Ο ΠΡΩΤΑΡΗΣ

[Aggelos M.]

Αχ, κυρία Ρόμπινσον!...

Ηταν σαν σήμερα, 20 Δεκεμβρίου του 1967, όταν έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους, στην Αμερική, η ταινία του Μάικ Νίκολς «Ο πρωτάρης», με πρωταγωνιστές τον Ντάστιν Χόφμαν, μόλις 30 χρόνων τότε, και την Αν Μπάνκροφτ. Ο νεαρός φοιτητής Μπέντζαμιν Μπράντοκ ερωτεύτηκε τη λάγνα και ώριμη κυρία Ρόμπινσον, η οποία ήταν και η πρώτη γυναίκα που τον μύησε στην ηδονή της σαρκός. Οταν ο Μπέντζαμιν πίστεψε ότι είχε γίνει ξεφτέρι στο θέμα, γύρισε την πλάτη του στη «γριά κότα» και ερωτεύτηκε την πιο αφράτη, αλλά λιγότερο ζουμερή θυγατέρα της, Ελέιν, που την υποδύθηκε στην ταινία η Κάθριν Ρος. Η ταινία «Ο πρωτάρης» εκτόξευσε τότε την καριέρα και των δύο νέων τραγουδοποιών που την έντυσαν με μουσικές και τραγούδια τους. Ηταν ο Πολ Σάιμον και ο Αρτ Γκάρφανκελ και ήταν βεβαίως το τραγούδι τους «Mrs Robinson», που πετάχτηκε στο Νο 1 του πίνακα των επιτυχιών (charts) και εκπόρθησε για πολλές εβδομάδες τους ανίκητους, τότε, Μπιτλς. Η εφημερίδα New York Times χαρακτήρισε, τότε, την ταινία «λύτρωση για όλου του κόσμου τις σαραντάρες». Στα κολέγια της Αμερικής, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, τα αγόρια περιφρόνησαν τα κορίτσια της ηλικίας τους και ρίχτηκαν με τα μούτρα (και όχι μόνο) σε όποια κυρία Ρόμπινσον έβρισκαν διαθέσιμη και πρόθυμη. Και έβρισκαν πολλές...

Από την "E"...

 

[Stergito]

Kαλά το ήξερα ότι οι αμερικάνοι είναι λίγο πρόβατα, αλλά όχι κι έτσι!
Πάντως η ταινία είναι από τις αγαπημένες μου.

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

Και που να δεις πόσο αυξήθηκαν τα διαζύγια στο αμέρικα μετά το American Beauty!
http://www.dreamworks.com/ab/
Χαμός...

Πάντως, αν και είμαι κάθετα αντίθετος με τα κινήματα-μόδα στις <<σύγχρονες κοινωνίες>>, κάποια από αυτά έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς να αμφισβητήσουν τα ήθη της κοινωνίας τους και να τολμήσουν την υπέρβαση των κλισέ συμπεριφορών. Και ανεξάρτητα από την έκβαση του εγχειρήματος, αυτό που μετράει είναι το νόημα της ίδιας της αμφισβήτισης των θεσμών.

 

[Stellios papa]

η σκηνη του τελους...!
θελω να την βλεπω ξανα και ξανα.

 

[oldman]

Επειδή έζησα την προβολή της ταινίας αυτής στους αθηναϊκούς κινηματογράφους, θέλω να κάνω μια παρατήρηση που αφορά γενικότερα ταινίες που κυκλοφορούν σήμερα σε DVD.
Λοιπόν, τα θαυμάσια αυτά τραγούδια της ταινίας εμφανιζόντουσαν μεταφρασμένα σε υποτίτλους. Το ίδιο συνέβαινε και με όλα τα μουσικά έργα της εποχής.
Σήμερα οι εταιρίες που κάνουν διανομή παλιών και νέων τέτοιων έργων, απαξιούν να μεταφράσουν τα τραγούδια. Και αν πρόκειται για ένα δυο τραγουδάκια, πάει στο καλό. Τι γίνεται όμως με τα μιούζικαλ όπου εκεί χάνεις το ½ της υπόθεσης;
Παρακολουθούσα προ ημερών το DVD της ταινίας «Ο βασιλιάς κι εγώ» με Yul Brynner, Deborah Kerr,κλπ Όταν υπήρχε τραγούδι, στους ελληνικούς υπότιτλους μουγκαμάρα. Αλλάζοντας σε γαλλικούς υπότιτλους, έβλεπες πλήρη μετάφραση των τραγουδιών. Φυσικά όταν παίχτηκε κi αυτό το έργο στην εποχή του στους σινεμάδες, ήταν πλήρως μεταφρασμένο.

 

[Stergito]

Σε τέτοιες περιπτώσεις τα βλέπω με αγγλικούς υπότιτλους και αν υπάρχει σε "english for the hearing impaired", που γράφει όχι μόνο τους στίχους, αλλά και τα ηχητικά εφέ.