Led Zeppelin III - 1970
Η Ουαλλια είναι ο συνδετικός κρικος των Βρετανών με το μακρινο παρελθόν τους.Εκεί μέσα στα δάση ξαναζούν οι θρύλοι από το παρελθόν,τα παραμύθια,η παγανιστική θρησκεία,οι δρυίδες,οι Κέλτες,οι Πίκτοι και οι Βρετανοι.Η Ουαλλική γλώσσα που διατηρείται και διδασκεται ακομα είναι ένας φάρος που ακτινοβολεί το αρχαίο παρελθόν.
To Bron -Yr -Aur είναι ενα μικρό σπίτι (εξοχικό το λέμε εμείς εδώ) του 18ου αιώνα στη βόρεια Ουαλλία.Στην ουαλλική γλώσσα (ή κέλτικη) σημαίνει χρυσός λόφος.Χωμένο βαθιά μέσα στο δάσος,χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό αποτελούσε ιδανικό ησυχαστήριο και μέρος για απομόνωση.
Σ'αυτό το μέρος κρύφτηκαν ο Robert Plant και ο Jimmy Page στα μεσα του 1970 μετα τα εξαντλητικά δύο πρώτα χρόνια των Led Zeppelin στα οποία κυκλοφορησαν τους δύο πρώτους τους δίσκους και εδιναν live ασταμάτητα.Και το μέρος αυτό είναι που θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη μουσική που θα σημαδέψει το τρίτο άλμπουμ τους το Led Zeppelin 3,και θα αποτυπωθει στη θρυλικη πια δευτερη πλευρα.
Όχι ότι η πρώτη πάει πίσω ή είναι μέτρια.Απλά είναι πιο «Ζεππελινική»,πιο ευθυγραμμισμένη με τα δυο προηγούμενα άλμπουμ με τις άγριες κιθάρες,τον ηλεκτρικό μπλουζ ήχο.Από το επικό ροκ του Immigrant Song,γραμμενο με αφορμή ένα λάιβ στην Ισλανδια και βασισμένο θεματολογικά στις μεγάλες εισβολές των Βικινγκς στην Αγγλία τον 9[SUP]ο[/SUP] αιώνα (ένα τραγούδι που αν μη τι άλλο αποτελεί θεμέλιο λίθο στην χέβι μέταλ μυθολογία),στο καθαροαιμο μπλουζ του Since I’ve been loving you,η πρωτη πλευρά είναι μια τυπική Led Zeppelin επανάληψη περίπου των πεπραγμένων των δυο προηγουμενων αλμπουμ χωρις να σημαίνει ότι είναι κακή ή έστω μέτρια.Είναι πολύ καλή αλλά δεν προσφέρει και τίποτα καινούριο με εξαιρεση το Friends που σου δίνει μια πρόγευση με τα ανατολίτικα στοιχεία του και τη φολκ βάση του,τι περίπου πρόκειται να γίνει.
Τα πράγματα αλλάζουν τελείως με τις πρώτες νότες του Gallows Pole που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά.Ενα,αρχαίο σχεδόν παραδοσιακό τραγούδι,γραμμενο τις εποχές που ο κόσμος ειχε σαν διασκέδαση τις δημόσιες κρεμάλες,στα χέρια του Plant και του Page σε έναν ακουστικό χείμαρο με συνοδεία δωδεκαχορδης κιθαρας,μαντολίνου,μπάντζο,ηλεκτρικού μπάσου.Ενα τραγούδι που παντρεύει τη φολκ της Βρετανίας με τα κέλτικα στοιχεία απο τη μία με την αμερικάνικη φολκ από την αλλη αφού το μπαντζο σου φέρνει εικόνες από τα Απαλλάχια,την περιοχη wilderness της Λουιζιαννα και τους κατοικους της όπως αποτυπωθηκαν σε ταινιες σαν το Southern Comfort του Walter Hill και το Deliverance του John Boorman.
Kαι το πραγμα συνεχιζει;Tangerine,That’s the Way,Bron-Yr- Aur Stomp και το Hats off to (Roy) Harper με το τελευταιο αφιερωμενο στον μεγαλο βρετανο φολκ μουσικο (και αγαπημενο των Page και Plant).Ενα μωσαικο ηχων από το παρελθον και τη φολκ παραδοση ένα σπουδαιο παντρεμα μπλουζ,φολκ,κελτικης μουσικης οπου η ακουστικη δωδεκαχορδη,το μαντολινο,το μπαντζο παιρνουν την πρωτοκαθεδρια από την ηλεκτρικη κιθαρα χωρις να υστερουν όμως καθολου σε φωτια.Γιατι τοτε οι Zeppelin κατηγορηθηκαν ότι εγιναν ακουστικοι.Τριχες ισα-ισα ακουγονται πιο πυρκαβλοι (για να χρησιμοποιησω μια φραση ενός φιλου) από ποτε.Ο Plant ακουγεται σαν δρυιδης ιερεας σε εκσταση σε μια παγανιστικη γιορτη για το χειμερινο ηλιοστασιο,ο Page παιζει σαν στοιχειωμενος από το πνευμα του Aleister Crowley (πιθανον και να ηταν) και τα ντραμς του Bohnam ακουγονται σαν το σφυρι του Θωρ.Εναντια στην κατεστημενη αντιληψη που θελει το ροκ αποκλειστικα ηλεκτρικο,οι Zeppelin με το φολκ που παιζουν καταφερνουν να ακουστουν τοσο ροκ οσο δεν ειχαν ακουστει μεχρι τοτε.Υπερβολη θα μου πειτε.Πιθανον αλλα για ξανακουστε τον.
Εκει μεσα στα δαση της Ουαλλιας,συντροφια με την αγρια φυση,το μικρο σπιτακι του Bron-Yr- Aur μετατρεπεται σε ενα μεσαιωνικο καπηλιο,οπου συγγραφεις και ποιητες σαν τον Σαιξπηρ,τον Μαρλοου και τον Μπεν Τζονσον μπεκροπινουν μαζι με ναυτικους,
κλεφτες,μαχαιροβγαλτες,πουτανες,συνωμοτες και κατασκοπους ακουγοντας στο βαθος κατι παλαβους τροβαδουρους που χωρις να δινουν δεκαρα τι γινεται γυρω τους,παιζουν σαν σελληνιασμενοι τραγουδωντας για τους θρυλους που σκοτωσε ο χριστιανισμος.
Υ.Γ.Στον Γιωργο τον Κουνελακη.Να ‛σαι παντα γερος Γιωργο.
Η Ουαλλια είναι ο συνδετικός κρικος των Βρετανών με το μακρινο παρελθόν τους.Εκεί μέσα στα δάση ξαναζούν οι θρύλοι από το παρελθόν,τα παραμύθια,η παγανιστική θρησκεία,οι δρυίδες,οι Κέλτες,οι Πίκτοι και οι Βρετανοι.Η Ουαλλική γλώσσα που διατηρείται και διδασκεται ακομα είναι ένας φάρος που ακτινοβολεί το αρχαίο παρελθόν.
To Bron -Yr -Aur είναι ενα μικρό σπίτι (εξοχικό το λέμε εμείς εδώ) του 18ου αιώνα στη βόρεια Ουαλλία.Στην ουαλλική γλώσσα (ή κέλτικη) σημαίνει χρυσός λόφος.Χωμένο βαθιά μέσα στο δάσος,χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό αποτελούσε ιδανικό ησυχαστήριο και μέρος για απομόνωση.
Σ'αυτό το μέρος κρύφτηκαν ο Robert Plant και ο Jimmy Page στα μεσα του 1970 μετα τα εξαντλητικά δύο πρώτα χρόνια των Led Zeppelin στα οποία κυκλοφορησαν τους δύο πρώτους τους δίσκους και εδιναν live ασταμάτητα.Και το μέρος αυτό είναι που θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη μουσική που θα σημαδέψει το τρίτο άλμπουμ τους το Led Zeppelin 3,και θα αποτυπωθει στη θρυλικη πια δευτερη πλευρα.
Όχι ότι η πρώτη πάει πίσω ή είναι μέτρια.Απλά είναι πιο «Ζεππελινική»,πιο ευθυγραμμισμένη με τα δυο προηγούμενα άλμπουμ με τις άγριες κιθάρες,τον ηλεκτρικό μπλουζ ήχο.Από το επικό ροκ του Immigrant Song,γραμμενο με αφορμή ένα λάιβ στην Ισλανδια και βασισμένο θεματολογικά στις μεγάλες εισβολές των Βικινγκς στην Αγγλία τον 9[SUP]ο[/SUP] αιώνα (ένα τραγούδι που αν μη τι άλλο αποτελεί θεμέλιο λίθο στην χέβι μέταλ μυθολογία),στο καθαροαιμο μπλουζ του Since I’ve been loving you,η πρωτη πλευρά είναι μια τυπική Led Zeppelin επανάληψη περίπου των πεπραγμένων των δυο προηγουμενων αλμπουμ χωρις να σημαίνει ότι είναι κακή ή έστω μέτρια.Είναι πολύ καλή αλλά δεν προσφέρει και τίποτα καινούριο με εξαιρεση το Friends που σου δίνει μια πρόγευση με τα ανατολίτικα στοιχεία του και τη φολκ βάση του,τι περίπου πρόκειται να γίνει.
Τα πράγματα αλλάζουν τελείως με τις πρώτες νότες του Gallows Pole που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά.Ενα,αρχαίο σχεδόν παραδοσιακό τραγούδι,γραμμενο τις εποχές που ο κόσμος ειχε σαν διασκέδαση τις δημόσιες κρεμάλες,στα χέρια του Plant και του Page σε έναν ακουστικό χείμαρο με συνοδεία δωδεκαχορδης κιθαρας,μαντολίνου,μπάντζο,ηλεκτρικού μπάσου.Ενα τραγούδι που παντρεύει τη φολκ της Βρετανίας με τα κέλτικα στοιχεία απο τη μία με την αμερικάνικη φολκ από την αλλη αφού το μπαντζο σου φέρνει εικόνες από τα Απαλλάχια,την περιοχη wilderness της Λουιζιαννα και τους κατοικους της όπως αποτυπωθηκαν σε ταινιες σαν το Southern Comfort του Walter Hill και το Deliverance του John Boorman.
Kαι το πραγμα συνεχιζει;Tangerine,That’s the Way,Bron-Yr- Aur Stomp και το Hats off to (Roy) Harper με το τελευταιο αφιερωμενο στον μεγαλο βρετανο φολκ μουσικο (και αγαπημενο των Page και Plant).Ενα μωσαικο ηχων από το παρελθον και τη φολκ παραδοση ένα σπουδαιο παντρεμα μπλουζ,φολκ,κελτικης μουσικης οπου η ακουστικη δωδεκαχορδη,το μαντολινο,το μπαντζο παιρνουν την πρωτοκαθεδρια από την ηλεκτρικη κιθαρα χωρις να υστερουν όμως καθολου σε φωτια.Γιατι τοτε οι Zeppelin κατηγορηθηκαν ότι εγιναν ακουστικοι.Τριχες ισα-ισα ακουγονται πιο πυρκαβλοι (για να χρησιμοποιησω μια φραση ενός φιλου) από ποτε.Ο Plant ακουγεται σαν δρυιδης ιερεας σε εκσταση σε μια παγανιστικη γιορτη για το χειμερινο ηλιοστασιο,ο Page παιζει σαν στοιχειωμενος από το πνευμα του Aleister Crowley (πιθανον και να ηταν) και τα ντραμς του Bohnam ακουγονται σαν το σφυρι του Θωρ.Εναντια στην κατεστημενη αντιληψη που θελει το ροκ αποκλειστικα ηλεκτρικο,οι Zeppelin με το φολκ που παιζουν καταφερνουν να ακουστουν τοσο ροκ οσο δεν ειχαν ακουστει μεχρι τοτε.Υπερβολη θα μου πειτε.Πιθανον αλλα για ξανακουστε τον.
Εκει μεσα στα δαση της Ουαλλιας,συντροφια με την αγρια φυση,το μικρο σπιτακι του Bron-Yr- Aur μετατρεπεται σε ενα μεσαιωνικο καπηλιο,οπου συγγραφεις και ποιητες σαν τον Σαιξπηρ,τον Μαρλοου και τον Μπεν Τζονσον μπεκροπινουν μαζι με ναυτικους,
κλεφτες,μαχαιροβγαλτες,πουτανες,συνωμοτες και κατασκοπους ακουγοντας στο βαθος κατι παλαβους τροβαδουρους που χωρις να δινουν δεκαρα τι γινεται γυρω τους,παιζουν σαν σελληνιασμενοι τραγουδωντας για τους θρυλους που σκοτωσε ο χριστιανισμος.
Υ.Γ.Στον Γιωργο τον Κουνελακη.Να ‛σαι παντα γερος Γιωργο.
Last edited by a moderator:
