- 29 April 2011
- 2,574
( επ’ ευκαιρία ενός ποστ μου στο νήμα «Που πάει η χώρα;» και επειδή όλα άνήκουν στην σφαίρα του πολιτικού σήμερα )
1. Το φιλελεύθερο πρόταγμα κατ’ ουσίαν είναι η ασφάλεια και η ιδιωτική απόλαυση . Η νεωτερικότητα προκρίνει , μόνη αυτή στην Ιστορία από οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό , την αυτοδιατήρηση και την αυτοσυντήρηση πρώτη και μοναδική φροντίδα του έλλογου ατόμου και ιδρυτικό ιδεώδες της υπό διαμόρφωση φιλελεύθερης κοινωνίας . Ο Benjamin Constant , εξέχων φιλελεύθερος και υπέρμαχος των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων το θέτει με τον πιο εύγλωττο τρόπο : «Σκοπός των μοντέρνων είναι η ασφάλεια μέσα στις ιδιωτικές απολαύσεις. Και ονομάζουν ελευθερία τις εγγυήσεις που παρέχουν οι θεσμοί στις απολαύσεις αυτές» . Εκκινώντας από την υπέρτατη ανάγκη να εξαφανισθεί μια και καλή η φρίκη του πολέμου και ιδίως η προκαλούμενη από την ιδεολογική , εμφύλια σύρραξη, ο φιλελευθερισμός επέμεινε κυρίως στην απάλειψη της επικίνδυνης διαμάχης που επιφέρει η πίστη ότι οι προτιμήσεις μας επί του Καλού , του ωραίου και του Αληθούς δεν είναι οικουμενικά κοινωνήσιμες αλλά αποτελούν μάλλον υπόθεση συνήθειας ή απλού γούστου.
Στο «Σχεδίασμα για την αιώνια ειρήνη» ο Ι. Κάντ σημειώνει μάλιστα – μέσα στην άτεγκτη υπερβατική λογική του -ότι η μηχανική του Δικαίου , εάν και εφ’όσον υφίσταται ένα τέλειο νομοθετικό έργο , είναι σε θέση να εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη ακόμη και σε μια κοινωνία δαιμόνων. Συνεπώς ο μηχανισμός εξισορρόπησης , παροχής ασφάλειας και σταθεροποίησης των κανονιστικών προσδοκιών είναι το Δίκαιο – πάντοτε αξιολογικά ουδέτερο , όμως . Το ζητούμενο είναι όμως η ασφάλεια κι η απόλαυση , ως ήδη επεσημάνθη .
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ο καπιταλισμός , ο οποίος αποτελεί την ιστορική μορφή τελείωσης του φιλελευθερισμού του 17ου και 18ου αιώνα , για να μπορεί να διατηρηθεί και να διατηρήσει την ασφάλεια χρειάζεται το Δίκαιο . Χρειάζεται όμως , όσον αφορά την απόλαυση , και την οικονομική μεγέθυνση , ώστε να μπορεί να μπορεί να διανέμει ένα μικρό μέρος των κερδών του και στους πολίτες , μέσω της διανεμητικής ιδιότητας του Δικαίου ώστε να διατηρείται άθικτη η δομή του συστήματος . Απαιτείται συνεπώς και μία ηγεμονική δύναμη κατά την γκραμσιανή έννοια του όρου για να επιβάλλει στοχοθεσίες και πρότυπα πολιτισμού και πολιτικής . Αυτή η δύναμη προς το παρόν είναι οι ΗΠΑ και το «αμερικάνικο όραμα» η πολιτική- πολιτισμική πρόταση της .
2. Η λαϊκή σοφία έχει ερμηνεύσει αυτήν την επιβολή με όρους πραγματολογικούς. Οσο έχουμε κάποια λεφτά κι εμείς , τότε κι εσείς δεν πρόκειται να κινδυνεύσετε με επαναστάσεις κλπ, φαίνεται να λένε οι εξουσιαζόμενοι στους κατέχοντες – εξουσιαστές . Η συγκρότηση του επαναστατικού υποκειμένου σκοντάφτει στο ιδεολόγημα της ευμάρειας για όλους .
Ο James Brown , γνήσιος εκπρόσωπος μιας βαθιάς λαϊκότητας , έχει το χρέος που έχει κάθε λαϊκός καλλιτέχνης να μετατρέπει σε καλλιτέχνημα την λαϊκή σοφία , παράδοση , τα ήθη και τις αντιλήψεις της τάξης που τον γέννησε . Όλα τα παραπάνω μεταφράστηκαν λοιπόν στον James Brown με μια δωρική καθαρότητα στον πολλαπλά υπαινικτικό τίτλο του τραγουδιού και μοναδικό , ταυτόχρονα , στίχο του : You can have your Watergate , just gimme some bucks and I’ll be straight . Φράση που διαπερνά από την αρχή ως το τέλος διαχεόμενη σε όλο το εκπληκτικό και ως Doin’ it to the Death τιτλοφορούμενο άλμπουμ των J.B.’ s , της 12μελούς μπάντας του που ανέλαβε την εκτέλεση αυτής και μερικών άλλων συνθέσεων του , καλύπτοντας ένα φάσμα από το απόλυτο φρενιτιώδες κοφτό φανκ έως την τζαζ . “Κάντο μέχρι να πεθάνεις» κι η Λύτρωση έρχεται μέσα από την ηδονιστική επανάληψη ενός αρχέγονου tribe ρυθμού που υπάρχει στο συλλογικό ασυνείδητο. Είναι ο χτύπος της καρδιάς καθώς στέλνει το αίμα για να κυκλοφορήσει στις φλέβες σου . Είναι ο χτύπος που δίνει ζωή . Είναι η ίδια η Ζωή. Γι αυτό είσαι αναγκασμένος να το κάνεις μέχρι να πεθάνεις .
Συνεπής ως το μεδούλι με την αμερικάνικη λογική της θεοποίησης του χρήματος – καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα ο Bill Clinton είπε ξανά το ίδιο πράγμα με την περίφημη φράση του “It’s the economy , stupid”- ο Brown ταυτίζεται , διαισθητικά φυσικά , με τις αρχές του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού επιβεβαιώνοντας από τα κάτω την αρραγή ενότητα του : Φέρε τα φράγκα φίλε και κάνε ότι θες . Επόμενο άλλωστε αφού ο φιλελευθερισμός είναι μια αξιολογικά ουδέτερη θεωρία .
Όποιος θέλει , αμφισβητεί ελεύθερα τα εισαγωγικά στο θέμα. Τον James Brown όμως και τους J.B.’s ούτε για πλάκα
Πηγές : Jean Claude Michea “Η αυτοκρατορία του μικρότερου κακού”
Doing It to Death
The J.B.'s ( 1973)
1. Το φιλελεύθερο πρόταγμα κατ’ ουσίαν είναι η ασφάλεια και η ιδιωτική απόλαυση . Η νεωτερικότητα προκρίνει , μόνη αυτή στην Ιστορία από οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό , την αυτοδιατήρηση και την αυτοσυντήρηση πρώτη και μοναδική φροντίδα του έλλογου ατόμου και ιδρυτικό ιδεώδες της υπό διαμόρφωση φιλελεύθερης κοινωνίας . Ο Benjamin Constant , εξέχων φιλελεύθερος και υπέρμαχος των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων το θέτει με τον πιο εύγλωττο τρόπο : «Σκοπός των μοντέρνων είναι η ασφάλεια μέσα στις ιδιωτικές απολαύσεις. Και ονομάζουν ελευθερία τις εγγυήσεις που παρέχουν οι θεσμοί στις απολαύσεις αυτές» . Εκκινώντας από την υπέρτατη ανάγκη να εξαφανισθεί μια και καλή η φρίκη του πολέμου και ιδίως η προκαλούμενη από την ιδεολογική , εμφύλια σύρραξη, ο φιλελευθερισμός επέμεινε κυρίως στην απάλειψη της επικίνδυνης διαμάχης που επιφέρει η πίστη ότι οι προτιμήσεις μας επί του Καλού , του ωραίου και του Αληθούς δεν είναι οικουμενικά κοινωνήσιμες αλλά αποτελούν μάλλον υπόθεση συνήθειας ή απλού γούστου.
Στο «Σχεδίασμα για την αιώνια ειρήνη» ο Ι. Κάντ σημειώνει μάλιστα – μέσα στην άτεγκτη υπερβατική λογική του -ότι η μηχανική του Δικαίου , εάν και εφ’όσον υφίσταται ένα τέλειο νομοθετικό έργο , είναι σε θέση να εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη ακόμη και σε μια κοινωνία δαιμόνων. Συνεπώς ο μηχανισμός εξισορρόπησης , παροχής ασφάλειας και σταθεροποίησης των κανονιστικών προσδοκιών είναι το Δίκαιο – πάντοτε αξιολογικά ουδέτερο , όμως . Το ζητούμενο είναι όμως η ασφάλεια κι η απόλαυση , ως ήδη επεσημάνθη .
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ο καπιταλισμός , ο οποίος αποτελεί την ιστορική μορφή τελείωσης του φιλελευθερισμού του 17ου και 18ου αιώνα , για να μπορεί να διατηρηθεί και να διατηρήσει την ασφάλεια χρειάζεται το Δίκαιο . Χρειάζεται όμως , όσον αφορά την απόλαυση , και την οικονομική μεγέθυνση , ώστε να μπορεί να μπορεί να διανέμει ένα μικρό μέρος των κερδών του και στους πολίτες , μέσω της διανεμητικής ιδιότητας του Δικαίου ώστε να διατηρείται άθικτη η δομή του συστήματος . Απαιτείται συνεπώς και μία ηγεμονική δύναμη κατά την γκραμσιανή έννοια του όρου για να επιβάλλει στοχοθεσίες και πρότυπα πολιτισμού και πολιτικής . Αυτή η δύναμη προς το παρόν είναι οι ΗΠΑ και το «αμερικάνικο όραμα» η πολιτική- πολιτισμική πρόταση της .
2. Η λαϊκή σοφία έχει ερμηνεύσει αυτήν την επιβολή με όρους πραγματολογικούς. Οσο έχουμε κάποια λεφτά κι εμείς , τότε κι εσείς δεν πρόκειται να κινδυνεύσετε με επαναστάσεις κλπ, φαίνεται να λένε οι εξουσιαζόμενοι στους κατέχοντες – εξουσιαστές . Η συγκρότηση του επαναστατικού υποκειμένου σκοντάφτει στο ιδεολόγημα της ευμάρειας για όλους .
Ο James Brown , γνήσιος εκπρόσωπος μιας βαθιάς λαϊκότητας , έχει το χρέος που έχει κάθε λαϊκός καλλιτέχνης να μετατρέπει σε καλλιτέχνημα την λαϊκή σοφία , παράδοση , τα ήθη και τις αντιλήψεις της τάξης που τον γέννησε . Όλα τα παραπάνω μεταφράστηκαν λοιπόν στον James Brown με μια δωρική καθαρότητα στον πολλαπλά υπαινικτικό τίτλο του τραγουδιού και μοναδικό , ταυτόχρονα , στίχο του : You can have your Watergate , just gimme some bucks and I’ll be straight . Φράση που διαπερνά από την αρχή ως το τέλος διαχεόμενη σε όλο το εκπληκτικό και ως Doin’ it to the Death τιτλοφορούμενο άλμπουμ των J.B.’ s , της 12μελούς μπάντας του που ανέλαβε την εκτέλεση αυτής και μερικών άλλων συνθέσεων του , καλύπτοντας ένα φάσμα από το απόλυτο φρενιτιώδες κοφτό φανκ έως την τζαζ . “Κάντο μέχρι να πεθάνεις» κι η Λύτρωση έρχεται μέσα από την ηδονιστική επανάληψη ενός αρχέγονου tribe ρυθμού που υπάρχει στο συλλογικό ασυνείδητο. Είναι ο χτύπος της καρδιάς καθώς στέλνει το αίμα για να κυκλοφορήσει στις φλέβες σου . Είναι ο χτύπος που δίνει ζωή . Είναι η ίδια η Ζωή. Γι αυτό είσαι αναγκασμένος να το κάνεις μέχρι να πεθάνεις .
Συνεπής ως το μεδούλι με την αμερικάνικη λογική της θεοποίησης του χρήματος – καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα ο Bill Clinton είπε ξανά το ίδιο πράγμα με την περίφημη φράση του “It’s the economy , stupid”- ο Brown ταυτίζεται , διαισθητικά φυσικά , με τις αρχές του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού επιβεβαιώνοντας από τα κάτω την αρραγή ενότητα του : Φέρε τα φράγκα φίλε και κάνε ότι θες . Επόμενο άλλωστε αφού ο φιλελευθερισμός είναι μια αξιολογικά ουδέτερη θεωρία .
Όποιος θέλει , αμφισβητεί ελεύθερα τα εισαγωγικά στο θέμα. Τον James Brown όμως και τους J.B.’s ούτε για πλάκα
Πηγές : Jean Claude Michea “Η αυτοκρατορία του μικρότερου κακού”
Doing It to Death
The J.B.'s ( 1973)
