- 17 June 2006
- 49,350
γράψαμε γιά ανθρώπους, γιά μηχανήματα, για όμορφες υπάρξεις που τα γαρνίριζαν αλλά γιά μουσική δεν γράψαμε τίποτα.
Γιατί άραγε?
Μα προφανώς γιατι αυτή απλά ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ....
Και τι τραγελαφικό φίλοι μου, μιά έκθεση που υποτίθεται είναι για συσκευές που θα μας προσφέρουν το απόλυτο μέσο γιά την επίτευξη του σκοπού μας που είναι...τι άλλο? το άκουσμα της μουσικής, να είναι κενή μουσικά.
Σε όλες τις αίθουσες, ήταν λαμπερή η παντελής έλλειψη μουσικής ή έστω (γιά να είμαι λιγώτερο κακός) καλής μουσικής.
Οι Pink Floyd και το wall είχαν την τιμητική τους, τα samplers hiendικών φιλέτων αγνώστου πατρός (ή μάλλον συνήθων υπόπτων πατεράδων) επίσης, συνόλων με ένα έως στην καλύτερη περίπτωση 3-4 οργάνων, σπουδή εκθετών και δη ονομαστών εκ του πρώην σοβιετικού μπλοκ, να κατεβάζουν την ένταση διακριτικά και στην πρώτη ευκαιρία και γενικά η φανερή προσπάθεια αποφυγής δύσκολης μουσικής σου έκοβε τη διάθεση γιά ο,τιδήποτε.
Πέραν αυτών εκτός από την προφανή άρνηση να παίξει ο κάθε εκθέτης προσωπικά αντίγραφα δισκάκια (που το καταλαβαίνω απόλυτα) ήταν σε πολλές περιπτώσεις και φανερή η απροθυμία, που έφτανε στην άρνηση στις περισσότερες περιπτώσεις, να ακούσει ο ενδιαφερόμενος άγνωστη, γιά τον εκθέτη, μουσική - ή φευ, δύσκολη μουσική με πολλά όργανα και δεν ξέρω τι άλλο.
Λυπάμαι προσωπικά που ξαναέκανα αυτή τη διαπίστωση γιά τέταρτη συνεχή φορά.
Ευτυχώς που το main event γιά μένα ήταν και είναι πάντα οι άνθρωποι.
Γιατί άραγε?
Μα προφανώς γιατι αυτή απλά ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ....
Και τι τραγελαφικό φίλοι μου, μιά έκθεση που υποτίθεται είναι για συσκευές που θα μας προσφέρουν το απόλυτο μέσο γιά την επίτευξη του σκοπού μας που είναι...τι άλλο? το άκουσμα της μουσικής, να είναι κενή μουσικά.
Σε όλες τις αίθουσες, ήταν λαμπερή η παντελής έλλειψη μουσικής ή έστω (γιά να είμαι λιγώτερο κακός) καλής μουσικής.
Οι Pink Floyd και το wall είχαν την τιμητική τους, τα samplers hiendικών φιλέτων αγνώστου πατρός (ή μάλλον συνήθων υπόπτων πατεράδων) επίσης, συνόλων με ένα έως στην καλύτερη περίπτωση 3-4 οργάνων, σπουδή εκθετών και δη ονομαστών εκ του πρώην σοβιετικού μπλοκ, να κατεβάζουν την ένταση διακριτικά και στην πρώτη ευκαιρία και γενικά η φανερή προσπάθεια αποφυγής δύσκολης μουσικής σου έκοβε τη διάθεση γιά ο,τιδήποτε.
Πέραν αυτών εκτός από την προφανή άρνηση να παίξει ο κάθε εκθέτης προσωπικά αντίγραφα δισκάκια (που το καταλαβαίνω απόλυτα) ήταν σε πολλές περιπτώσεις και φανερή η απροθυμία, που έφτανε στην άρνηση στις περισσότερες περιπτώσεις, να ακούσει ο ενδιαφερόμενος άγνωστη, γιά τον εκθέτη, μουσική - ή φευ, δύσκολη μουσική με πολλά όργανα και δεν ξέρω τι άλλο.
Λυπάμαι προσωπικά που ξαναέκανα αυτή τη διαπίστωση γιά τέταρτη συνεχή φορά.
Ευτυχώς που το main event γιά μένα ήταν και είναι πάντα οι άνθρωποι.
