Έχουμε τις πρώτες εντυπώσεις της κόντρας μεταξύ των δυο κορυφαίων R/CD της Pioneer P-99 και P-9 (εξαιρείται το D-7).
Οι ρυθμίσεις και των δυο ήταν σε κατάσταση flat. Επίσης δεν χρησιμοποιήθηκε το DEQ P-9 (εξωτερικός επεξεργαστής -dac του P-9) ώστε να είναι πιο δίκαια η κόντρα. Στην ουσία αξιολογήθηκαν μόνο οι μονάδες, σε αντιπαράθεση με το Marantz cd63 mk ii signature.
P-99:
Τα πρίμα τα δυναμικά και η καθαρότητα είναι το δυνατά του σημεία εξού και οι 28 στους 30 βαθμούς.
Ακολουθούν με 27 βαθμούς οι μεσαίες το μεσοχαμηλό και το χαμηλό.
Η φυσικότητα και η μάζα είναι ο αδύναμος κρίκος, πάντα σε σχέση με το οικιακό cd, αποσπώντας 23 και 24 βαθμούς αντίστοιχα.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως το P-99 ήταν ολοκαίνουριο και κατά συνέπεια άστρωτο (7-10 ώρες λειτουργίας), ενώ το P-9 στρωμένο.
P-9:
Θα ξεκινήσουμε με τα "αδύναμα" σημεία του που ήταν τα πρίμα η μάζα και η φυσικότητα. Απέσπασαν 29, 29 και 28 βαθμούς αντίστοιχα. Χαμηλό, μεσοχαμηλό, μεσαίο, δυναμικά και καθαρότητα πήραν την μέγιστη δυνατή βαθμολογία, (30 στούς 30) με κάποιους επιμέρους τομείς να δείχνουν τάση να ξεπεράσουν το οικιακό cd.
Σε αναμονή λοιπόν των αναλυτικών εντυπώσεων, που θα διαβάσετε σύντομα στο caraudiotest, θα πρέπει να πούμε πως η "κόντρα" αυτή είναι άτυπη, μιας και πρόκειται για δυο μηχανήματα με πολύ μεγάλη διαφορά τιμής (περίπου 1000 ). Την κάναμε για να δούμε τις διαφορές τους, τιμής ένεκεν στο P-9 που αποσύρθηκε από την αγορά.
Το προφανές είναι πως το P-99 δεν αποτελεί αντικαταστάτη του P-9 αλλά τον νέο συνδετικό κρίκο στην γκάμα ανάμεσα στα "απλά" cd και το κορυφαίο μοντέλο της Pioneer D-7.
Αντιπαραθέτει όμως σε σχέση με το P-9 την δυνατότητα cross σε οποιαδήποτε συχνότητα για όλα τα κανάλια κάτι στο οποίο έπασχε παραδοσιακά το P-9. Με αυτή την επιλογή λύνει τα χέρια στα ενεργά τρίδρομα με μεγάλο mid. Καθόλου ευκαταφρόνυτο πλεονέκτημα και ήταν κάτι που έπρεπε να έχει κάνει η Pioneer εδώ και καιρό.
Οπότε δε μπορεί κανείς να τα έχει όλα. Μεχρι να δοκιμάσουμε το D-7 ή το Alpine F1.
Τελικά ο νέος είναι πάρα πολύ ωραίος αλλά κι ο παλιός παραμένει αλλιώς.
Νίκος Κωνσταντινίδης
Δημήτρης Γουναρίδης
Οι ρυθμίσεις και των δυο ήταν σε κατάσταση flat. Επίσης δεν χρησιμοποιήθηκε το DEQ P-9 (εξωτερικός επεξεργαστής -dac του P-9) ώστε να είναι πιο δίκαια η κόντρα. Στην ουσία αξιολογήθηκαν μόνο οι μονάδες, σε αντιπαράθεση με το Marantz cd63 mk ii signature.
P-99:
Τα πρίμα τα δυναμικά και η καθαρότητα είναι το δυνατά του σημεία εξού και οι 28 στους 30 βαθμούς.
Ακολουθούν με 27 βαθμούς οι μεσαίες το μεσοχαμηλό και το χαμηλό.
Η φυσικότητα και η μάζα είναι ο αδύναμος κρίκος, πάντα σε σχέση με το οικιακό cd, αποσπώντας 23 και 24 βαθμούς αντίστοιχα.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως το P-99 ήταν ολοκαίνουριο και κατά συνέπεια άστρωτο (7-10 ώρες λειτουργίας), ενώ το P-9 στρωμένο.
P-9:
Θα ξεκινήσουμε με τα "αδύναμα" σημεία του που ήταν τα πρίμα η μάζα και η φυσικότητα. Απέσπασαν 29, 29 και 28 βαθμούς αντίστοιχα. Χαμηλό, μεσοχαμηλό, μεσαίο, δυναμικά και καθαρότητα πήραν την μέγιστη δυνατή βαθμολογία, (30 στούς 30) με κάποιους επιμέρους τομείς να δείχνουν τάση να ξεπεράσουν το οικιακό cd.
Σε αναμονή λοιπόν των αναλυτικών εντυπώσεων, που θα διαβάσετε σύντομα στο caraudiotest, θα πρέπει να πούμε πως η "κόντρα" αυτή είναι άτυπη, μιας και πρόκειται για δυο μηχανήματα με πολύ μεγάλη διαφορά τιμής (περίπου 1000 ). Την κάναμε για να δούμε τις διαφορές τους, τιμής ένεκεν στο P-9 που αποσύρθηκε από την αγορά.
Το προφανές είναι πως το P-99 δεν αποτελεί αντικαταστάτη του P-9 αλλά τον νέο συνδετικό κρίκο στην γκάμα ανάμεσα στα "απλά" cd και το κορυφαίο μοντέλο της Pioneer D-7.
Αντιπαραθέτει όμως σε σχέση με το P-9 την δυνατότητα cross σε οποιαδήποτε συχνότητα για όλα τα κανάλια κάτι στο οποίο έπασχε παραδοσιακά το P-9. Με αυτή την επιλογή λύνει τα χέρια στα ενεργά τρίδρομα με μεγάλο mid. Καθόλου ευκαταφρόνυτο πλεονέκτημα και ήταν κάτι που έπρεπε να έχει κάνει η Pioneer εδώ και καιρό.
Οπότε δε μπορεί κανείς να τα έχει όλα. Μεχρι να δοκιμάσουμε το D-7 ή το Alpine F1.
Τελικά ο νέος είναι πάρα πολύ ωραίος αλλά κι ο παλιός παραμένει αλλιώς.
Νίκος Κωνσταντινίδης
Δημήτρης Γουναρίδης
