Ίσως να μην μπορούμε να εκτιμήσουμε το κόστος με κανόνες απλής λογικής.
Μου έλεγε ένας φίλος - ειδικός σε τέτοια θέματα - πως, αυτές οι μεγάλες εταιρείες, πουλάνε σε λογικές τιμές μέχρι να κάνουν απόσβεση το σχεδιασμό και τα μηχανήματα παραγωγής ενός προϊόντος (που πολλές φορές κατασκευάζονται για να παράγουν κάποιο συγκεκριμένο προϊόν). Από εκεί και πέρα, το πραγματικό κόστος είναι "το βάρος του προϊόντος σε πετρέλαιο" ! ΟΚ, υπερβολή, αλλά ίσως να μην απέχει και πολύ από την αλήθεια (με δεδομένες τις αμοιβές των Κινέζων εργατών).
Θέλω να πω δηλαδή πως μετά την απόσβεση των πάντων, μπορεί να τους στοιχίζει μερικά cents
Με ευγένεια, να πεις του φίλου ειδικού πως όταν γίνει η "απόσβεση του σχεδιασμού και των μηχανημάτων παραγωγής", τότε είναι που ο κατασκευαστής αρχίζει να έχει κέρδος (αφου αφαιρεθεί προφανώς το κόστος υλικών/παραγωγής/μισθοδοσίας/logistics/εμπορικού κοκ). Άρα μας λέει πως οι μεγάλες εταιρείες τελούν κοινωνικό έργο και πουλάνε στο ναδίρ, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πόσο θα κερδίσουν.? Χμμμ...
"Φασούλι-φασούλι γεμίζει το σακούλι" σκέφτηκε ο Ζιαν Πι Ζονκ σε άπταιστη ελληνική και είπε στο εμπορικό του τμήμα (ένα φλατ γκομενάκι ονόματι
Μη, τι κρίμα) "δε βαριέσαι, ας μας μένουν 4 γιουάν (σ.σ.: μισό ευρώ και κάτι ψιλούλια, ανέβηκε το ρημάδι) για κάθε τριβείο, έτσι κι αλλιώς αναλώσιμα τα φτιάχνω, κάθε τόσο θα παίρνουν κι άλλο".
Φυσικά 4 γιουάν * 3.000.000τμχ = 1.6εκ € οπότε έχει νόημα, έστω κι έτσι.
ΥΓ: είναι γενικώς αποδεκτό πως όσο μεγαλύτερη ποσότητα παραχθεί, τόσο μικρότερο θα είναι ανά μονάδα το κόστος (οικονομία κλίμακας κλπ). Ωστόσο και πάλι, τα όρια δεν είναι τόσο χαμηλά όσο νομίζουμε. Περισσότερο παίζει ρόλο το ότι (μια που μιλάμε για κινέζικα εργαλεία) το κόστος "αντιγραφής" ενός ήδη υπάρχοντος επώνυμου τριβείου είναι πολύ, πολύ χαμηλότερο από το κόστος σχεδιασμού και εξέλιξης ενός νέου αξιόπιστου εργαλείου από την αρχή. Αν ο Χ επώνυμος κατασκευαστής δε έχει αναθέσει στο Ζιαν Πι την παραγωγή του εν λόγω εργαλείου, η αντιγραφή γίνεται ακόμη ευκολότερη. Επίσης παλιά καλούπια μπορεί να αγοραστούν έναντι πινακίου φακής, άρα η αρχική επένδυση είναι χαμηλότατη (θυμάστε σίγουρα τα πρώτα Daewoo Nexia των late '90s, που ήταν... Opel Kadett!). Αν προσθέσουμε σε αυτό τις ειδικές συμφωνίες για πολύ χαμηλά μεταφορικά που επανειλημμένα κάνει τα τελευταία χρόνια η Κίνα όπως επίσης προφανώς το αρκετά χαμηλό εργατικό κόστος, να πώς βγαίνουν τα φασούλια που λέγαμε.
