Απάντηση: Οι σημαίες των προγόνων μας
Το ´Letters from Iwo Jima'είναι μιά σπουδαία αντιπολεμική ταινία.Εργο μελαγχολικό,αντιηρωϊκό,αντιμιλιταριστικό εστιάζει στην Γιαπωνέζικη οπτική τής άμυνας στο νησί.
Οι δυό ηθοποιοί που υποδύονται τον Υποστράτηγο Kuribayashi και τον Ολυμπιονίκη Αντισυνταγματάρχη Nishi είναι συγκλονιστικοί,ενώ δεν υπολείπονται οι άλλοι μικροί και μεγάλοι πρωταγωνιστές.
Το ίδιο ζοφερό μολυβένιο σκηνικό με τούς Γιαπωνέζους κλεισμένους στα λαγούμια να περιμένουν την τελική επίθεση γνωρίζοντας ότι η χώρα τους έχει χάσει στην ουσία τον πόλεμο ,μή προσμένοντας καμιά άλλη βοήθεια πε´ραν απο τίς δυνάμεις πού υπάρχουν στο νησί.
Αναπτύσσονται διάφοροι ανθρώπινοι χαρακτήρες(μιλιταριστές,φοβισμένοι,αποφασισμένοι,άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το καθήκον τους,αλλά να μην χάσουν και την ανθρωπιά τους,λιποτάκτες ,πιστοί στίς φιλίες τους κ.λ.π.).
Μέσα σε αυτό το τοπίο γίνονται και αναφορές απο τίς κανονικές ζωές ορισμένων στρατιωτών.
Η ταινία έχει πολλές συγκλονιστικές σκηνές που τονίζουν και τήν σκληρότητα τού πολέμου,αλλά και το πιό ανθρώπινο,ορισμένες φορές στοιχείο τών στρατιωτών.
Ο Ιστγουντ δεν καθαγιάζει τούς συμπατριώτες του αλλά τούς βλέπει ουδέτερα και μάλιστα σε ορισμένες στιγμές δείχνει και τίς πολύ αρνητικές πλευρές τους(συμπεριφορά πρός Γιαπωνέζους λιποτάκτες).
To έργο πρωτίστως είναι μιά λεπτοβελονιά συναισθημάτων ,συχνά αλληλοσυγκρουομένων και αντιφατικών,και το πολεμικό τοπίο αποτελεί απλά την αφορμή.
Ολη η ταινία είναι σαν ένα Νυκτερινό τραγούδι αποχαιρετισμού .
Την θεωρώ σχεδόν αριστουργηματική ταινία,καλύτερη απο τίς Σημαίες .
Αλλο ένα εύγε στον Ιστγουντ.
Υ.Γ
Διάβασα σε παλαιότερο thread ότι με ανάλογες ταινίες οι Αμερικανοί ξεπλένουν τίς ενοχές τους.
Μα όταν φτιάχνουν Ράμπο τούς βρίζουμε για μιλιταριστές και δικαίως,αλλά γιατί δεν αποδεχόμαστε ότι μιά μερίδα τους βλέπει διαφορετικά τα πράγματα στην χώρα τους απ´ότι η πλειοψηφία??Aυτή η σημαντική μειοψηφία λοιπόν εκφραζεται και στην τέχνη και αλλού.
Και αυτό παραμένει πολύ ελπιδοφόρο.
