Η Blue Note ξαναγράφει ιστορία

[Κώστας Γκαβάκος]

Κάποια σύγκριση με τους original (αρχικές εκδόσεις στον καιρό τους) έχει γίνει για να δούμε που κινούνται οι επανεκδόσεις

Βαγγέλη ημέρα με την νύχτα.
Όχι ότι το tone poet δεν παίζει καλά ή πολύ καλά αλλά ο αντίστοιχος δίσκος σε original blue note μονοφωνικός είναι σε άλλη κατηγορία ήχου. Σε τιμή προσθέτεις στην τιμή της tone poet ένα μηδενικό στο τέλος. Προσωπικά θα πήγαινα σε αντίστοιχες εκδόσεις της King Ιαπωνίας ποιο καθαρή αλλά και ποιό λεπτόηχη από το original ή στις επανεκδόσεις που πρέσαρε η liberty.
Τα λέμε στην έκθεση, δεν πιστεύω να λείψεις.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

σε ποιά από τις δύο εκθέσεις Kώστα?

 

[Music matters...]

Η Blue Note το 2014 γιόρτασε τα 75 της χρόνια, επανεκδίδοντας μια σειρά από κορυφαίους δίσκους του ατελείωτου καταλόγου της.
Παρά την φιλότιμη προσπάθειά της όμως, οι άνθρωποι που ανέλαβαν αυτό το έργο δεν ήταν και οι πλέον κατάλληλοι. Οι εκτυπώσεις
είχαν τα κακά τους χάλια και δυσφήμιζαν την υπέροχη μουσική που προσπαθούσε να ακουστεί από τα ηχεία. Τα παράπονα των μουσικόφιλων
για αυτά τα χάλια έπνιξαν την προσπάθεια, αλλά φαίνεται πως οι άνθρωποι εκεί έλαβαν το μήνυμα. Έτσι το 2019 και με την
ευκαιρία της συμπλήρωσης των 80 χρόνων της εταιρείας, εξέδωσαν νέα σειρά και τίτλους, αυτή τη φορά με πολλή προσοχή και μεράκι.
Έγινε αναδιαμόρφωση των αυθεντικών ηχογραφήσεων του Ruddy Van Gelder σε πραγματική αναλογική μορφή από τον Kevin Gray
και παραγωγό τον Joe Harley, δύο πραγματικούς εραστές του ήχου και παλιοσειρές στην B.N. Η σειρά ολοκληρώθηκε με 38 δίσκους
που είχαν πολλά χρόνια να επανεκδωθούν, σε παρθένο βινύλιο των 180 γρ. δίνοντας έτσι πίσω την χαμένη αξιοπιστία στην εταιρεία.
Όμως για την ομάδα αυτήν, δεν ήταν αρκετό το πρωτάθλημα· ήθελε να κατακτήσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο!
Ο Πρόεδρος της Blue Note Don Was, προτείνει στους ίδιους ανθρώπους που έκαναν την προηγούμενη εξαιρετική δουλειά με την σειρά 80,
την δημιουργία μιας νέας σειράς, που έμελλε να αλλάξει τον τρόπο που ακουγόταν η τζαζ ως τώρα. Το όνομα αυτής «Tone Poet Series»,
από το ψευδώνυμο του ίδιου του Προέδρου, που του το κόλλησε κάποιος μουσικός... Έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτό το θαύμα της ακουστικής
εμπειρίας, αλλά και της αισθητικής κορύφωσης, αφού πρόκειται πραγματικά για κάτι πρωτοποριακό για την σύγχρονη εποχή της ευτέλειας
και της «φτήνειας» στα βιομηχανικά προϊόντα.

View attachment 183197
Η πρώτη εντύπωση, από την επαφή με έναν δίσκο Tone poet, ερεθίζει πλήθος νευρώνων πριν καν το βινύλιο πάρει την θέση του στο πλατώ.
Το 95% είναι με διπλά εξώφυλλα πολύ χοντρού χαρτονιού εξαιρετικής ποιότητας και στην εσωτερική πλευρά, περιέχουν φοβερές ανέκδοτες
φωτογραφίες του Francis Wolf. Η δε εκτυπώσεις των εξωφύλλων είναι από άλλον πλανήτη, καθιστώντας τες ιδανικές για διακόσμηση του
σαλονιού ή του μουσικού μας χώρου.
View attachment 183198

View attachment 183202

Φυσικά χρειάζονται πολλά αποθέματα αδρεναλίνης, διότι ακολουθεί η ακουστική εμπειρία...

View attachment 183199
Δεν γνωρίζω τι ή πως ακούγατε ως τώρα μικρές ορχήστρες τζαζ, αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι, πώς άκουγα εγώ ή μάλλον πώς νόμιζα
ότι άκουγα. Εντάξει, ποτέ δεν είχα ηχοσύστημα δεκάδων χιλιάδων, όμως έχω τον τρόπο μου - όπως ο καθένας μας - να ακούω καλά.
Φαίνεται λοιπόν, πως έκανα σημαντική αναβάθμιση στα μηχανήματα και τα καλώδια, χωρίς να το καταλάβω!!! Τι μαγεία μπορεί να
προσφέρει το καλό βινύλιο, ποιά αισθητική απόλαυση - πέρα από τον έρωτα - μπορεί να του παραβγεί; Καμία! Δεν περιγράφω άλλο,
με περιμένουν μερικά Tone Poet που μόλις περελήφθησαν και δεν πρόλαβα να τα χορτάσω - και ούτε πρόκειται.

View attachment 183200

View attachment 183201

Εδώ η αναλυτική παρουσίαση της σειράς Tone Poet :

Και η σύντομη ιστορία της Blue Note :

Θα ήταν δεόντως εκτιμητέον, αν τα κυκλοφορούσε και σε CD με λογικές τιμές (όπως η σειρά RVG)

 

[Νότης]

Νότη σε πιο αναφέρεσαι στο Back at the Chicken Shack ή στο Midnight Special?
Γιατί το 2ο δεν έχει βγει ακόμα σε επανέκδοση της Classic.

Στο Midnight Special, αλλά μπερδεύτηκα. Έχεις δίκιο κυκλοφόρησε το 2015, ωστόσο δεν συγκρίνεται καν με τις υπόλοιπες 75άρες.
Το Chicken ειναι άψογο.

 

[Νότης]

Ήρθαν και τα φθινοπωρινά διμάντια.
Ο Green με Gibson ES - 300 και ο Burrell με Gibson Super 400 CES. Στην υγειά σας!

 

[superfly]

Το Chicken ειναι άψογο.

To Chicken είναι το μόνο που δεν εχω πάρει και δεν θα πάρω,γιατί το έχω σε 2πλο 45αρι από την Analogue Productions,σε ριμαστερ πάλι του Kevin Gray οπότε είπα να μην το παραχ@σω.
To Midnight Special το περιμένω κάποια στιγμή θα σκάσει από την Classic.

Y.Γ. Σήμερα παρελαβα και γω τον Kenny....

 

[Νότης]

Αυτό του Green είναι από τα καλύτερά του, σκοτώνει!

 

[Black Jack]

Συζήτηση για φανς στο youtube προχθές του Norman Maslov με τον Joe Harley που έχει αναλάβει το Tone Poet project. Συγκροτημένος και αρκετά κουλ τύπος ο Harley, ανάμεσα σε πολλά ενδιαφέροντα προανήγγειλε και την κυκλοφορία του Schizophrenia (Wayne Shorter) στη σειρά μέσα στο '23, ενώ παρουσίασε και μερικά αγαπημένα άλμπουμ από τη δισκοθήκη του. Όλα super classics. Εκ των ων ουκ άνευ για οποιονδήποτε λέει ότι ασχολείται σοβαρά με τη τζαζ... Πέταξε κι έναν Janos Starker στις τσέλο σόλο σουίτες του J.S. Bach, η ηχογράφηση του '66 και το γλυκό έδεσε. Από την άλλη ο Maslov δεν ξέρω αν παρίστανε τον αφελή ή τον άσχετο για να προωθεί τη συζήτηση δίνοντας πάσες στον καλεσμένο να πει δυο λόγια παραπάνω για αυτά που παρουσίαζε ή είναι πραγματικά άσχετος παρά τη μεγάλη δισκοθήκη που διαθέτει σε lp και cd. Και καλά δεν ήξερε τo Etude από το τρίο Charlie Haden/Paul Motian/Geri Allen και τη Soul Note, δεν είχε ιδέα για το Jimmy Giuffre 3, 1961 που επανεξέδωσε η ECM εδώ και τριάντα χρόνια, δεν ήξερε και καλά να προφέρει σωστά τον Paul Motian (Μότιαν αντί για Μόσιαν), αν και αυτό το τελευταίο δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Κάθε Αμερικανός που έχω ακούσει στο youtube προφέρει και τονίζει ονόματα, λέξεις, ρήματα, ουσιαστικά και ότι λεκτικό τύπο υπάρχει είτε είναι αγγλικά είτε άλλη γλώσσα κυριολεκτικά όπως του κ@βλώσει. Παρόλ' αυτά καλή φάση!