Ειδα το Fear of Rain.
To φιλμ ανακοινονεται στην γαλλια ως Μυστηριου και Τρομου...
Τιποτα τετοιο. Οσοι περιμενετε φοβο, τρομο, κακο συναπαντημα, αποκοσμα οντα και σπλτεριες, ξεχαστε το.
Το νοημα ειναι ο εφιαλτης που γινεται η ζωη ενος ατομου λογω της ασθενειας της σχιζοφρενιας.
Δεν ειναι τιποτα ιδιαιτερι σαν φιλμ και δεν το προτεινω. Το μονο καλο του θα ηταν μετα το τελος ενα ειδος συλλογισμου για το τι μπορει να ειναι η εννοια του κακου και του καλου μεσα στην πραγματικη ζωη του ατομου δηλαδη για το ιδιο. Και αν απλα το κακο ειναι αυτη η αδυνατοτητα της σταθεροποιησης της πραγματικοτητας, το χαος. η ασυναρτησια , το ανακατεμα τηςταξεως των πραγματων... χρονικα χωρικα και υπαρξιακα.... Και ισως το καλο απλα αυτο που μπορει και σταθερωποιει την πραγματικοτητα, και επιτρεπει ακομα και την αποδοχη της απωλειας....
Απλα αυτο που επιτρεπει μια συνεπη ροη των πραγματων. Κατανοουμε μεσω ενος φιλμ (ειχαμε αναγκη για να το κατανοησουμε ; ισως καποιοι χρειαζονται εικονες, μοντελοποιησεις για να το συνειδητοποιησουν) τον εφιαλτη που μπορει να ζουν καποιοι συνανθρωποι μας. Και το ηθικο διδαγμα οτι μπορει να εχουν καποιο αλλο παραλληλο ταλεντο καποια δικη τους αρετη.
Αυτο ειναι ολο. δεν ειναι λιγο σαν συμπερασμα αλλα δεν το κανειο αρκετο σαν φιλμ. Ειπαμε οχι για σπλατερολαγνους... για περιεργους ναι...