Re: Σύγχρονες ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής
Ύστερα από 6 μήνες και την πολύ καλή εκτέλεση της ορχήστρας της Μινεσότα υπό την διεύθυνση του Οσμο Βάνσκα,
άλλη μια σύγχρονη ηχογράφηση της 7ης του Μάλερ.
Το έργο ήταν από τα αγαπημένα του Μάλερ, παρόλα αυτά δεν είχε πολλές ηχογραφήσεις , αγνοήθηκε αρκετά από τους μεγάλους μαέστρους
του προηγούμενου αιώνα για αυτό και δεν υπάρχει και η μεγάλη ηχογράφηση αναφοράς ή έστω κάποια που πρέπει να είναι οπωσδήποτε σε μια δισκοθήκη
(πριν τη δεκαετια του 80).
Ενδεικτικό είναι ότι ακόμα κι ο αγαπημένος του φόρουμ, ο Όττο Κλέμπερερ θεωρώ ότι έχει κάνει μια μέτρια ηχογράφηση.
Στο κανάλι του Ντέιβιντ Χοέργουιτζ (classicaltoday) προτείνει την ηχογράφηση του Bernstein με την NYP του 1965.
Θα συμφωνήσω μαζί του και θα πω κι εγώ οτι είναι η καλύτερη παλιά ηχογράφηση.
Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που έχει δώσει κίνητρο και έχουμε όλο και καλύτερες ηχογραφήσεις τα τελευταία χρόνια.
Στην 7η βλέπουμε όλα τα στοιχεία και τις αρετές που χαρακτηρίζουν τον Μάλερ, γράφτηκε σχεδόν παράλληλα με την 6η,
η εισαγωγή της είναι σχεδόν σαν συνέχεια της, έχει υπέροχη μελωδία στην 2η και 4η κίνηση και πολύ εντυπωσιακό
θριαμβευτικό φινάλε. Χρησιμοποιεί επίσης πιο περίεργα όργανα όπως αλτικόρνο, κιθάρα, τρίγωνα, μαντολίνο και είναι διάσημη για τις κουδούνες.
Έχω πετύχει συζήτηση στην οποία να κριτικάρουν αν ακούγονται αρκετά ή όχι oι κουδούνες.
Στην πρώτη κίνηση του στο έργο τα έγχορδα , τα ξύλινα , και τα πνευστά παίζουν εντελώς διαφορετικά, σχεδόν ανεξάρτητα.
Μεγάλο και κύριο λόγο στο έργο έχουν τα κρουστά τα οποία είναι ο συνδετικός κρίκος του έργου.
Οδηγός του τέμπο, υπεύθυνος της έντασης και της φρασεολογίας του έργου, ο τυμπανιστής είναι ο άνθρωπος κλειδί της ηχογράφησης.
Στην τρίτη κίνηση στο Scherzo μπορεί να καταστρέψει ή να εκτοξεύσει την ηχογράφηση.
Μεγάλη προσοχή και ταλέντο θέλει ο αλτικορνίστας, προτιμώ να παίζει απαλά γίνεται να μοιάζει πιο πολύ με κόρνο παρά με τρομπόνι.
Στη δεύτερη και στην τέταρτη κίνηση τα πνευστά θέλουν συγχρονισμό , πειθαρχία στη παρτιτούρα και καλή ανάγνωση του έργου.
Γενικώς ενώ μου αρέσουν σε άλλες συμφωνίες οι αυτοσχεδιασμοί και οι μαέστροι που ρισκάρουν και βάζουν
τη προσωπική τους σφραγίδα, στην 7η του Μάλερ προτιμώ πιο μετρημένες και λιγότερες παρεμβάσεις από το μαέστρο.
Ουσιαστικά ο μαέστρος θέλω να μην *μπλέκει* πολύ στο συγκεκριμένο έργο.
Εντελώς συμπτωατικά μoυ αρέσουν οι ηχογραφήσεις από αμερικάνικες ορχήστρες.
Με τη σειρά Αbbado και chicago είναι η αγαπημένη μου, Μπουλέζ με τα εκπληκτικά πνευστά της ορχήστρας του Κλίβελαντ η δεύτερη αγαπημένη μου
η οποία χάνει λίγο στο φινάλε όμως.
Μου αρέσει πάρα πολύ ο Σέιτζι Οζάβα και Βοστώνη ενώ πρόσφατα είχα γράψει για την 7η του Οσμο Βανσκα και την ορχήστρα της Μινεσότα,
Με μεγάλο της πλεονέκτημα την ποιότητα ήχου.
Από ευρωπαικές ηχογραφήσεις μου αρέσει ο Βάλερι Γκεοργκίεφ με την LSO, O Markus Stenz με την ορχήστρα της Κολωνίας
ο οποίος έχει ίσως τη καλύτερη εκτέλεση της 5ης κίνησης ενώ πρόσφατα άκουσα και την εκτέλεση του Ζινμαν με την ορχήστρα της Ζυρίχης σε αρχεία υψηλής ανάλυσης
την οποία βάζω και αυτή πλεον στις πολύ καλές σύγχρονες πρωτοκλασάτες εκτελέσεις.
Ο Μπλοχ μου έχει κινήσει πολύ το ενδιαφέρον με τις τελευταίες του δουλειές. Μπορώ να πω οτι η πρώτη του Μάλερ που έχει ανεβάει στο Youtube
είναι η αγαπημένη μου αυτή τη στιγμή. Θυμίζει πολύ του Μπερνσταην με την RCO.
Σαφέστατα έχει επηρεαστεί από τη γαλλική κλασική μουσική. (Σεν-Σανς , Ντεμπυσύ, Ραβέλ)
Είναι πάρα πολύ καλός στις μελωδίες, έχει μια τρέλα που σε συνδυασμό με την γαλλικές του επιρροές βγάζει ένα υπέροχο μουσικό
100% αυθεντικό μαλερικό κράμα. Η πρώτη κίνηση θυμίζει αρκετά Αbbado. Το αλτικόρνο είναι εκλπηκτικό όπως ακριβώς πρέπει.
Όσον αφορά την 2η και την 4η κίνηση εχει βρει τη χρυσή τομή μεταξύ πειθαρχίας στην παρτιτούρα και ελευθερίας στον αυτοσχεδιασμό των μουσικών.
Είναι αρκετά πιο γρήγορος από τον πιο πειθαρχημένο Μπουλέζ, ήταν το μόνο σημείο που με ξένισε στην πρώτη ακρόαση.
Παρόλα αυτά οι μουσικοί του συνδυάζονται εξαιρετικά. Κόρνο, όμποε, φλικόρνο , φαγκότο ένας κι ένας όλοι οι μουσικοί του.
Στην τέταρτη κίνηση που είναι και η πιο ιδιαίτερη, ίσως να έπρεπε να ακούγονται λιγο παραπάνω η κιθάρα και το μαντολίνο.
Στην πέμπτη κίνηση έρχεται ένα θριαμβευτικό , μεγαλοπρεπές φινάλε, ηχογράφηση πολύ υψηλού επιπέδου.
Το τέλος είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει ποτέ σε έβδομη.
Μόνο και μόνο για αυτή την 5η κίνηση για μένα μπήκε στο κλαμπ με τους μεγάλους μαλερικούς μαέστρους.
Συνολικά θεωρώ οτι έιναι μια πάρα πολύ καλή ηχογράφηση ενός σοβαρού έργου.
Τη βάζω στις πρωτοκλασάτες ηχογραφήσεις και ανυπομονώ να ακούσω και άλλες ηχογραφήσεις σε Μάλερ.
