Γιά τον Πιανίστα Paul Bley έχουν υπάρξει αναφορές στην Μουσική Κατηγορία(http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=16070&highlight=Solo+in+Mondsee) ίσως ομως οχι τόσες πού να αντικατοπτρίζουν τήν πραγματική του Αξία.
Σήμερα πιά κοντεύει τά 77 και παραμένει ακόμα ενεργός και ´πάσχων´εδώ και 50 χρόνια.Απο την Cool Bοp απόπου πρωτοξεκίνησε έχει διαβεί δρόμους αυτοσχεδιασμού και εσωτερικής αναζήτησης ,τόσο δύσβατους και ανεξερεύνητους,πού όμως το ενδελεχές άκουσμά τους ,προσφέρει αξιοπρόσεκτες Ψυχικές διεργασίες στον Ακροατή.
Στά 1998 ,35 τουλάχιστον χρόνια μετά την πρώτη τους γνωριμία οι Paul Bley,Gary Peacock (double-bass)και Paul Motian(drums) ηχογραφούν παρέα ως Trio το Νοt Two,Not One.
Not Zero: In Three Parts, Entelechy, Now, Fig Foot, Vocal Tracked, Intente, Noosphere, Set Up Set, Dialogue Amour, Don't You Know, Not Zero: In One
11 Κομμάτια σκοτεινά πρωτίστως ,γεμάτα αυτοσχεδιασμό καί Υψηλή Τεχνική.
Το Not Zero:In Three Parts το Εισαγωγικό δεκάλεπτο κομμάτι τού Δίσκου ξεκινά με τον Bley κυριολεκτικά νά περιπλανιέται στίς Χαμηλές Νότες τού Πιανου γιά 3 ´ατελείωτα λεπτά´γιά νά ακολουθήσουν οι πρώτες Ριπές τού Motian και στην συνέχεια νά μπεί στο Παιχνίδι ο Peacock γεμάτος Ρυθμό και να προκύψει εν τέλει μιά Εξαιρετική Συνομιλία ...
Το Entelechy ανήκει ολοκληρωτικά στον Peacock και το Now κινείται στά Χνάρια τού Not Zero.
Το Fig Foot ειναι το πρώτο ´κλασσικό´τζάζ Κομμάτι πού αλλάζει την διάθεση τού δίσκου και παραπέμεπει σέ παλιότερες Swing εποχές...Κομψοτέχνημα.
Ακολουθεί μια Συνθεση που αναδεικνύει την πιό ´ρομαντική ´πλευρά τού Bley(Vocal Τracked)γιά να περάσουμε πάλι σέ ενα αργό,´φάλτσο´και σχεδόν ατονικό Intente μέ ´τεμπέλικο´ρυθμό απο το trio.
To Νοοsphere είναι μιά λεπτεπίλεπτη 7λεπτη μπαλάντα πού ταιριάζει σέ Χαμηλόφωτα Σπίτια............Ο τρόπος πού ´συμμορφώνεται´ο Peacock στά ´Γλυκά Χέρια´τού Motian ,υποδειγματικός.
Το Set up Set πιό ρυθμικό όπου το Trio συναντιέται μέσα απο εντελώς διαφορετικούς δρόμους και συνομιλεί εκεί πού δίνεται η εντύπωση πώς Σταυροδρόμι δεν υπάρχει...
Ενα επίσης ´ρομαντικό ´Dialogue Amour ακολουθεί γεμάτο Υπαινιγμούς στο κατά πόσον μιλά γιά Χωρισμό και Μνήμες ή Επανένωση..
Για Φινάλε μάς χαρίζουν το Don't You Know,πού γιά τον Bley πρωτίστως, αποτελεί μιά μακρινή ανάμνηση από τά 1961,πού αναπαράγεται μέσα σέ συνεχείς παραλλαγές στο Σήμερα.
Το trio μάς αποχαιρετά επανερχόμενο γιά ένα Μουσικό Λεπτό στο Αρχικό Κομμάτι...
Ο Τρόπος τού απολύτως ιδιοσυγκρασιακού Bley ,πιθανότατα δέν συνεγείρει τά Πλήθη αλλά η εσωτερική εμπειρία πού έχει κατακτήσει ´ψάχνοντας´ακούραστα την Μουσική τον κάνει έναν Μουσικό μεγάλου ειδικού βάρους.
Μαζί μέ τους δυό εξαιρετικούς συνεργάτες του μάς παρουσιάζει έναν απο τούς καλύτερους δίσκους τού τέλους τού Εικοστού Αιώνα.
Η Αυτοσχεδιαστική γεμάτη ´Εσωτερικότητα´Jazz είναι παρούσα σέ κάθε λεπτό τού Νot Two,Not One.
Σήμερα πιά κοντεύει τά 77 και παραμένει ακόμα ενεργός και ´πάσχων´εδώ και 50 χρόνια.Απο την Cool Bοp απόπου πρωτοξεκίνησε έχει διαβεί δρόμους αυτοσχεδιασμού και εσωτερικής αναζήτησης ,τόσο δύσβατους και ανεξερεύνητους,πού όμως το ενδελεχές άκουσμά τους ,προσφέρει αξιοπρόσεκτες Ψυχικές διεργασίες στον Ακροατή.
Στά 1998 ,35 τουλάχιστον χρόνια μετά την πρώτη τους γνωριμία οι Paul Bley,Gary Peacock (double-bass)και Paul Motian(drums) ηχογραφούν παρέα ως Trio το Νοt Two,Not One.
Not Zero: In Three Parts, Entelechy, Now, Fig Foot, Vocal Tracked, Intente, Noosphere, Set Up Set, Dialogue Amour, Don't You Know, Not Zero: In One
11 Κομμάτια σκοτεινά πρωτίστως ,γεμάτα αυτοσχεδιασμό καί Υψηλή Τεχνική.
Το Not Zero:In Three Parts το Εισαγωγικό δεκάλεπτο κομμάτι τού Δίσκου ξεκινά με τον Bley κυριολεκτικά νά περιπλανιέται στίς Χαμηλές Νότες τού Πιανου γιά 3 ´ατελείωτα λεπτά´γιά νά ακολουθήσουν οι πρώτες Ριπές τού Motian και στην συνέχεια νά μπεί στο Παιχνίδι ο Peacock γεμάτος Ρυθμό και να προκύψει εν τέλει μιά Εξαιρετική Συνομιλία ...
Το Entelechy ανήκει ολοκληρωτικά στον Peacock και το Now κινείται στά Χνάρια τού Not Zero.
Το Fig Foot ειναι το πρώτο ´κλασσικό´τζάζ Κομμάτι πού αλλάζει την διάθεση τού δίσκου και παραπέμεπει σέ παλιότερες Swing εποχές...Κομψοτέχνημα.
Ακολουθεί μια Συνθεση που αναδεικνύει την πιό ´ρομαντική ´πλευρά τού Bley(Vocal Τracked)γιά να περάσουμε πάλι σέ ενα αργό,´φάλτσο´και σχεδόν ατονικό Intente μέ ´τεμπέλικο´ρυθμό απο το trio.
To Νοοsphere είναι μιά λεπτεπίλεπτη 7λεπτη μπαλάντα πού ταιριάζει σέ Χαμηλόφωτα Σπίτια............Ο τρόπος πού ´συμμορφώνεται´ο Peacock στά ´Γλυκά Χέρια´τού Motian ,υποδειγματικός.
Το Set up Set πιό ρυθμικό όπου το Trio συναντιέται μέσα απο εντελώς διαφορετικούς δρόμους και συνομιλεί εκεί πού δίνεται η εντύπωση πώς Σταυροδρόμι δεν υπάρχει...
Ενα επίσης ´ρομαντικό ´Dialogue Amour ακολουθεί γεμάτο Υπαινιγμούς στο κατά πόσον μιλά γιά Χωρισμό και Μνήμες ή Επανένωση..
Για Φινάλε μάς χαρίζουν το Don't You Know,πού γιά τον Bley πρωτίστως, αποτελεί μιά μακρινή ανάμνηση από τά 1961,πού αναπαράγεται μέσα σέ συνεχείς παραλλαγές στο Σήμερα.
Το trio μάς αποχαιρετά επανερχόμενο γιά ένα Μουσικό Λεπτό στο Αρχικό Κομμάτι...
Ο Τρόπος τού απολύτως ιδιοσυγκρασιακού Bley ,πιθανότατα δέν συνεγείρει τά Πλήθη αλλά η εσωτερική εμπειρία πού έχει κατακτήσει ´ψάχνοντας´ακούραστα την Μουσική τον κάνει έναν Μουσικό μεγάλου ειδικού βάρους.
Μαζί μέ τους δυό εξαιρετικούς συνεργάτες του μάς παρουσιάζει έναν απο τούς καλύτερους δίσκους τού τέλους τού Εικοστού Αιώνα.
Η Αυτοσχεδιαστική γεμάτη ´Εσωτερικότητα´Jazz είναι παρούσα σέ κάθε λεπτό τού Νot Two,Not One.
