Ήταν κάποια ημέρα του Φεβρουαρίου το 1981, όταν άκουσα από το σταθμό της αμερικάνικης βάσης του Ελληνικού μια είδηση που με συγκλόνισε. Ο Mike Bloomfield βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητό του. Επίσημη εκδοχή του θανάτου του, η υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ήταν μόλις 37 ετών. Μετά το σοκ της είδησης, ακολούθησε παγωμάρα και απέραντη θλίψη. Είχα πιστέψει τότε ότι τύποι σαν τον Bloomfield, τον Winter, ή τον Clapton τελικά θα τα κατάφερναν. Όμως ειδικά για την περίπτωση Bloomfield, δυστυχώς, διαψεύστηκα...
Ο Mike Bloomfield (28 Ιουλίου 1943 - 15 Φεβρουαρίου 1981) ήταν γόνος εύρωστης εβραϊκής οικογένειας του Σικάγο και εκδήλωσε την αγάπη για τα μπλουζ από πολύ νωρίς. Στην ευρύτερη περιοχή του Σικάγο δραστηριοποιούνταν όλα τα ιερά τέρατα της μπλουζ σκηνής όπως Muddy Waters, Jimmy Rogers, Otis Spann, Little Walter, Junior Wells, Magic Sam, Buddy Guy, για να αναφέρουμε ενδεικτικά. Η λευκή παρέα των εκκολαπτόμενων "μπλουζιστών" είχε πολλά να μάθει από τέτοιους δασκάλους. Όταν, λοιπόν, υπάρχει το ταλέντο και η ζύμωση γίνεται σε τέτοιο περιβάλλον δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε τη συνέχεια.
Συμμετοχή στην "ηλεκτρική" εμφάνιση του Dylan στο Newport όπως και στο "Highway 61 Revisited", στα δύο πρώτα εκπληκτικά άλμπουμ του Paul Butterfield, δημιουργία των θαυμάσιων Electric Flag μαζί με τον δικό μας Nick "The Greek" Gravenites και πρωταγωνιστής στα εξαιρετικά "The Trip" και "A Long Time Comin'". Η φήμη του Bloomfield ως "καυτού" κιθαρίστα και μεγάλου δεξιοτέχνη γιγαντωνόταν και μάλιστα άρχισε να θεωρείται ως η απάντηση της Αμερικής στον πολύ Eric Clapton. O Eric, πολύ αργότερα, αναφέρει σε συνέντευξή του στη Chicago Tribune για τον Bloomfield «Μπορώ να θυμηθώ τη συνάντηση με τον Μάικ Μπλούμφιλντ, ακόμα πριν γνωρίσω τον Τζίμι Χέντριξ. Ο τύπος στην Αμερική εκείνη την εποχή ήταν ο Μάικ Μπλούμφιλντ. Δεν υπήρχε κανένας άλλος. Ξέρετε γιατί; Ήταν σοβαρός. Καμιά σχέση με π@π@ριές. Ήταν φιλομαθής μουσικός, ήξερε το υλικό του, ήξερε τις ρίζες του, ήξερε από πού προήλθε και ήξερε πού ανήκε σε αυτό. Δεν είχε τίποτα να κάνει με το να είσαι στην τηλεόραση ή τη σόου μπιζ, την εμπορικότητα ή δημοτικότητα»...
«Ο Μάικ ήταν ασυγκράτητος», λέει ο πληκτρίστας Mark Naftalin, συνάδελφος του Bloomfield, στην μπάντα του Butterfield και μουσικός συνεργάτης για όλη του τη ζωή. «Μόλις μπορούσες να συγκρατήσεις την ενέργειά του. Ήταν πληθωρικός σε κάθε χαρακτηριστικό: πάρα πολύ συναισθηματικός, εξόχως διανοούμενος και εξαιρετικά ικανός».
«Ο Μάικλ βγήκε μέσα από την αληθινή, χωρίς μ@λ@κίες μπλουζ σκηνή», λέει ο κιθαρίστας των Jefferson Airplane/Hot Tuna, Jorma Kaukonen, ένας άλλος φίλος και συνεργάτης του Bloomfield. «Θυμάμαι ότι πήγα σε μερικά από αυτά τα μπλουζ κλαμπ πολύ αργότερα, το 1965, και χρειαζόσουν κάποιον μαζί σου, αλλιώς θα τις 'έτρωγες'. Σήμερα υπάρχουν μπλουζ μπαρ και άνθρωποι που παίζουν μπλουζ παντού, αλλά ο Μάικλ ήταν ένας από τους τύπους που πρωτοστάτησαν για εμάς τότε».
«Ο Μάικλ Μπλούμφιλντ υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στην αμερικάνικη μουσική», καταλήγει ο Κάουκονεν. «Είναι τραγικό που πέθανε, με αυτόν τον τρόπο. Έκανε τα μπλουζ προσιτά σε πολλούς τύπους σαν εμένα. Αγαπούσε τόσο πολύ τη ζωή. Δεν υπήρχαν αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα για να κάνει ό,τι χρειαζόταν».
Είπαν ακόμη γι' αυτόν...
«Η πρώτη φορά που είδα τον Μάικλ να παίζει κιθάρα ... κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή μου αρκετά για να πω "αυτό θέλω να κάνω και να είμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου"». - Carlos Santana
«Ο Μάικλ ήταν ένας λαμπρός νεαρός. Είχε μια απίθανη μεγάλη καρδιά. Και ήταν σπουδαίος κιθαρίστας. Ήταν σαν γιος για μένα.» - B.B. King
«Ο Μάικλ Μπλούμφιλντ ήταν ένας πολύ γλυκός τύπος και ένας λαμπρός κιθαρίστας και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο να γίνω ηλεκτρικός κιθαρίστας». - Jorma Kaukonen
«Απλώς έπαιζε κύκλους γύρω από οτιδήποτε μπορούσα να παίξω». - Bob Dylan
«Έγινα θαυμαστής του Bloomfield όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Butterfield Blues Band. Ήμασταν όλοι κατάπληκτοι.» - Bob Weir
«Πιστεύω ότι η μουσική βιομηχανία οφείλει στον Michael Bloomfield πολύ περισσότερα από όσα αντιλαμβάνονται». - Bill Graham
«Αυτός ήταν ένας τύπος της μεγάλης κατηγορίας. Βοηθούσε τους ανθρώπους να ζήσουν τη ζωή τους. Ήταν ένας τεράστιος γίγαντας.» - Nick Gravenites
Ο Mike Bloomfield (28 Ιουλίου 1943 - 15 Φεβρουαρίου 1981) ήταν γόνος εύρωστης εβραϊκής οικογένειας του Σικάγο και εκδήλωσε την αγάπη για τα μπλουζ από πολύ νωρίς. Στην ευρύτερη περιοχή του Σικάγο δραστηριοποιούνταν όλα τα ιερά τέρατα της μπλουζ σκηνής όπως Muddy Waters, Jimmy Rogers, Otis Spann, Little Walter, Junior Wells, Magic Sam, Buddy Guy, για να αναφέρουμε ενδεικτικά. Η λευκή παρέα των εκκολαπτόμενων "μπλουζιστών" είχε πολλά να μάθει από τέτοιους δασκάλους. Όταν, λοιπόν, υπάρχει το ταλέντο και η ζύμωση γίνεται σε τέτοιο περιβάλλον δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε τη συνέχεια.
Συμμετοχή στην "ηλεκτρική" εμφάνιση του Dylan στο Newport όπως και στο "Highway 61 Revisited", στα δύο πρώτα εκπληκτικά άλμπουμ του Paul Butterfield, δημιουργία των θαυμάσιων Electric Flag μαζί με τον δικό μας Nick "The Greek" Gravenites και πρωταγωνιστής στα εξαιρετικά "The Trip" και "A Long Time Comin'". Η φήμη του Bloomfield ως "καυτού" κιθαρίστα και μεγάλου δεξιοτέχνη γιγαντωνόταν και μάλιστα άρχισε να θεωρείται ως η απάντηση της Αμερικής στον πολύ Eric Clapton. O Eric, πολύ αργότερα, αναφέρει σε συνέντευξή του στη Chicago Tribune για τον Bloomfield «Μπορώ να θυμηθώ τη συνάντηση με τον Μάικ Μπλούμφιλντ, ακόμα πριν γνωρίσω τον Τζίμι Χέντριξ. Ο τύπος στην Αμερική εκείνη την εποχή ήταν ο Μάικ Μπλούμφιλντ. Δεν υπήρχε κανένας άλλος. Ξέρετε γιατί; Ήταν σοβαρός. Καμιά σχέση με π@π@ριές. Ήταν φιλομαθής μουσικός, ήξερε το υλικό του, ήξερε τις ρίζες του, ήξερε από πού προήλθε και ήξερε πού ανήκε σε αυτό. Δεν είχε τίποτα να κάνει με το να είσαι στην τηλεόραση ή τη σόου μπιζ, την εμπορικότητα ή δημοτικότητα»...
«Ο Μάικ ήταν ασυγκράτητος», λέει ο πληκτρίστας Mark Naftalin, συνάδελφος του Bloomfield, στην μπάντα του Butterfield και μουσικός συνεργάτης για όλη του τη ζωή. «Μόλις μπορούσες να συγκρατήσεις την ενέργειά του. Ήταν πληθωρικός σε κάθε χαρακτηριστικό: πάρα πολύ συναισθηματικός, εξόχως διανοούμενος και εξαιρετικά ικανός».
«Ο Μάικλ βγήκε μέσα από την αληθινή, χωρίς μ@λ@κίες μπλουζ σκηνή», λέει ο κιθαρίστας των Jefferson Airplane/Hot Tuna, Jorma Kaukonen, ένας άλλος φίλος και συνεργάτης του Bloomfield. «Θυμάμαι ότι πήγα σε μερικά από αυτά τα μπλουζ κλαμπ πολύ αργότερα, το 1965, και χρειαζόσουν κάποιον μαζί σου, αλλιώς θα τις 'έτρωγες'. Σήμερα υπάρχουν μπλουζ μπαρ και άνθρωποι που παίζουν μπλουζ παντού, αλλά ο Μάικλ ήταν ένας από τους τύπους που πρωτοστάτησαν για εμάς τότε».
«Ο Μάικλ Μπλούμφιλντ υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στην αμερικάνικη μουσική», καταλήγει ο Κάουκονεν. «Είναι τραγικό που πέθανε, με αυτόν τον τρόπο. Έκανε τα μπλουζ προσιτά σε πολλούς τύπους σαν εμένα. Αγαπούσε τόσο πολύ τη ζωή. Δεν υπήρχαν αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα για να κάνει ό,τι χρειαζόταν».
Είπαν ακόμη γι' αυτόν...
«Η πρώτη φορά που είδα τον Μάικλ να παίζει κιθάρα ... κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή μου αρκετά για να πω "αυτό θέλω να κάνω και να είμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου"». - Carlos Santana
«Ο Μάικλ ήταν ένας λαμπρός νεαρός. Είχε μια απίθανη μεγάλη καρδιά. Και ήταν σπουδαίος κιθαρίστας. Ήταν σαν γιος για μένα.» - B.B. King
«Ο Μάικλ Μπλούμφιλντ ήταν ένας πολύ γλυκός τύπος και ένας λαμπρός κιθαρίστας και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο να γίνω ηλεκτρικός κιθαρίστας». - Jorma Kaukonen
«Απλώς έπαιζε κύκλους γύρω από οτιδήποτε μπορούσα να παίξω». - Bob Dylan
«Έγινα θαυμαστής του Bloomfield όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Butterfield Blues Band. Ήμασταν όλοι κατάπληκτοι.» - Bob Weir
«Πιστεύω ότι η μουσική βιομηχανία οφείλει στον Michael Bloomfield πολύ περισσότερα από όσα αντιλαμβάνονται». - Bill Graham
«Αυτός ήταν ένας τύπος της μεγάλης κατηγορίας. Βοηθούσε τους ανθρώπους να ζήσουν τη ζωή τους. Ήταν ένας τεράστιος γίγαντας.» - Nick Gravenites
Ο δικός μου Μάικ...
