Eumig P8
Mε αφορμή την μηχανή λήψης 8mm Eumig Electric, είχαν γραφτεί στο παρελθόν μερικά πράγματα για την αυστριακή εταιρία
εδώ.
Όσο για τις μηχανές προβολής, την ίδια εποχή κατασκευάζονταν η P8, ίσως το πιο χαρακτηριστικό μοντέλο της.
Με διάστημα παραγωγής μεταξύ 1954 β 1965, η P8 αφού υπέστη μερικές μικρο αλλαγές β αναβαθμίσεις, έφθασε κοντά στον αριθμό του 1.300.000 μονάδων πριν αντικατασταθεί από την Mark M.
Τύποι λάμπας άλλαξαν, και κάποια στιγμή προστέθηκε μηχανισμός συγχρονισμένου ήχου από μπομπινόφωνο. Επίσης, το 1961 η εταιρία είχε την ιδέα να μετατρέψει την P8 σε αυτόματης φόρτωσης, προσαρμόζοντας το βάκρως- αποτυχημένο πλαστικό βadd-onβ που βλέπεται και στην μηχανή της παρουσίασης. Δεν νομίζω να δούλεψε ποτέ, και καλύτερα αν βρεθεί καμιά τέτοια στα χέρια σας να το αφαιρέσετε.
Σε ολόκληρο το διάστημα παραγωγής της P8 το σασί και τα περισσότερα τμήματα παρέμεναν τα ίδια. Χυτό αλουμίνιο και λαμαρίνα τα κύρια υλικά, και κάτι διακόπτες «βιομηχανικού τύπου».
Αυτές οι μηχανές προβολής της Eumig σε καμία περίπτωση δεν διαθέτουν την φινέτσα και την προσοχή στην τελευταία λεπτομέρεια της Bolex, ούτε και την σπαρτιάτική προσέγγιση κατασκευής, σε συνδυασμό με την ομορφιά της Zeiss Ikon. Οι μικρές αυστριακές που ζυγίζουν περίπου 7 κιλά έκαστη (!), φτιάχτηκαν όμως για να συνεχίσουν να δουλεύουν ακόμη και μετά από πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Ευχάριστη έκπληξη σχεδιαστικά, η χαρακτηριστική και πολύ όμορφη μεταλλική μπομπίνα της. Διαθέτει επίσης φακό zoom 15-25mm, δυνατότητα αναπαραγωγής συνεχώς μεταβαλλόμενης ταχύτητας από σχεδόν 0 έως 24 καρέ/sec (αν και εκεί στο τέρμα είναι πολύ θορυβώδης), ανάποδη αναπαραγωγή, καθώς και προβολή χωρίς κίνηση για να μπορεί κάποιος να σταματήσει σε ένα καρέ.
Όλοι οι διακόπτες και οι μοχλοί, όπως προείπα είναι για να δουλεύουν σε εργοστάσιο και όχι σε σπίτι με ότι καλό ή άσχημο αυτό μπορεί να σημαίνει.
Το κλείστρο της προφανώς για λόγους οικονομίας χώρου, δεν ακολουθεί την απλή και συνηθισμένη λύση του δίσκου με τα πτερύγια. Αποτελείται από ένα μόνο πτερύγιο, που με ένα έξυπνο μηχανισμό κάνει την δουλειά των τριών.
Χαρακτηριστικό επίσης των P8, είναι πως φορτώνουν τα φιλμ «ανάποδα» σε σχέση με τις υπόλοιπες μηχανές προβολής. Το φιλμ στην μπομπίνα δηλαδή θα πρέπει να τυλιχθεί σε αντίθετη φορά από το συνηθισμένο. Πράγμα όμως που δεν νομίζω να αποτελούσε πρόβλημα τότε, αφού κάποιος δεν πιστεύω να διέθετε και δεύτερη μηχανή προβολής άλλης εταιρίας την οποία μπορεί να χρησιμοποιούσε ταυτόχρονα.
