Ημερολόγια Μεγάρου...

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Ημερολόγια Μεγάρου...

...κάτι τελευταίο που θυμήθηκα και ενώ είναι αστείο είναι και πάρα πολύ σοβαρό...
Μια από τις μεγάλες βιολονίστριες εν ζωή (η Μούτερ), φέτος που είναι χροννιά Mozart, δήλωσε σε συνέντευξη (που άκουσα με τα αυτιά μου) ότι ο Mozart δεν της αρέσει! Τι να εννοούσε άραγε...?:slapface:

Να που η κυρία δεν μού αρέσει.Ας ειναι καλά ο μεντοράς της (Herbert the Great)

 

[McZab]

Re: Απάντηση: Ημερολόγια Μεγάρου...

Απο τον McZab δέχομαι τήν κριτική

Δεν ήταν κριτική φίλτατε, παράπονο ήταν...
Νομίζω ότι τώρα θα συνεχίσουμε τις κουβέντες σε καλύτερο ύφος και επίπεδο...:grinning-smiley-043 -bye-

 

[Βαγγέλης Σ.]

Επειδή και εγώ έρριξα την σπόντα μου για τον Σοπέν , να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με τον McZab , βρίσκομαι δε στην δυσάρεστο θέση να διαφωνήσω με τον κ. Σούρλα . Οχι δεν είναι απαραίτητος κατά την ταπεινή μου άποψη ο Σοπεν για να σου αρέσει ο Στραβίνσκυ . Ο Στραβίνσκυ είναι απολύτως σημερινός , δεν αποτελεί καθόλου ξαφνικό έρωτα και θα έλεγα πως είναι η φυσική κατάληξη ενός νέου , που δυστυχώς έχει μεγαλώσει πιά και δεν ικανοποιείται πλέον μόνον από τα σημερινά ακούσματα .
Είναι γεγονός βέβαια ότι οι εντρυφούντες στην κλασική συμφορουμίτες μας , έχουν μιά στάση παντογνώστου στα θέματα αυτά και δυστυχώς αρνούνται στους λοιπούς το δικαίωμα να έχουν άποψη . Εάν δε οι υπόλοιποι έχουν άποψη , τότε είναι σίγουρα εσφαλμένη.

Ωστε έχεις άποψη και για τον Σοπέν έ;:slapface: και δεν σ αρέσει ε;:slapface:
και δεν τον θεωρείς απαραίτητο έ;:slapface:
:flipout: :flipout: :flipout:
Ε καλά, δεν πειράζει καθόλου! Αλλά ο Στραβίνσκυ ίσως υπάρχει και λόγω του Σοπέν. Όπως ίσως και οι Jethro Tull.
Ούτε εμένα μου πολυαρέσει ο Σοπέν. Αλλά ακόμα δεν έφτασα εκεί.....

 

[Δημήτρης Ν.]

Εντάξει ρε . Με πείσατε . :slapface: Δεν μπορείς να ακούς μουσική γενικώς , αμα δεν έχεις τις πρωτες ηχογραφήσεις της Lucy καθώς βαράει έναν δένδρο με το κόκκαλο αυτού του ζώου που μόλις σκότωσε και ίσως έφαγε :flipout:
Πάντως την Ιεροτελεστία της Ανοιξης την έχω από τότε που ήμουν 17 χρονών . Σοπέν άκουγε η μάνα μου από πιό παλιά , από κάτι ρώσικα ή βουλγάρικα βινύλια -σίγουρα πάνω από 200 γρ - και πάντα σκεφτόμουν τι πληκτικός που είναι και πόσο πολύ τρέχουν τα σορόπια ...

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Ρε μην πλακώνεστε! Όλο αυτό το νταβαντούρι μου θυμίζει λίγο δόγμα. Όσο για το φίλο McZab, χάρηκα ιδιαίτερα για το επί της ουσίας σχόλιο του για τη Γκριμώ στο Ραβέλ. Όμως από τη θέση που καθόμουν δεν αντιλήφθηκα κανένα πρόβλημα ισορροπίας στη δυναμική της με την ορχήστρα. Η άρθρωση της μόνο δεν ήταν τόσο καθαρή όσο, για παράδειγμα, της Monique Haas που έχω σε βινύλιο. Αν φτάσουμε όμως να την κρίνουμε με βάση τη Haas ή το Μικελάντζελι, τότε αυτό είναι μεγάλο κοπλιμέντο για το κορίτσι.

 

[Δημοκηδής]

Και ο Chopin, μεταξύ άλλων (κλασσικά παραδείγματα ο Vivaldi και ο Τchaikovsky, κλπ.) είναι θύμα της πολιτικής των δισκογραφικών, όπως σωστά επεσήμανε ο Σπύρος, καθώς επιλεκτικά έχουν προωθήσει το πλέον εύληπτο έργο του, με το σκεπτικό να δημιουργεί τους προφανείς συνειρμούς ακόμη και στα απαίδευτα -στο συγκεκριμένο είδος - αυτιά. Είναι λάθος αγαπητέ Ντοκ να τον κρίνεις μόνον με βάση ένα -δύο 'δημοφιλή' πονήματα του. Είναι σαν να μιλάω εγώ για τον αγαπημένο σου Herbie Hancock, με βάση μόνον την ντίσκο περίοδο του.

Τι αλήθεια περιμένει κανείς από την Μούτερ, το αρχιτακίμι του Φον Βελούβινου, που από μικρή 'παιδεύτηκε' στις αξίες του 'PR πάνω από όλα', 'οι χοντρές κυρίες με τις γούνες νάναι καλά να μας δοξάζουν' 'πρώτα τα φράγκα και μετά βλέπουμε', κλπ. κλπ. κλπ.

 

[McZab]

Για τη δυναμική της Γκριμώ δεν εννοούσα σε σχέση με την ορχήστρα. Άλλωστε ήταν προφανές ότι η ορχήστρα έκανε το παν για να μην την "καπελώνει" και σωστά έκανε. Μου φάνηκε όμως ότι και μόνη της να έπαιζε δεν θα είχε δυναμική. Τέλος πάντων, φυσικά και η σύγκριση με τον Μικελάντζελι είναι κομπλιμέντο!

Τώρα για την Μούτερ, άσχετα από το ποιος και γιατί την προώθησε, την ανέφερα ως μια καταξιωμένη μουσικό που έχει το θάρρος να λέει τη γνώμη της. Τίποτα παραπάνω από αυτό.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ρε μην πλακώνεστε! Όλο αυτό το νταβαντούρι μου θυμίζει λίγο δόγμα. Όσο για το φίλο McZab, χάρηκα ιδιαίτερα για το επί της ουσίας σχόλιο του για τη Γκριμώ στο Ραβέλ. Όμως από τη θέση που καθόμουν δεν αντιλήφθηκα κανένα πρόβλημα ισορροπίας στη δυναμική της με την ορχήστρα. Η άρθρωση της μόνο δεν ήταν τόσο καθαρή όσο, για παράδειγμα, της Monique Haas που έχω σε βινύλιο. Αν φτάσουμε όμως να την κρίνουμε με βάση τη Haas ή το Μικελάντζελι, τότε αυτό είναι μεγάλο κοπλιμέντο για το κορίτσι.

Θέλω τήν Martha.!!!!!Αλλά μιά τριακονταετία πρίν.

 

[Lepton]

Αν έχω καταλάβει καλά, δεν είπε κανείς ότι για να σου αρέσει ο Στραβίνσκυ πρέπει να σου αρέσει και ο Σοπέν. Μόνο το ότι στον Στραβίνσκυ άρεσε ο Σοπέν! Επομένως, υπάρχουν κοινοί τόποι και οι εραστές του ενός θα βρουν τουλάχιστον κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία στον άλλο.

Εκτός βέβαια αν πάντα σου πήγαινε κάτι στραβά με τον Στραβίνσκυ (ακούσιο το λογοπάιγνιο ) και ανακαλύψεις ότι αυτό το κάτι ήταν... ο Σοπέν!

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Θέλω τήν Martha.!!!!!Αλλά μιά τριακονταετία πρίν.

Άμα στη φέρουνε, πές της να 'ρθει και μια βόλτα από 'δω!

 

[Σπύρος Σούρλας]

Άμα στη φέρουνε, πές της να 'ρθει και μια βόλτα από 'δω!

Tήν έχω στον Ραβέλ,πέρα απο πολλά άλλα,αλλά δυστυχώς μονον ηχητικά.:flipout:

 

[Βαγγέλης Σ.]

Εντάξει ρε . Με πείσατε . :slapface: Δεν μπορείς να ακούς μουσική γενικώς , αμα δεν έχεις τις πρωτες ηχογραφήσεις της Lucy καθώς βαράει έναν δένδρο με το κόκκαλο αυτού του ζώου που μόλις σκότωσε και ίσως έφαγε :flipout:
Πάντως την Ιεροτελεστία της Ανοιξης την έχω από τότε που ήμουν 17 χρονών . Σοπέν άκουγε η μάνα μου από πιό παλιά , από κάτι ρώσικα ή βουλγάρικα βινύλια -σίγουρα πάνω από 200 γρ - και πάντα σκεφτόμουν τι πληκτικός που είναι και πόσο πολύ τρέχουν τα σορόπια ...

Μπορεί να σε τάραξα λίγο στη φάπα αλλά ....πλάκα κάνω βρε!-bye-

 

[Σπύρος Σούρλας]

Πάντως για όποιον έχει εμπειρία στην κλασσική,πέρα απο την προχωρημένη φόρμα του,ο Στραβίνσκυ ειναι πιό μελό απο τον Σοπέν.Και έργα του σαν το´Απόλλων Μουσηγέτης´που επιστρεφει σχεδόν στην προκλασσική το δείχνουν.Και η Ιεροτελεστία πάντως είναι αρκούντως ρομαντική.

 

[Δημήτρης Ν.]

Πάντως για όποιον έχει εμπειρία στην κλασσική,πέρα απο την προχωρημένη φόρμα του,ο Στραβίνσκυ ειναι πιό μελό απο τον Σοπέν.Και έργα του σαν το´Απόλλων Μουσηγέτης´που επιστρεφει σχεδόν στην προκλασσική το δείχνουν.Και η Ιεροτελεστία πάντως είναι αρκούντως ρομαντική.

Είδες τι εννοώ ;

Είναι γεγονός βέβαια ότι οι εντρυφούντες στην κλασική συμφορουμίτες μας , έχουν μιά στάση παντογνώστου στα θέματα αυτά και δυστυχώς αρνούνται στους λοιπούς το δικαίωμα να έχουν άποψη . Εάν δε οι υπόλοιποι έχουν άποψη , τότε είναι σίγουρα εσφαλμένη

 

[Σπύρος Σούρλας]

Κακό είναι να γνωρίζω περισσότερα πράγματα σε ένα είδος μουσικής απο καποιον άλλον που δεν εντρυφεί σε αυτό???
Mήπως μίλησα ποτέ για Heavy metal ή για lounge ή για ρόκ που παρουσιάζει ο Τζιμάκος??H για διάφορα συγκροτήματα που είσαι πιό ενημερωμένος εσύ???
Η για mainstream??
Γραφω και έχω γνώμη για ότι έχω ακούσει και μάλιστα πολύ.Απο οποιοδήποτε είδος.

 

[Δημήτρης Ν.]

Μελό : έργο με ελάχιστη καλλιτεχνική αξία που στοχεύει στην εύκολη πρόκληση συναισθημάτων . Λίγο δύσκολα δίπλα σε αυτόν τον ορισμό να υπάρχουν ως παράδειγμα έργα όπως Πετρούσκα , Απόλλων Μουσηγέτης , ιεροτελεστία της Ανοιξης , Το πουλί της Φωτιάς , Οι Γάμοι κ.ο.κ.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Οπου μελό βάλε ρομαντισμός.Η σορόπια ,πού προτιμάς εσύ.:flipout:
Ο Ιgor λοιπόν στην μουσική του,εμπεριείχε ρομαντικά στοιχεία.Διορθώθηκα τώρα???:music-smiley-004:

 

[Δημήτρης Ν.]

Δεν ξέρω αν έχει σορόπια ο Ιγκορ . Δεν έχω αντιληφθεί κάτι τέτοιο . Θα έτεινα να διαφωνήσω συνεπώς ,αλλά μπορεί να κάνω και λάθος .-bye-

 

[Σπύρος Σούρλας]

Eπηρεάστηκε ιδιαίτερα απο λαϊκές ρομαντικές μουσικές τής ρωσίας,αλλά και πιό πρωτόγονα,παγανιστικά λαϊκά μοτίβα.
Τήν δωδεκάφθογγη γραφή τήν χρησιμοποίησε μετά το 1951.
Απο το 1920-1950 ασχολήθηκε με την ´επιστροφή στην παράδοση ´με τον δικό του πρωτότυπο τρόπο(νεοκλασσική περίοδος τού Στραβίνσκυ).
Ειναι ρομαντικός,όχι σοροπιαστός,αλλά με ένα μοναδικό και ευφυή προσωπικό τρόπο.
Οπως και ο Σοπέν άλλως τε Απλά ακούγονται διαφορετικά.

 

[Δημοκηδής]

Σόρρυ παίδες, αλλά ας μην μπερδεύουμε το όρο ρομαντισμός, (όπως αυτός εξέφρασε κινήματα τέχνης (πλέον της μουσικής ) κυρίως κατά το δεύτερο μισό του 19 ου αιώνα), με την σημερινή προσλαμβάνουσα σημασία του όρου (σιρόπια, λουλούδια, ηλιοβασιλέματα).

Το μόνο κοινό (αν υπάρχει έστω ένα) είναι η πρόκληση έντονων, εως βίαιων, συναισθηματικών καταστάσεων.......


Κρίμα που δεν υπάρχει χρόνος ούτε για κατ....μα για επιπλέον κουβεντούλα ...