Ένα παιδί χάνει τον πατέρα του από νάρκη. Μεγάλος, μια αδέσποτη σφαίρα τον βρίσκει στο κεφάλι και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, χάνει τη δουλειά και το σπίτι του. Άστεγος πλέον, αποφασίζει να εκδικηθεί τις δύο εταιρίες όπλων που εδρεύουν στην πόλη. Το σχέδιο πιο περίπλοκο και από αυτά που καταστρώνει το Coyote για να πιάσει το Road Runner και αντί της Acme, μια περιθωριακή ομάδα άνθρώπων που συλλέγουν και επισκευάζουν ή αξιοποιούν παλιές συσκευές.
Όσοι είστε φίλοι του Jean-Pierre Jeunet μην ανησυχείτε, η κλασσική συνταγή κάνει το θαύμα της και το αποτέλεσμα είναι στα επίπεδα του Delicatessen, ίσως και καλύτερο. Για τους μη μυημένος, η εν λόγω συνταγή θυμίζει slapstick, αλλά με γαλλικό φινέτσα: χαρακτήρες στα όρια της παράνοιας, μαύρο χιούμορ, λήψεις με έντονη παραμόρφωση, κατακίτρινο χρώμα και αυτό που λέμε feel-good διάθεση.
Υ.Γ. Δεν λέμε για κάποιες ταινίες, ότι θέλουν μεγάλη οθόνη για να τις απολαύσεις; Ε, αυτή βλέπεται... παντού!
