Ίσως ο κυριότερος λόγος που δεν βλέπω ποτέ ταινίες και σειρές στην τηλεόραση είναι το πρόγραμμα. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξεκινήσει και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει. Βέβαια αυτό οι εγκέφαλοι στα κανάλια δεν μπορούν να το καταλάβουν, και νομίζουν ότι άμα αρχίσουν την ταινία μετά από 35 λεπτά διαφημίσεων, εγώ θα περιμένω κυριολεκτικά σαν τον μ@!@$@ πότε θα τελειώσουν. Είδα χθες το βραδύ διαφημιστικό για το Seven Pounds που το είχα δει παλαιότερα και σκέφτηκα ότι αυτή την ταινία θέλω να την ξαναδώ. Ε το πρώτο πράγμα που έκανα δεν ήταν να σημειώσω μέρα και ώρα, αλλά να πάω στον υπολογιστή (για να κάνω το αυτονόητο).
Θυμάμαι όταν ήμουν Αγγλία πως όλο το πρόγραμμα ακολουθούσε με ακρίβεια 1-2 λεπτών ότι έλεγε. Χαζεύαμε X-Factor (εκεί αξίζει διότι φέρνουν μεγάλα ονόματα) και πέρα από το γεγονός ότι ήταν 1 ώρα (εδώ το Dancing ήταν 4.5 ώρες!!!), ξεκινούσε και τελείωνε μέσα στο πρόγραμμα. Ακόμα και οι διαφημίσεις "κρατάνε" χρονόμετρο, διότι είναι κάθε 15 λεπτά. Και αυτό ισχύει για όλα τα κανάλια, αλλά οι εδώ υπεύθυνοι είναι τόσο άσχετοι που δεν έχουν μπει ποτέ στον κόπο να δουν τι γίνεται έξω και να κάνουν το αυτονόητο (ή έχουν δει αλλά η νοημοσύνη τους δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν τι γίνεται). Όταν λοιπόν όλα τα κανάλια ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, αυτό τους ευνοεί όλους. Διότι όταν όλα τα κανάλια ξεκινούν το πρόγραμμα τους στις "ακριβώς" και βάζουν διαφημίσεις στις "και τέταρτο", γνωρίζω σαν τηλεθεατής ότι αν κάνω ζάπινγκ, θα πέσω πάλι πάνω σε διαφημίσεις. Με αυτό τον τρόπο ο διαφημιστικός χρόνος αποκτάει αξία, αλλά που μυαλό;;; Ειλικρινά, αν δεν υπήρχαν συνάνθρωποί μας και δεν ζούσαμε σε τέτοιες δύσκολες περιόδους, καθημερινά θα παρακαλούσα για οριστικό κλείσιμο όλων αυτών των καναλιών. Η ύπαρξή τους δεν υποτιμάει απλά τον πολιτισμό μας αλλά κυρίως την νοημοσύνη μας.
