Κι η υπομονή έχει τα όρια της - δίσκοι που δεν έχετε ακούσει μέχρι το τέλος

[Δημήτρης Ν.]

Εχετε αγοράσει δίσκους που δεν τους αντέχετε , που δεν έχετε καταφέρει μέχρι στιγμής να τους ακούσετε ολόκληρους και που κατα την συνήθη πορεία δεν πρόκειται να ακούσετε ποτέ ολόκληρους , όσο φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλλετε ( είτε γιατί είναι κάκιστοι , είτε γιατί είναι βαρετοί , είτε γιατί ενώ σε γενικές γραμμές δικαιούνται περισσοτέρων ακροάσεων έχουν κάποιο στοιχείο , τόσο αντιπαθητικό ευθύς εξ αρχής που καθιστά αδύνατη την ακρόαση τους ) . Εγώ που αγοράζω πολλούς δίσκους γιατί θέλω να διαμορφώνω γνώμη για τα μουσικά δρώμενα από πρώτο χέρι, την έχω πατήσει αρκετές φορές τα τελευταία 30χρόνια . Γεγονός είναι πάντως , πως παλιότερα μου συνέβαινε με πολύ μικρότερη συχνότητα απ' ότι τα τελευταία χρόνια .

Να και μερικά παραδείγματα δίσκων που δεν έχω καταφέρει να ακούσω μέχρι το τέλος ( περιορίζομαι στα τελευταία χρόνια ) - η σειρά είναι αξιολογική( από το αντιπαθέστερο εν γένει προς το λιγότερο αντιπαθές )

1. LOVELESS - My bloody Valentyne( το είδος του δίσκου που όταν τελειώνει η μουσική , το μόνο που έχεις να πείς είναι : "Ααααχ" - άσκοπος θόρυβος )
2. STEAL THIS ALBUM -Synstem of a dawn( καραγκιόζηδες - κατά κυριολεξίαν , γελωτοποιοί )
3. DRIFT - Scott Walker( για την φαιδρότητα που θέλει να περάσει ως μουσική τα έχουμε πει κι αλλού )
4. TALK - Sigut Ross(?)
5. THE BACK ROOM - TheEditors(ποπ για 12χρονα χωρίς έμπνευση - δύο τραγούδια και δέκα παραλλαγές )
6. MEET ME IN LONDON - Antonio Forccione / Sabina Sciubba( χαϊφιντελίστικο ντουέτο με χάϊ εντ ηχογράφηση που μπορεί να κοιμίσει κουκουβάγια στα άγρια μεσάνυχτα )
7. REAL GONE - Tom Waits ( στα όρια της κακοφωνίας )
8. TUSK - Fleetwood mac( όλη η σαβούρα του αμερικάνικου μέϊνστριμ )
9. 10.000 DAYS - Tool( μεγαλεπήβολες προθέσεις και ευσεβείς πόθοι από τον Κάσπερ το φαντασματάκι που νόμιζε ότι ήταν the Entity )
10. FRANCIS THE MUTE - Mars Volta( όλα τα κλισέ του prog metal , υψηλή δεξιοτεχνία χωρίς ακοπό , ανούσια επίδειξη )
11. MISERY IS A BUTTERFLY - Blonde redhead( απλώς η αντιπαθέστερη φωνή όλων των εποχών - κρίμα γιατί έχουν καλούτσικες συνθέσεις )

 

[petros_m]

Trout Mask Replica - Captain Beefheart....το εχω ακουσει ολοκληρο αλλα οχι σε μια ακροαση. απλα δε γινεται!!!

 

[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΑΣΟΣ]

Ασε, λεω καλύτερα να μην βγάλω την λίστα την δική μου, γιατί θα με αφορίσετε...

 

[Δημήτρης Ν.]

Ασε, λεω καλύτερα να μην βγάλω την λίστα την δική μου, γιατί θα με αφορίσετε...

μα αυτό είναι το νόημα . βγάλ την , βγάλτην .

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

To 98% του συνόλου των κυκλοφοριών είναι από αδιάφορο εως ανυπόφορο.
Ευτυχώς, το 2% που απομένει, μας φτάνει να ασχοληθούμε για μια ζωή.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα: U2 - How To Dismantle An Atomic Bomb
Το έφερε φίλος κατά λάθος στο σπίτι και μπούχτισα μέχρι να τελειώσει..
Ούτε για να κόβεις τα νύχια σου:Banane0:

 

[Φρα.Πε.]

8. TUSK - Fleetwood mac( όλη η σαβούρα του αμερικάνικου μέϊνστριμ )

Μια απο τις κορυφαίες στιγμές των mac και δεν αντέχεται? οκ γούστα είναι αυτα :violent-smiley-030:

Ελαφρο ροκ ναι, maintream ναι, ταυτόχρονα όμως πολύπλευρο πιασάρικο και παράξενο μελωδικά που σε κεντρίζει!

 

[Δημήτρης Ν.]

Μια απο τις κορυφαίες στιγμές των mac και δεν αντέχεται? οκ γούστα είναι αυτα :violent-smiley-030:

Ελαφρο ροκ ναι, maintream ναι, ταυτόχρονα όμως πολύπλευρο πιασάρικο και παράξενο μελωδικά που σε κεντρίζει!

Φραγκίσκο , συγγενής του Λυμπε είσαι ; :flipout:

 

[kostas k]

Λοιπόν δίσκοι που δεν μου βγήκαν καλοί, είναι αρκετοί. Κυρίως κάποιοι jazz αλλά δεν απογοητεύομαι, ούτως ή άλλως η jazz απαιτεί και μια ωριμότητα στα ακούσματα. Παράδειγμα ο Mingus τον οποίον στην αρχή δεν μπορούσα να τον πιάσω με τίποτα, ενώ τώρα τον λατρεύω.

Αλλά μία φορά την πάτησα άσχημα. Όταν ζούσα στα χανιά ψώνιζα LPs από ένα δισκοπολείο (Απώγειο αν θυμαμαι καλά) και είχα γνωρίσει και τα παιδιά που το είχαν. Σε κάποια φάση λοιπόν πάω να αγορασω ένα LP και πέφτει το μάτι μου σε έναν με φοβερό εξώφυλλο (ήταν ενα έμβρυο μέσα στην μήτρα της μάνας, αλλά ήταν πρασσινο το υγρό ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο). Το συγκρότημμα και ο τίτλος του δίσκoυ ήταν σε μία περίεργη γραμματοσειρά και δεν καταλαβαινα τι ήταν. Πρέπει να ασθανόμουν πολυ τυχερός εκείνη την ώρα γιατί τον τσίμπησα κατευθείαν χωρίς καν να ρωτήσω τι σοι δίσκος είναι. Στο ταμείο με κοιτάζει το παλικάρι που ήξερε τα ακούσματα μου σε φάση "είσαι σίγουρος;" αλλά δεν είπε. Το παίρνω και πάω σπίτι. 22€ καινούργιος.
Το βάζω και ανακαλύπτω ότι είναι Ράμσταϊν (sorry δεν ξέρω πως γραφεται με λατινικούς χαρακτήρες). Κάτι γερμανοί heavy-dark-death-epic-electro metal.

Μου σηκώθηκε η τρίχα. Στις αρχές του 2ου κομματιού βγήκε από το πλατό.
Ευτυχώς γύρισα στο δισκοπολείο την ίδια ημέρα και του είπα την φάση, γέλασε ο τύπος, και τον αντάλλαξα με 2 μεταχειρισμένους jazz αυτή την φορά.

 

[Kostas P.]

Ισως να ειναι η ηλικια μου (περασα τα 30) αλλα τιποτα δεν με ενοχλει τοσο πολυ. Στην εφηβεια μου ακουσα οτι σκληροτερο υπαρχει, οποτε ο θορυβος δεν με ενοχλει, καθολου:music-smiley-005: Στο στρατο πηρα μεταπτυχιακο στα :twoguns:σκυλαδικα, οποτε και αυτα μπορω να τα αντεξω. Οτι χειροτερο ειναι η Jazz παλαιου τυπου που αυτοσχεδιαζουν συνεχεια, αλλα ως "μουσικος" κατι θα βρω ενδιαφερον κι εκει. Γενικα, ειτε η παραγωγη, ειτε το παιξιμο, ειτε η συνθεση, ειτε η τραγουδιαρα... κατι θα μου κανει κλικ για να ασχοληθω.

 

[Δημήτρης Δ.]

Εχετε αγοράσει δίσκους που δεν τους αντέχετε , που δεν έχετε καταφέρει μέχρι στιγμής να τους ακούσετε ολόκληρους και που κατα την συνήθη πορεία δεν πρόκειται να ακούσετε ποτέ ολόκληρους , όσο φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλλετε ( είτε γιατί είναι κάκιστοι , είτε γιατί είναι βαρετοί , είτε γιατί ενώ σε γενικές γραμμές δικαιούνται περισσοτέρων ακροάσεων έχουν κάποιο στοιχείο , τόσο αντιπαθητικό ευθύς εξ αρχής που καθιστά αδύνατη την ακρόαση τους ) . Εγώ που αγοράζω πολλούς δίσκους γιατί θέλω να διαμορφώνω γνώμη για τα μουσικά δρώμενα από πρώτο χέρι, την έχω πατήσει αρκετές φορές τα τελευταία 30χρόνια . Γεγονός είναι πάντως , πως παλιότερα μου συνέβαινε με πολύ μικρότερη συχνότητα απ' ότι τα τελευταία χρόνια .

Να και μερικά παραδείγματα δίσκων που δεν έχω καταφέρει να ακούσω μέχρι το τέλος ( περιορίζομαι στα τελευταία χρόνια ) - η σειρά είναι αξιολογική( από το αντιπαθέστερο εν γένει προς το λιγότερο αντιπαθές )

1. LOVELESS - My bloody Valentyne( το είδος του δίσκου που όταν τελειώνει η μουσική , το μόνο που έχεις να πείς είναι : "Ααααχ" - άσκοπος θόρυβος )
2. STEAL THIS ALBUM -Synstem of a dawn( καραγκιόζηδες - κατά κυριολεξίαν , γελωτοποιοί )
3. DRIFT - Scott Walker( για την φαιδρότητα που θέλει να περάσει ως μουσική τα έχουμε πει κι αλλού )
4. TALK - Sigut Ross(?)
5. THE BACK ROOM - TheEditors(ποπ για 12χρονα χωρίς έμπνευση - δύο τραγούδια και δέκα παραλλαγές )
6. MEET ME IN LONDON - Antonio Forccione / Sabina Sciubba( χαϊφιντελίστικο ντουέτο με χάϊ εντ ηχογράφηση που μπορεί να κοιμίσει κουκουβάγια στα άγρια μεσάνυχτα )
7. REAL GONE - Tom Waits ( στα όρια της κακοφωνίας )
8. TUSK - Fleetwood mac( όλη η σαβούρα του αμερικάνικου μέϊνστριμ )
9. 10.000 DAYS - Tool( μεγαλεπήβολες προθέσεις και ευσεβείς πόθοι από τον Κάσπερ το φαντασματάκι που νόμιζε ότι ήταν the Entity )
10. FRANCIS THE MUTE - Mars Volta( όλα τα κλισέ του prog metal , υψηλή δεξιοτεχνία χωρίς ακοπό , ανούσια επίδειξη )
11. MISERY IS A BUTTERFLY - Blonde redhead( απλώς η αντιπαθέστερη φωνή όλων των εποχών - κρίμα γιατί έχουν καλούτσικες συνθέσεις )

Δεν διαφωνω, αλλα μηπως τελικα θα πρεπει να δωσουμε στον Tom Waits ελαφρυντικα λογω προτερου εντιμου βιου? Απο την αλλη μερια σκεπτομαι οτι αν εχεις ηδη αρκετους δισκους απο εναν καλλιτεχνη, ισως σε καποια στιγμη ερχεται ο κορεσμος ...πιστευω επισεις οτι αν ειναι καποιοσ συνεχεια "στη δισκογραφεια" πιθανοτατα κουραζει και αυτους που θα μπορουσαν να ειναι οπαδοι του.

Αnyway ως επι το πληστον , 99% σαβουρα. Απο την αλλη μερια ,αν δεν μας αρεσει ενας δισκος δεν ειναι απαραιτητο να κατσουμε να τον ακουσουμε ολον.
Προσωπικα, θεωρω πιο σημαντικο να εκμεταλλευτω οσο το δυνατον καλυτερα τον λιγο ελευθερο χρονο μου, παρα να εχω απολυτα ολοκληρωμενη αποψη για το ποσο κακος ειναι ενας δισκος........

 

[petros_m]

10. FRANCIS THE MUTE - Mars Volta( όλα τα κλισέ του prog metal , υψηλή δεξιοτεχνία χωρίς ακοπό , ανούσια επίδειξη )

...μα κι αυτος ο Μανωλακος λειπει πανω εκει που τον χρειαζεσαι ρε παιδι μου...φτου!!!

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Κι η υπομονή έχει τα όρια της - δίσκοι που δεν έχετε ακούσει μέχρι το τέλος

Λοιπόν δίσκοι που δεν μου βγήκαν καλοί, είναι αρκετοί. Κυρίως κάποιοι jazz αλλά δεν απογοητεύομαι, ούτως ή άλλως η jazz απαιτεί και μια ωριμότητα στα ακούσματα. Παράδειγμα ο Mingus τον οποίον στην αρχή δεν μπορούσα να τον πιάσω με τίποτα, ενώ τώρα τον λατρεύω.

Αλλά μία φορά την πάτησα άσχημα. Όταν ζούσα στα χανιά ψώνιζα LPs από ένα δισκοπολείο (Απώγειο αν θυμαμαι καλά) και είχα γνωρίσει και τα παιδιά που το είχαν. Σε κάποια φάση λοιπόν πάω να αγορασω ένα LP και πέφτει το μάτι μου σε έναν με φοβερό εξώφυλλο (ήταν ενα έμβρυο μέσα στην μήτρα της μάνας, αλλά ήταν πρασσινο το υγρό ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο). Το συγκρότημμα και ο τίτλος του δίσκoυ ήταν σε μία περίεργη γραμματοσειρά και δεν καταλαβαινα τι ήταν. Πρέπει να ασθανόμουν πολυ τυχερός εκείνη την ώρα γιατί τον τσίμπησα κατευθείαν χωρίς καν να ρωτήσω τι σοι δίσκος είναι. Στο ταμείο με κοιτάζει το παλικάρι που ήξερε τα ακούσματα μου σε φάση "είσαι σίγουρος;" αλλά δεν είπε. Το παίρνω και πάω σπίτι. 22€ καινούργιος.
Το βάζω και ανακαλύπτω ότι είναι Ράμσταϊν (sorry δεν ξέρω πως γραφεται με λατινικούς χαρακτήρες). Κάτι γερμανοί heavy-dark-death-epic-electro metal.

Μου σηκώθηκε η τρίχα. Στις αρχές του 2ου κομματιού βγήκε από το πλατό.
Ευτυχώς γύρισα στο δισκοπολείο την ίδια ημέρα και του είπα την φάση, γέλασε ο τύπος, και τον αντάλλαξα με 2 μεταχειρισμένους jazz αυτή την φορά.

Ποιοί Rammstein ? Οι Ανατολικογερμανοί ; Ποιός δίσκος είναι αυτός ;

 

[kostas k]

Re: Απάντηση: Re: Κι η υπομονή έχει τα όρια της - δίσκοι που δεν έχετε ακούσει μέχρι το τέλος

Ποιοί Rammstein ? Οι Ανατολικογερμανοί ; Ποιός δίσκος είναι αυτός ;

Ναι αυτοί. Ξέρω εγώ ποιος δίσκος ήταν; Πήγε πίσω με την μία! Μόνο το εξώφυλλό θυμάμαι περίπου πως ήταν. Λες να έπεσα σε κανένα συλλεκτικό και να το έδωσα πίσω; Όχι ότι στεναχωριέμαι δηλαδή. Σόρρυ αν δεν σε βοήθησα.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Κι η υπομονή έχει τα όρια της - δίσκοι που δεν έχετε ακούσει μέχρι το τέλος

Ναι αυτοί. Ξέρω εγώ ποιος δίσκος ήταν; Πήγε πίσω με την μία! Μόνο το εξώφυλλό θυμάμαι περίπου πως ήταν. Λες να έπεσα σε κανένα συλλεκτικό και να το έδωσα πίσω; Όχι ότι στεναχωριέμαι δηλαδή. Σόρρυ αν δεν σε βοήθησα.

Οχι ότι είναι και καμμιά γκρουπάρα , αλλά δεν θυμάμαι τέτοιο εξώφυλλο. Περιέργεια είναι μόνον.:smile:

 

[PanMan]

Δεν εχω ακουσει ποτε στη ζωη μου ολοκληρο δισκο. Ουτε ολοκληρη πλευρα δισκου. Αντεχω τρια τραγουδια χωρις να επεμβω. Οταν επαιζα μουσικη αλλαζα τα τραγουδια μετα το πρωτο refrain. De pa na'nai aristourgima.

 

[Έκτωρ Κατσίκης]

Ο δίσκος πρέπει να είναι το mutter.

Πάντως δίσκους απο τους οποίους περίμενα πολλά και δεν μπόρεσα να τους ακούσω ούτε μία φορά ολόκληρους θυμάμαι δύο:

Το Rust Red September των Eyeless in Gaza

και το Book of Hours των Green Pajamas.

Μπορεί και να τους αδικώ βέβαια. Δεν τους έδωσα ποτέ δεύτερη ευκαιρία.

Το "αντίγραφο μάσκας πέστροφας" κατάφερα να το ακούσω όλο αλλά πάντοτε με δόσεις. Ποτέ μονοκοπανιά!!!!

 

[kostas k]

Ρε Παναγιωτη δεν πας να το κοιτάξεις αυτο;

Αστειεύομαι βεβαίως βεβαίως αλλά μου κάνει τρομερή εντύπωση. Υπάρχουν πολύ δίσκοι που για καταλάβεις τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης πρέπει να τους ακούσεις ολόκληρους και δεν μιλώ μόνο από πλευράς στοίχων.
Υποθέτω ασχολήσε με το dj-ing, σωστά; Ίσως να οφείλεται σε αυτό.
Απλά πιστεύω ότι χάνεις πολλά πράγματα.
Βέβαια από την άλλη όπως την βρίσκει κανείς

 

[Δημήτρης Ν.]

Ο δίσκος πρέπει να είναι το mutter.

Πάντως δίσκους απο τους οποίους περίμενα πολλά και δεν μπόρεσα να τους ακούσω ούτε μία φορά ολόκληρους θυμάμαι δύο:

Το Rust Red September των Eyeless in Gaza ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΕΚΤΟΡΑ . ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ . ΤΟ ΕΒΓΑΛΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΗς ΠΡΩΤΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΕΧΩ .
και το Book of Hours των Green Pajamas.

Μπορεί και να τους αδικώ βέβαια. Δεν τους έδωσα ποτέ δεύτερη ευκαιρία.

Το "αντίγραφο μάσκας πέστροφας" κατάφερα να το ακούσω όλο αλλά πάντοτε με δόσεις. Ποτέ μονοκοπανιά!!!!

Το αντίγραφο το άκουσα μιά φορά με ακουστικά όλο. :nounder:

 

[Βασίλης Παπαδημητρίου]

Τελικά, πάλι "πάπυρο" έγραψα!!

__Ωραίο θέμα!!


__Ναι, αυτούς λέει, τους Rammstein... Περίεργη περίπτωση παίδες... Εχουν τραγούδια που παρουσιάζουν ΤΡΟΜΕΡΟ ενδιαφέρον, λες "κοίτα να δεις τι σκέφτηκαν, κοίτα να δεις πού το πήγαν" ή "πω-πω, τι ωραίο τραγουδάκι είναι αυτό;" και υπάρχουν και τραγούδια τους που έχω ακούσει και έχω πει "γλιτώστε με!!"... Ιδιάζουσα περίπτωση.


__Τώρα για τους System Of A Down και το "Steal This Album" (χαχα, πως φαίνεται πως τους μισεί ο Δημήτρης, το έγραψες τελείως λάθος το όνομά τους, είναι αυτό που λέμε "δε θέλει ούτε να τον ξέρει"!! χαχα)... Μάλλον θα συμφωνήσω... για τον συγκεκριμένο δίσκο!! Το μόνο που μου άρεσε (και πάλι όχι πολύ, είχε ένα ωραίο σολάκι ήταν και σχετικά ωραίο /δυνατό), ήταν το τραγούδι "Streamline". Ολο το άλλο δεν έλεγε τίποτα! Ούτε που το θυμάμαι!! Μόνο το εξώφυλλο μ' άρεσε -χιχιχι

__ΟΜΩΣ, για όσους ΔΕΝ έχετε ακούσει ποτέ SOAD, πρέπει να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Πριν πείτε, "δεν θα τους ακούσω ποτέ", δώστε τους μια ευκαιρία. Ακούστε τα εξής 7 και μετά βγάλτε τα συμπεράσματά σας:

TOXICITY:
. Chop Suey!, Toxicity, Forest, Aerials

MESMERIZE:
. Question!, Cigaro, B.Y.O.B.



__Οσο αφορά τους Tool, ΔΕΝ έχω ακούσει όλο αυτό που λέει ο Δημήτρης, το 10.000 days (review ΕΔΩ)... πάντως 3 τραγούδια που άκουσα μου άρεσαν πολύ! Α!! Κάτι πολύ σημαντικό, προηγούμενοι δίσκοι όπως το Αenima και το Lateralus, έχουν πάρει ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ κριτικές κι αν θέλετε τη γνώμη ΚΑΘΟΛΟΥ άδικα (αν ασχοληθεί κανείς μαζί τους, θα δει πως έχουν ΠΑΡΑ πολύ ψαγμένους στοίχους και μουσική). Εχουν κάνει και μία πολύ ωραία διασκευή στο "No Quarter" των Led Zeppelin (χάσιμο!) και 4 τραγούδια τους έχουν ψηφιστεί ως, 100 απ' τα καλύτερα studio rock παιξιματα για drums (και άλλα 2 μες τα καλύτερα 20 live), μαζί με άλλα ιερά τέρατα όπως Porcaro, Gadd, Cobham, Βοzio, Palmer, Moon, Bonham, Peart, Portnoy, Baker κ.α. Απλά έχετε στο νου σας, ναι είναι βαρύ άκουσμα και όχι για όλες τις ώρες οι Tool, και πως, όπως όλοι οι prog. δίσκοι, ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΣ, ειδικά οι αυτοί!. Με μία φορά δεν γίνεται τίποτα... τέλος πάντων. Απο αυτούς προτείνω τα εξής 7:

10.000 DAYS:
Vicarious, The Pot, 10,000 Days (Wings Pt 2) τραγουδάρα!!


UNDERTOW:
Sober

LATERALUS:
The Grudge, Ticks & Leeches, Lateralis


__Να ξεκαθαρίσω πως αυτό το κάνω γιατί πιστεύω πως έχει πολύ ενδιαφέρον να προτείνουμε άλλα τραγούδια ή δίσκους απο αυτά που σε άλλους δε άρεσαν, έτσι ώστε κάποιος που δεν έχει γνωρίσει τα συγκροτήματα /καλλιτέχνες αυτούς, να έχει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη, άλλωστε αυτό είναι και το θέμα της μουσικής κατηγορίας, να μαθαίνουμε και ν' ανταλλάζουμε απόψεις! Επίσης, προτείνω μόνο 7, για να είναι και τα πιο αντιπροσωπευτικά αλλά και δεδομένου ότι δεν θα είναι πολλά ώστε κάποιος να τ' ακούσει όλα για να έχει μία καλή εικόνα για το σχήμα /καλλιτέχνη.







__Πάμε και στα δικά μου τώρα, τα πρώτα που μου έρχονται στον νου:


. SUN-RA: Space is the place
Tέτοια υπερεκτιμημένη πατάτα καιρό είχα ν' ακούσω. Ευτυχώς την άκουσα με παρέα που αρέσκεται και στην Λευκή Τζαζ και την Μαύρη και την Αcid και το Fusion, γιατί θα άρχιζα ν' αναρωτιέμαι, μόνο σ' εμένα φαίνεται φτηνός εντυπωσιασμός, εγώ είμαι ο περίεργος; Πραγματικά, κανένα ενδιαφέρον γι' αυτό το έργο. Βεβαια, δεν ξεγράφω τον Ra, μιας και σε αφιέρωμα εδώ που είχα διαβάσει το Space Is The Place ούτε καν αναφερόταν στους καλύτερους ή σ' αυτούς που συμβουλεύατε κάποιον να ακούσει απο Sun-Ra. Πάντως ο συγκεκριμένος, μεγάλη πατάτα, σιγά τ' αυγά...

. TΗΕ WANNADIES: Bugsy Me
Μια έπεισαν για την αγορά του δίσκου δύο λόγοι. Το "You & Me" απο τo remake της ταινίας "Great Expectations" και το "Hit" που είχα δει στο MTV και μου άρεσε πολύ! Στην Ελλάδα, ούτε για δείγμα ο δίσκος, έτσι ήρθε απο Αγγλία, αν και απο 'κει δυσκολεύτηκα. Τα δύο τραγούδια που αναφέρω, για 'μένα, είναι ΠΟΛΥ καλά και ευχάριστα (για βρετανικό ποπ-ροκ με μία ιδέα εκλεπτυσμένου πανκ). Αλλά όλος ο άλλος δίσκος... Βαρεμάαααρααααα... "Κλασσική περίπτωση βλάβης", καλός, μα βαρετός δίσκος, οξύμωρο ε;!!

. SPIRITUAL BEGGARS: (Spiritual Beggars)
Πάλι καλά που λείπει ο Μανωλάκος! Χαχα, ξέρω μερικοί ετοιμάζεστε να με φάτε (που να έλεγα και τίποτα για Kyuss, ok όχι κι έτσι), αλλά ο πρώτος τους... Ε, ένα τραγούδι μ' άρεσε μόνο και άντε να ακούω ευχάριστα και άλλα 2. Κατά τα άλλα, ΔΕΝ μπορώ να τον ακούσω αυτόν τον δίσκο, τα ίδια και τα ίδια και μάλιστα δεν έχουν και ενδιαφέρον. Βαρύ Rock με επιρροές απο παλιούς ροκάδες, αλλά γίνεται μονότονο (έχω διαβάσει όμως πως στους επόμενους δίσκους βελτιώνονται πολύ -αυτός είναι ο πρώτος τους). Μόνο το Blind Mountain (και όχι Blind Fountain όπως αναφέρει το link που σας δίνω), παραδέχομαι πως είναι τραγουδάρα -γι' αυτό και πήρα τον δίσκο, αλλά δε μου βγήκε..! Πάντως έχουν διαλέξει πολύ cool όνομα για την μπάντα τους,χεχε...

. FANTOMAS: Director's Cut
Εδώ καλωσορίζουμε ένα super-group απο εξαιρετικούς καλλιτέχνες του σκληρού ήχου. Και αυτοί μας παρουσιάζουν έναν άκρως τρελό και ακόμη πιο σκληρό ήχο. Διασκευάζουν κλασσικά μουσικά θέματα απο ταινίες τρόμου κυρίως όπως ο Το μωρό της Ρόζμαρι, Τhe Omen, Sηarade, Spider Baby (ακόμα και το Godfather) κλπ... Εχει πολύ ενδιαφέρον η όλη προσπάθεια, αλλά αυτό κι αν είναι βαρύ και δύσκολο άκουσμα!! Αφήστε τα, παρόλο που μου άρεσε, μόνο ένα - δύο μπορώ ν' ακούω (ποτέ δεν έχω αντέξει όλο τον δίσκο) και κυρίως το τελευταίο (πριν το κρυμμένο) κομμάτι "Charade", που μ' αρέσει κιόλας -συνδυάζει... την Jazz και το Thrash (?) Metal... ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!! χαχαχαχα

. FANTOMAS: Suspended Animation
O προηγούμενος ήταν ο πρώτος δίσκος τους. Αυτός (review ΕΔΩ) είναι ο τέταρτος (ο δεύτερος, που δεν έχω ακούσει, είναι ο Delirium Cordia με ένα μόνο τραγούδι! -review ΕΔΩ και για τον τρίτο δεν έχω ιδέα, θα ήταν η συνέχεια του δεύτερου κι έχει τίτλο Millennium Monsterwork 2000 κι έχουν γράψει πολύ καλά λόγια γι' αυτόν). Μοναδικό (και άκρως τρελό) artword στο CD και έτσι είναι και η μουσικη τους... Αν δυσκολευόμουν ν' ακούσω ολόκληρο τον πρώτο τους, αυτό, δε μπορώ να τ' ακούσω με τίποτα!! Σ' αυτό το cd, υπάρχουν 30 τραγούδια, ένα για κάθε μέρα του τέταρτου μήνα του 2005 (!!!). Και τριάντα ζωγραφιές που τα συνοδεύουν... Αντε γεια τα παλικάρια! Και μη νομίζεται ότι είναι τίποτα τυχαίοι μουσικοί: η απίθανη τετράδα είναι η εξής: Mike Patton, Dave Lombardo (τον οποίο αντικαθιστά στα live της μπάντας όταν δε μπορεί αυτός, ο... Terry Bozzio!), Buzz Osborne και Trevor Dunn. Μακριά απ' αυτόν τον δίσκο αν δεν είστε μυημένοι!!



Υ.Γ. "ΚΛΙΚ" πάνω στις εικόνες για περισσότερες πληροφορίες και για ν' ακούσετε δείγματα μουσικής απ' τον κάθε δίσκο.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Τελικά, πάλι "πάπυρο" έγραψα!!

__

__Τώρα για τους System Of A Down και το "Steal This Album" (χαχα, πως φαίνεται πως τους μισεί ο Δημήτρης, το έγραψες τελείως λάθος το όνομά τους, είναι αυτό που λέμε "δε θέλει ούτε να τον ξέρει"!! χαχα)... Μόνο το εξώφυλλο μ' άρεσε -χιχιχι

Πράγματι . Και μέχρι να το επισημάνεις ούτε που είχα πάρει χαμπάρι το λάθος .