Κοίτα. Τα ηχεία κατ αρχάς πρέπει να σχηματίζουν ισοπλευρο τρίγωνο με τη θέση ακρόασης. Αντε ισοσκελες αλλά σχεδόν ισοπλευρο. Εσύ τώρα έχεις απόσταση 3,5μ από τα ηχεία και αυτά μεταξύ τους 1,80. Δεν έχεις χώρο για να απλώσει η σκηνή μεταξύ των ηχειων άρα τα πράγματα, η χωροθετηση των οργάνων της μιξης στριμοχνωνται περιεργα ανάμεσα τους.
Η σκηνή στήνεται μόνο ανάμεσα από τα ηχεία? Ή ξεφεύγει σε πλάτος από αυτά? Ο ήχος που προσλαμβανουμε στη θέση ακρόασης είναι και ο ήχος που οδηγείται σε αυτή μετά από ανάκλαση στους περιμετρικους τοίχους και έτσι η σκηνή μεγαλώνει και ξεφεύγει από το χώρο ανάμεσα στα ηχεία. Αλλά για να δημιουργηθεί κάτι ομοιογενές, κάτι συμπαγές και αέρινο πρέπει οι αποστάσεις από τους πλαινους τοίχους να είναι συμμετρική ώστε η σκηνή να ανοίξει ομοιόμορφα. Όταν το ένα ηχείο είναι πιο κοντά σε σχέση με το άλλο στους πλαινους τοίχους, οι ήχοι από αυτό που είναι κοντά στους τοίχους φτάνουν με περισσότερη ένταση και πιο γρήγορα σε σχέση με τους ήχους που κάνουν γκελ στην πιο απομακρυσμενη τοιχοποιια. Αυτοί φτάνουν πιο αργά και σε μικρότερη ένταση. Οπότε η σκηνή αρπάζει και τραβάει προς την πλευρά που είναι πιο κοντά στον πλαϊνό τοίχο.
Ε, μέσα σε όλα αυτά εσύ έχεις και ένα καναπέ πάνω στον οποίο ακτινοβολειται μεγάλη ποσότητα ενέργειας του δεξιού ηχείο και σαν αποτέλεσμα από το ηχείο εκείνο χάνεις πληροφορία πάνω στον καναπέ. Ή γινεται κατι χαώδες όπως το να παγιδευεται εκεί ο ηχος και να προκύπτουν στάσιμα που δημιουργούν ακυρώσεις ή ενισχύσεις. Αυτό ολο δε λύνεται απλά με αλλαγή ηχειων. Με νέα ηχεία θα κερδίσεις σε καθαρότητα, σε τοπική ισορροπία από τις μεσαιοχαμηλες και πάνω που είναι πιο κατευθυντικες αν πας σε ηχεία βάσης αλλά μέχρι εκεί.
Με το ηχείο βάσης κερδίζεις ότι τουλάχιστον είσαι σε άμεση οπτική επαφή με τις μονάδες του ηχειου (συμπεριλαμβανομένου και του bass reflex) χωρίς φυσικά εμπόδια και έτσι τουλάχιστον προσλαμβάνει την απευθείας ενέργεια που βγάζουν οι μονάδες ισόποσα.
Η σκηνή στήνεται μόνο ανάμεσα από τα ηχεία? Ή ξεφεύγει σε πλάτος από αυτά? Ο ήχος που προσλαμβανουμε στη θέση ακρόασης είναι και ο ήχος που οδηγείται σε αυτή μετά από ανάκλαση στους περιμετρικους τοίχους και έτσι η σκηνή μεγαλώνει και ξεφεύγει από το χώρο ανάμεσα στα ηχεία. Αλλά για να δημιουργηθεί κάτι ομοιογενές, κάτι συμπαγές και αέρινο πρέπει οι αποστάσεις από τους πλαινους τοίχους να είναι συμμετρική ώστε η σκηνή να ανοίξει ομοιόμορφα. Όταν το ένα ηχείο είναι πιο κοντά σε σχέση με το άλλο στους πλαινους τοίχους, οι ήχοι από αυτό που είναι κοντά στους τοίχους φτάνουν με περισσότερη ένταση και πιο γρήγορα σε σχέση με τους ήχους που κάνουν γκελ στην πιο απομακρυσμενη τοιχοποιια. Αυτοί φτάνουν πιο αργά και σε μικρότερη ένταση. Οπότε η σκηνή αρπάζει και τραβάει προς την πλευρά που είναι πιο κοντά στον πλαϊνό τοίχο.
Ε, μέσα σε όλα αυτά εσύ έχεις και ένα καναπέ πάνω στον οποίο ακτινοβολειται μεγάλη ποσότητα ενέργειας του δεξιού ηχείο και σαν αποτέλεσμα από το ηχείο εκείνο χάνεις πληροφορία πάνω στον καναπέ. Ή γινεται κατι χαώδες όπως το να παγιδευεται εκεί ο ηχος και να προκύπτουν στάσιμα που δημιουργούν ακυρώσεις ή ενισχύσεις. Αυτό ολο δε λύνεται απλά με αλλαγή ηχειων. Με νέα ηχεία θα κερδίσεις σε καθαρότητα, σε τοπική ισορροπία από τις μεσαιοχαμηλες και πάνω που είναι πιο κατευθυντικες αν πας σε ηχεία βάσης αλλά μέχρι εκεί.
Με το ηχείο βάσης κερδίζεις ότι τουλάχιστον είσαι σε άμεση οπτική επαφή με τις μονάδες του ηχειου (συμπεριλαμβανομένου και του bass reflex) χωρίς φυσικά εμπόδια και έτσι τουλάχιστον προσλαμβάνει την απευθείας ενέργεια που βγάζουν οι μονάδες ισόποσα.
