To τριπλό κοντσέρτο γιά πιάνο,τσέλο,βιολι και ορχήστρα είναι το μοναδικό πού συνέθεσε ο Beethoven γιά περισσότερα τού ενός όργανα.
Αφιερωμένο στον αγαπημένο του μαθητή Αρχιδουκα Ροδόλφο ολοκληρώθηκε τό 1804.
Εργο γεμάτο ευγένεια καί σχεδόν ´ιπποτική´αξιοπρέπεια ,είναι αρκετά απαιτητικό και γιά τούς σολίστ αλλά και γιά τον εκάστοτε διευθυντή ορχήστρας,πού θά πρέπει να κατορθώσει να το αντιμετωπίσει περισσότερο ώς όλον και όχι ως ευκαιρία επίδειξης τών ατομικών ικανοτήτων εκάστου ερμηνευτή.
Το τσέλλο ειναι το όργανο πού δίνει τόν τόνο και στά τρία μέρη τού έργου και αυτό πού πρώτο περιγράφει τό εκάστοτε κυρίως θέμα.
Το πρώτο μέρος (Allegro),πού διαρκεί περί τά 17 λεπτά ξεκινά ήσυχα και μέ τά κοντραμπάσσα και τά βιολοντσέλλα τής ορχήστρας νά μονοπωλούν τά πρώτα μέτρα.
Ο Beethoven στήν συνέχεια προσδίδει μιά μεγαλοπρέπεια στήν εισαγωγή οδηγώντας την ορχήστρα σέ ένα crescendo γιά νά ´παρουσιαστεί´αμέσως μετά το κυρίως θέμα απο το τσέλλο ,το βιολί και τό πιάνο.
Μέρος γεμάτο παραλλαγές,εναλλαγές μικρών-μεγάλων θεμάτων καί συνομιλίας τών τριών οργάνων ,μάς μεταφέρει έναν αέρα αβρότητας καί φρεσκάδας πού αποφεύγει τον ´ηρωϊκό´χαρακτήρα στον οποίον θά μπορούσε νά περιπέσει.
Το πιάνο γεμάτο λεπτότητα καί παιχνίδισμα ,το βιολί πιό μελαγχολικό και το τσέλο λυρικό και σχεδόν τραγουδώντας συνθέτουν ένα πανέμορφο μουσικό trio στό οποίο η ορχήστρα βρίσκει χώρο γιά παρεμβάσεις..
Το δεύτερο μέρος(Largo)αποτελεί μιά από τίς πιό εμπνευσμένες μουσικές ´σελίδες´τού Beethoven.
Η μελωδία τού βιολοντσέλου γεμάτη εκφραστικότητα κυριαρχεί στην αρχή και πάλι τραγουδώντας το βασικό θέμα γιά νά ακολουθήσει το βιολί σέ ένα θεσπέσιο ντουέτο, μέ το πιάνο να συνοδεύει διακριτικά.
Το Largo έχει μικρή διάρκεια αλλά μεγάλη μουσική πυκνότητα καί ένταση πού συγκινεί τον ακροατή και αποτελεί τό χωρίς διακοπή πέρασμα στο τρίτο μέρος(Rondo alla Polacca)πού ξεκινά μέ έναν ´ιριδισμό´ τού τσέλλου γιά να μετατραπεί σέ ένα αρμονικό ,παιγνιώδες,χαρούμενο θέμα εμπνευσμένο απο παραδοσιακές πολωνικές μελωδίες.
Μιά ´Πολωνέζα´ντελικάτη γεμάτη αρμονία και αριστοκρατικότητα,σέ ρυθμό bolero,πού καθορίζει τό τρίτο μέρος....
Τσέλλο και βιολί κυριαρχούν στίς χορευτικές πιρουέτες ενώ το πιάνο έχει ,πλήν εξαιρέσεων,συνοδευτικό χαρακτήρα.
Το ´τριπλό κοντσέρτο´έργο γραμένο απο καρδιάς γιά φίλο απαιτεί ιδιαίτερη συνεργασία μεταξύ τών σολίστ ,καθώς και προσήλωση έτσι ώστε νά μήν μετατραπεί σέ έναν ´αγώνα δεξιοτεχνίας´.
Μέχρις μερικά χρόνια πρίν θεωρούσα ως καλύτερη εκτέλεση την κλασσική τής ΕΜΙ μέ τούς Richter,Rostropovich,Oistrakh και τον Η.V.Karajan νά διευθύνει την Φιλαρμονική τού Βερολίνου.
Τρείς μεγάλοι δεξιοτέχνες μέ έναν σπουδαίο μαέστρο αποτελούσαν μιάν επιλογή πρώτης γραμμής.
Αυτό ίσχυε γιά τά γούστα μου έως ότου άκουσα την ερμηνεία τού 1961 υπό την διεύθυνση τού πρόωρα χαμένου Ferencs Fricsay τού Ούγγρου μαέστρου,πού πρόλαβε ευτυχώς να αφήσει το μουσικό του ίχνος στην ιστορία καί πού σίγουρα τό όνομά του θά ακουγόταν πολύ συχνότερα άν η τύχη τού προσέφερε μακροβιότητα.
Ο Fricsay επέλεξε τον φίλο του Geza Anda γιά το πιανιστικό μέρος ,τον επίσης φίλο του Wolfgang Scneiderian στο βιολί και γιά το τσέλο επέλεξε την γλυκύτητα τού θεσπέσιου Pierre Fournier.
Διευθύνοντας την Φιλαρμονική τού Βερολίνου χωρίς καμιά διάθεση επίδειξης κατόρθωσε να παρουσιάσει ένα απολύτως ´δεμένο´Τριπλό κοντσέρτο μέ τρείς σολίστ πού θυσιάζουν το μέρος αντί τού όλου και καταφέρνουν νά δώσουν μιά ερμηνεία piano trio(όπως άλλως τε απαιτεί το έργο)προσφέροντάς μας το πολύτιμο δώρο τής συλλογικής δουλειάς καί τής αφοσίωσης σέ αυτό πού δεσμεύτηκαν νά πράξουν..
Αλλως τε το Τριπλό ,πρωτίστως είναι ζήτημα φιλίας..........................:ernaehrung004:
Αφιερωμένο στον αγαπημένο του μαθητή Αρχιδουκα Ροδόλφο ολοκληρώθηκε τό 1804.
Εργο γεμάτο ευγένεια καί σχεδόν ´ιπποτική´αξιοπρέπεια ,είναι αρκετά απαιτητικό και γιά τούς σολίστ αλλά και γιά τον εκάστοτε διευθυντή ορχήστρας,πού θά πρέπει να κατορθώσει να το αντιμετωπίσει περισσότερο ώς όλον και όχι ως ευκαιρία επίδειξης τών ατομικών ικανοτήτων εκάστου ερμηνευτή.
Το τσέλλο ειναι το όργανο πού δίνει τόν τόνο και στά τρία μέρη τού έργου και αυτό πού πρώτο περιγράφει τό εκάστοτε κυρίως θέμα.
Το πρώτο μέρος (Allegro),πού διαρκεί περί τά 17 λεπτά ξεκινά ήσυχα και μέ τά κοντραμπάσσα και τά βιολοντσέλλα τής ορχήστρας νά μονοπωλούν τά πρώτα μέτρα.
Ο Beethoven στήν συνέχεια προσδίδει μιά μεγαλοπρέπεια στήν εισαγωγή οδηγώντας την ορχήστρα σέ ένα crescendo γιά νά ´παρουσιαστεί´αμέσως μετά το κυρίως θέμα απο το τσέλλο ,το βιολί και τό πιάνο.
Μέρος γεμάτο παραλλαγές,εναλλαγές μικρών-μεγάλων θεμάτων καί συνομιλίας τών τριών οργάνων ,μάς μεταφέρει έναν αέρα αβρότητας καί φρεσκάδας πού αποφεύγει τον ´ηρωϊκό´χαρακτήρα στον οποίον θά μπορούσε νά περιπέσει.
Το πιάνο γεμάτο λεπτότητα καί παιχνίδισμα ,το βιολί πιό μελαγχολικό και το τσέλο λυρικό και σχεδόν τραγουδώντας συνθέτουν ένα πανέμορφο μουσικό trio στό οποίο η ορχήστρα βρίσκει χώρο γιά παρεμβάσεις..
Το δεύτερο μέρος(Largo)αποτελεί μιά από τίς πιό εμπνευσμένες μουσικές ´σελίδες´τού Beethoven.
Η μελωδία τού βιολοντσέλου γεμάτη εκφραστικότητα κυριαρχεί στην αρχή και πάλι τραγουδώντας το βασικό θέμα γιά νά ακολουθήσει το βιολί σέ ένα θεσπέσιο ντουέτο, μέ το πιάνο να συνοδεύει διακριτικά.
Το Largo έχει μικρή διάρκεια αλλά μεγάλη μουσική πυκνότητα καί ένταση πού συγκινεί τον ακροατή και αποτελεί τό χωρίς διακοπή πέρασμα στο τρίτο μέρος(Rondo alla Polacca)πού ξεκινά μέ έναν ´ιριδισμό´ τού τσέλλου γιά να μετατραπεί σέ ένα αρμονικό ,παιγνιώδες,χαρούμενο θέμα εμπνευσμένο απο παραδοσιακές πολωνικές μελωδίες.
Μιά ´Πολωνέζα´ντελικάτη γεμάτη αρμονία και αριστοκρατικότητα,σέ ρυθμό bolero,πού καθορίζει τό τρίτο μέρος....
Τσέλλο και βιολί κυριαρχούν στίς χορευτικές πιρουέτες ενώ το πιάνο έχει ,πλήν εξαιρέσεων,συνοδευτικό χαρακτήρα.
Το ´τριπλό κοντσέρτο´έργο γραμένο απο καρδιάς γιά φίλο απαιτεί ιδιαίτερη συνεργασία μεταξύ τών σολίστ ,καθώς και προσήλωση έτσι ώστε νά μήν μετατραπεί σέ έναν ´αγώνα δεξιοτεχνίας´.
Μέχρις μερικά χρόνια πρίν θεωρούσα ως καλύτερη εκτέλεση την κλασσική τής ΕΜΙ μέ τούς Richter,Rostropovich,Oistrakh και τον Η.V.Karajan νά διευθύνει την Φιλαρμονική τού Βερολίνου.
Τρείς μεγάλοι δεξιοτέχνες μέ έναν σπουδαίο μαέστρο αποτελούσαν μιάν επιλογή πρώτης γραμμής.
Αυτό ίσχυε γιά τά γούστα μου έως ότου άκουσα την ερμηνεία τού 1961 υπό την διεύθυνση τού πρόωρα χαμένου Ferencs Fricsay τού Ούγγρου μαέστρου,πού πρόλαβε ευτυχώς να αφήσει το μουσικό του ίχνος στην ιστορία καί πού σίγουρα τό όνομά του θά ακουγόταν πολύ συχνότερα άν η τύχη τού προσέφερε μακροβιότητα.
Ο Fricsay επέλεξε τον φίλο του Geza Anda γιά το πιανιστικό μέρος ,τον επίσης φίλο του Wolfgang Scneiderian στο βιολί και γιά το τσέλο επέλεξε την γλυκύτητα τού θεσπέσιου Pierre Fournier.
Διευθύνοντας την Φιλαρμονική τού Βερολίνου χωρίς καμιά διάθεση επίδειξης κατόρθωσε να παρουσιάσει ένα απολύτως ´δεμένο´Τριπλό κοντσέρτο μέ τρείς σολίστ πού θυσιάζουν το μέρος αντί τού όλου και καταφέρνουν νά δώσουν μιά ερμηνεία piano trio(όπως άλλως τε απαιτεί το έργο)προσφέροντάς μας το πολύτιμο δώρο τής συλλογικής δουλειάς καί τής αφοσίωσης σέ αυτό πού δεσμεύτηκαν νά πράξουν..
Αλλως τε το Τριπλό ,πρωτίστως είναι ζήτημα φιλίας..........................:ernaehrung004:
Last edited:
