώνιση του είδους με διαφορετικό όμως τρόπο.
Σοφή κίνηση διότι όλοι ξέρουμε τι γίνεται με τα λιμνάζοντα νερά.
Σε μια πρώτη ακρόαση λες ok τίποτα το περίεργο.
Στη δεύτερη προσπάθεια λες εδώ μάλλον κάτι άλλο παίζει και αυτό το άλλο δεν είναι black metal.
Στην τρίτη έχουν ήδη αρχίσει να στα σκάνε vibes από τους Ministry και όλο αυτό το βιομηχανικό aka industrial περιβάλλον.
Αλλά. Γιατί υπάρχει και το αλλά.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ασθενείς που αναρρώνουν από ένα κρυολόγημα , αλλά με μελλοθάνατους που ''γεύονται΄΄ μέχρι τέλους τις περιπέτειες με το υποκείμενο νόσημα , ας μου επιτραπεί ο παραλληλισμός.
Όπως καταλαβαίνει κανείς , δεν πρόκειται για μουσικούς που μαζεύονται για να κάνουν το κέφι τους αλλά για ΔΙΑΝΟΙΕΣ που το έσκασαν από τον ξακουστό Brave New World και δημιούργησαν τον δικό τους.
Έναν κόσμο που αγνοεί σταθερές , βαρύτητες , ορθό παίξιμο , trends και αλγόριθμους.
Το abstract στοιχείο δεν είναι απλα έντονο , αποτελεί τον κορμο των συνθεσεων τους σε βαθμο που μπερδευει και τους ποιο μυημενους.
Δεν ειναι εύκολη μπαντα οι Terra Tenebrosa..
Οι δημιουργίες τους στέκονται σε τρεις διαφορετικές διαστάσεις , δημιουργώντας κάθε φορα πανομοιότυπα αλλά και τόσο διαφορετικά ολογράμματα.
Η μουσική τους θα μπορούσε να κοσμήσει το σάουντρακ ενός καλογραμμένου ψυχολογικού θρίλερ , και γιατί όχι , να αποσπάσει την προσοχή.
Υπο αυτήν την έννοια , μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν cinematic.
Τα πρώιμα πονήματα των The Cure κάνουν εντονη την παρουσία τους στις κιθάρες και τα καθαρά κανάλια εναλλάσσονται με αριστουργηματικό τρόπο με τα ... παραμορφωμένα.
Ανάγλυφες μεστές μελωδίες αναδύονται μέσα από τα διατοπικά τους θέματα , με την μηχανή του χρόνου να μας ξεβράζει στα απομεινάρια του κόσμου όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Το βασίλειο του τρόμου έχει πάψει πια να αντηχεί στ΄ αυτιά μας. Οι μοναδικές εικόνες που λαμβάνουμε , προέρχονται από ένα drone που ξαμολήσαμε πριν την καταστροφή.
ΥΓ.. Βάζω το εξώφυλλο του πρώτου τους δίσκου αλλά προτείνεται ολόκληρη η δισκογραφία , ακόμα και το ep V.I.T.R.I.O.L. που κυκλοφόρησαν το 2014.
Κακά τα ψέματα , λίγες είναι οι μπάντες εκεί έξω που δημιουργούν πραγματικά και δεν αναμασούν τα ίδια και τα ίδια.
Επίσης λίγες είναι και οι μπάντες που βλέπουν την δημιουργία τους σαν ολότητα , πασχίζοντας υποσυνείδητα να αφήσουν το στίγμα τους στα μουσικά δρώμενα.
Συνήθως έχουμε να κάνουμε με ανακυκλώσιμους τσαρλατάνους και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλα τα είδη.
Ας μην ξεχνάμε τι γίνεται στο mainstream ''rock'' όπου ευδοκιμούν μπάντες τύπου U2 και Bon Jovi όχι επειδή το αξίζουν , αλλά επειδή έτσι θέλει το σύστημα το οποίο εκπροσωπείται από τις περίφημες πρωτοκλασάτες εταιρείες.
Τα πάντα πρέπει να είναι ανώδυνα για τον ακροατή , του πλασάρουμε το προϊόν που θέλουμε με σκοπό τη λοβοτομή της κριτικής του σκέψης.
Ποιος θα αμφισβητήσει άλλωστε τον αλγόριθμο του youtube με τα trends της εβδομάδας ; Κανείς.
Έτσι έχουμε το φαινόμενο των εκατομμυρίων views σε μουσικά θέματα που προωθούν τα ντρόγκια και τον μισογυνισμό αλλά δεν τρέχει κάστανο.
Αν κάποιος θελήσει να χωθεί σφήνα στο σκηνικό αυτό λέγοντας κάτι αντίθετο , τότε ο αλγόριθμος τον αγνοεί επιδεικτικά ότι δυναμική και να έχει. (Υπάρχει πρόσφατο παράδειγμα αλλά δεν είναι της παρούσης).
Και ερωτώ : Ποιος είναι ρόλος των μεγάλων δισκογραφικών; Είναι μόνο το κέρδος; Πολύ αμφιβάλω.
Πάμε στα δικά μας..Τι θα λέγατε για λίγο abstract σήμερα με δόσεις σουρεαλισμού.
Τα τελευταία χρόνια ο ακραίος χώρος αποφάσισε ακούσια να απαγκιστρωθεί από τις ταμπέλες που του είχαν κρεμάσει..
Παλιότερα θυμάμαι ο ακροατής ακολουθούσε τυφλά κάποια από τις διάφορες υποκατηγορίες που ταίριαζε και καλα στην ιδιοσυγκρασία του.. Τωρα τελευταία έχουν αλλάξει τα πράγματα αλλά υπάρχουν και αυτοί που δεν ακούν μουσική με την ευρύτερη έννοια αλλά ακολουθούν πιστά την κατηγορία τάδε , επειδή έτσι λέει το κοινωνικό τους status (ας γελάσω) , επειδή δεν είναι ανεκτικοί σε κάτι καινούργιο , η επειδή φοβούνται μην κακοχαρακτηριστούν. (poor babies)
Αυτές οι κατηγορίες δεν μας ενδιαφέρουν.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το υγιές κομμάτι των ακροατών , εκείνο το κομμάτι που θα δακρύσει ακούγοντας το When You See The Tears From My Eyes του ντελάλη Buddy Guy υπο την συνοδεία της φυσαρμόνικας του Junnior Wells , και το άλλο που θα προβληματιστεί με κάποιο δίσκο των Kayo Dot. (Δύσκολα βάζω ε; )
Εκείνο δηλαδή το κομμάτι που θα πει : Για κάτσε ρε φίλε.. Υπάρχει κάτι παραπέρα.
Αυτό το παραπέρα πρεσβεύουν οι Σουηδοί Terra Tenebrosa , οι οπoίοι προέρχονται από μια σκηνή που έχει προσφέρει πολλά στον ευρύτερο χώρο. Τη Σουηδική. (Dark Tranquillity,In Flames,At The Gates,Edge Of Sanity,Marduk,Dark Funeral κλπ κλπ)
Βέβαια το είδος που υπηρετούν (black metal) δεν συμβαδίζει με τα πεπραγμένα τους και αυτό γιατί όπως όλοι ξέρουμε (Μπάμπης Σουγιάς ,Τάκης Πεταλούδας, Κώστας Γκοτζίλας κ.α.) , η Σουηδική σχολή στο είδος προβάλει κυρίως τις γρήγορες ταχύτητες , τις μελωδικές κιθάρες (Σουηδοί γαρ) και την ακραία θεματολογία η οποία όμως είναι απαλλαγμένη από φτιασιδώματα και φίλτρα κάθε λογής.
Το 2011 λοιπόν βγήκε το ντουέτο των Τ.Τ. με το άλμπουμ The Tunnel , έχοντας σαν αυτοσκοπό τη διαιώνιση του είδους με διαφορετικό όμως τρόπο.
Σοφή κίνηση διότι όλοι ξέρουμε τι γίνεται με τα λιμνάζοντα νερά.
Σε μια πρώτη ακρόαση λες ok τίποτα το περίεργο.
Στη δεύτερη προσπάθεια λες εδώ μάλλον κάτι άλλο παίζει και αυτό το άλλο δεν είναι black metal.
Στην τρίτη έχουν ήδη αρχίσει να στα σκάνε vibes από τους Ministry και όλο αυτό το βιομηχανικό aka industrial περιβάλλον.
Αλλά. Γιατί υπάρχει και το αλλά.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ασθενείς που αναρρώνουν από ένα κρυολόγημα , αλλά με μελλοθάνατους που ''γεύονται΄΄ μέχρι τέλους τις περιπέτειες με το υποκείμενο νόσημα , ας μου επιτραπεί ο παραλληλισμός.
Όπως καταλαβαίνει κανείς , δεν πρόκειται για μουσικούς που μαζεύονται για να κάνουν το κέφι τους αλλά για ΔΙΑΝΟΙΕΣ που το έσκασαν από τον ξακουστό Brave New World και δημιούργησαν τον δικό τους.
Έναν κόσμο που αγνοεί σταθερές , βαρύτητες , ορθό παίξιμο , trends και αλγόριθμους.
Το abstract στοιχείο δεν είναι απλα έντονο , αποτελεί τον κορμο των συνθεσεων τους σε βαθμο που μπερδευει και τους ποιο μυημενους.
Δεν ειναι εύκολη μπαντα οι Terra Tenebrosa..
Οι δημιουργίες τους στέκονται σε τρεις διαφορετικές διαστάσεις , δημιουργώντας κάθε φορα πανομοιότυπα αλλά και τόσο διαφορετικά ολογράμματα.
Η μουσική τους θα μπορούσε να κοσμήσει το σάουντρακ ενός καλογραμμένου ψυχολογικού θρίλερ , και γιατί όχι , να αποσπάσει την προσοχή.
Υπο αυτήν την έννοια , μπορεί να χαρακτηριστεί και σαν cinematic.
Τα πρώιμα πονήματα των The Cure κάνουν εντονη την παρουσία τους στις κιθάρες και τα καθαρά κανάλια εναλλάσσονται με αριστουργηματικό τρόπο με τα ... παραμορφωμένα.
Ανάγλυφες μεστές μελωδίες αναδύονται μέσα από τα διατοπικά τους θέματα , με την μηχανή του χρόνου να μας ξεβράζει στα απομεινάρια του κόσμου όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Το βασίλειο του τρόμου έχει πάψει πια να αντηχεί στ΄ αυτιά μας. Οι μοναδικές εικόνες που λαμβάνουμε , προέρχονται από ένα drone που ξαμολήσαμε πριν την καταστροφή.
ΥΓ.. Βάζω το εξώφυλλο του πρώτου τους δίσκου αλλά προτείνεται ολόκληρη η δισκογραφία , ακόμα και το ep V.I.T.R.I.O.L. που κυκλοφόρησαν το 2014.
Last edited:
