Αναμνήσεις και τραγούδια

[tatiana]

Έχετε παρατηρήσει ότι πολλές αναμνήσεις που έχουμε και είναι ιδιάιτερα έντονες συνήθως θυμόμαστε και το τραγούδι που ακούγαμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή?

Δλδ για να εξηγούμαι........θυμάμαι όταν είδα για πρώτη φορά τη Βενετία πλησιάζοντας το Παλάτι των Δόγηδων με το πλοιάριο από τα μεγάφωνα ακουγόταν το Piu' Che Puoi Cher-Eros Ramazzoti ...από τότε κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι 'μεταφέρομαι' σε εκείνο το πρωινό....και ψυχολογικά ανεβαίνω αμέσως.....

Συμβαίνει μόνο σε μένα αυτό? Έχετε συνδέσει και εσείς κομματια με στιγμές? Και αν ναι πόσο σας επηρρεάζει?

 

[Δημήτρης Θ.]

Φαντάζομαι συμβαίνει σε όλους. Και όχι μόνο με μουσική αλλά και με οσμές. Νομίζω ότι οι οσμές είναι πιο "βαθειά" στο υποσυνείδητο.
Αλλά πιο πολύ θυμάμαι πρόσωπα παρά μέρη που επισκεύτηκα

 

[Dimosthenis]

Φαντάζομαι συμβαίνει σε όλους. Και όχι μόνο με μουσική αλλά και με οσμές. Νομίζω ότι οι οσμές είναι πιο "βαθειά" στο υποσυνείδητο.
Αλλά πιο πολύ θυμάμαι πρόσωπα παρά μέρη που επισκεύτηκα

Θα συμφωνήσω απόλυτα!

 

[tatiana]

Περίεργο ......εγώ θυμάμαι μέρη...ή πιό συγκεκριμένα μέρη που έχω ταξιδέψει ίσως επειδή όνειρό μου είναι να γυρίσω τον κόσμο.......και επίσης οι μουσικές της κάθε χώρας είναι απόλυτα συνυφασμένες στο υποσυνείδητό μου με τις αναμνήσεις από τη χώρα

 

[ΜΗΤΣ]

Mε τις οσμές δεν το έχω παρατηρήσει αλλά με τη μουσική σίογυρα. Kανα δύο κομμάτια (world hold on) τα έχω συνδέσει απολύτως με το γυμναστήριο επειδή μάλλον εκεί πρέπει να τα άκουσα την πρώτη αλλά και πολλές φορές μετά.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Άπειρες φορές. Όλες οι κορυφαίες στιγμές είναι εμπλουτισμένες με μουσικές.
Μια ζωή σάουντρακ.
Καλό θα ήταν να αναφέρουμε συγκεκριμένα κομμάτια σε συγκεκριμένες στιγμές.
Και για να συμμετέχω πεζά και χιουμοριστικά θυμάμαι το παρακάτω γεγονός.
Ένα βράδυ στα μπουζούκια με μεγάλη παρέα το κέφι έχει ανάψει.
Πρώτο τραπέζι πίστα είναι στο θρόνο της μία θεά. Ένα εξωτικό πλάσμα γύρω στα 25. Όλο το μαγαζί έχει λαλήσει.
Δίπλα της κάθεται ένας κύριος γύρω στα 75. Καλοστεκούμενος δεν λέω αλλά έχει θάψει και δυο γενιές. Το πάθος μεταξύ τους ξεχειλίζει. Τον φιλάει στις γέφυρες με γλώσσα, της πιάνει τη βάση του στήθους της, γενικά παίζει σενάριο.
Τα σχόλια τρελά. Όλοι πιστευαμε ότι από το μπαλαμούτι ο παππούς θα τινάξει πέταλα.
Ξαφνικά ο Πανταζής αρχίζει το σετ με τα νησιώτικα. Η μικρή κάνει ζουζουνιές και προσπαθεί να πείσει τον Παπανδρέου μετά το Ωνάσειο να σηκωθούν να χορέψουν.
Και τα καταφέρνει. Ανεβαίνουν πίστα και πιάνουν ο ένας τα χέρια του άλλου αντικριστά. Εκείνη τον κοιτάει στα μάτια και του τραγουδάει το κομμάτι που εκείνη τη στιγμή έλεγε ο Λεπα: Έλα να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί , η μάνα σου εγώ και εσύ.
Οπότε πετάγεται φίλος και λέει: Ποιά μάνα του, αυτή πρέπει να έχει πεθάνει στους Βαλκανικούς πολέμους.
Ήταν η δεύτερη φορά που πήγα να σκοτωθώ σε μπουζούκια.
Από τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω νησιώτικα και να μη θυμηθώ το περιστατικό.

 

[Δημοκηδής]

...μία από τις κυριότερες ιδιότητες της μουσικής, που προκαλούν τις χημικές αντιδράσεις που επιφέρουν την συγκίνηση, είναι η συνειρμική...

 

[Dimosthenis]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Περίεργο ......εγώ θυμάμαι μέρη...ή πιό συγκεκριμένα μέρη που έχω ταξιδέψει ίσως επειδή όνειρό μου είναι να γυρίσω τον κόσμο.......και επίσης οι μουσικές της κάθε χώρας είναι απόλυτα συνυφασμένες στο υποσυνείδητό μου με τις αναμνήσεις από τη χώρα

Και θυμασαι τη μουσικη που ακουγες απ τα μεγαφωνα του πλοίου στη Βενετία και δεν θυμασαι τα γκρουπακια που επαιζαν μουσικη στις πλατείες της Πράγας?
Η τα κουαρτετα εγχόρδων που συνηθως εχει εξω απο το καστρο πάλι στην Πράγα? Εκτος και αν πηγες εκει βαρυ χειμωνα!!!

 

[Δημοκηδής]

εγώ από 15 χρονος συνδυάζω τον ερχομό της Άνοιξης με το 'Phantasmagoria in Two' του Tim Buckley και την συγκίνηση του αρσενικού (moi) στην θέα ενός 'combatible' θηλυκού με το 'Like a Hurricane' στην λάιβ εκτέλεση των Roxy.....

 

[Dimosthenis]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Άπειρες φορές. Όλες οι κορυφαίες στιγμές είναι εμπλουτισμένες με μουσικές.
Μια ζωή σάουντρακ.
Καλό θα ήταν να αναφέρουμε συγκεκριμένα κομμάτια σε συγκεκριμένες στιγμές.
Και για να συμμετέχω πεζά και χιουμοριστικά θυμάμαι το παρακάτω γεγονός.
Ένα βράδυ στα μπουζούκια με μεγάλη παρέα το κέφι έχει ανάψει.
Πρώτο τραπέζι πίστα είναι στο θρόνο της μία θεά. Ένα εξωτικό πλάσμα γύρω στα 25. Όλο το μαγαζί έχει λαλήσει.
Δίπλα της κάθεται ένας κύριος γύρω στα 75. Καλοστεκούμενος δεν λέω αλλά έχει θάψει και δυο γενιές. Το πάθος μεταξύ τους ξεχειλίζει. Τον φιλάει στις γέφυρες με γλώσσα, της πιάνει τη βάση του στήθους της, γενικά παίζει σενάριο.
Τα σχόλια τρελά. Όλοι πιστευαμε ότι από το μπαλαμούτι ο παππούς θα τινάξει πέταλα.
Ξαφνικά ο Πανταζής αρχίζει το σετ με τα νησιώτικα. Η μικρή κάνει ζουζουνιές και προσπαθεί να πείσει τον Παπανδρέου μετά το Ωνάσειο να σηκωθούν να χορέψουν.
Και τα καταφέρνει. Ανεβαίνουν πίστα και πιάνουν ο ένας τα χέρια του άλλου αντικριστά. Εκείνη τον κοιτάει στα μάτια και του τραγουδάει το κομμάτι που εκείνη τη στιγμή έλεγε ο Λεπα: Έλα να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί , η μάνα σου εγώ και εσύ.
Οπότε πετάγεται φίλος και λέει: Ποιά μάνα του, αυτή πρέπει να έχει πεθάνει στους Βαλκανικούς πολέμους.
Ήταν η δεύτερη φορά που πήγα να σκοτωθώ σε μπουζούκια.
Από τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω νησιώτικα και να μη θυμηθώ το περιστατικό.

Ρε συ Μητσάρα μας πεθανες παλι:flipout::flipout::flipout:

κοντευουν να μου φυγουν τα σαγόνια απ το γέλιο!!!!

:flipout::flipout::flipout:

Για πες ακι απ την πρώτη φορα ρε συ!!!!

 

[Δεβελέκος Στράτος]

Είναι γλυκό και επώδυνο μαζί να ακούς μελωδίες και να αναδύονται στην επιφάνεια στιγμές και γεγονότα που το υποσυνείδητο πολλές φορές προσπαθεί να θάψει.
Πιστεύω για οποιοδήποτε ακούει πολύ μουσική ισχύει αυτό που λέει ο Δημήτρης "Μια ζωή σάουντρακ"
Πολλές φορές έχει τύχει σε μια καφετέρια ή σε μια εταιρία να ταξιδεύω για ώρα πίσω στο χρόνο με το άκουσμα μιας μελωδίας....

 

[tatiana]

Re: Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Και θυμασαι τη μουσικη που ακουγες απ τα μεγαφωνα του πλοίου στη Βενετία και δεν θυμασαι τα γκρουπακια που επαιζαν μουσικη στις πλατείες της Πράγας?
Η τα κουαρτετα εγχόρδων που συνηθως εχει εξω απο το καστρο πάλι στην Πράγα? Εκτος και αν πηγες εκει βαρυ χειμωνα!!!

Χαχα σωστά.....πολύ σωστά......θυμάμαι ιδιαίτερα ένα κονσέρτο στο παρεκλήσσι των 1000 καθρεπτών στην Πράγα....και εννοείται τα γκρουπάκια στην πλατεία με το ρολόι.......η Πράγα για μένα ήταν τόπος μαγικός για πολλούς λόγους.....λες και ξεπήδησε μέσα από ένα παραμύθι.........πήγα Χριστούγεννα και ήταν απλά μαγευτικά

 

[Dimosthenis]

Πηγα Τελη Μαΐου και ηταν παρα πολυ όμορφη αλλα θαθελα να ξαναπαω Χριστούγεννα καθοτι πολλοι μου ειπαν οτι αξίζει!
Και βεβαια δεν θα ξεχασω πως σε ενα μπαρ υπόγειο τις μικρές ώρες έβαλε και Αντζελα!!! που στην Πράγα!!!! το άκουσα και αυτο!

 

[tatiana]

Άπειρες φορές. Όλες οι κορυφαίες στιγμές είναι εμπλουτισμένες με μουσικές.
Μια ζωή σάουντρακ.
Καλό θα ήταν να αναφέρουμε συγκεκριμένα κομμάτια σε συγκεκριμένες στιγμές.
Και για να συμμετέχω πεζά και χιουμοριστικά θυμάμαι το παρακάτω γεγονός.
Ένα βράδυ στα μπουζούκια με μεγάλη παρέα το κέφι έχει ανάψει.
Πρώτο τραπέζι πίστα είναι στο θρόνο της μία θεά. Ένα εξωτικό πλάσμα γύρω στα 25. Όλο το μαγαζί έχει λαλήσει.
Δίπλα της κάθεται ένας κύριος γύρω στα 75. Καλοστεκούμενος δεν λέω αλλά έχει θάψει και δυο γενιές. Το πάθος μεταξύ τους ξεχειλίζει. Τον φιλάει στις γέφυρες με γλώσσα, της πιάνει τη βάση του στήθους της, γενικά παίζει σενάριο.
Τα σχόλια τρελά. Όλοι πιστευαμε ότι από το μπαλαμούτι ο παππούς θα τινάξει πέταλα.
Ξαφνικά ο Πανταζής αρχίζει το σετ με τα νησιώτικα. Η μικρή κάνει ζουζουνιές και προσπαθεί να πείσει τον Παπανδρέου μετά το Ωνάσειο να σηκωθούν να χορέψουν.
Και τα καταφέρνει. Ανεβαίνουν πίστα και πιάνουν ο ένας τα χέρια του άλλου αντικριστά. Εκείνη τον κοιτάει στα μάτια και του τραγουδάει το κομμάτι που εκείνη τη στιγμή έλεγε ο Λεπα: Έλα να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί , η μάνα σου εγώ και εσύ.
Οπότε πετάγεται φίλος και λέει: Ποιά μάνα του, αυτή πρέπει να έχει πεθάνει στους Βαλκανικούς πολέμους.
Ήταν η δεύτερη φορά που πήγα να σκοτωθώ σε μπουζούκια.
Από τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω νησιώτικα και να μη θυμηθώ το περιστατικό.

Άπαιχτος...απλά άπαιχτος!

Άλλο τραγούδι....στο Mike'Irish Bar το I will survive με γυναικοπαρέα βράδυ χωρισμού και τα λοιπά καταλαβαίνετε το concept, πρέπει να ήπια 7 τεκίλες έκανα 3 μέρες να συνέλθω (δεν πίνω γενικά σχεδόν καθόλου) αλλα τέτοιο χορό δεν έχω ξαναρίξει......από τότε δεν μπορώ να μυρίσω καν τεκίλα......όποτε το ακούω από τότε περιέργως όμως θυμάμαι εκείνον...

 

[tatiana]

Re: Απάντηση: Αναμνήσεις και τραγούδια

Πηγα Τελη Μαΐου και ηταν παρα πολυ όμορφη αλλα θαθελα να ξαναπαω Χριστούγεννα καθοτι πολλοι μου ειπαν οτι αξίζει!
Και βεβαια δεν θα ξεχασω πως σε ενα μπαρ υπόγειο τις μικρές ώρες έβαλε και Αντζελα!!! που στην Πράγα!!!! το άκουσα και αυτο!

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!

Λοιπόν πρέπει οπωσδήποτε να πας Πρωτοχρονιά όλος ο κόσμος χορεύει στους δρόμους, χιόνι, στολισμένη Πράγα....σαν όνειρο είναι μην το συζητάς.

Α! Και να πας να ακούσεις συναυλία σε εκλλησία που γίνονται συνέχεια την περίοδο των Χριστουγέννων...είναι από άλλο κόσμο

 

[tatiana]

Είναι γλυκό και επώδυνο μαζί να ακούς μελωδίες και να αναδύονται στην επιφάνεια στιγμές και γεγονότα που το υποσυνείδητο πολλές φορές προσπαθεί να θάψει.
Πιστεύω για οποιοδήποτε ακούει πολύ μουσική ισχύει αυτό που λέει ο Δημήτρης "Μια ζωή σάουντρακ"
Πολλές φορές έχει τύχει σε μια καφετέρια ή σε μια εταιρία να ταξιδεύω για ώρα πίσω στο χρόνο με το άκουσμα μιας μελωδίας....

Όντως...πολύ πετυχημένο αυτό μια ζωή σάουντρακ.....για το λόγο αυτό πολλές φορές στο χώρο της δουλειάς με ενοχλεί που οι άλλοι βάζουν τραγούδια που απλά ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΕΧΩ!!! grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Όπως βαριά ελληνικά , ποπάκια της κακιάς ώρας κτλ

Προσπαθώ να είμαι συνέχεια με ακουστικά , μου μιλάνε και δεν ακούω και με περνάνε για καθυστερημένο

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις και τραγούδια

Άπειρες φορές. Όλες οι κορυφαίες στιγμές είναι εμπλουτισμένες με μουσικές.
Μια ζωή σάουντρακ.
Καλό θα ήταν να αναφέρουμε συγκεκριμένα κομμάτια σε συγκεκριμένες στιγμές.
Και για να συμμετέχω πεζά και χιουμοριστικά θυμάμαι το παρακάτω γεγονός.
Ένα βράδυ στα μπουζούκια με μεγάλη παρέα το κέφι έχει ανάψει.
Πρώτο τραπέζι πίστα είναι στο θρόνο της μία θεά. Ένα εξωτικό πλάσμα γύρω στα 25. Όλο το μαγαζί έχει λαλήσει.
Δίπλα της κάθεται ένας κύριος γύρω στα 75. Καλοστεκούμενος δεν λέω αλλά έχει θάψει και δυο γενιές. Το πάθος μεταξύ τους ξεχειλίζει. Τον φιλάει στις γέφυρες με γλώσσα, της πιάνει τη βάση του στήθους της, γενικά παίζει σενάριο.
Τα σχόλια τρελά. Όλοι πιστευαμε ότι από το μπαλαμούτι ο παππούς θα τινάξει πέταλα.
Ξαφνικά ο Πανταζής αρχίζει το σετ με τα νησιώτικα. Η μικρή κάνει ζουζουνιές και προσπαθεί να πείσει τον Παπανδρέου μετά το Ωνάσειο να σηκωθούν να χορέψουν.
Και τα καταφέρνει. Ανεβαίνουν πίστα και πιάνουν ο ένας τα χέρια του άλλου αντικριστά. Εκείνη τον κοιτάει στα μάτια και του τραγουδάει το κομμάτι που εκείνη τη στιγμή έλεγε ο Λεπα: Έλα να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί, ελά να πάμε στο νησί , η μάνα σου εγώ και εσύ.
Οπότε πετάγεται φίλος και λέει: Ποιά μάνα του, αυτή πρέπει να έχει πεθάνει στους Βαλκανικούς πολέμους.
Ήταν η δεύτερη φορά που πήγα να σκοτωθώ σε μπουζούκια.
Από τότε δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω νησιώτικα και να μη θυμηθώ το περιστατικό.

ΤΖΙΜ ΓΟΝΑΤΙΣΑ ΡΕΕΕ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ!!!!!!!!!!! :firstprize: :firstprize:
Γειά σου Μέγα Ατακάντε!!!!!!:ernaehrung004:

 

[Δημήτρης Θ.]

H Πράγα τα Xριστούγεννα είναι Athens by night

 

[MoDis]

Down by the sea - Men at work, stevie winwood - arc of a diver , το 1988 οταν πρωτοπηγα διακοπες πρωτη φορα με τους φιλους μου στο πατρικο του παππου μου στη Σκυρο
Blue Monday - New Order οταν γυρνουσαμε
Your latest trick - Dire Straits με εναν παλιο φιλο που μου το επαιζε στο σαξοφωνο
Lois Lane - Its the first time (πιο πολυ το video clip) συζητηση με εναν φιλο που δεν ζει πια
Hold on my heart - Gennesis , για "δυσκολες ωρες" στην Κρητη φοιτητης
Paninaro - Pet Shop Boys (για το ρεφρεν πιο πολυ) / I Can't Help Falling In Love With You - Ub40 τις "ευκολες" ωρες στην Κρητη.
Too much love will kill you - Queen οταν πεθανε ο freddie
Πολυ Σφακιανακη στον Πορο στην προπαιδευση
Ενα που δεν σας λεω οταν παντρευτηκα
Ενα που δεν ξερω οταν θα γινω μπαμπας

 

[Lepton]

Μ' αυτά και μ' αυτά θυμήθηκα ένα υπέροχο κουκλοθέατρο που είχα δει στον πεζόδρομο στη Βιέννη με υπόκρουση το Song for guy του Elton John.

Επίσης, όταν ακούω τον Κανόνα του Pachelbel θυμάμαι όλη τη σχέση μου μαζί του: από μελωδία στο κινητό (συνδυασμένο με την κοπέλα μου, φυσικά), σε θεατρική παράσταση (όπου συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για κλασσικό κομμάτι), στην εκπομπή του Μιχαηλίδη στο Σταθμό (όπου επιτέλους έμαθα πως λέγεται), στο ψάξιμο (το βρήκα σε CD της καθημερινής, στο Internet σε δύο εκδόσεις, σε SACD) μέχρι που επέστρεψε στο κινητό μου και με ξυπνάει κάθε μέρα.