Mιά συγκινητική και ιστορική καταγραφή ύμνων τού Καθεδρικού Ναού τού Benevento(50km βορειοανατολικά τής Νάπολης),που τα χειρόγραφα,ανήκουν στον 7ο μ.χ αιώνα και εντεύθεν.
Το υλικό δεν παρουσιάζεται απο Ελληνες(ως γνήσιοι ραγιάδες δεν ασχολούμαστε με τέτοια,αλλά με την Eurovision)αλλά απο την σπουδαία Harmonia Mundi.
Το c.d.εκδόθηκε το 1993,υπο την επιμέλεια τού Marcel Peres,που δίδαξε το φωνητικό σύνολο Ensemble Organum,και τον Ελληνα Ψάλτη ,Λυκούργο Αγγελόπουλο,μαθητή του μεγάλου αποθησαυριστή τής Βυζαντινής Μουσικής ,Σίμωνα Καρρά.
Η θρησκευτική μουσική της Ν.Ιταλίας,ονομαζόταν και ´Αμβροσιανό Μέλος´,πιθανώς σε αντίθεση με το επικρατήσαν τελικά ´Γρηγοριανό´.
Το Αμβροσιανό Μέλος του Νότου,απαγορεύτηκε απο την Καθολική Εκκλησία απο τον Πάπα Στέφανο ΙΧ,το 1058,που επιθυμούσε μια αμιγώς Δυτική Λειτουργία.
Εχουν βρεθεί δύο χειρόγραφα στην Biblioteca Capitolare,ανάμεσα σε πάμπολλα τού Γρηγοριανού Μέλους,που περιλαμβάνουν 20 Λειτουργίες απο την Μεγάλη Εβδομάδα.
Αποσπάσματα απ´αυτές παρουσιάζει το Ensemble Organum.
Τα χειρόγραφα αυτά είναι γραμμένα και στα Ελληνικά,όπως ψαλλόταν(μαζί με την Λατινική πολυφωνία)η λειτουργία τού Benevento.
Μέσω τών χειρογράφων φαίνεται η ώσμωση του Βυζαντινού Πολιτισμού,με την Νότια Ιταλία.Τουλάχιστον μέχρι τον 11ο μ.χ αιώνα υπάρχουν Υμνοι που άδονταν και στίς δύο γλώσσες.
Στον δίσκο παρουσιάζονται Ψαλμοί απο την ´Λατρεία του Σταυρού´.Ειναι συγκλονιστικό να ακούς την Βυζαντινή Μονωδία στα Ελληνικά,απο τον Αγγελόπουλο και την επανάληψή της απο το πολυφωνικό σύνολο στα Λατινικά.
Οτι τον Σταυρόν Σου-Ο quando in Cruce
Προσκυνούμν τον Σταυρόν-Αdoramus crucem tuam
Αινούμεν Σε Χριστέ-Laudamus te Christe
Πάντα τα Εθνη-Omnes Gentes
Δοξα εν Υψίστοις-Gloria in Excelsis,κ.ο.κ
Στον δίσκο υπάρχει επίσης στα Λατινικά ,αλλά με σαφείς επιδράσεις απο την Βυζαντινή Μουσική,μιά Λειτουργία τού Πάσχα,που αποτελεί εμφανώς την ριζα του νεότερου τραγουδιού του Ιταλικού Νότου,εμπλουτισμένο απο την Βυζαντινή Μονωδία.
Η μουσική του Benevento έχει μιά στυλιστική καθαρότητα και ωριμότητα υψηλής αισθητικής ,που τιμάται απο τούς μουσικολόγους και δεν θεωρείται μουσειακό είδος.
Και φυσικά αποτελεί και μιάν απάντηση για την συνέχεια τής Ελληνικής Γλώσσας.
Αποτελεί παράδειγμα διαπολιτισμικών επιδράσεων και όχι πολυπολιτισμικού πολτού.
Προσωπικά νοιωθω τυχερός που τέτοιο αριστούργημα ,υπάρχει στην δισκοθήκη μου.
Ας είναι καλά οι παραγωγοί και η ερευνητική ομάδα τής Harmonia Mundi γιατί εάν περιμέναμε απο τούς δικούς μας χάσκακες δεν θα είχε διασωθεί τίποτα.Εδώ το κόμπλεξ καταργεί την μνήμη...........
Το υλικό δεν παρουσιάζεται απο Ελληνες(ως γνήσιοι ραγιάδες δεν ασχολούμαστε με τέτοια,αλλά με την Eurovision)αλλά απο την σπουδαία Harmonia Mundi.
Το c.d.εκδόθηκε το 1993,υπο την επιμέλεια τού Marcel Peres,που δίδαξε το φωνητικό σύνολο Ensemble Organum,και τον Ελληνα Ψάλτη ,Λυκούργο Αγγελόπουλο,μαθητή του μεγάλου αποθησαυριστή τής Βυζαντινής Μουσικής ,Σίμωνα Καρρά.
Η θρησκευτική μουσική της Ν.Ιταλίας,ονομαζόταν και ´Αμβροσιανό Μέλος´,πιθανώς σε αντίθεση με το επικρατήσαν τελικά ´Γρηγοριανό´.
Το Αμβροσιανό Μέλος του Νότου,απαγορεύτηκε απο την Καθολική Εκκλησία απο τον Πάπα Στέφανο ΙΧ,το 1058,που επιθυμούσε μια αμιγώς Δυτική Λειτουργία.
Εχουν βρεθεί δύο χειρόγραφα στην Biblioteca Capitolare,ανάμεσα σε πάμπολλα τού Γρηγοριανού Μέλους,που περιλαμβάνουν 20 Λειτουργίες απο την Μεγάλη Εβδομάδα.
Αποσπάσματα απ´αυτές παρουσιάζει το Ensemble Organum.
Τα χειρόγραφα αυτά είναι γραμμένα και στα Ελληνικά,όπως ψαλλόταν(μαζί με την Λατινική πολυφωνία)η λειτουργία τού Benevento.
Μέσω τών χειρογράφων φαίνεται η ώσμωση του Βυζαντινού Πολιτισμού,με την Νότια Ιταλία.Τουλάχιστον μέχρι τον 11ο μ.χ αιώνα υπάρχουν Υμνοι που άδονταν και στίς δύο γλώσσες.
Στον δίσκο παρουσιάζονται Ψαλμοί απο την ´Λατρεία του Σταυρού´.Ειναι συγκλονιστικό να ακούς την Βυζαντινή Μονωδία στα Ελληνικά,απο τον Αγγελόπουλο και την επανάληψή της απο το πολυφωνικό σύνολο στα Λατινικά.
Οτι τον Σταυρόν Σου-Ο quando in Cruce
Προσκυνούμν τον Σταυρόν-Αdoramus crucem tuam
Αινούμεν Σε Χριστέ-Laudamus te Christe
Πάντα τα Εθνη-Omnes Gentes
Δοξα εν Υψίστοις-Gloria in Excelsis,κ.ο.κ
Στον δίσκο υπάρχει επίσης στα Λατινικά ,αλλά με σαφείς επιδράσεις απο την Βυζαντινή Μουσική,μιά Λειτουργία τού Πάσχα,που αποτελεί εμφανώς την ριζα του νεότερου τραγουδιού του Ιταλικού Νότου,εμπλουτισμένο απο την Βυζαντινή Μονωδία.
Η μουσική του Benevento έχει μιά στυλιστική καθαρότητα και ωριμότητα υψηλής αισθητικής ,που τιμάται απο τούς μουσικολόγους και δεν θεωρείται μουσειακό είδος.
Και φυσικά αποτελεί και μιάν απάντηση για την συνέχεια τής Ελληνικής Γλώσσας.
Αποτελεί παράδειγμα διαπολιτισμικών επιδράσεων και όχι πολυπολιτισμικού πολτού.
Προσωπικά νοιωθω τυχερός που τέτοιο αριστούργημα ,υπάρχει στην δισκοθήκη μου.
Ας είναι καλά οι παραγωγοί και η ερευνητική ομάδα τής Harmonia Mundi γιατί εάν περιμέναμε απο τούς δικούς μας χάσκακες δεν θα είχε διασωθεί τίποτα.Εδώ το κόμπλεξ καταργεί την μνήμη...........
