- 17 June 2006
- 49,518
Δεν ξέρω γιατί τον αγόρασα μόλις βγήκε το 1984.
Ίσως ήταν της μόδας.
Ίσως τον εκτίμησα σαν κάτι εξαιρετικά πρωτοποριακό. Σίγουρα είχα δίκιο. Σπάνια πέφτω έξω άλλωστε…
Ταξινόμηση στο ποπ ή disco…
Τι δουλειά είχε στη δισκοθήκη μου?
Παραδόξως, παίχτηκε πολύ, η φθορά στα αυλάκια, ελαφρή μέν, φανερώνει ότι κάτι έτρεχε.
Τον θυμήθηκα πριν δυό χρόνια όταν κάναμε ένα μικροαφιερωματάκι στον μεγάλο μαύρο παραγωγό και κιθαρίστα Nile Rogers.
Πριν από μια ώρα σκέφτηκα να το ξαναδοκιμάσω με το νέο μου αναλογικό setup. Τι κι αν άκουσα μέχρι τότε 50 πλευρές και είχα ενθουσιαστεί…
Έφαγα τη σφαλιάρα του αιώνα… Material girl – το αγαπημένο μου.
Τι ήταν αυτό…Τι παραγωγή, τι ενορχήστρωση, όλα πυκνά, πυκνά στημένα στη σειρά με πειθαρχία ελβετικού ρολογιού. Τι tic toc και κουραφέξαλα, κοπέλα μου ξόφλησες. Τότε ήταν ο καιρός σου.
Μπάσο, ρυθμός, το χορέψαμε και στις disco του Εδιμβούργου θυμάμαι τον Αυγουστο του 85…
Σίγουρα ήξερε να διαλέγει συνεργάτες, συνθέτες, παρατρεχάμενους.
Τότε όμως ήξερε περισσότερα και ήταν αυθεντική. Μετά προσπάθησε, μάταια για μένα (φιλότιμα παρ όλα αυτά) να κρατήσει ψηλά τη σημαία.
Δεν πειράζει…
Μας χάρισε τον ιστορικό αυτό δίσκο.
Like a Virgin. ΔΙΣΚΑΡΑ….
Γύρισα και στο οπισθόφυλλο…mastering by Bob Ludwig…
ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι ΤΥΧΑΙΟ στον κόσμο αυτό… (πόσες φορές είπα αυτή τη φράση στο φόρουμ αυτό άραγε…)
Αντε πάτε να ακούσετε καμιά αληθινή μουσική….
(αφιερωμένο εξαιρετικά στο Νικολάκη Φου και στο Λύμπε).
Last edited:
