κατ' αρχάς να διευκρινήσω ότι ούτε γνώστης είμαι (υπάρχουν πολύ ειδικότεροι εμού για να απαντήσουν επί του θέματος), ούτε τις συγκεκριμένες μηχανές έχω δοκιμάσει. Έχω την 350D, οπότε ξέρω πώς περίπου θα είναι η 400D, σε συνδυασμό με όσα έχω διαβάσει. Όσο για την G7, ό,τι γνωρίζω είναι από φωτογραφίες που έχω δει, από όσα έχω διαβάσει αλλά και από τη γενικότερη επαφή μου με τις κόμπακτ.
Τώρα για τη σύγκριση, όντως όπως προαναφέρθηκε σημασία έχουν τα κριτήρια που ο ίδιος θέτεις. Γιατί πραγματική σύγκριση μεταξύ μιας κόμπακτ και μιας dslr δεν μπορεί να υπάρξει.
Σίγουρα η 400D, και μόνο λόγω της κατηγορίας της (δηλαδή δεν εξετάζω τα πλεονεκτήματά της έναντι των άλλων dslr της κατηγορίας) υπερτερεί σημαντικότατα στην εστίαση και την υστέρηση κλείστρου (τα δύο αυτά είναι βασικότατα εάν φωτογραφίζεις κάτι που εξελίσσεται γρήγορα και απρόβλεπτα, όπως αγώνες, ζώα, παιδιά), σίγουρα στην αυτονομία (καθώς το πιο ενεργοβόρο εξάρτημα της μηχανής είναι ο αισθητήρας τον οποίο μία dslr χρησιμοποιεί μόνο τη στιγμή της λήψης), εννοείται στο θόρυβο (εάν φωτογραφίζεις σε οποιεσδήποτε συνθήκες εκτός από άπλετο φως ημέρας η σύγκριση είναι τραγική). Τώρα για την ακρίβεια φωτομέτρησης δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.
Υπάρχουν ασφαλώς και τα θέματα της επεκτασιμότητας και του μεγέθους, αλλά αυτά είναι ακόμη πιο υποκειμενικά ζητήματα. Για παράδειγμα, η 350D (και η 400) έχουν επικριθεί ότι είναι πολύ μικρές!
Τελοσπάντων, η σύγκριση που έχω κάνει είναι μεταξύ της 350D και της Konica-Minolta A2. Η οποία ήταν ανώτερη σε κατηγορία της G7 (ήταν στη σειρά των "prosumer compact", βλ. Canon Pro1, Olympus 8080, Sony 828) που είχαν βγει πριν 2-τόσα χρόνια. Και η οποία, παρά τις "δάφνες" της (πρωτοποριακό -τότε- σύστημα anti-shake), καλός φακός (σε σχέση με τον κιτ 18-55 της Canon) 28-200 2.8-3.5, πολύ καλύτερα και εργονομικότερα χειριστήρια, γκριπ, ακόμη και οφθαλμοσκόπιο! (η μεν βασίλισσα των κόμπακτ, η δε πληβεία των dslr γαρ), με κριτήριο την ποιότητα εικόνας έχανε άνετα από την 350D, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Στο φως της ημέρας οι διαφορές δεν ήταν τόσο μεγάλες βέβαια, και όλες οι παραπάνω ευκολίες θα συνηγορούσαν στη χρήση της Α2 (πχ για μία ημερήσια εκδρομή). Εάν ασχολείται κανείς όμως και λίγο πέρα από αυτό, νομίζω ότι αργά ή γρήγορα θα στραφεί στις dslr.
Προς το παρόν δεν διαθέτω τίποτα άλλο στο ευρυγώνιο άκρο και εν αναμονή των εξελίξεων (περιμένω να δω εάν η canon θα βγάλει σταθεροποίηση στο σώμα οπότε θα παραμείνω αναγκαστικά σε αισθητήρα APS-C ή εάν θα πάω σε full frame) μένω με τον 18-55 και έναν 20-35 (όχι τον L) για ευρυγώνιους.