Pergolesi Stabat Mater

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Παρόλο που αυτό το thread θα έπρεπε να ανοιχτεί το Πάσχα καθώς αναφέρεται στα πάθη του Χριστού, η αγάπη που έχω γι'αυτό το έργο είναι απερίγραπτη.
Ψάχνοντας την καλύτερη εκτέλεση και δίνοντας το μεγαλύτερο βάρος στην φωνή της Σοπράνο μπορώ να πώ ότι από τις 5 εκτελέσεις που έχω και έχω ακούσει μέχρι σήμερα και είναι οι:

Naxos 850766 - Julia Faulkner, Anna Gonda, Michael Halasz
Opus111 LC5718 - Gemma Bertagnolli, Sara Mingardo, Rinaldo Alessandrini
Harmonia Mundi HMA1951119 - Sebastian Hennig, Rene Jacobs
Eloquentia EL0505 - Maria Grazia Schiavo, Stefanie D'Oustrac, Antonio Florio
Galeria 4271232 - Mirella Freni, Teresa Berganza, Ettore Gracis

προτιμώ την εκτέλεση της Naxos παρόλο που δεν έχει πολύ καλή ηχογράφηση γιατί οι 2 σοπράνο είναι πιο εκφραστικές από τις άλλες εκτελέσεις και δίνουν την απαραίτητη κατανυκτική διάθεση στο έργο.

Από τις άλλες η καλύτερη και πολύ κοντά σε αυτήν της Naxos είναι της Eloquentia που έχει και άψογη ηχογράφηση (2005) και οι άλλες ακολουθούν με την εκδοχή του Gracis (1967) να είναι η πιο "βαριά" και αργή όπως συνηθίζοταν τότε. Η έκδοση της Harmonia Mundi χρησιμοποιεί παιδικές φωνές αντί για σοπράνο οι οποίες νομίζω ότι δεν έχουν το ειδικό βάρος που χρειάζεται το έργο.

Η ερώτηση είναι άν έχετε κατά νου κάποια άλλη εκτέλεση που να υπερέχει σε σύγκριση με αυτές που αναφέρω καθότι το έργο αυτό είναι σχετικά άγνωστο και δυσεύρετο.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

έχετε κατά νου κάποια άλλη εκτέλεση που να υπερέχει σε σύγκριση με αυτές που αναφέρω καθότι το έργο αυτό είναι σχετικά άγνωστο και δυσεύρετο.

Δεν έχω ακούσει τις εκτελέσεις που αναφέρεις για να μπορώ να κάνω σύγκριση. Το έχω ακούσει με τον Harnoncourt στην Teldec (Mei E., Consentus Musicus Vienne, Lipovsek), έκδοση του 1993 η οποία προσωπικά με καλύπτει απόλυτα. Τα τελευταία χρόνια όμως γίνεται θόρυβος και για την έκδοση της Oiseau Lyre - Decca (4661342) με όργανα εποχής, με Bonney, Scholl A. c.t., Talens Lyriques και Rousset. Δεδομένου του ειδικού βάρους τόσο του Rousset όσο και της εταιρίας στην προκλασσική μουσική θα έψαχνα να την ακούσω.

 

[Δημοκηδής]

Υπέροχο έργο,

Επειδή είμαι και κολλημένος με Requiems & Stabat Mater 's γενικότερα, είχα κάνει τις εποχές του avforum (που μάλλον ήμουν και πιό ορεξάτος) μια αναφορά στα μεγαλύτερα αντίστοιχα έργα, με ιδιαίτερη μνεία για το υπόψη.

Η έκδοση που με καλύπτει πλήρως είναι η του λινκ με Ντυτουά -Άντερσον & και την Μπάρτολι στα νιάτα της, η οποία συνδυάζει και τα Salve Regina των Περγκολέζι και Σκαρλάτι :

http://www.amazon.com/Pergolesi-Stabat-Mater-Salve-Regina/dp/B00000420A

Άσχετο: Μετά από χρόνια και καιρούς, κατέληξα ότι το Stabat που μου ταιριάζει πλέον καλύτερα είναι το του Ντβόρζακ, παρά την κάπως παράταιρη 'ρομαντική' γραφή του. Η τραγικότητα σε όλο το μεγαλείο της. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν ελάχιστες εκτελέσεις......

 

[Σπύρος Σούρλας]

Προσωπικά βρίσκω πολύ καλή την έκδοση τής Opus 111 που ήδη έχει ο Γιώργος.

Επίσης την έκδοση τής L'oiseau-lyre,με την Emma Kirkby ,soprano,και διευθυντή τον Hogwood.Πιό ´ακαδημαϊκή ´εκδοχή βέβαια.
Τέλος αυτήν που έχω επιλέξει να ακούω είναι η ιδιαίτερα προσεγμένη έκδοση τής Hyperion,με διευθυντή τον Robert King και τούς The King's Consort.
Soprano η Gillian Fisher και κόντρα-τενόρος ο Michael Chance.
Θεωρώ ότι έχει μιά θρησκευτική λιτότητα αυτή η εκτέλεση,που εμένα μού πάει πολύ.

Απο τα Stabat Mater προτιμώ το ´θεατρικό´τού Rossini.Του Dvorak ήταν μιά πολύ ευχάριστη ανακάλυψη για μένα ,μόλις πρό πενταετίας.Ειμαι πολύ ευχαριστημένος απο την εκτέλεση τού Smetacek ,με την Φιλαρμονική τής Τσεχίας.
Ειδικά μάλιστα όταν το διπλό αυτό c.d τής D.G περιέχει και την Messe Glagolitique τού Jancek,με Kubelik,πού τήν θεωρώ εξαίσια ´αθεϊστική θρησκευτική´μουσική.
Απο τα Requiem,παραμένω πιστός στον Verdi,είτε με τον αδικοχαμένο και πολύ ταλαντούχο Fricsay,είτε με τον αγαπημένο μου Giulini.

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Είμαι ήδη προς την αναζήτηση τους..

 

[tmjuju]

(Τα παρακάτω τα έγραψα πριν βρω το νήμα αυτό, αποφάσισα να το προσθέσω εδώ και να προτείνω μια τελείως διαφορετική εκτέλεση.)

Μόλις χθες –
Πραγματικά έμεινα άφωνος από την ακρόαση του Stabat Mater του Pergolesi από Ophelia’s Dream http://www.opheliasdream.de/info.htm

Κυριακή αργά το βράδυ, ανακατεύοντας άλμπουμ για την τελική χαλάρωση πριν την αρχή της εβδομάδας βρέθηκε μπροστά μου… Άφωνος και Ακίνητος μπροστά στο έργο που στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί goth ή neo classical - αλλά δε βρίσκω το λόγο να μη το κατατάξω μαζί με άλλες κλασικές αποδόσεις/εκτελέσεις.
Προφανώς οι εκτελέσεις που έχω και μπορούν να χαρακτηριστούν ως ‛πολιτικά ορθές’-κλασικές δεν ήταν αρκετές

Σε κάθε περίπτωση αξίζει να αναφερθεί ότι θεωρείται από πολλούς ως το καλύτερο έργο του Pergolesi. Ενώ ο ίδιος έχει αφήσει μικρό έργο πίσω του καθώς έφυγε νωρίς μόλις στα 26 του χρόνια.

Σήμερα –
Ακόμα επηρεασμένος από τη χθεσινή ευχάριστη μου έκπληξη ξέθαψα τα
Pergolesi - Stabat Mater - Rene Jacobs - Concerto Vocale (1983) – Harmonia Mundi ADD
Giovanni Battista Pergolesi - Musica Sacra (2001-2002) - classic art DDD
Δεν θέλω να αδικήσω τις παραπάνω εκτελέσεις άλλα δεν είχαν καταφέρει να με συγκινήσουν αρκετά.. Είναι και τα δύο άρτια δισκάκια με καλές ηχογραφήσεις και σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά για το δικό τους λόγο. Ειδικά η έκδοση της Harmonia Mundi με τον Ρενέ – αλλά και αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ‛ιδιαίτερη’.
Νιώθω ακόμα επηρεασμένος από τη χθεσινή ακρόαση :music-smiley-004:

(και θα αναζητήσω τις ηχογραφήσεις που προτείνετε παραπάνω)

 

[Brucknerian]

Να προτείνω μια ακόμα

Pergolesi-Stabat Matter-Barbara Bonney-Andreas Scholl-Les Talens Lyriques-Christophe Rousset.

Αποτελεί την προτίμησή μου.

Προσφάτως επίσης ο Abbado ηχογράφησε το Stabat Matter (2010 είναι έτος Pergolesi) με την νέα ορχήστρα οργάνων μουσικής που δημιουργησε, την Mozart Orchestra. Κάτι όμως με φάνηκε περίεργο στον ήχο των βιολιών. Το άλμπουμ φυσικά έχει την αξία του, διότι παρουσιάζεται ένα κονσέρτο για βιολί του Pergolesi, που πρόσφατα έγινε reconstruct (δεν έρχεται η Ελληνική λέξη).

Να τονίσω το έργο πρέπει να το εκτιμούσε ιδιαίτερα ο μεγάλος Γερμανός Κάντορας, ο J.S.Bach. To έργο BWV 1083 του Bach είναι μια μουσική παράφραση του Stabat Matter του Pergolessi. Ως κείμενο χρησιμοποιήθηκε ο Ψαλμός 51 σε Γερμανική εκδοχή του Λούθηρου. O Bach φυσικά δεν ήταν κάποιος τυχαίος, προέβη στις κατάλληλες "προσαρμογές-αναβαθμίσεις". Κάποια μέρη πήγαν σε χορωδία, πρόσθεσε παράλληλες μελωδικές γραμμές και ενίσχυσε το ρόλο της βιόλας. Με τον τρόπο του η διάνοια του Bach μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι αυτό το έργο.

Μια εκδοχή του BWV 1083, με τον Diego Fasolis που είναι Αργεντινός και ως προς την αισθητική προσέγγιση του Μπαρόκ συμβαδίζει με τον Karl Richter:

 

[Δημοκηδής]

επαναδόμηση ;

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

επανασύνθεση;

 

[opsim]

Πιστεύω ότι "ανασύνθεση" είναι η πιο δόκιμη έκφραση.

 

[Brucknerian]

Δεν ξέρω απλά πολλές ορολογίες είναι πιο δόκιμες στην γλώσσα εφαρμογής της επιστήμης ή των μελετών. Οι αντιστοίχιση τους είναι εξαιρετικά δύσκολη διότι δεν είναι τόσο καθημερινή και φυσιολογική η χρήση τους. Όποτε προκρίνουμε όρους από την μηχανική, που είναι ταυτισμένη και στην Αγγλική Ορολογία αλλά όχι συνηθισμένη στην Ελληνική.

Υπήρχε παρτιτούρα φθαρμένη, με πολλά κομμάτια να λείπουν, με σβησμένες νότες, όποτε έγινε προσπάθεια να ανασυνταχθεί, που τελικά τώρα που το σκέφτομαι ανασύνταξή μουσικού κειμένου είναι μια καλή ερμηνεία.