Μετά την ´Παρακμή τής Αμερικανικής Αυτκρατορίας´ και τήν εξαιρετική ´Επέλαση τών Βαρβάρων´ο Καναδός(απο τό Κεμπέκ)Σκηνοθετης Denys Arcand παρουσιάζει το κλείσιμο τής τριλογίας του μέ τό ´L'Age des Tenebres'....
Στά ελληνικά βιντεοκλάμπ κυκλοφορεί με τον βλακωδη τίτλο:'Tά Χρόνια τής Μαυρίλας´.
Ο Arcand σκηνοθετεί μιά Μαύρη κωμωδία μέ ήρωα έναν 45άρη εργαζόμενο σε Δημόσια Κοινωνική Υπηρεσία τού Κεμπέκ,ο οποίος για να ξεφύγει απο την καθημερινότητά του πού είναι παντελώς αποτυχημένη,καταφεύγει σε διάφορες φαντασιώσεις ερωτικού περιεχομένου,επίδειξης ισχύος,αίσθησης σημαντικότητας,πού σχεδόν έχουν ταυτιστεί με τον ίδιον.
Στο σπίτι του ολα ειναι υπό διάλυση.
Η Γυναίκα του πετυχημένη μεσίτης τον αγνοεί παντελώς,οι δυό του κόρες είναι εντελώς κακομαθημένες και απορροφημένες απο την εφηβεία τους και η μόνη υπαρκτή του σχέση είναι αυτή με την μανα του πού διαμένει σε Γηροκομείο ,μιάς και πάσχει απο Alzheimer.
O Arcand κατορθώνει να πετύχει μιάν οξύτατη κριτική στόν μηδενισμό τού Δυτικού κόσμου ,παρουσιάζοντας στιγμιότυπα τής καθημερινότητας με χιούμορ και απλότητα.
Στιγματίζει την πολιτική ορθότητα που φτάνει στά όρια τού κρετινισμού και τού φασισμού,ενώ υποτίθεται η πρόθεση είναι να βελτιωθουν οι συνθήκες ζωής τών πολιτών.
Ο Jean-Marc(Μarc Labreche)στην δουλειά του κάθε μέρα ´ακούει´τα προβλήματα συμπολιτών του όπου βεβαίως η Γραφειοκρατία και οι πολιτικά ορθοι βλακώδεις νόμοι αδυνατούν να επιλύσουν...
Εξαιρετικές οι σκηνες οπου ο ίδιος με δυό συναδελφους του ανεβαινουν στην σκεπή γιά να καπνίσουν ,ενώ την ιδια ώρα κυκλοφορεί περίπολος με σκύλο γιά να συλλαμβάνει τούς παρανομούντες υπαλλήλους καπνιστές μιάς και απαγορεύεται το κάπνισμα σε αποσταση ενός χιλιομέτρου απο την Υπηρεσία.
Κάποια στιγμη τον καλεί σε απολογία τό Διοικητικό Συμβούλιο γιατι στην ρύμη τού λόγου του είπε πώς ένας Μαύρος συνάδελφός του ´εργάζεται σάν Νέγρος´,οπυ του ανακοινώνεται οτι η λέξις Νέγρος έχει καταργηθεί με Διάταγμα εδώ και κάποια χρόνια.
Εξαιρετικές επίσης οι σκηνές οπου η ´Υπηρεσία´προσφέρει στούς Υπαλλήλους της ´ομάδες θεραπείας´όπου τούς διδάσκεται να γελούν(!!!!!!!!!),ή έρχεται δάσκαλος τού Φένγκ-Σούϊ για νά τού διδάξει πώς να βάζουν καλύτερα τά έπιπλα γιά να έχουν οι ίδιοι ´θετικότερη ενέργεια´
Αλλη σκηνή έντονης κριτικής τής βλακώδους πολιτικής ορθότητας είναι όταν ένας πολίτης προσέρχεται γιά να παραπονεθεί επειδή το Κράτος τού ζητά να πληρώσει έναν φανοστάτη ,πάνω στον οποίον έπεσε σε ένα ατύχημα όπου έχασε και τα δυό του πόδια.
Η Απάντηση βάσει τού ´νόμου´είναι σαφής:'Kαι ο φανοστάτης συμπεριλαμβάνεται στό ατύχημα´...
Σέ κάποια άλλη στιγμή ο ´ηρωας´πάει σε οργανωμένη συναντηση προσπάθειας ανεύρεσης συντρόφου,μιάς και η γυναίκα του τον εγκαταλείπει για να πάει στο Τορόντο για σεμινάρια...
Εκεί δημιουργούνται μερικές απολαυστικές σκηνές που οδηγούν σε μιάν αναβίωση Μεσαιωνικών Μονομαχιών γιά τά μάτια μιάς ´Κομησας´...
Η Πραγματικότητα τού Jean-Marc εναλλάσσεται μέ την φαντασία του η οποία φυσικά αδυνατεί να τού επιλύσει τίς δυσκολίες του,δυσκολίες που θυμίζουν αντίστοιχες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τού Σύγχρονου κόσμου..
Κάποια στιγμή αποφασίζει να δράσει και να αλλάξει κάτι απο την μιζέρια του.
Ο Αrcand δημιουργεί μιά απλή,έξυπνη και καυστική ταινία,πού παραπέμπει στην πλήρη διάλυση τού κοινωνικού ιστού,στην απουσία αληθινής Ζωής ,σχέσεων και φιλιών και περιγράφει εξαιρετικά το κατακερματισμένο σημερινό Ατομο,πού ζεί χωρίς πραγματικό εαυτό.
Η ´Επέλαση τών Βαρβάρων´ήταν μιά σαφώς πιό ολοκληρωμένη ταινία αλλά και το ´L'Ages des Tenebres' είναι καλοφτιαγμένο και αποκαλυπτικό.
Στά ελληνικά βιντεοκλάμπ κυκλοφορεί με τον βλακωδη τίτλο:'Tά Χρόνια τής Μαυρίλας´.
Ο Arcand σκηνοθετεί μιά Μαύρη κωμωδία μέ ήρωα έναν 45άρη εργαζόμενο σε Δημόσια Κοινωνική Υπηρεσία τού Κεμπέκ,ο οποίος για να ξεφύγει απο την καθημερινότητά του πού είναι παντελώς αποτυχημένη,καταφεύγει σε διάφορες φαντασιώσεις ερωτικού περιεχομένου,επίδειξης ισχύος,αίσθησης σημαντικότητας,πού σχεδόν έχουν ταυτιστεί με τον ίδιον.
Στο σπίτι του ολα ειναι υπό διάλυση.
Η Γυναίκα του πετυχημένη μεσίτης τον αγνοεί παντελώς,οι δυό του κόρες είναι εντελώς κακομαθημένες και απορροφημένες απο την εφηβεία τους και η μόνη υπαρκτή του σχέση είναι αυτή με την μανα του πού διαμένει σε Γηροκομείο ,μιάς και πάσχει απο Alzheimer.
O Arcand κατορθώνει να πετύχει μιάν οξύτατη κριτική στόν μηδενισμό τού Δυτικού κόσμου ,παρουσιάζοντας στιγμιότυπα τής καθημερινότητας με χιούμορ και απλότητα.
Στιγματίζει την πολιτική ορθότητα που φτάνει στά όρια τού κρετινισμού και τού φασισμού,ενώ υποτίθεται η πρόθεση είναι να βελτιωθουν οι συνθήκες ζωής τών πολιτών.
Ο Jean-Marc(Μarc Labreche)στην δουλειά του κάθε μέρα ´ακούει´τα προβλήματα συμπολιτών του όπου βεβαίως η Γραφειοκρατία και οι πολιτικά ορθοι βλακώδεις νόμοι αδυνατούν να επιλύσουν...
Εξαιρετικές οι σκηνες οπου ο ίδιος με δυό συναδελφους του ανεβαινουν στην σκεπή γιά να καπνίσουν ,ενώ την ιδια ώρα κυκλοφορεί περίπολος με σκύλο γιά να συλλαμβάνει τούς παρανομούντες υπαλλήλους καπνιστές μιάς και απαγορεύεται το κάπνισμα σε αποσταση ενός χιλιομέτρου απο την Υπηρεσία.
Κάποια στιγμη τον καλεί σε απολογία τό Διοικητικό Συμβούλιο γιατι στην ρύμη τού λόγου του είπε πώς ένας Μαύρος συνάδελφός του ´εργάζεται σάν Νέγρος´,οπυ του ανακοινώνεται οτι η λέξις Νέγρος έχει καταργηθεί με Διάταγμα εδώ και κάποια χρόνια.
Εξαιρετικές επίσης οι σκηνές οπου η ´Υπηρεσία´προσφέρει στούς Υπαλλήλους της ´ομάδες θεραπείας´όπου τούς διδάσκεται να γελούν(!!!!!!!!!),ή έρχεται δάσκαλος τού Φένγκ-Σούϊ για νά τού διδάξει πώς να βάζουν καλύτερα τά έπιπλα γιά να έχουν οι ίδιοι ´θετικότερη ενέργεια´
Αλλη σκηνή έντονης κριτικής τής βλακώδους πολιτικής ορθότητας είναι όταν ένας πολίτης προσέρχεται γιά να παραπονεθεί επειδή το Κράτος τού ζητά να πληρώσει έναν φανοστάτη ,πάνω στον οποίον έπεσε σε ένα ατύχημα όπου έχασε και τα δυό του πόδια.
Η Απάντηση βάσει τού ´νόμου´είναι σαφής:'Kαι ο φανοστάτης συμπεριλαμβάνεται στό ατύχημα´...
Σέ κάποια άλλη στιγμή ο ´ηρωας´πάει σε οργανωμένη συναντηση προσπάθειας ανεύρεσης συντρόφου,μιάς και η γυναίκα του τον εγκαταλείπει για να πάει στο Τορόντο για σεμινάρια...
Εκεί δημιουργούνται μερικές απολαυστικές σκηνές που οδηγούν σε μιάν αναβίωση Μεσαιωνικών Μονομαχιών γιά τά μάτια μιάς ´Κομησας´...
Η Πραγματικότητα τού Jean-Marc εναλλάσσεται μέ την φαντασία του η οποία φυσικά αδυνατεί να τού επιλύσει τίς δυσκολίες του,δυσκολίες που θυμίζουν αντίστοιχες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τού Σύγχρονου κόσμου..
Κάποια στιγμή αποφασίζει να δράσει και να αλλάξει κάτι απο την μιζέρια του.
Ο Αrcand δημιουργεί μιά απλή,έξυπνη και καυστική ταινία,πού παραπέμπει στην πλήρη διάλυση τού κοινωνικού ιστού,στην απουσία αληθινής Ζωής ,σχέσεων και φιλιών και περιγράφει εξαιρετικά το κατακερματισμένο σημερινό Ατομο,πού ζεί χωρίς πραγματικό εαυτό.
Η ´Επέλαση τών Βαρβάρων´ήταν μιά σαφώς πιό ολοκληρωμένη ταινία αλλά και το ´L'Ages des Tenebres' είναι καλοφτιαγμένο και αποκαλυπτικό.
Last edited:
