Ας πω κι εγώ τη γνώμη μου στο θέμα της σύγκρισης του Κινηματογράφου με το Home Theater. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχει σύγκριση. Αφ' ενός μεν γιατί η διαφορά στα κόστη είναι τεράστια, αφ' ετέρου γιατί μιλάμε για πολύ ανόμοια πράγματα.
Συγκεκριμένα μιλώντας, ένας video προβολέας ακόμα και HD, είναι φτιαγμένος για να δίνει την εικόνα του σε πανί που η διαγώνιός του μετριέται σε ίντσες, τη στιγμή που μια κινηματογραφική μηχανή προβολής δίνει εικόνα σε πανί που το μετράμε σε μέτρα. Η διαφορά νομίζω γίνεται κατανοητή. Γιατί η σύγκριση μπορεί να γίνει στις 110" αλλά μπορεί να γίνει και σε ένα πανί με διαγώνιο τα 7 μέτρα (υπάρχει τέτοιο διαθέσιμο). Νομίζω όμως ότι κάθε μια από τις δύο λύσεις είναι φτιαγμένη για συγκεκριμένη δουλειά.
Τώρα σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η ανάλυση του φιλμ εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Τί φιλμ χρησιμοποιήθηκε στο γύρισμα; Πόσα ASA; Πόσα εφε μπήκανε στο post production, πόσο εταλονάζ έπεσε, τί φιλμ χρησιμοποιήθηκε για το θετικό τί χημικά χρησιμοποιήθηκαν για την εμφάνιση, και πάρα πολλές άλλες παραμέτρους. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και η ποιότητα της φωτογραφίας μιας ταινίας; Τί υλικό συγκρίνουμε δηλαδή; ποιο είναι το αρχικό κοντράστ; Τραβάει ο Νικβιστ, ο Στοράρο, ο Ντόυλ ή ο Φώτης Ασχετόπουλος;
Στο βίντεο τα πράγματα είναι πιο στάνταρ. Ξέρουμε τί ακριβώς υπάρχει διαθέσιμο όσον αφορά τα pixels σε κάθε φορμάτ και είναι και πιο τακτοποιημένα στο κάδρο. Ξέρεις δηλαδή ότι υπάρχουν 1080 pixel ανά στήλη (Δέν έχεις τόσα βέβαια αλλα αυτό είναι μεγάλη κουβέντα) στο HD 1080. Επειδή μπαίνει και ο ψηφιακός παράγοντας, εισάγουμε και το bandwidth σε bits/sec. Έτσι μιλάμε για ασυμπίεστο πηγαίο HD720p στα 1.4Gbps στην κάμερα, που καταγράφεται στα 100Mbps στην κασέτα που συμπιέζεται κατά MPEG-2 στα 8Mbps -στην καλύτερη- στο dvd. Αυτή, η ανάλυση είναι και η πηγή που έχουμε διαθέσιμη σήμερα, για την συντριπτική πλειοψηφία των κινηματογραφικών ταινιών, όσον αφορά το home theater. Απλά μπορούμε να την επεξεργαστούμε ηλεκτρονικά και να της προσδώσουμε καλύτερη αίσθηση. Υπάρχουν πάντως και ψηφιακές υλοποιήσεις με video projectors σε αίθουσες, όπου προβάλεται υλικό σε με ρυθμό μεγαλύτερο του 1.4Gbps. Αλλά ρωτήστε και τί κόστος έχουν...
Στο φιλμ, κατασκευαστικά αν θέλετε τα πράγματα δεν είναι απλά. Ο κόκκος, πέρα από το γεγονός ότι το μέγεθός του εξαρτάται από την ευαισθησία του φίλμ, τον χρόνο έκθεσης, το διάφραγμα και το ίδιο το φως που υπάρχει διαθέσιμο, συν τοις άλλοις, δεν σχηματίζεται οργανωμένα σε συγκεκριμένη διάταξη πάνω στο φιλμ όπως γίνεται με τα pixel στο video. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μιλάει κανείς με ακρίβεια για συγκεκριμένη ανάλυση στο φιλμ. Δεν υπάρχει η έννοια της ανάλυσης όταν μιλάμε για φιλμ. Και πως να υπάρχει αφού στα μαύρα μέρη του θετικού φιλμ δεν υπάρχει κόκκος (αφού δεν υπάρχει και έκθεση);
Τώρα μερικές παρατηρήσεις για όσα ειπώθηκαν αναφορικά με τις κινηματογραφικές προβολές και τα προβλήματά τους. Το να τρέμει η κινηματογραφική εικόνα πάνω κάτω οφείλεται σε μηχανική βλάβη του projector και συγκεκριμένα στο σύστημα του "Σταυρού της Μάλτας". Το εν λόγω σύστημα μετατρέπει τη συνεχή μηχανική κίνηση των γραναζιών σε διακοπτόμενη, και βηματοδοτή την γκρίφα που με τη σειρά της φέρνει το καρέ μπροστά στην πόρτα, το ακινητοποιεί, το καρέ προβάλεται ακίνητο, και μετά η γκρίφα το κατεβάζει φέρνοντας το επόμενο μπροστά στην πόρτα. Η γκρίφα είναι 2 γατζάκια που μπαίνουν στις τρύπες που έχει το φίλμ στις δύο πλευρές. Το ότι πολλές αίθουσες έχουν πρόβλημα οφείλεται στα μηχανηματα που έχουν και την ελλειπή συντήρησή τους και όχι στο φιλμ σαν μέσο.
Αυτά τα γράφω τόσο σαν ηλεκτρονικός όσο και σαν ερασιτέχνης προβολατζής, τα τελευταία 10 χρόνια στο πανεπιστημιακό κινηματοθέατρο "Ιρις". Μάλιστα κι εμείς εκεί έχουμε πρόβλημα με το Σταυρό της Μάλτας. Μάλιστα αν θέλετε μπορούμε να οργανώσουμε κάποια στιγμή το τεστ που λέγατε στην Ίριδα. Δεν διαθέτη την καλύτερη υποδομή και σαν χώρος μοιάζει κάπως παρακμιακός, αλλά ακόμα και μέσα από τις ατέλειες μπορεί να λάμψει η ποιότητα κάποιων μέσων.