Το πρόβλημα δεν είναι ότι εμείς σαν ατελή όντα ακούμε με τα ατελή αυτιά μας.
Το πρόβλημα είναι ότι τα ατελή αυτιά μας (και όπως λέει ο Μανόπουλος και το δικό μου ατελές αυτί, γιατί και εγώ ατελές όν είμαι) δεν διαθέτουν μνήμη ή κλίμακα μετρήσεων.
Ετσι μιά ίσως όχι τελικά ατελής ακρόαση από ένα άδικα κατηγορηθέν ως ατελές αυτί, μπορεί να είναι τέλεια, αλλά μόλις λίγα λεπτά αργότερα, δηλ όσα χρειάζονται γιά να αλλάξουμε συνθήκες ακρόασης δεν έχει καταγράψει επακριβώς τα μετρηικά χαρακτηριστικά της ακρόασης.
Ετσι μας μένει η ευκολία να χαρακτηρίσουμε ατελείς τους εαυτούς μας ή ατελή τα αυτιά μας.
Μάταιος κόσμος...