Πριν από μερικούς μήνες (14 σελίδες πίσω) , τότε που είχα φτιάξει ένα μικρο τραπεζάκι (coffee table), είχα γράψει πως ήθελα να βάλω κάποια πολύ διακριτικά ποδαράκια ώστε να μην τραβάνε την προσοχή και το μάτι να πέφτει στην ωραία επιφάνεια του ξύλου.
Είχα φτιάξει πόδια από plexiglass που αν και διακριτικά δεν ήταν ό,τι το καλύτερο από στατικής άποψης (αφού είναι τελικά κάπως εύκαμπτα), αλλά και αισθητικά, κάποιοι είχατε εκφράσει τις αντιρρήσεις σας.
Αφού λοιπόν άρχισα να παίζω αυτόν τον καιρό με την ηλεκτροκόλληση, είπα να δοκιμάσω μια λύση, με
μασίφ τετράγωνο σίδερο, 1x1cm που είναι και στιβαρό και πάμφθηνο (ένα ευρώ το μέτρο)
Σχεδίασα αρχικά έναν κύκλο πάνω σε παλιό ξύλο, που θα ήταν ο (εικονικός) κύκλος που θα πάταγαν τα πόδια στο πάτωμα, και έβαλα τα σημάδια που θα πατούσαν τα πόδια, έτσι ώστε να υπολογίσω σε ποια γωνιά θα έπρεπε να κόψω τα σίδερα με το φαλτσοπριονο της Evolution ώστε να πατάνε σωστά τα ποδια στο πάτωμα και βρήκα πως πρέπει να το βάλω στις 30 μοίρες.
Μια χαρά κόπηκαν και εύκολα, δεν χρειαζόντουσαν - σχεδόν - ούτε τρίψιμο
Τα έβαλα πρόχειρα πάνω στο παλιό ξύλο, τα συγκράτησα και με ένα χοντρό λάστιχο και είδα πως το πρότζεκτ προχωράει σωστά.
Έκανα με το τρυπανάκι μεντεσέδων φωλιές στην κάτω πλευρά του μικρού τραπεζιού, ώστε να χωθούν εκεί μέσα οι μεταλλικές βέργες και αφού το μοντάρισα πρόχειρα διαπίστωσα πως όλα ήταν σωστά και το τραπεζάκι εντελώς επίπεδο.
Από εδώ και κάτω ...
γελάτε ελεύθερα, δεν παρεξηγούμαι
Ώρα για τα δύσκολα. Να κολλήσω εγώ ο ΑΣΧΕΤΟΣ, τρία τετράγωνα σίδερα μεταξύ τους που όλα ήταν υπό γωνία και δεν εφάπτονταν παρά μόνο οι ακμές τους!
Ίσως υπάρχει τρόπος, αλλά εγώ μέσα στην ασχετοσύνη μου, σκέφτηκα να πάρω ένα μικρό κομματάκι σίδερο που είχε περισσέψει από τα κοψίματα και να το χώσω εκεί στο κενό, ώστε να έχει που να πιάσει η κόλληση!
Και πράγματι, δούλεψε! Ζορίστηκα αρκετά, αλλά με βοήθησε το BelInox με το οποίο μου είναι πολύ πιο εύκολο να κολλάω, δεν ξέρω γιατί.
ΟΚ, αισθητικά ένα χάλι! Αλλά στιβαρό σαν ... σίδερο
(μην κάνετε και εσείς zoom, κοιτάτε το από μακριά)
Αλλά για να μη γίνω και τελείως ρόμπα σε όποιον θα το έβλεπε, έβαλα σιδηρόστοκο και εξομάλυνα την κατάσταση. Το έτριψα, πέρασα όλη τη βάση αστάρι μετάλλου και το έβαψα με μαύρο ματ σπρέι και έγινε μια χαρά (τηρουμένων των αναλογιών πάντα)
Αφού τριπλό-ελέγχθηκε αν είναι επίπεδο, κόλλησα τα πόδια μέσα στις φωλιές τους με κόλλα 2 συστατικών και έβαλα και μικρά τσοχάκια στα πόδια από το ωραίο σετάκι του Lidl και μετά από αρκετές ώρες το τραπεζάκι πήρε τη θέση του με τα νέα του ποδαράκια.
Δεν είναι και άσχημο. Είναι διακριτικό που ήθελα και πολύ σταθερό (και βαρύ)
www.leroymerlin.gr
