Μία εκπληκτική βραδιά ζήσαμε εχθές σ´ενα από τα ωραιότερα live των τελευταίων ετών στη χώρα μας.
Η Alice και οι μουσικοί της μας άφησαν άφωνους (εκτός από κάτι ουρλιαχτά) με τρομερά παιξίματα, απίστευτο groove, πλήκτρα από το ''διάστημα'' ,μπάσο που γέμιζε χαμηλά με γραμμές βγαλμένες από τα γκέτο αλλά με κλάση, ντραμς και ρυθμολογίες που συνόδευαν με μαεστρία.
Η φωνή της είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει live τα τελευταία χρόνια.
Μια μοναδική χροιά και τόσο εκπαιδευμένη που ακόμη και όταν ξέφευγε με τα ''τσακίσματα'' ή τα ''τραβήγματα'' που επιχειρούσε ήταν τόσο ζυγισμένη και ρυθμισμένη σαν μουσικό όργανο.
Acid jazz, funkosoul,freestyle στο απόλυτο τους.
Στο δεύτερο μέρος που ήταν πιο γκρουβάτο όλο το μαγαζί στον αέρα.
Ο ήχος ήταν εξαιρετικός με μία μπάσα διάσταση ,λίγο ''καπνισμένος'', απίστευτα αναλογικός. Δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή που να άκουγες πλαστικούρα.
Το αδιανόητο ήταν τα breaks και οι γέφυρες. Στις παύσεις η μπάντα λειτουργούσε σαν Ελβετικό ρολόϊ και ήταν τόσο καλά τοποθετημένες που μόλις γίνονταν, αισθανόσουν σαν να σου κόβουν την απόλαυση.
Μόλις η μπάντα έμπαινε ξανά στο ρυθμό ένιωθες ηδονή.
Εχθές χαμογελούσα σαν ηλίθιος ,μιας και είμασταν οι πρώτοι εδώ μέσα που ασχοληθήκαμε με το μωρό και την TRU THOUGHTS.
Aν ακόμη δεν έχετε ασχοληθεί με τα διαμάντια της εταιρείας ,χάνετε.
Η μικρόσωμη Alice Russell είναι μία από τις σπουδαιότερες φωνές των ημερών μας.
Μπαϊραχτάρης, Πολυχρονίδης, Μουκ, Αλεξόπουλος, Κατερίνα ,το ιδανικό παρεάκι.
Ο Γιώργος έχει τραβήξει πολλές φωτογραφίες και θα ανεβάσει κάποιες από αυτές.
Όχι όλες βέβαια. Έτσι Tζωρτζ;