Πρωτη προσπαθεια ασημοκολλησης.
Δηλωνω, καταρχας, εντυπωσιασμενος!
(Ακολουθει σεντονι για προικα)
Πηραμε με τον Χιωτη τα συνεργα και δοκιμασα πρωτη φορα να ασημοκολλησω.
Μεγαλο μειον το φλογιστρακι-στυλο, το οποιο βγηκε σχεδον εντελως τζουφιο. Ειναι πολυ βολικο να εχει τοσο στενη φλογα, αλλα δουλευει κανονικα μονο ορθιο. Οριζοντιο και, κυριως, κατα κατω...σβηνει. Την δουλεια την εκανε το φλογιστρο "ζαχαροπλαστικης" του lidl.
Αρχισα κοβοντας (με το νεο ψαλιδι stanley) καποιες λωριδες λαμαρινας παχους 0,6mm. Ειναι απο tower pc. Απο την αλλη πλευρα ειναι γυμνο μεταλλο, απο την εξω βαμμενο (1ο λαθος). Εδω τα 2 κομματια που δοκιμασα να ενωσω, πανω στο "τουβλο εργασιας" και πισω φαινεται το τζουφιο φλογιστρακι.
Και καποια αλλα που εκοψα:
Ειπα να ξεκινησω με την ραβδο με 40% ασημι, και εκοψα μπολικα μικρα κομματακια, μηκους περιπου 2mm, με ενα πενσακι. Η διαμετρος της ραβδου (συρματος) ειναι 1mm. Στο κοψιμο την κραταγα σε κλειστη παλαμη για να μην πεταγονται. Εδω διπλα στον αναπτηρα για συγκριση.
Εδω, σε 2 φωτο, ολα τα συνεργα:
Ακουμπησα τις λωριδες/ελασματα μεταξυ τους, οσο πιο καλα γινοταν. Τα δοντια της ψαλιδας αφηναν μικρο κενο, κατι ισως καλο. Οπως θα φανει παρακατω, σε ενα σημειο που δεν ακουμπουσαν απολυτα, η κολληση δεν πετυχε τοσο. Σημειο κλειδι στην ασημοκολληση, οπως διαβαζω, ειναι το κενο μεταξυ των μερω να ειναι απειροελαχιστο. Δουλευει με την λογικη των τριχοειδων αρχειων η κολληση, μπαινοντας μεσα στην ελαχιστη χαραμαδα.
Ετοιμασα μια "λασπη" με σκονη βορακα και νερο. Προσοχη, θελει ελαχιστοτατο νερο. Επισης προσοχη, στεγνωνει και πηζει πολυ γρηγορα. Αλειψα την λασπη στην ενωση, τσατρα πατρα.
Μετα ακουμπησα 3-4 απο τα κομματακι πανω στην ενωση και αρχισα να τα φλογοβολω με τα φλογιστρα. Η ορμη της φλογας τεινει να διωχνει τα κομματακια, οποτε βολευει να ειναι καθετα εντελως η φλογα. Σε αυτο τα παιζει τελειως το "στυλο", οποτε συνεχισα με το "ζαχαροπλαστικης" του lidl. Υπερβολικα μεγαλη φλογα, αλλα ok.
Πρωτα εριχνα πιο πολυ τριγυρω απο την ενωση και σταδιακα προς αυτην.
Στην πραξη, ελιωνα 1 κομματακι, ενω τα αλλα εφευγαν. Αποφασισα να τα κανω ενα-ενα και δουλεψε αρκετα καλα. Το προβλημα ειναι οτι ο βορακας λιωνει, βραζει και μαυριζει αμεσως, οποτε μετα δεν βλεπεις καλα τι κανεις, μεσα σε αυτην την μαυρη, ξεραμμενη λασπη.
Γρηγορα πηρε φωτια η μπογια (επρεπε να βρω καθαρα μεταλλα) και μαυρισε κι αυτη απο πανω. Μια αηδια, γενικα, αλλα επεμενα, ακουμπωντας πανω στην αηδια το επομενο κομματακι. Σε 1-2 τελευταια εριξα και απευθειας υγρο βορακα, μια σταγονα, γιατι δεν ημουν σιγουρος αν ειχε μεινει τιποτε απο την λασπη.
Το τελικο αποτελεσμα ηταν αυτο:
...που με εκανε να πιστεψω οτι εκανα μια τρυπα στο νερο. Δεν ημουν καν σιγουρος αν δεν θα ξεκολλησουν τα ελασματα με το πρωτο ακουμπημα.
Μεχρι που ειδα την πισω πλευρα και αναπτερωθηκαν λιγο οι ελπιδες μου. Εκει φανηκε οτι κατι ειχε περασει απο πισω:
Μετα, ενα μικρο μπανακι απο 10% "ασπρισμα ασφαλειας" σε νερο. Παραδοσιακα ειναι θεεικο οξυ αυτο (φοβερα επικινδυνο, τετοιο εριξε εκεινη η τρελη στην κοπελα περυσι), αλλα το "ασφαλειας" δεν πρεπει να ειναι. Εριξα μια σταγονα στο ποδι μου και δεν εγινε τιποτε
Οπωσδηποτε...προσοχη.
Μετα απο κανα λεπτο στο αφρισμενο μπανακι και ενα ξεπλυμα, που εβγαλε ολη τη μακα, ειδα αυτο:
Και η πισω πλευρα (και το πανω κατω) :
Η ατιμη η κολληση εκανε μονη της "ραφη"!!
Εκτος απο εκει που δεν ακουμπουσαν απολυτα τα ελασματα, οπου και περασε απο κατω και "χυθηκε" στην πισω πλευρα, η κολληση ειναι ΤΕΛΕΙΑ.
Επισης, ειναι ΠΟΛΥ γερη. Πολυ πιο γερη απο τα ιδια τα λεπτα ελασματα. Βαζοντας μπολικη δυναμη, αρχιζουν και λυγιζουν αυτα, κατα μηκος, και η κολληση ειναι βραχος. Καμια απολυτως σχεση με το καλάι. Πιο πολυ προς την ηλεκτροκολληση παει (τηρουμενων των αναλογιων).
Θα κανω κι αλλες δοκιμες, αλλα για πρωτη φορα, πραγματικα εντυπωσιαστηκα.
Την επομενη θα δοκιμασω με πιο χοντρα μεταλλα, για να μπορεσω να πιεσω πιο πολυ το σημειο της κολλησης.