Καφάσης -Radiohead, ομοιότητες

[Μυγιάκης Ερρίκος]

Επειδή συχνά κολλάμε σε ενα μουσικό είδος και απαξιώνουμε ολα τα υπόλοιπα για ρίξτε μια ματιά στους στίχους δύο τραγουδιών απο διαφορετικούς γαλαξίες και κάντε τις συγκρίσεις σας.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφράσεις το ίδιο συναίσθημα. Ο καθένας μπορεί να "φτιαχτεί" μ' αυτόν που τον αγγίζει πιό αμεσα, χωρίς να σημαίνει οτι ο ενας αίναι καλύτερος απο τον άλλο.
Είμαι σίγουρος οτι θα υπάρχουν και αλλα τέτοια παραδείγματα απο την ξένη και ελληνική μουσική σκηνή.

“Creep” - Radiohead


When you were here before,
Couldn't look you in the eyes
You're just like an angel,
your skin makes me cry

You float like a feather
In a beautiful world
I wish I was special
You're so very' special

But I'm a creep,
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here

I don't care if it hurts,
I wanna have control
I want a perfect body
I want a perfect soul

I want you to notice
when I'm not around
You're so very'special
I wish I was special

But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here, ohhhh, ohhhh

She's running out the door ...
She's running out
she's run, run, run, run...
run...

Whatever makes you happy
Whatever you want
You're so very special
I wish I was special

But I'm a creep,
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here

I don't belong here...


Γέλα κυρία μου” - Κωστας Καφάσης


Γέλα κυρία μου, γέλα μαζί μου
γέλα κυρία μου, γέλα καλή μου

Ξένος εγώ, έξω απ' τον κόσμο σου
περαστικός από το δρόμο σου
κι είχα το θράσος να σ' αγαπήσω, άιτε
κοίτα η καρδιά μου τι μου ζητάει
έναν αλήτη ποιος τον μετράει
κι αν αγαπάει, ποιος τον νοιάζεται ποτέ

Γέλα κυρία μου, γέλα μαζί μου
γέλα κυρία μου, γέλα καλή μου

Ξένος εγώ, λίγη ταυτότητα
δίχως καυτή προσωπικότητα
κι είχα την τρέλα να σε λατρέψω, άιτε
Κοίτα η καρδιά μου λάθη που κάνει
έναν αλήτη κι αν θα πεθάνει
από αγάπη ποιος τον νοιάζεται ποτέ

Γέλα κυρία μου, γέλα μαζί μου
γέλα κυρία μου, γέλα καλή μου

 

[Δημήτρης Δ.]

Ενδιαφερουσα αποψη....
η αληθεια ειναι οτι αν αφησεις τον ευατο σου ελευθερο χωρις παροπιδες και κομπλεξ φτανεις να σκεφτεσαι περιεργα πραγματα. Γιατι ο Μοτσαρτ, και οχι ο Ζαγοραιος ? Γιατι ο Γουοτερς και οχι ο Ρασουλης? Μηπως σε παρα πολλα πραγματα στη ζωη μας παραμυθιαζομαστε σχετικα με το "καλο" η το "ωραιο" ή το "σωστο" ? Σηκωνει η μουσικη τεχνικη αναλυση οπως ας που το χρηματιστηριο ?
Ειναι πολλοι αυτοι που κρινουν ενα δισκο ή ενα βιβλιο 'η μια ταινια
οχι απο το περιεχομενο τους αλλα απο το ποιος ειναι ο δημιουργος, που "ανηκει"
τι εχουν γραψει γιαυτον οι "γνωστες" και οι "κριτικοι".......

Η αληθεια ειναι εκει εξω κολλητε, και σε περιμενει να την ανακαλυψεις. Το θεμα ειναι την αντεχεις???? ή μηπως ειναι καλυτερα να προσπαθουμε να διατηρισουμε τις "αξιες" που χτισαμε γιατι αμα πεσουμε θα μεινουμε στην αβεβαιοτητα και την ανασφαλεια. Τι σημαινει :ψανχομαι με τη μουσικη????


ΥΓ τουλαχιστον ο Καφασης εχει χαβαλε:flipout:

 

[Δημοκηδής]

Μην τρελλαινόμαστε,

η θεματολογία της σύγχρονης παγκόσμιας λαικής (pop-ular) μουσικής, σε συντριπτικό ποσοστό σχετίζεται με τον έρωτα

είναι αναμενόμενες οι ομοιότητες αυτές

ωστόσο ο στίχος είναι το ένα και εκ των συστατικών,

απομένουν η μουσική σύνθεση, η ενορχήστρωση, η εκτέλεση / ερμηνεία, κλπ. που είναι υπεραρκετά για να διαφοροποιήσουν τους όποιους Radiohead από τον συμπαθέστατο Κ. Καφάση

 

[Δημοκηδής]

επίσης, καλωσήρθες στην παρέα Ερρίκο,

 

[Μυγιάκης Ερρίκος]

απομένουν η μουσική σύνθεση, η ενορχήστρωση, η εκτέλεση / ερμηνεία, κλπ. που είναι υπεραρκετά για να διαφοροποιήσουν τους όποιους Radiohead από τον συμπαθέστατο Κ. Καφάση

Προς θεού, δεν ισχυριζομαι οτι τα τραγούδια δεν διαφοροποιούνται όσον αφορά σύνθεση, εκτέλεση, ερμηνεία κλπ όπως αναφέρεις.

Εκείνο που θέλω να πώ είναι οτι ο "συμπαθέστατος" Κ.Καφάσης ´"αγγιξε" και πιθανώς να συνεχίζει να αγγίζει με το τραγούδι αυτό ενα συγκεκριμένο κοινό (αρκετά μεγάλο αν κρίνω απο την επιτυχία που είχε στον καιρό του και την όποια αντοχή του στον χρόνο) και δεν μπορούμε να το απαξιώνουμε σαν είδος με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούμε να απαξιώνουμε ενα βιβλίο γραμμένο σε μια ξένη γλώσσα μόνο και μόνο επειδή δεν την καταλαβαίνουμε ή δεν είναι εύηχη, αλλά με βάση το περιεχόμενό του.
Οτιδήποτε βρίσκει τον δρόμο να αγγίξει τις καρδιές κάποιων ανθρώπων έχει την αξία του, αλλιώς θα πρέπει να κατηγοροποιήσουμε και τους ίδιους τους ανθρώπους/ακροατές/κοινό σε "Α" και "Β' επίπεδα, πράγμα κατα την άποψή μου αλαζονικό και ανεπίτρεπτο για να μην πώ επικίνδυνο.

Ευχαριστώ για το καλοσώρισμα.

 

[PanMan]

Με τις ιδιες ανοχες στον παραλληλισμο το τραγουδι των radiohead μπορει να ταυτιστει και με το uptown girl - Billy Joel . Η ακομα και με το Gucci forema. As if... Καλως ηρθες και απο εμενα

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Ερρίκο, οι ομοιότητες νομίζεις ότι υπάρχουν κυρίως σε τραγούδια καψούρας, ερωτικής απογοήτευσης και τα σχετικά.
Και μιλάμε για τους στίχους πάντα.

Εάν κάνουμε πιστή μετάφραση σε ορισμένες από τις κορυφαίες για π.χ μπαλάντες, θα γελάσει κάθε πικραμένος.

Ο Καφάσης έχει τραγουδήσει σοβαρότερους στίχους σίγουρα.
Είναι και η διαφορά στη δομή ,στο ύφος, στον πλούτο των νοημάτων της κάθε γλώσσας.
Εάν πούμε εμείς: To kανελώνεις το γιαούρτι, τον χτενίζεις το μπακλαβά, το σαλιώνεις το φλάουτο, τις ξυρίζεις τις μπάμιες, το μαστιγώνεις το δελφίνι, μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Άντε εξηγησέ το σε ένα Σουηδό.
Και δεν μιλάω μόνο για αργκό καταστάσεις.

Πάντως , ο διαχωρισμός που αναφέρεις , συμφωνώ πως είναι τραγικός.
Ο καθένας μπορεί να εκφράζεται μέσα από τη μουσική όποια και αν είναι αυτή.
Σημασία έχει να εκφράζεται και να μην είναι δήθεν.

Καλωσόρισες στην παρέα.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Σκότωσες έναν πεθαμένο ή Killed by death MOTORHEAD.

 

[Μυγιάκης Ερρίκος]

Για να μην πιάσουμε τα Ethnic που εχουν γίνει και πολύ της μόδας τελευταία. Το κάθε δημοτικό της Κεντρικής Αφρικής ή των νησιών "Χ" του ειρηνικού αντιμετωπίζεται σαν την ανακάλυψη του αιώνα ανώ αν τολμήσεις να ακούσεις κανένα κλαρίνο ή δημοτικό θα χαρακτηριστείς στην καλύτερη περίπτωση γυφτολάϊκας, γραφικός κλπ.
Μας έχει φάει το marketing.

 

[Simos.I]

Oι άτιμοι Radiohead, πάλι κλεψανε τους Ελληνες και δη τον μεγάλο underground τραγουδιστή Κ.Καφάση

 

[Δημοκηδής]

Ερρίκο, αν γνωρίσεις την παρέα θα καταλάβεις πως κανείς δεν σνομπάρει τα γνήσια δημοτικά

Η κατηγορία της μουσικής στο παρόν φόρουμ (και βέβαια στο προηγούμενο αντίστοιχο) έχει την πολυτέλεια να αποτελείται από πολύ 'ανοικτά' αυτιά.

 

[Μυγιάκης Ερρίκος]

Πολύ χαίρομαι που το ακούω, αν και το γνώριζα, παρακολουθούσα το AVforum για χρόνια.
Η λέξη κλειδί είναι "γνήσια". Ανεξαρτήτως μουσικού είδους οποιοδήποτε κομμάτι αφορά "γνήσια" κατάθεση ψυχής, κι ας είναι και καμμιά φορά λιγώτερο αρτιο τεχνικά, αξίζει αν μη τι αλλο τον σεβασμό μας.
Εξαιρούνται μεμονωμένες και πολύ σπάνιες περιπτώσεις εξαιρετικά ιδιοφυών καλλιτεχνών/ταλέντων που εχουν την δυνατότητα/ευχέρεια να παράγουν αριστουργήματα κατά παραγγελία (το λέω εχοντας στο νου κυρίως περιπτώσεις καλλιτεχνών της Αναγέννησης και προστατευόμενων των βασιλικών αυλών της Ευρώπης και οχι τον κ.Καρβέλα).

 

[Lepton]

Η αλήθεια είναι ότι το τραγούδι έχει λόγω στίχου την πολυτέλεια να μας μιλήσει πιο άμεσα, αφού το περιεχόμενό του (ειδικά ενός ερωτικού τραγουδιού) εύκολα μπορεί να συσχετιστεί με μία κατάσταση που ζούμε. Η τέχνη, όμως, έχει σκοπό το νόημα, αλλά ξεχωρίζει και από τη μαστοριά. Αυτός που έγραψε "Δεν έχω ξαναδεί μωρό μου πιο ωραία, θα το 'θελα πολύ να κάνουμε παρέα" σκεφτόταν τα ίδια πράγματα με αυτόν που έγραψε "Άσε με απ' το ποτήρι σου μια γουλιά να πιω ακόμα". Η ψυχή του δεύτερου, όμως, δεν περιορίζεται στο νόημα.

Καλώς ή κακώς, ούτε το νόημα, ούτε η ένταση του συναισθήματος αρκούν για να φτιάξει ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα. Πρέπει αυτά τα δύο να βρουν το δρόμο τους στον ακροατή (ακόμα και αν είναι ένας, ακόμα και αν είναι ιδεατός). Δεν υπάρχουν, βέβαια, κανόνες για το τι συνιστά ένα "καλό" εκφραστικό μέσο. Ποιος δε θα γελάσει στην πρώτη ανάγνωση στίχων του Άσιμου; Αλλά πρέπει να υπάρχει κάποιο μέσο. Στην "κακή" τέχνη αντικαθίσταται από κλισέ και μαρκετίστικα σλόγκαν.

Όλα αυτά παραμένοντας στο στίχο, που να πάμε και στα υπόλοιπα...

Υ.Γ. Δεν έχω ακουστά τον Κώστα Καφάση.

 

[Δημήτρης Δ.]

"...σου στέλνω μύνημα μ ένα τάμ-τάμ
να μαγειρεύεις με βιτάμ....."

 

[Μυγιάκης Ερρίκος]

"...σου στέλνω μύνημα μ ένα τάμ-τάμ
να μαγειρεύεις με βιτάμ....."

Αυτοί οι στίχοι κάτι μου θυμίζουν. Εμπειρίκος, Γκάτσος, Σεφέρης ή μήπως Καβαδδίας (που ηταν και μαρκόνης, βλέπε σου "...στέλνω μύνημα")? Που θα μου πάει θα το βρώ.

 

[Δημήτρης Δ.]

...ναι αλλα τα πραγματα δεν "ειναι" παντα αυτο που "φαινονται" ....

 

[Δημοκηδής]

Αγαπητέ Lepton εάν είσαι κάτω των 30-35 ετών, λογικό είναι να μην γνωρίζεις τον συγκεκριμένο, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός από την συμμετοχή του σε επιτυχημένο σήριαλ της δεκαετίας του 70 και παράλληλα δοκίμασε και τις δυνατότητες του στο τραγούδι

 

[Δημοκηδής]

Τώρα που το σκέπτομαι έχω δει πρόσφατα στην εθνική αφίσες του. Μάλλον επιχειρεί comeback.....