Κάτι το οποίο δεν αναφέρατε (και μου κάνει εντύπωση διότι είναι αρκετά παλαιό το thread), είναι ο τρόπος κίνησης του πλατό, που παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο στην ηχητική απόδοση του πικάπ.
3 βασικοί τύποι με παραλλαγές:
1. Μοτέρ (εναλλασσόμενου ή συνεχούς ρεύματος), που συνδέεται με Ιμάντα στο πλατό.
2. Direct Drive, που το πατώ αποτελεί μέρος του μοτέρ.
3. Idler ή απευθείας επαφή του μοτέρ με το πλατό (φυσικά με λαστιχένια ροδέλα και όχι μέταλλο με μέταλλο).
Η μεταφορά κίνησης με ιμάντα είναι η πιο διαδεδομένη.
Τα μοτέρ εναλλασσόμενου ρεύματος συνοδευόμενα από ιδιαίτερα περίπλοκα τροφοδοτικά κρατάνε σταθερή ταχύτητα με ικανοποιητικό βαθμό ησυχίας (ήσυχα=με λιγότερους κραδασμούς περιστροφής), και ακόμα με πιο φτηνές υλοποιήσεις τροφοδοσίας έχουν καλά αποτελέσματα.
Τα μοτέρ συνεχούς ρεύματος είναι πολύ ευάλωτα σε αυξομειώσεις ταχύτητας οπότε οι καλύτερες υλοποιήσεις έχουν και "ματάκι" που υπολογίζει την ταχύτητα και την διορθώνει σε περίπτωση που αρχίζει να ξεφεύγει. Είναι όμως πιο ήσυχα από τα αντίστοιχα εναλλασσόμενου ρεύματος (και πιο ακριβά).
Ο Ιμάντας είναι εκείνος που συνδέει και δίνει κίνηση στο πλατό. Σκοπός του εκτός της μηχανικής σύνδεσης (μοτέρ/πλατό), είναι και η ηχητική αποσύνδεση από κραδασμούς του πλατό, και μεγάλη προσπάθεια δίνεται στη αποσύνδεση του μοτέρ από το πλατό τοποθετώντας το είτε εκτός πικάπ στα πικάπ μάζας(ξεχωριστό μοτέρ που δεν συνδέεται πουθενά με το πικάπ), είτε τοποθετώντας το στο σταθερό μέρος του πικάπ όταν έχουμε ανάρτηση.
Ο Ιμάντας κυριαρχεί στα μοντέρνα πικάπ.
Το Direct Drive, με το ενσωματωμένο μαγνήτη του μοτέρ στο πλατό έχει το πλεονέκτημα της άφθονης ροπής κατευθείαν στο πλατό, χωρίς απαραιτήτως αυτό να είναι τεράστιας μάζας. Διότι η ροπή είναι σχεδόν αποκλειστικά από το μοτέρ. Εν αντιθέσει με τους ιμάντες που όσο πιο μεγάλη μάζα δίνουμε στο πλατό, τόσο καλύτερη ροπή έχει, αλλά και πιο εύκολα την διατηρεί.
Οι πιο ακριβές υλοποιήσεις direct drive είναι απόλυτα συγκρίσιμες με τα καλύτερα των καλυτέρων των άλλων κατηγοριών.
Τέλος τα Idler είναι μια παλαιά και για αρκετά χρόνια "απαρχαιωμένη" μέθοδος μετάδοσης κίνησης. Η αρχή λειτουργίας της είναι ότι κάτω από το πλατό υπάρχει μια ρόδα (με λαστιχένια περιφέρεια) η οποία εφάπτεται με το πλατό και με το μοτέρ, οπότε ουσιαστικά το μοτέρ είναι σαν να ακουμπά επάνω στο πλατό.
Το πλεονέκτημα ροπής είναι εμφανές. Οι υλοποιήσεις αυτές ξεχάστηκαν για κάποια χρόνια αλλά την τελευταία δεκαετία ζουν μια αναβίωση, τόσο στην αναπαλαίωση παλαιών μηχανημάτων του 60-70, όσο και στην έξυπνη προσθήκη τέτοιων μηχανισμών σε υπάρχοντα σχέδια (πχ VPI).
Ο λόγος της αναβίωσης αυτής είναι ο εξαιρετικός τους ήχος (τι άλλο?), και μάλιστα πολλοί θεωρούν αυτά τα πικάπ εφάμιλλα ή και ανώτερα από νεώτερα που ενσωματώνουν πολλές μηχανικές καινοτομίες (μαγνητικά πηγάδια, έξυπνα σταθεροποιημένα τροφοδοτικά, εξωτικά υλικά κλπ).