- 23 June 2006
- 9,970
Ο Άνγκους και η Τζούλια είναι δύο αδελφάκια από την Αυστραλία, λίγα χρόνια στο κουρμπέτι και με σημαντική επιτυχία στην πατρίδα τους, αλλά σιγά σιγά, όπως δείχνουν και οι θεάσεις στο ΥΤ, σε ολόκληρο τον κόσμο … έχουν κυκλοφορήσει ουσιαστικά μόνον δύο πλήρεις δίσκους, ενώ ο δεύτερος υπάρχει στο άμαζον πακετάκι με μία συλλογή από τα προηγούμενα σινγκλς τους, πακετάκι που αποτελεί το αντικείμενο της παρούσης παρουσιάσεως …
Ακούγοντας το, χαίρεσαι με την φοινικόπνευστη ικανότητα της ποπ να μένει πάντα καινούρια και τρυφερόσαρκη, ικανή να καταφέρνει, έστω πρόσκαιρα, την απαλοιφή της βαριάς σκοτούρας, σαν δεκάδες διαφανόφτερες Τίνκερμπελς να τινάζουν το σεντόνι του μυαλού μας …
Το σημείο, πέραν των φρέσκων συνθέσεων των παιδιών, που με μετατρέπει σε ένα στημονόπλεχτο κάδο από νήματα και ανθήρες που παράγει ξεμυαλισμένος μαστιχωτό ροδόχροο μαλλί της γριάς, είναι η φωνή και κυρίως η ερμηνεία της
η οποία μετατρέπει τις πάγιες αρσενικές φαντασιώσεις σε απτές τριζάτες κοριτσίστικες φραντζολίτσες, ξεροψημένες θηλυκές τζιαπάτες που απομακρύνονται μέσα σε ένα όνειρο γεμάτο ζαχαρωτούς δρόμους χαραγμένους πάνω σε τούρτες γενεθλίων ερωτευμένων χόμπιτς, υπνωτικά σείοντας τις λαγώνες… και ξωπίσω το αιώνια εφηβικό πνεύμα των παντός ηλικίας αρσενικών να ακολουθεί με κινήσεις σαλτιμπάγκου που πηδηχτά αποφεύγει τον καυστικό συνδυασμό καιόμενων βάτων και χρησιμοποιημένης χαλάουας για μπικίνι …
…η ερμηνεία της καλής μου Τζούλια που μας κερνάει ένα καλοχωνεμένο κοκταίηλ από βεγγαλικά κολλάν, χρυσόφτερα κολιμπρί, ισλαμόβια ουρί και μάτια- κοραλλένιους μικρόκοσμους στο υπογάστριο του Τιμόρ, με μεθυσμένο περίδερμα από κομματιασμένο κόκκινο, με τους άμοιρους αρσενικούς σε ρόλο ληγμένων κολλυρίων, να πυροβολούν ψεύτικα, κάνοντας μπαμ με την μία παλάμη, τους ''ανταγωνιστές’’, φίλους, γκόμενους, συζύγους ...
… και θέλεις να πιάσεις αυτό το κορίτσι, που στερεοποιείται από τις αχνιστές νότες της φωνής της Τζούλια και να το αποθέσεις σε ένα στρώμα από ελαφρά κλεισμένα βλέφαρα... να χαρτογραφήσεις κάθε απόμερη γωνιά της αιδούς του, να το αποτυπώσεις σε μία φέτα ψωμί αλειμμένη με μαρμελάδα μύρτιλο, κρυμμένος πίσω από ένα παραπέτασμα αλλότριων ευθυνών και παρατεταμένης απέλπιδας λαγνείας ... να το γρατσανίσεις σαν φρεσκοψημένο κριτσίνι, κροταλίζοντας από ευτυχία, δίνοντας του υπόσχεση ζωής σε έναν άτυπο διαγωνισμό αξιωματούχων με πανώλη.. στο τέλος ζαλισμένος, αυτή την εκστατική ζαλάδα, λες και είσαι γρύλλος γατζωμένος στην κελεμπία ενός περιστρεφόμενου δερβίση, να το λούσεις με χυμούς από οργασμούς νυχτολούλουδων και να το σκουπίσεις τρίβοντας το στα μάγουλα της μυρουδιάς του χώματος μετά την βροχή…
Ευτυχώς κάποτε τελειώνουν οι δύο δίσκοι, σκορπώντας με παραισθησιογόνα χημικά την ικέτιδα διαδήλωση των πόρων μου …
ΥΓ.: Να ευχαριστήσω το αστέρι μας, τον Άλφα, που μου έμαθε τα τυπάκια αυτά !
Angus & Julia Stone : Down The Way / Memories Of An Old Friend
Ακούγοντας το, χαίρεσαι με την φοινικόπνευστη ικανότητα της ποπ να μένει πάντα καινούρια και τρυφερόσαρκη, ικανή να καταφέρνει, έστω πρόσκαιρα, την απαλοιφή της βαριάς σκοτούρας, σαν δεκάδες διαφανόφτερες Τίνκερμπελς να τινάζουν το σεντόνι του μυαλού μας …
Το σημείο, πέραν των φρέσκων συνθέσεων των παιδιών, που με μετατρέπει σε ένα στημονόπλεχτο κάδο από νήματα και ανθήρες που παράγει ξεμυαλισμένος μαστιχωτό ροδόχροο μαλλί της γριάς, είναι η φωνή και κυρίως η ερμηνεία της
η οποία μετατρέπει τις πάγιες αρσενικές φαντασιώσεις σε απτές τριζάτες κοριτσίστικες φραντζολίτσες, ξεροψημένες θηλυκές τζιαπάτες που απομακρύνονται μέσα σε ένα όνειρο γεμάτο ζαχαρωτούς δρόμους χαραγμένους πάνω σε τούρτες γενεθλίων ερωτευμένων χόμπιτς, υπνωτικά σείοντας τις λαγώνες… και ξωπίσω το αιώνια εφηβικό πνεύμα των παντός ηλικίας αρσενικών να ακολουθεί με κινήσεις σαλτιμπάγκου που πηδηχτά αποφεύγει τον καυστικό συνδυασμό καιόμενων βάτων και χρησιμοποιημένης χαλάουας για μπικίνι …
…η ερμηνεία της καλής μου Τζούλια που μας κερνάει ένα καλοχωνεμένο κοκταίηλ από βεγγαλικά κολλάν, χρυσόφτερα κολιμπρί, ισλαμόβια ουρί και μάτια- κοραλλένιους μικρόκοσμους στο υπογάστριο του Τιμόρ, με μεθυσμένο περίδερμα από κομματιασμένο κόκκινο, με τους άμοιρους αρσενικούς σε ρόλο ληγμένων κολλυρίων, να πυροβολούν ψεύτικα, κάνοντας μπαμ με την μία παλάμη, τους ''ανταγωνιστές’’, φίλους, γκόμενους, συζύγους ...
… και θέλεις να πιάσεις αυτό το κορίτσι, που στερεοποιείται από τις αχνιστές νότες της φωνής της Τζούλια και να το αποθέσεις σε ένα στρώμα από ελαφρά κλεισμένα βλέφαρα... να χαρτογραφήσεις κάθε απόμερη γωνιά της αιδούς του, να το αποτυπώσεις σε μία φέτα ψωμί αλειμμένη με μαρμελάδα μύρτιλο, κρυμμένος πίσω από ένα παραπέτασμα αλλότριων ευθυνών και παρατεταμένης απέλπιδας λαγνείας ... να το γρατσανίσεις σαν φρεσκοψημένο κριτσίνι, κροταλίζοντας από ευτυχία, δίνοντας του υπόσχεση ζωής σε έναν άτυπο διαγωνισμό αξιωματούχων με πανώλη.. στο τέλος ζαλισμένος, αυτή την εκστατική ζαλάδα, λες και είσαι γρύλλος γατζωμένος στην κελεμπία ενός περιστρεφόμενου δερβίση, να το λούσεις με χυμούς από οργασμούς νυχτολούλουδων και να το σκουπίσεις τρίβοντας το στα μάγουλα της μυρουδιάς του χώματος μετά την βροχή…
Ευτυχώς κάποτε τελειώνουν οι δύο δίσκοι, σκορπώντας με παραισθησιογόνα χημικά την ικέτιδα διαδήλωση των πόρων μου …
ΥΓ.: Να ευχαριστήσω το αστέρι μας, τον Άλφα, που μου έμαθε τα τυπάκια αυτά !
Angus & Julia Stone : Down The Way / Memories Of An Old Friend
Last edited by a moderator:
