Λοιπόν καθώς ολοκληρώνεται το πρώτο άκουσμα του δίσκου (σύνολο κάπου 78 λεπτά), τα συναισθήματα είναι κάπως ανάμεικτα.
Ναι μεν είναι αυτό που περίμενα, αλλά
1. η δόση είναι μικρή
2. δεν κατάλαβα ακόμα το λόγο ύπαρξης ορισμένων κομματιών σχεδόν σε αυτούσια μορφή
3. οι επεμβάσεις είναι μικρές (και) έως περιορισμένες.
4. οι επεμβάσεις στερούνται θα έλεγα μιάς μεγάλης στιγμής έμπνευσης που να δικαιολογεί την ύπαρξη ή την δημοσιοποίησή τους
Ειδικώτερα ο δίσκος ακούγεται σαν μια σοφιστικέ και σαφώς ποιοτική, βελτιωμένη έκδοση ενός stars on 45... (οι παλιοί θυμούνται). Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις 2 σε ένα, δηλαδή μείξης δύο κομματιών με ίδιο ρυθμο, με αρκετό ενδιαφέρον, ενώ κάποια άλλα γνωστά κομμάτια εμφανίζονται με μείξεις από tracks που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, τουλάχιστον το επίσημο, διότι όλα ή έστω πολλά μπορούν να βρεθούν στα τρία anthologies που κυκλοφόρησαν πριν από 10 χρόνια περίπου. (πράγμα που σημαίνει γιά μένα, ότι αυτοί που έχουν τα anthologies ίσως μπορεί και να γλυτώσουν το 20άρικο)
Γενικά δεν με έπεισε, δεν μετάνοιωσα που το αγόρασα, αλλά περίμενα κάτι πιό εγκεφαλικό.
Εννοείται ότι αυτά που γράφω, είναι από την ακρόαση του midi denon που έχω στο γραφείο που γενικά δεν κολακεύει δύσκολα projects, και φυσικά δεν έχω τσεκάρει την 5κάναλη έκδοση σε dvd audio.
Επίσης ούτε κάν έχω διαβάσει το βιβλιαράκι του δίσκου, γιατί κάνω διάφορες δουλειές ταυτόχρονα.
Πρώτη εντύπωση: **1/2
(και προφανώς η βαθμολογία πάει στο πόνημα, και όχι στην ίδια τη μουσική που έχει όλα τα πεντάρια κλεισμένα, εδώ και χρόνια).