Τι ιδιαίτερο μπορεί να υπάρχει σε μια μεσαιωνικού στυλ Αγγλική πόλη , κάπου 50 μίλια μακριά από το Λονδίνο , εκτός από το ότι είναι η έδρα του Αρχιεπίσκοπου του Canterbury – αρχηγού της Αγγλικανικής Εκκλησίας – ( γεγονός που εμάς δεν μας ενδιαφέρει και τόσο ) ;
Μα φυσικά το «διάσημο» σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το Simon Langton Grammar School . Και δικαίως θα αναρωτηθείτε γιατί είναι διάσημο και πρέπει να μας ενδιαφέρει περισσότερο από την Αγγλικανική Εκκλησία ;
Διότι σε αυτό φοίτησαν σχεδόν την ίδια εποχή , σχεδόν όλοι αυτοί που αργότερα απετέλεσαν την περίφημη Σχολή του Canterbury , μία από τις πλέον σημαντικές επιδραστικές και πρωτότυπες «σχολές» μουσικής της Μεγάλης Βρεττανίας , οι κεπρόσωποι της μπόρεσαν και ανακάτεψαν το ροκ , την βρεταννική ποπ , την ψυχεδέλεια , την τζαζ και την αβάνγκαρντ ( από τον Rilley έως τον Στοκχάουζεν ) , μια κοιτίδα μουσικής αντίστοιχης σε σπουδαιότητα με το Haight Ashbury , μητρόπολη της ψυχεδέλειας στις Ηνωμένες Πολιτείες .
Πράγματι η επίσημη αναμνηστική φωτογραφία της χορωδίας της τάξης του 1958 του Simon Langton Grammar School , απεικονίζει 56 παιδιά με τις στολές τους , οργανωμένα σε σειρές ανάλογα με την ηλικία τους . Στην πρώτη σειρά με κοντά παντελονάκια , στα δεκατριάχρονα , κάθονται δίπλα – δίπλα ο Robert Wyatt με τον Hugh Hopper . Και πιο πίσω στην σειρά με τους μεγαλύτερους – τους 15χρονους - τρίτος και πέμπτος από τα δεξιά είναι ο Brian Hopper ( αδελφός του Hugh ) και ο Mike Ratledge . Ο Mike και ο Brian μάλιστα προέρχονταν και από το ίδιο δημοτικό το St Stephens School.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά , αφού οι ήδη υπάρχοντες θα μπορούσαν από μόνοι τους να δυναμιτίσουν τα μουσικά πράγματα στην Βρεταννία , το 1960 ο πατέρας του Robert Ellidge Wyatt , George διάβασε μια αγγελία στην εφημερίδα New Statement , ενός Αυστραλού νεοαφιχθέντος στην Αγγλία , ο οποίος ζητούσε οικονομική και απλή στέγη , και απεφάσισε να τον καλέσει στο 17 δωματίων σπίτι τους και να του νοικιάσει ένα δωμάτιο . Ο Αυστραλός ήταν βέβαια o David Allen , ο οποίος κατέφθασε , εκτός από την τρέλλα του , μαζί με μια μεγάλη συλλογή δίσκων jazz .
Και βέβαια μπορεί ο Πάουλο Κοέλιο να λέει κάτι μπαρουφολογίες για σύμπαντα και δυνάμεις που συνομωτούν γενικώς και αορίστως , αλλά πως αλλοιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο Wyatt , περίπου την ίδια εποχή , γνωρίζεται με τον φίλο μιάς κοπέλλας που του άρεσε πολύ και αντί να αναπτυχθεί μεταξύ τους εχθρότητα και ανταγωνισμός – αφού γούσταραν την ίδια κοπέλλα – αυτοί έγινα φίλοι . Ο Robert Wyatt δηλαδή με τον Kevin Ayers , γιατί αυτός ήταν ο φίλος της φίλης και παρ’ ολίγον ανταγωνιστής .
Μα φυσικά το «διάσημο» σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το Simon Langton Grammar School . Και δικαίως θα αναρωτηθείτε γιατί είναι διάσημο και πρέπει να μας ενδιαφέρει περισσότερο από την Αγγλικανική Εκκλησία ;
Διότι σε αυτό φοίτησαν σχεδόν την ίδια εποχή , σχεδόν όλοι αυτοί που αργότερα απετέλεσαν την περίφημη Σχολή του Canterbury , μία από τις πλέον σημαντικές επιδραστικές και πρωτότυπες «σχολές» μουσικής της Μεγάλης Βρεττανίας , οι κεπρόσωποι της μπόρεσαν και ανακάτεψαν το ροκ , την βρεταννική ποπ , την ψυχεδέλεια , την τζαζ και την αβάνγκαρντ ( από τον Rilley έως τον Στοκχάουζεν ) , μια κοιτίδα μουσικής αντίστοιχης σε σπουδαιότητα με το Haight Ashbury , μητρόπολη της ψυχεδέλειας στις Ηνωμένες Πολιτείες .
Πράγματι η επίσημη αναμνηστική φωτογραφία της χορωδίας της τάξης του 1958 του Simon Langton Grammar School , απεικονίζει 56 παιδιά με τις στολές τους , οργανωμένα σε σειρές ανάλογα με την ηλικία τους . Στην πρώτη σειρά με κοντά παντελονάκια , στα δεκατριάχρονα , κάθονται δίπλα – δίπλα ο Robert Wyatt με τον Hugh Hopper . Και πιο πίσω στην σειρά με τους μεγαλύτερους – τους 15χρονους - τρίτος και πέμπτος από τα δεξιά είναι ο Brian Hopper ( αδελφός του Hugh ) και ο Mike Ratledge . Ο Mike και ο Brian μάλιστα προέρχονταν και από το ίδιο δημοτικό το St Stephens School.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά , αφού οι ήδη υπάρχοντες θα μπορούσαν από μόνοι τους να δυναμιτίσουν τα μουσικά πράγματα στην Βρεταννία , το 1960 ο πατέρας του Robert Ellidge Wyatt , George διάβασε μια αγγελία στην εφημερίδα New Statement , ενός Αυστραλού νεοαφιχθέντος στην Αγγλία , ο οποίος ζητούσε οικονομική και απλή στέγη , και απεφάσισε να τον καλέσει στο 17 δωματίων σπίτι τους και να του νοικιάσει ένα δωμάτιο . Ο Αυστραλός ήταν βέβαια o David Allen , ο οποίος κατέφθασε , εκτός από την τρέλλα του , μαζί με μια μεγάλη συλλογή δίσκων jazz .
Και βέβαια μπορεί ο Πάουλο Κοέλιο να λέει κάτι μπαρουφολογίες για σύμπαντα και δυνάμεις που συνομωτούν γενικώς και αορίστως , αλλά πως αλλοιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο Wyatt , περίπου την ίδια εποχή , γνωρίζεται με τον φίλο μιάς κοπέλλας που του άρεσε πολύ και αντί να αναπτυχθεί μεταξύ τους εχθρότητα και ανταγωνισμός – αφού γούσταραν την ίδια κοπέλλα – αυτοί έγινα φίλοι . Ο Robert Wyatt δηλαδή με τον Kevin Ayers , γιατί αυτός ήταν ο φίλος της φίλης και παρ’ ολίγον ανταγωνιστής .
Last edited:
