Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ένας μάγος των ασπρόμαυρων πλήκτρων....
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Tasos_Th" data-source="post: 81011" data-attributes="member: 1265"><p>O Charles Lloyd κυριολεκτικά άνοιξε κάθε πόρτα για τον Petrucciani και δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ένα καλύτερο ξεκίνημα για την καριέρα του στην Αμερική.</p><p>Μετακομίζοντας στην Καλιφόρνια το 1982 έγινε μέλος του καινούριου κουαρτέτου του Lloyd. Μια σόλο εμφάνιση του Michel στο Carnegie Hall στα πλαίσια του Kool Jazz Festival είχε σαν αποτελεσμα μιας ευρύτατης θετικής κριτικής.</p><p>Μέσα σε μερικά χρόνια είχε δουλέψει με μερικούς απο τους καλύτερους jazzmen και rythm sections ανα τον κόσμο. Ανάμεσά τους οι ντράμερς <strong>Al Foster, Jack De johnette </strong>, οι μπασίστες <strong>Dave Holland, Gray Peacock, Eddie Gomez, Stanley Clarke, Cecil Mc Bee </strong> , οι κιθαρίστες <strong>Jim Hall , John Abercrombie, John Scofield</strong>, οι σαξοφωνίστες <strong>Lee Konitz, Warne Marsh, Joe Lovano, Joe Henderson , Wayne Shorter, David Sanborn και Gerry Mulligan</strong> και τον μεγάλο τρομπετίστα Dizzy Gillespie.</p><p></p><p>Το 1986 σε ηλικία 21 ετών έγινε ο πρώτος Γάλλος μουσικό που υπέγραψε με την Blue Note για την οποία ηχογράφησε 6 albums. Συνέχισε να ταξιδεύει στον κόσμο με νεανική ενέργεια αλλάζοντας συνεχώς τα μουσικά του groups και το περιβαλλον του.</p><p></p><p>Έπαιξε και ηχογράφησε με τον <em>Lee Konitz</em> . Απο τον συνδιασμό του alto sax του Konitz και του πιάνου του Michel ήρθε το album <strong>Τοο Sweet</strong> με ένα ντουέτο που ακόμα και σήμερα θεωρείται απο τους Ευρωπαίους κριτικούς ώς ένα highlight της jazz της δεκαετίας του 80.</p><p></p><p>Μεταξύ 1986 και 1994 κυκλοφόρησε επτά άλμπουμς με την Blue Note περιλαμβανομένου του <strong><em>Power of Three</em></strong> ( με τους <strong>Wayne Shorter</strong> και <strong>Jim Hall</strong> ) και ένα άλμπουμ με αποκλειστικά δικές του συνθέσεις και εκτελέσεις με τον τίτλο <strong><em>Michel Petrucciani plays Petrucciani</em></strong> και αυτό στην Blue Note.</p><p></p><p>Το 1994 Η Γαλλία τον τιμά και τον κάνει ιππότη της Λεγελωνας της Τιμής στο Παρίσι.</p><p></p><p>Έκανε τουρ, στη Γερμανία , την Ιταλία και την Γαλλία το 1997 παίζοντας σε φεστιβάλς. Μετά ακολούθησε τουρ με το σεξτέτο συναποτελούμενο απο τους <strong>Anthony Jackson , Steve Gadd, Bob Brookmeyer</strong> , τον <strong>Flavio Boltro</strong> στην τρομπετα , τον <strong>Stefano di Battista</strong> στα alto και soprano σαξόφωνα.</p><p>Αυτό το γκρούπ αποτέλεσε μια απο της πιο επιβραβευτικές προσπάθειες , παίζοντας και ηχογραφόντας την επόμενη χρονιά το <em><strong>Both Worlds</strong></em> για την <em>Dreyfus Records</em> και κυκλοφορία το 1998. To cd αποτελείται εξολοκλήρου απο συνθέσεις του Petrucciani υπέροχα διασκευασμένες απο τον <strong>Bob Brookmeyer</strong>.</p><p></p><p>Την 6η Ιανουαρίου 1999 o Michel Petrucciani μας αποχαιρετά στο Manhattan σε ηλικία μόλις 36 ετών απο μόλυνση των πνευμόνων.</p><p>Εκείνη την εποχή η Dreyfus Records ετοίμαζε την κυκλοφορία που τεκμηρίωνε το σόλο τούρ του Michel στην Ευρώπη το 1997. Ηχογραφημένη ζωντανά στην Φρανκφούρτη στις 27 Φεβρουαρίου , το πρόγραμμα περιελάμβανε ένα πλήθος προσωπικών του συνθέσεων μαζί με το εκτεταμένο <strong><em>Trilogy In Blois</em></strong> ( <strong><em>Morning Sun, Noon Sun και Night Sun in Blois</em></strong> ) και το λυρικό <strong><em>Chloe Meets Gershwin</em></strong> ,</p><p>Έπαιξε επίσηςσόλο ένα δείγμα σεβασμού στο ζεύγος των ηρώων του με δαιχυτική ερμηνεία του <strong><em>Caravan</em></strong> σήμα κατατεθέν του <strong>Duke Ellington</strong> και ένα συνονθύλευμα του δικού του <em><strong>She did it again</strong></em> και του <strong><em>Take the train</em></strong> του <strong>Billy Strayhorn</strong> .</p><p></p><p>Εθνικός ήρως για τη Γαλλία , με τους δίσκους του να είναι best seller στην Ευρώπη. Ο Γάλλος πρόεδρος jacques Chirac ήταν ανάμεσα στους πολλούς που τίμησαν τον μεγάλο πιανίστα εξυμνόντας την ικανότητα του να ανανεώνει την jazz να δίνει τον εαυτό του στην τέχνη με τόσο πάθος κουράγιο και μουσική ιδιοφυΐα. Παράδειγμα για όλους......</p><p></p><p>Δισκογραφία </p><p></p><p>- "Flash" - 1980</p><p>- "Michel Petrucciani" - 1981 (Owl).</p><p>- "Date With Time" - 1981 (Owl).</p><p>- "Estate" - 1982 (IRD).</p><p>- "Toot Sweet" - 1982 (Owl).</p><p>- "Oracle's Destiny" - 1982 (Owl).</p><p>- "100 Hearts" - 1983 (Concord).</p><p>- "Note n' Notes" - 1984 (Owl).</p><p>- "Live At The Village Vanguard" - 1984 (Concord).</p><p>- "Cold Blues" - 1985 (Owl).</p><p>- "Pianism" - 1985 (Blue Note).</p><p>- "Power of Three" - 1986 (Blue Note).</p><p>- "Michel plays Petrucciani" - 1987 (Blue Note).</p><p>- "Music" - 1989 (Blue Note).</p><p>- "Playground" - 1990 (Blue Note).</p><p>- "Live" - 1991 (Blue Note).</p><p>- "Promenade with Duke" - 1993 (Blue Note).</p><p>- "Marvellous" - 1994 (Dreyfus).</p><p>- "Au Theatre Des Champs-Elysees" - 1994 (Dreyfus).</p><p>- "Both Worlds" - 1997 (Dreyfus).</p><p>- "Solo Live" - 1997 (Dreyfus).</p><p></p><p>Με τον Eddy Louiss</p><p>- "Conference de Presse vol. 1 y 2" - 1994 (Dreyfus).</p><p></p><p>Με τον Stephane Grappelli</p><p>- "Flamingo" - 1995 (Dreyfus).</p><p></p><p></p><p>Πηγή : <a href="http://www.jazzprofessional.com" target="_blank">http://www.jazzprofessional.com</a></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Tasos_Th, post: 81011, member: 1265"] O Charles Lloyd κυριολεκτικά άνοιξε κάθε πόρτα για τον Petrucciani και δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ένα καλύτερο ξεκίνημα για την καριέρα του στην Αμερική. Μετακομίζοντας στην Καλιφόρνια το 1982 έγινε μέλος του καινούριου κουαρτέτου του Lloyd. Μια σόλο εμφάνιση του Michel στο Carnegie Hall στα πλαίσια του Kool Jazz Festival είχε σαν αποτελεσμα μιας ευρύτατης θετικής κριτικής. Μέσα σε μερικά χρόνια είχε δουλέψει με μερικούς απο τους καλύτερους jazzmen και rythm sections ανα τον κόσμο. Ανάμεσά τους οι ντράμερς [B]Al Foster, Jack De johnette [/B], οι μπασίστες [B]Dave Holland, Gray Peacock, Eddie Gomez, Stanley Clarke, Cecil Mc Bee [/B] , οι κιθαρίστες [B]Jim Hall , John Abercrombie, John Scofield[/B], οι σαξοφωνίστες [B]Lee Konitz, Warne Marsh, Joe Lovano, Joe Henderson , Wayne Shorter, David Sanborn και Gerry Mulligan[/B] και τον μεγάλο τρομπετίστα Dizzy Gillespie. Το 1986 σε ηλικία 21 ετών έγινε ο πρώτος Γάλλος μουσικό που υπέγραψε με την Blue Note για την οποία ηχογράφησε 6 albums. Συνέχισε να ταξιδεύει στον κόσμο με νεανική ενέργεια αλλάζοντας συνεχώς τα μουσικά του groups και το περιβαλλον του. Έπαιξε και ηχογράφησε με τον [I]Lee Konitz[/I] . Απο τον συνδιασμό του alto sax του Konitz και του πιάνου του Michel ήρθε το album [B]Τοο Sweet[/B] με ένα ντουέτο που ακόμα και σήμερα θεωρείται απο τους Ευρωπαίους κριτικούς ώς ένα highlight της jazz της δεκαετίας του 80. Μεταξύ 1986 και 1994 κυκλοφόρησε επτά άλμπουμς με την Blue Note περιλαμβανομένου του [B][I]Power of Three[/I][/B] ( με τους [B]Wayne Shorter[/B] και [B]Jim Hall[/B] ) και ένα άλμπουμ με αποκλειστικά δικές του συνθέσεις και εκτελέσεις με τον τίτλο [B][I]Michel Petrucciani plays Petrucciani[/I][/B] και αυτό στην Blue Note. Το 1994 Η Γαλλία τον τιμά και τον κάνει ιππότη της Λεγελωνας της Τιμής στο Παρίσι. Έκανε τουρ, στη Γερμανία , την Ιταλία και την Γαλλία το 1997 παίζοντας σε φεστιβάλς. Μετά ακολούθησε τουρ με το σεξτέτο συναποτελούμενο απο τους [B]Anthony Jackson , Steve Gadd, Bob Brookmeyer[/B] , τον [B]Flavio Boltro[/B] στην τρομπετα , τον [B]Stefano di Battista[/B] στα alto και soprano σαξόφωνα. Αυτό το γκρούπ αποτέλεσε μια απο της πιο επιβραβευτικές προσπάθειες , παίζοντας και ηχογραφόντας την επόμενη χρονιά το [I][B]Both Worlds[/B][/I] για την [I]Dreyfus Records[/I] και κυκλοφορία το 1998. To cd αποτελείται εξολοκλήρου απο συνθέσεις του Petrucciani υπέροχα διασκευασμένες απο τον [B]Bob Brookmeyer[/B]. Την 6η Ιανουαρίου 1999 o Michel Petrucciani μας αποχαιρετά στο Manhattan σε ηλικία μόλις 36 ετών απο μόλυνση των πνευμόνων. Εκείνη την εποχή η Dreyfus Records ετοίμαζε την κυκλοφορία που τεκμηρίωνε το σόλο τούρ του Michel στην Ευρώπη το 1997. Ηχογραφημένη ζωντανά στην Φρανκφούρτη στις 27 Φεβρουαρίου , το πρόγραμμα περιελάμβανε ένα πλήθος προσωπικών του συνθέσεων μαζί με το εκτεταμένο [B][I]Trilogy In Blois[/I][/B] ( [B][I]Morning Sun, Noon Sun και Night Sun in Blois[/I][/B] ) και το λυρικό [B][I]Chloe Meets Gershwin[/I][/B] , Έπαιξε επίσηςσόλο ένα δείγμα σεβασμού στο ζεύγος των ηρώων του με δαιχυτική ερμηνεία του [B][I]Caravan[/I][/B] σήμα κατατεθέν του [B]Duke Ellington[/B] και ένα συνονθύλευμα του δικού του [I][B]She did it again[/B][/I] και του [B][I]Take the train[/I][/B] του [B]Billy Strayhorn[/B] . Εθνικός ήρως για τη Γαλλία , με τους δίσκους του να είναι best seller στην Ευρώπη. Ο Γάλλος πρόεδρος jacques Chirac ήταν ανάμεσα στους πολλούς που τίμησαν τον μεγάλο πιανίστα εξυμνόντας την ικανότητα του να ανανεώνει την jazz να δίνει τον εαυτό του στην τέχνη με τόσο πάθος κουράγιο και μουσική ιδιοφυΐα. Παράδειγμα για όλους...... Δισκογραφία - "Flash" - 1980 - "Michel Petrucciani" - 1981 (Owl). - "Date With Time" - 1981 (Owl). - "Estate" - 1982 (IRD). - "Toot Sweet" - 1982 (Owl). - "Oracle's Destiny" - 1982 (Owl). - "100 Hearts" - 1983 (Concord). - "Note n' Notes" - 1984 (Owl). - "Live At The Village Vanguard" - 1984 (Concord). - "Cold Blues" - 1985 (Owl). - "Pianism" - 1985 (Blue Note). - "Power of Three" - 1986 (Blue Note). - "Michel plays Petrucciani" - 1987 (Blue Note). - "Music" - 1989 (Blue Note). - "Playground" - 1990 (Blue Note). - "Live" - 1991 (Blue Note). - "Promenade with Duke" - 1993 (Blue Note). - "Marvellous" - 1994 (Dreyfus). - "Au Theatre Des Champs-Elysees" - 1994 (Dreyfus). - "Both Worlds" - 1997 (Dreyfus). - "Solo Live" - 1997 (Dreyfus). Με τον Eddy Louiss - "Conference de Presse vol. 1 y 2" - 1994 (Dreyfus). Με τον Stephane Grappelli - "Flamingo" - 1995 (Dreyfus). Πηγή : [URL="http://www.jazzprofessional.com"]http://www.jazzprofessional.com[/URL] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ένας μάγος των ασπρόμαυρων πλήκτρων....
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…