Νικο, Κωστα, Σπυρο, Παναγιωτη, Δημητρη
Τι εγινε βρε παιδια που εισασταν χτες το βραδυ?
Δεν ειδα κανεναν απο εσας επανω στο λοφο μονο να γραφουμε εδω μεσα ξερουμε? Τι εγινε γερασαμε?
". . . Και τωρα θα παιξουμε ενα παιχνιδι παλιο και γνωστο σε ολους. Εγω θα σας πω οτι φευγω κι εσεις θα φωναζετε για να ξαναγυρισω. Λοιπον, εγω φευγω, γεια σας. . . "
Κι εμεις φωναζαμε κι αυτος ξαναγυρισε μαζι με τη Μαρθα και την παρεα του. Και επαιξε κοντα στις 4 ωρες!
Μεγαλος, ανεπαναληπτος, συγκλονηστικος, ενας και μοναδικος πλεον στο ελληνικο τραγουδι: ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
". . . Οσο κι αν χτιζουν φυλακες και ο κλοιος στενευει, ο νους μας
ειναι αληταριο κι ολο θα δραπετευει. . . "
Rock, δημοτικο, ηλεκτρονικο και ολα ηταν ΘΑΝΑΣΗΣ.
" . . . Βασιλη ζουμε Θαναση για ν' ακουμε. . . "
Και αυτο για ολους εσας:
"Αυτο που μεσα μου ψαχνει κοιτασματα,
αυτο που μεσα μου χτιζει κελια,
αυτο που γλυστρα σα φιδι και χανεται,
αυτο που κλεβει απο τους θεους τη φωτια.....
Αυτο που αφηνεται σα φυλλο στον ανεμο.
Αυτο που βουλιαζει βαρυ σαν οργη,
αυτο που δροσιζεται απο την αυρα του συμπαντος,
που κοιμαται σα γερος και ξυπνα σαν
Αυτο που γεννηθηκε πριν χρονια αμνημονευτα,
αυτο που σκιαζει του νου τις αυλες
αυτο που γινεται σταχυα την ανοιξη
και το χειμωνα αδειες χελιδονοφωλις......
Αυτο που ματωνει τη μυτη του παιζοντας,
αυτο που σα σκονη αιωρειται στο φως,
αυτο που διαλεγει τις μερες που θα 'ρθουνε
την ιδια ωρα ειναι φιλος και εχτρος........
Αυτο που μιλα και μιλια δεν ακουγεται,
αυτο που σωπαινει και μου παιρνει τα αυτια
αυτο που γλυκα το ταϊζω παινεματα
που τα βαζει στη γλωσσα του και τα φτυνει μετα.......
Αυτο που με ξερει σαν καλπικο νομισμα
αυτο που δεν ξερω να περιγραψω σωστα
αυτο που δεν ξερεις ουτε εσυ που μ' αγαπησες
αυτο μου ζηταει να τραγουδησω ξανα"
Τι εγινε βρε παιδια που εισασταν χτες το βραδυ?
Δεν ειδα κανεναν απο εσας επανω στο λοφο μονο να γραφουμε εδω μεσα ξερουμε? Τι εγινε γερασαμε?
". . . Και τωρα θα παιξουμε ενα παιχνιδι παλιο και γνωστο σε ολους. Εγω θα σας πω οτι φευγω κι εσεις θα φωναζετε για να ξαναγυρισω. Λοιπον, εγω φευγω, γεια σας. . . "
Κι εμεις φωναζαμε κι αυτος ξαναγυρισε μαζι με τη Μαρθα και την παρεα του. Και επαιξε κοντα στις 4 ωρες!
Μεγαλος, ανεπαναληπτος, συγκλονηστικος, ενας και μοναδικος πλεον στο ελληνικο τραγουδι: ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
". . . Οσο κι αν χτιζουν φυλακες και ο κλοιος στενευει, ο νους μας
ειναι αληταριο κι ολο θα δραπετευει. . . "
Rock, δημοτικο, ηλεκτρονικο και ολα ηταν ΘΑΝΑΣΗΣ.
" . . . Βασιλη ζουμε Θαναση για ν' ακουμε. . . "
Και αυτο για ολους εσας:
"Αυτο που μεσα μου ψαχνει κοιτασματα,
αυτο που μεσα μου χτιζει κελια,
αυτο που γλυστρα σα φιδι και χανεται,
αυτο που κλεβει απο τους θεους τη φωτια.....
Αυτο που αφηνεται σα φυλλο στον ανεμο.
Αυτο που βουλιαζει βαρυ σαν οργη,
αυτο που δροσιζεται απο την αυρα του συμπαντος,
που κοιμαται σα γερος και ξυπνα σαν
Αυτο που γεννηθηκε πριν χρονια αμνημονευτα,
αυτο που σκιαζει του νου τις αυλες
αυτο που γινεται σταχυα την ανοιξη
και το χειμωνα αδειες χελιδονοφωλις......
Αυτο που ματωνει τη μυτη του παιζοντας,
αυτο που σα σκονη αιωρειται στο φως,
αυτο που διαλεγει τις μερες που θα 'ρθουνε
την ιδια ωρα ειναι φιλος και εχτρος........
Αυτο που μιλα και μιλια δεν ακουγεται,
αυτο που σωπαινει και μου παιρνει τα αυτια
αυτο που γλυκα το ταϊζω παινεματα
που τα βαζει στη γλωσσα του και τα φτυνει μετα.......
Αυτο που με ξερει σαν καλπικο νομισμα
αυτο που δεν ξερω να περιγραψω σωστα
αυτο που δεν ξερεις ουτε εσυ που μ' αγαπησες
αυτο μου ζηταει να τραγουδησω ξανα"