Για τόν πιανίστα Paul Bley έχουμε ξαναμιλήσει στο φόρουμ,αλλά νομίζω πολύ λιγότερο απόσο θάπρεπε μιάς και αποτελεί μιά κορυφαία φυσιογνωμία τής Jazz και τής Αυτοσχεδιαστικής Μουσικής τού 20ού και τού 21ου αιώνα.
Πιανίστας πού μπορεί να κινείται ανάμεσα στην δομημένη φόρμα,στον λυρισμό,σέ ακραίες αυτοσχεδιαστικές περιοχές αλλά και στην απλότητα,έχει επηρεάσει μεγάλες μορφές τού πιάνου σάν τον Jarrett ,τον Iverson και πολλούς άλλους.
Η Τέχνη του ,στίς πιό ακραίες εκδοχές της αγγίζει τόν Cecil Taylor ,τον Sun Ra ή τον Lenny Tristano..
Γεννημένος στά 1932 στο Μontreal εξακολουθεί μέχρις και σήμερα να παράγει έργο..
Ειναι πολύ δύσκολο και γιά τον πιό φανατικό φίλο του να παρακολουθήσει όλη του την δισκογραφία,γιατί πρέπει νά έχει ηχογραφήσει πάνω απο 100 δίσκους σε διάφορες εταιρείες(είτε solo,είτε μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα τής Jazz).
Το 2001 η Universal International εκδίδει έναν δίσκο γιά solo piano αφιερωμένο στην πρωην γυναίκα του Carla Blay,συνθέτη και μουσικό μεγάλου διαμετρήματος...
Η πρώτη ηχογράφηση είχε γίνει το 1992...
Ο Bley παρουσιάζει συνθέσεις τής Carla μέ τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο..
Seven (5:20)
Closer (6:40)
Olhos de Gato (6:29)
And Now the Queen (5:15)
Vahskar (5:37)
Around Again (3:43)
Donkey (6:52)
King Korn (3:53)
Ictus (1:53)
Turn (5:07)
Overtoned (5:56)
Πρόκειται γιά την εκδοχή τού Paul για τίς αρχικές συνθέσεις τής Carla και επ´ουδενί θα μπορούσαν να θεωηθούν ´μεταγραφές´αλλά απλά βάση γιά αυτοσχεδιασμό και ανάπτυξη καινούριων ιδεών.
Ο δίσκος ξεκινά μέ τό λυρικό και πανέμορφο Seven.
H εκδοχή τού Bley ´πυροβολεί´ακριβώς στην καρδιά προκαλώντας βαθύτατα συναισθήματα πού τσακίζουν κόκκαλα.
Η αίσθηση πού δημιουργεί ο Bley σε αυτό το κομμάτι,είναι κατά την γνώμη μου και η σύγχρονη μουσική του θέση:Οτι δηλαδη μπορεί ανά πάσα στιγμή να παίξει σάν τον Jarrett με λυρικούς δακτυλισμούς και εξαιρετικό ´λούστρο´,αλλά αυτός θέλει να πάει την τέχνη του ακόμα πιό πέρα,μέχρις τήν αποδόμηση(πού πετυχαίνει επίσης ,τελικά ,ο Keith στο Radiance).
Γι´αυτό άλλως τε ο λυρισμός του διακόπτεται ,σχεδόν επί τούτου, από λεπτεπίλεπτους αυτοσχεδιασμούς,γιά νά επιστρέψει ξανά στο αρχικό θέμα..
Τά 'Closer και Olhos de Gato κινούνται σέ αμιγώς αυτοσχεδιαστικά πλαίσια μέ την απαράμιλλη όμως ικανότητα τού Bley να διατηρεί την δομή ,ώστε ο ακροατής νά μήν αισθάνεται ποτέ χαμένος στη μουσική διαδρομή.
Ειδικά το Olhos de Gato είναι άλλη μιά αριστουργηματική μετα-σύνθεση τού Bley.
Ακολουθεί το ´Αnd Now the Queen τρυφερό ,μεγαλόπρεπο,αργόσυρτο ,γεμάτο αναμνήσεις γιά την πρώην Βασίλισσά του.
Vashkar :Tό αριστερό χέρι κινείται σε μιά σκοτεινή και μουντή γραμμή ενώ το δεξί φωτίζει παραλλαγές απο ρυάκια και παραποτάμους.........
Αround again :Mινιατούρα
Το Donkey επιστρέφει στον Peterson και στόν Evans σέ σύγχρονη μορφή....Θύελλα απο νότες ,ένα ουράνιο τόξο ,μιά πανσπερμία ήχων σέ μιά απο τίς ωραιότερες στιγμές τού δίσκου.
Το King Korn αντιστικτικό,θεωρητικά λιτό θυμίζει 'πειραγμένη´Jazz τού 60 με στοιχεία απο Webern.
To Ictus αφαιρετικό ,στιγμές ατονικό ,με το αριστερό χέρι να δίνει ragtime ρυθμό..:worshippy:
Το Τurn και το Οvertoned ορίζουν το στίγμα τής εξέλιξης τής τέχνης τού Bley ,και περιέχουν την κεντρική ιδέα της......
´Μπορεί να πιστεύετε πώς εγώ ξεφεύγω από τό θέμα μου αλλά εάν νομίζετε πώς δέν ξέρω πού θέλω να φτάσω και πότε να γυρίσω πίσω είστε πολύ γελασμένοι..μόνον πού καμιά φορά αφήνω τό τέλος να ανακαλύψει την αρχή μονάχο του...´
Δισκάρα...........:worshippy:
Yπάρχουν πολλοί μεγάλοι πιανίστες στήν Jazz και στην Αυτοσχεδιαστική Μουσική,αλλά οπως ο Richter στην Κλασσική έβαλε πολλές φορές την σφραγίδα του σέ αρκετές ερμηνείες ,ερμηνεύοντας τον Συνθέτη,έτσι και ο Bley,αποτελεί μιά απο τίς μεγαλύτερες προσωπικότητες τής σύγχρονης μουσικής,αλλά και ένα υπόδειγμα καλλιτέχνη πού δέν θυσίασε την τέχνη του στο εύκολο εντυπωσιασμό...
Και αυτό το έκανε είτε μόνος του,είτε μέ άλλες μεγάλες μορφές τής Jazz..
Θα υπάρξει επάνοδος και γιά άλλες ηχογραφήσεις του...
Το υπόσχομαι...
Πιανίστας πού μπορεί να κινείται ανάμεσα στην δομημένη φόρμα,στον λυρισμό,σέ ακραίες αυτοσχεδιαστικές περιοχές αλλά και στην απλότητα,έχει επηρεάσει μεγάλες μορφές τού πιάνου σάν τον Jarrett ,τον Iverson και πολλούς άλλους.
Η Τέχνη του ,στίς πιό ακραίες εκδοχές της αγγίζει τόν Cecil Taylor ,τον Sun Ra ή τον Lenny Tristano..
Γεννημένος στά 1932 στο Μontreal εξακολουθεί μέχρις και σήμερα να παράγει έργο..
Ειναι πολύ δύσκολο και γιά τον πιό φανατικό φίλο του να παρακολουθήσει όλη του την δισκογραφία,γιατί πρέπει νά έχει ηχογραφήσει πάνω απο 100 δίσκους σε διάφορες εταιρείες(είτε solo,είτε μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα τής Jazz).
Το 2001 η Universal International εκδίδει έναν δίσκο γιά solo piano αφιερωμένο στην πρωην γυναίκα του Carla Blay,συνθέτη και μουσικό μεγάλου διαμετρήματος...
Η πρώτη ηχογράφηση είχε γίνει το 1992...
Ο Bley παρουσιάζει συνθέσεις τής Carla μέ τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο..
Seven (5:20)
Closer (6:40)
Olhos de Gato (6:29)
And Now the Queen (5:15)
Vahskar (5:37)
Around Again (3:43)
Donkey (6:52)
King Korn (3:53)
Ictus (1:53)
Turn (5:07)
Overtoned (5:56)
Πρόκειται γιά την εκδοχή τού Paul για τίς αρχικές συνθέσεις τής Carla και επ´ουδενί θα μπορούσαν να θεωηθούν ´μεταγραφές´αλλά απλά βάση γιά αυτοσχεδιασμό και ανάπτυξη καινούριων ιδεών.
Ο δίσκος ξεκινά μέ τό λυρικό και πανέμορφο Seven.
H εκδοχή τού Bley ´πυροβολεί´ακριβώς στην καρδιά προκαλώντας βαθύτατα συναισθήματα πού τσακίζουν κόκκαλα.
Η αίσθηση πού δημιουργεί ο Bley σε αυτό το κομμάτι,είναι κατά την γνώμη μου και η σύγχρονη μουσική του θέση:Οτι δηλαδη μπορεί ανά πάσα στιγμή να παίξει σάν τον Jarrett με λυρικούς δακτυλισμούς και εξαιρετικό ´λούστρο´,αλλά αυτός θέλει να πάει την τέχνη του ακόμα πιό πέρα,μέχρις τήν αποδόμηση(πού πετυχαίνει επίσης ,τελικά ,ο Keith στο Radiance).
Γι´αυτό άλλως τε ο λυρισμός του διακόπτεται ,σχεδόν επί τούτου, από λεπτεπίλεπτους αυτοσχεδιασμούς,γιά νά επιστρέψει ξανά στο αρχικό θέμα..
Τά 'Closer και Olhos de Gato κινούνται σέ αμιγώς αυτοσχεδιαστικά πλαίσια μέ την απαράμιλλη όμως ικανότητα τού Bley να διατηρεί την δομή ,ώστε ο ακροατής νά μήν αισθάνεται ποτέ χαμένος στη μουσική διαδρομή.
Ειδικά το Olhos de Gato είναι άλλη μιά αριστουργηματική μετα-σύνθεση τού Bley.
Ακολουθεί το ´Αnd Now the Queen τρυφερό ,μεγαλόπρεπο,αργόσυρτο ,γεμάτο αναμνήσεις γιά την πρώην Βασίλισσά του.
Vashkar :Tό αριστερό χέρι κινείται σε μιά σκοτεινή και μουντή γραμμή ενώ το δεξί φωτίζει παραλλαγές απο ρυάκια και παραποτάμους.........
Αround again :Mινιατούρα
Το Donkey επιστρέφει στον Peterson και στόν Evans σέ σύγχρονη μορφή....Θύελλα απο νότες ,ένα ουράνιο τόξο ,μιά πανσπερμία ήχων σέ μιά απο τίς ωραιότερες στιγμές τού δίσκου.
Το King Korn αντιστικτικό,θεωρητικά λιτό θυμίζει 'πειραγμένη´Jazz τού 60 με στοιχεία απο Webern.
To Ictus αφαιρετικό ,στιγμές ατονικό ,με το αριστερό χέρι να δίνει ragtime ρυθμό..:worshippy:
Το Τurn και το Οvertoned ορίζουν το στίγμα τής εξέλιξης τής τέχνης τού Bley ,και περιέχουν την κεντρική ιδέα της......
´Μπορεί να πιστεύετε πώς εγώ ξεφεύγω από τό θέμα μου αλλά εάν νομίζετε πώς δέν ξέρω πού θέλω να φτάσω και πότε να γυρίσω πίσω είστε πολύ γελασμένοι..μόνον πού καμιά φορά αφήνω τό τέλος να ανακαλύψει την αρχή μονάχο του...´
Δισκάρα...........:worshippy:
Yπάρχουν πολλοί μεγάλοι πιανίστες στήν Jazz και στην Αυτοσχεδιαστική Μουσική,αλλά οπως ο Richter στην Κλασσική έβαλε πολλές φορές την σφραγίδα του σέ αρκετές ερμηνείες ,ερμηνεύοντας τον Συνθέτη,έτσι και ο Bley,αποτελεί μιά απο τίς μεγαλύτερες προσωπικότητες τής σύγχρονης μουσικής,αλλά και ένα υπόδειγμα καλλιτέχνη πού δέν θυσίασε την τέχνη του στο εύκολο εντυπωσιασμό...
Και αυτό το έκανε είτε μόνος του,είτε μέ άλλες μεγάλες μορφές τής Jazz..
Θα υπάρξει επάνοδος και γιά άλλες ηχογραφήσεις του...
Το υπόσχομαι...
