Μόλις γύρισα από το Αστορ και το φεστιβάλ γαλλικού σινεμά. Είδα το "Όλοι αγαπουν τη Ζαν" μια συμπαθητική dramedy, που μας παρουσιάζει τα αδιέξοδα μιας γυναίκας που θρηνεί το χαμό της μητέρας της, ενώ βιώνει παράλληλα την επαγγελματική της αποτυχία και τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. Διέξοδο σε όλο αυτό αποτελεί ένα ταξίδι στη Λισαβόνα, με σκοπό την πώληση ενός σπιτιού που της άφησε η μητέρα της. Τουλάχιστον αυτό δείχνει επιφανειακά. Γιατί επί της ουσίας, μαλλον πάει εκεί για να αναμετρηθεί με την απώλεια, αλλά και για να ξεφύγει από τους δαίμονές της. Α, και για να συναντήσει έναν έρωτα που εμφανίζεται τυχαία μπροστά της.
Συμπαθητική, όπως είπα πιο πάνω. Βλέπεται ευχάριστα, ενώ ευρυματική είναι και η χρήση των animation στο ρόλο του υποσυνείδητου της πρωταγωνίστριας. Σκηνοθετικά είναι το μόνο αξιοπρόσεκτο κομμάτι της ταινίας, μιας και η σκηνοθέτις επιλέγει να "κρύψει" τελείως την Λισαβόνα και να εστιάσει την προσοχή του θεατή μέσα στους τοίχους των διαμερισμάτων που εξελίσσεται η δράση. Δεν πήγε πολύ καλά αυτό. Οι ερμηνείες ήταν ικανοποιητικές, με την πρωταγωνίστρια να έχει όλη την ταινια "πάνω της" και να καταφέρνει να φέρει την αποστολή της εις πέρας. Πλαισιώνεται από τρεις ωραίους άντρες στα 50 τους, που λειτουργούν και ως σημεία αναφοράς στην εξέλιξη της πλοκής, με τον καθένα να έχει το δικό του μερίδιο στη δράση της ταινίας. Καλά έπαιξαν και τα δύο πιτσιρίκια που ολοκληρώνουν το καστ.
Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να βρει διανομή στην χώρα μας. Συνήθως τέτοιες ταινίες είναι για εσωτερική κατανάλωση (Γαλλία και Πορτογαλία εν προκειμένω) ενώ δεν θα μου έκανε εντύπωση αν την πετύχαινα στο netflix ή το ertflix κάποια στιγμή.