Που πάει η χώρα;

[DIPIE]

Ακούγοντας ειδήσεις και διαβάζοντας εφημερίδες και στο ίντερνετ,είναι φανερό,ότι περνάμε την χειρότερη εθνική κρίση,απο τον 2ο παγκόσμιο και μετά.Δεν είναι απαραίτητο να βρεθεί η χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση,για να μιλήσουμε για εθνική κρίση.Ισως τώρα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα...

Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας βρίσκεται στον πάτο,η ΕΕ σφίγγει όλο και περισσότερο τα λουριά κι απαιτεί μέτρα αντίστοιχα της Ιρλανδίας, προκειμένου να συνεχίσει να μας δανείζει,για να μην κηρύξουμε εδώ και τώρα πτώχευση.Το πραγματικό έλλειμμα είναι πολύ πάνω απο το επίσημο 13%,το ίδιο κι η ανεργία,που με βάση τα επίσης επίσημα στοιχεία προσεγγίζει το 20%.

Επι δεκαετίες,διεφθαρμένοι δημόσιοι λειτουργοί,πολιτικοί και γκάγκστερς "επιχειρηματίες",καταλήστευσαν και διασπάθισαν τήν δημόσια περιουσία και τα ταμεία του κράτους.Τώρα καλείται ο ελληνικός,που ελάχιστα νομίζω έχει αντιληφθεί τι γίνεται,να πληρώσει το πάπλωμα.Μείωση μισθών,μείωση των δημόσιων δαπανών(βλέπε υγεία,παιδεία......), αυξήσεις ορίων συνταξιοδότησης,αυξημένοι άμεσοι κι έμμεσοι φόροι θα είναι τα πρώτα σίγουρα "μέτρα",που άλλωστε ήδη απαιτεί η ΕΕ.

Το ερώτημα είναι,ότι έστω όλα αυτά γίνονται αύριο,τι θα συμβεί;Θα λυθούν τα χρόνια δομικά προβλήματα της διαλυμένης ελληνικής οικονομίας;Θα αντιμετωπιστεί η διαφθορά;Θα γίνει δυνατόν τα αποπληρωθούν τα περίπου 400 δίς του πραγματικού δημόσιου ελλέιματος;Τελικά θα καταφέρουμε σαν λαός και σαν χώρα,να ξεπεράσουμε αυτήν την τεράστια κρίση και πώς;Είναι η ολική εξαθλίωση των ήδη εξαντλημένων οικονομικά λαϊκών στρωμάτων,η συνταγή που θα μας βγάλει απο το δραματικό αδιέξοδο;Τι πρέπει να γίνει και που πάμε;

 

[sotos65]

Μπα, η λύση (προσωρινή, για να βγούμε από το αδιέξοδο) είναι το σταμάτημα των πληρωμών για 3-4 χρόνια (όπως έκανε η εταιρεία του Ντουμπάι). Όχι τίποτα άλλο, να δούμε αν θα αρέσει και στους εταίρους που πιέζουν και στις διάφορες Fitch, και παπαροFitch...

 

[mstr]

Με κινδυνο να με κραξετε ολοι,πρεπει να πω για αλλη μια φορα οτι με τα πραγματικα προβληματα του κοσμου δεν ασχολειται κανεις.

Τα οικονομικα προβληματα μπορουν με προγραμματισμο και προσοχη να λυθουν,η ηθικη και η συμπεριφορα των ανθρωπων ομως....

 

[Voreios]

Εχουμε την οικονομία που μας αξίζει (όπως και όλα τα υπόλοιπα)

 

[more peers]

Πολύ καλό θέμα.

Δυστυχώς δεν είμαι ο κατάλληλος για να απαντήσω σε οικονομικής φύσης θέματα, αλλά μιας και έχει τεθεί και μια πολιτική διάσταση στο θέμα ας κάνω την αρχή με δύο παρατηρήσεις:

1) Που πάμε? Πουθενά! Είμαστε ήδη εκεί. Στο απόλυτο τίποτα με μπόλικο καθόλου.
Μόνο και άλλα λεφτά μπορούμε να χάσουμε πλέον.

2) Η πλειοψηφία του Ελληνικού λάου (ξέρετε τώρα..., ναι! οι άνεργοι, αυτοί που δουλεύουν με stage, oι άλλοι που παίρνουν 700 Ε και οι άλλοι που η σύνταξη πλέον είναι λιγότερη από τα φάρμακα), ο λαός λοιπόν που στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει τους διαχειριστές της περιουσίας του (υλικής και πνευματικής) ας αναλογιστεί ποιον από τους δύο θα ψηφίσει σε δύο τρία χρόνια για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση...
Έ όλο και κάποιο μέσον θα βρει για να ρίξει τον συνάνθρωπό του, θα χρεώσει περισσότερο την κάρτα του κτλ γνωστά σε όλους.
Καρφί δε μου καίγεται για αυτό το «λαό» (δηλ. Το 60% των κατοίκων αυτού του τόπου).

 

[spyrmak]

εστω οτι πτωχευει η χωρα

τι πρακτικη συνεπεια θα εχει αυτο ?

θα χαθουν οι καταθεσεις ?

 

[more peers]

Φυσικά όχι. Οι τράπεζες είναι ιδιωτικές. Απλά θα βρούν πρόφαση να ταίσουν, με τους φόρους που θα πληρώνουμε, τα γουρούνια (περισσότερο).

 

[DIPIE]

Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;

εστω οτι πτωχευει η χωρα

τι πρακτικη συνεπεια θα εχει αυτο ?

θα χαθουν οι καταθεσεις ?

Δές εδώ...

Ενα βασικό ζήτημα που δεν αναφέρεται παρακάτω,είναι ότι όσο αυξάνεται η πιθανότητα πτώχευσης μιάς χώρας(υπάρχουν δείκτες),τόσο περισσότερο κερδοσκοπούν μια σειρά απο οικονομικούς οργανισμούς κι οι πιστωτές της χώρας.Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ντουμπάϊ.Αν και το χρέος τους,είναι λιγότερο,απ' όσα δανείστηκε η Ελλάδα φέτος,την έχουν φέρει σ' αυτήν την τεχνητή κατάσταση.Ποιά;Μιά χώρα που το κατα κεφαλήν εισόδημα είναι απο τα υψηλότερα...

Δηλαδή,πέρα απο τα πραγματικά προβλήματα μιάς οικονομίας,κυρίως την πορεία της προς πτώχευση,μπορούν(άν αφεθούν να το κάνουν),να την καθωρίσουν μερικοί δεκάδες κερδοσκόποι...

ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ: Οι βασικές αιτίες της χρεοκοπίας ενός κράτους, τα αποτελέσματα της για τους πιστωτές, τον κρατικό μηχανισμό, την οικονομία και τους πολίτες της χώρας, οι διάφοροι μέθοδοι αποφυγής της, οι λανθασμένοι χειρισμοί, ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων και οι δείκτες μέτρησης-αξιολόγησης του κινδύνου της χρεοκοπίας ενός κράτους ​

Τον τελευταίο καιρό ευρίσκεται κανείς όλο και πιο συχνά «αντιμέτωπος» με μία «πεποίθηση» που κυριαρχεί παντού, σε σχέση με τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει ήδη «πτωχεύσει», ενώ αρκετοί κατακρίνουν, θεωρούν ένοχους καλύτερα για την πιθανή «χρεοκοπία», τις κυβερνήσεις μας. Κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι κυβερνώντες, ενοχοποιούν την «προδιάθεση» των ελευθέρων επαγγελματιών, καθώς επίσης των μικρομεσαίων κυρίως επιχειρήσεων μας στη φοροδιαφυγή.

Δυστυχώς, ελάχιστοι «ενοχοποιούν» τη συνεχώς διευρυνόμενη επέκταση και τη «στρατηγική» φοροαποφυγή κάποιων ελληνικών και διεθνών πολυεθνικών (για παράδειγμα, στο έτος 2008, σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, η ΕΧΑΕ, ιδιοκτήτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, με κέρδη 105 εκ. πλήρωσε φόρο 13 εκ. - δηλαδή πραγματικός συντελεστής 12,4% αντί 25%, ενώ η ΤΙΤΑΝ,με κέρδη 113,29 εκ. , πλήρωσε φόρους 7,3 εκ. - πραγματικός συντελεστής 6,47% κλπ), τη «δυσλειτουργία» της δημόσιας διοίκησης, η οποία κάποτε κυβερνάει αυθαίρετα, «ερήμην» δηλαδή των εκάστοτε πολιτικών, καθώς επίσης τη συνεχή «εκποίηση» των κερδοφόρων, κρατικών ή ιδιωτικών, επιχειρήσεων μας.

Θεωρώντας ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος μίας χρεοκοπίας, ο οποίος είναι βέβαια υπαρκτός για κάθε επιχείρηση και για κάθε κράτος, είναι ακριβώς η ολοκληρωτική επικράτηση αυτής της «πεποίθησης» η οποία, εκτός των άλλων, δυσχεραίνει τα μέγιστα τις κυβερνήσεις (όπως άλλωστε και τις επιχειρήσεις) στη λήψη των απαιτούμενων διορθωτικών, «αντιθετικών» καλύτερα μέτρων και αντιμετωπίζοντας τη χώρα σαν μία «δική μας» υπερμεγέθη επιχείρηση, από τη σωστή λειτουργία της οποίας εξαρτάται απόλυτα το μέλλον όλων μας (δεν πρόκειται ασφαλώς να μεταναστεύσουμε, για να αποφύγουμε τις συνέπειες), θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σε γενικές γραμμές το θέμα της «πτώχευσης» ενός κράτους.

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Κατ’ αρχήν, η χρεοκοπία ενός κράτους είναι ουσιαστικά η επίσημη εξαγγελία της κυβέρνησης του, με την οποία καθιστά διεθνώς γνωστή την αδυναμία της να πληρώσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της χώρας της (εξ ολοκλήρου, ενός μέρους ή των τόκων τους). Επίσης η «στάση πληρωμών», στην οποία εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται (άδεια ταμεία, αδυναμία πρόσθετου δανεισμού), ανεξάρτητα από το εάν έχει προηγηθεί ή όχι κάποια επίσημη ανακοίνωση.

Περαιτέρω, η κυριότερη αιτία της χρεοκοπίας ενός κράτους (όπως και μίας επιχείρησης) είναι αναμφίβολα η υπερχρέωσή του (οι πολεμικές συρράξεις και οι επαναστατικές αλλαγές πολιτεύματος – για παράδειγμα, η μη πληρωμή των χρεών της Γαλλίας των Βουρβόνων από τη γαλλική επανάσταση - είναι άλλοι λόγοι), η οποία μπορεί να προέλθει:

(α) από την κερδοσκοπική επίθεση εναντίον του εθνικού νομίσματος (κίνδυνος που σε μία χώρα της Ευρωζώνης δεν υφίσταται, λόγω του κοινού νομίσματος),

(β) από την αρνητική οικονομική συγκυρία στις χρηματαγορές, η οποία μπορεί να καταστήσει αδύνατο ακόμη και τον «υγιή», τον εγγυημένο δηλαδή δανεισμό της (ένας κίνδυνος υπαρκτός σήμερα – παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εν εξελίξει - ακόμη και για μία χώρα της Ευρωζώνης αφού, σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαγορεύεται να αγοράζει ομόλογα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης),

(γ) σαν αποτέλεσμα μίας «σειράς ετών» ελλειμματικών προϋπολογισμών, κατά τη διάρκεια των οποίων το κράτος δαπανούσε περισσότερα από όσα εισέπραττε, ενώ χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα του με συνεχώς αυξανόμενα δάνεια (ομόλογα) από τους πολίτες, από τις τράπεζες, από επενδυτές και από άλλα κράτη,

(δ) από το συνδυασμό, από την χρονική «συνύπαρξη» δηλαδή των παραπάνω διαφορετικών αιτιών (από την ταυτόχρονη εμφάνιση της δεύτερης και της τρίτης αιτίας, όσον αφορά μία χώρα της Ευρωζώνης).

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Η πτώχευση ενός κράτους επιβαρύνει τους πάσης φύσεως πιστωτές του, το ίδιο το κράτος, την Οικονομία του και τους Πολίτες του. Αναλυτικότερα, διακρίνουμε τα εξής:

(α) Όπως είναι φυσικό, οι πιστωτές ενός κράτους χάνουν εξ’ ολοκλήρου ή ένα μέρος αυτών που του έχουν δανείσει, καθώς επίσης τους τόκους των χρημάτων τους. Συχνά βέβαια, στα πλαίσια διεθνών διαπραγματεύσεων, συμφωνείται η πληρωμή ενός ποσοστού των χρεών (για παράδειγμα, στη γνωστή κρίση της Αργεντινής οι πιστωτές έχασαν μέχρι και το 75% των απαιτήσεων τους), η αποπληρωμή των οποίων «ρυθμίζεται» διαφορετικά, συνήθως ανάλογα με το «είδος» των πιστωτών (εσωτερικού, εξωτερικού, ιδιώτες, κράτη κλπ).

(β) Όταν πτωχεύσει ένα κράτος, μηδενίζει (περιορίζει σημαντικά) τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πιστωτές του - γεγονός που «ελαφρύνει» τον προϋπολογισμό του, τόσο κατά το ποσόν των τόκων, όσο και των δόσεων επιστροφής των δανείων (χρεολυσίων). Το ίδιο το κράτος «επιβαρύνεται» κυρίως λόγω της απώλειας της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τον πιστοληπτικό του «θάνατο». Δηλαδή, το κράτος δεν είναι πλέον σε θέση να δανείζεται από τις χρηματαγορές, πόσο μάλλον με λογικά επιτόκια.

(γ) Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας ενός κράτους στην Οικονομία του είναι καταστροφικά. Αμέσως μετά ακολουθεί

• <LI class=MsoNormal style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: justify; tab-stops: list 36.0pt; mso-list: l1 level1 lfo1">μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να «αποσβέσουν»), <LI class=MsoNormal style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: justify; tab-stops: list 36.0pt; mso-list: l1 level1 lfo1">μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός «καλπάζει», το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ) και
• μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη «χρεοκοπημένη» Οικονομία).

(δ) Ή χρεοκοπία ενός κράτους σημαίνει πρακτικά για τους Πολίτες του τη μείωση των αποταμιεύσεων τους, είτε επειδή είναι πιστωτές του κράτους τους, είτε επειδή το νόμισμα υποτιμάται ραγδαία (δεν ισχύει για τις χώρες του Ευρώ), ενώ δεν προλαβαίνουν να κάνουν αναλήψεις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Η έμμεση επιβάρυνση τους όμως από τα καταστροφικά αποτελέσματα στην Οικονομία του κράτους (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ) είναι πολύ πιο επώδυνη, κυρίως λόγω της υψηλής ανεργίας που ακολουθεί, καθώς επίσης της απώλειας όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία κλπ) που απολάμβαναν.

ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Συνεχίζοντας, υπάρχουν αρκετές δυνατότητες για να αποφύγει ένα κράτος την οριστική του χρεοκοπία. Εάν όμως δεν υπάρξει, από αρκετό χρονικό διάστημα πριν το «μοιραίο», η ανάλογη σοβαρότητα, καθώς επίσης η απόλυτη «συναίνεση» των εργαζομένων, των συνδικάτων, των επιχειρήσεων και των πολιτικών κομμάτων του, είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές είναι οι εξής:

(α) Η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, όπου «ύστατος» στόχος τους είναι ο περιορισμός των κοινωνικών παροχών, ενώ προέχει η ελαχιστοποίηση των διαφόρων ενισχύσεων-επιδοτήσεων (μέτρα στήριξης, φοροελαφρύνσεις κλπ), καθώς επίσης των μισθών και άλλων εξόδων που συνιστούν μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης του ετήσιου προϋπολογισμού (οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θεωρούνται ανελαστικοί - δεν μπορούν να μειωθούν δηλαδή, επειδή προστατεύονται από συλλογικές συμβάσεις, αλλά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μπορεί να περιορισθεί σημαντικά).

(β) Η αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, καθώς επίσης η επιβολή νέων φόρων σε όλους ανεξαιρέτως τους Πολίτες (επιχειρήσεις) της χώρας (η αυθαίρετη επιλογή κάποιων «πλουσίων» φορολογουμένων και η εσφαλμένη, η «απατηλή» δηλαδή παρουσίαση της έκτακτης φορολόγησης τους σαν «αναδιανεμητικό μέτρο», οδηγεί συνήθως σε αντίθετα αποτελέσματα).

(γ) Ο «τεχνητός» πληθωρισμός, μέσω των χαμηλών επιτοκίων (όπως στις Η.Π.Α. σήμερα και όχι μόνο) και η αύξηση της ποσότητας των χρημάτων στην αγορά, χωρίς αντίστοιχη αύξηση του ΑΕΠ, καθώς επίσης η υποτίμηση (διολίσθηση) του νομίσματος (οι «λύσεις» αυτές δεν μπορούν να εφαρμοσθούν στις χώρες της Ευρωζώνης).

(δ) Η δυσμενέστερη όλων ίσως είναι η επιβολή «καταναγκαστικών μέτρων» εκ μέρους της κυβέρνησης, επί πλέον των συνήθων φορολογικών. Δηλαδή, οι ειδικοί φόροι εις βάρος της ατομικής περιουσίας των Πολιτών, καθώς επίσης των επιχειρήσεων (εδώ αιτιολογούνται οι «απαιτήσεις» των κυβερνήσεων για πλήρη καταγραφή, στις φορολογικές δηλώσεις, όλων των περιουσιακών στοιχείων των φορολογουμένων), οι οποίοι επιβάλλονται «καταναγκαστικά» από το κράτος, χωρίς τη συμφωνία τους και χωρίς να έχουν «προ-αναγγελθεί» στον ετήσιο προϋπολογισμό.

(ε) Η χειρότερη μέθοδος όλων, ο πλέον λανθασμένος κυβερνητικός χειρισμός δηλαδή, είναι κατά την άποψη μας η «φυγή προς τα εμπρός» (front running), με την οποία ουσιαστικά επιδιώκεται η μείωση των δημοσίων χρεών ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (όχι σαν απολύτου μεγέθους και ανεξαρτήτως του ύψους των δαπανών), μέσω της αύξησης του ίδιου του ΑΕΠ. Ο κίνδυνος αυτός είναι κατά πολύ πιο αυξημένος, όταν η «δομή» μίας χώρας (διαρθρωτικά προβλήματα, ανελαστικά μεγέθη, διεθνής ανταγωνισμός, μικρές εξαγωγές, μειωμένη παραγωγικότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα κλπ), υποδηλώνει την αντικειμενική αδυναμία της να αυξήσει ορθολογικά το παραγόμενο ετήσιο προϊόν της.

Τέλος, ουσιαστικά ένα κράτος θεωρείται επίσημα χρεοκοπημένο, μόνο εάν οι Πολίτες του επιδείξουν «ανυπακοή» - εάν «επαναστατήσουν» δηλαδή και εμποδίσουν την εφαρμογή των καταναγκαστικών και λοιπών μέτρων που επιβάλλονται από την κυβέρνηση τους (σε μία χώρα του Ευρώ από την Κομισιόν, μέσω της εθνικής κυβέρνησης).

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΩΝ

Ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων υπάρχουν πάρα πολλά (από το έτος 1750 και μετά, 64 χώρες έχουν χρεοκοπήσει σε 70 διαφορετικές περιπτώσεις – κάποιες περισσότερο από μία φορά), μεταξύ των οποίων της Γερμανίας (χρεοκόπησε το 1923 και το 1948), της Αυστρίας (1811), της Δανίας (1813), της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1876), της Σοβιετικής Ένωσης (1918, όπου αρνήθηκε να αποπληρώσει τα χρέη της τσαρικής Ρωσίας), της Ισπανίας (1557, 1575 και 1596), της Ρωσίας (1998), της Αργεντινής (2002), της Ισλανδίας (2007) κ.α.

Ειδικά όσον αφορά την Ισλανδία, στα πλαίσια της παρούσας χρηματοπιστωτικής κρίσης κρατικοποιήθηκαν οι τρείς μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, οι οποίες είχαν συνολικές υποχρεώσεις ίσες με το 900% τους ισλανδικού ΑΕΠ. Στις 16 Οκτωβρίου του 2008 όμως, η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε ότι δεν μπορούσε να εξοφλήσει ένα ληξιπρόθεσμο ομόλογο μίας από αυτές (Glitnir Bank), ύψους 750 εκ. $ - γεγονός που σήμαινε ταυτόχρονα αδυναμία πληρωμών εκ μέρους της Ισλανδίας. Εν τούτοις, η χώρα δεν χρεοκόπησε «τυπικά», επειδή το ομόλογο δεν είχε εκδοθεί από την ίδια, αλλά από την τράπεζα που αναγκάσθηκε να κρατικοποιήσει για να μη χαθεί η αξιοπιστία στο τραπεζικό της σύστημα (μαζικές αναλήψεις, καταγγελία δανείων κλπ).

ΔΕΙΚΤΕΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Υπάρχουν αρκετοί, διαφορετικοί δείκτες μέτρησης του κινδύνου της χρεοκοπίας μίας χώρας, οι οποίοι «χρησιμοποιούνται» τόσο από την ίδια «προληπτικά», όσο και από τις διεθνείς εταιρείες αξιολόγησης (για τον καθορισμό της πιστοληπτικής ικανότητας της, με βάση την οποία υπολογίζονται, μεταξύ άλλων, τα επιτόκια των ομολόγων του δημοσίου).

(α) Ένας σημαντικός δείκτης του κινδύνου χρεοκοπίας μιας χώρας, είναι η καθαρή θέση της – η αξία δηλαδή των περιουσιακών στοιχείων της που απομένει, εάν αφαιρέσουμε τις υποχρεώσεις της (η «μέτρηση» της καθαρής θέσης στη Γερμανία είναι υποχρεωτική από το Σύνταγμα της – στην Αυστρία μετρείται τακτικά, ενώ μόνο στην Ελβετία υπάρχει ένα ειδικό «φρένο δανεισμού», το οποίο εμποδίζει την υπερχρέωση της χώρας).

(β) Ένας δεύτερος δείκτης είναι η πορεία (διαχρονικά) και το ύψος των επιτοκίων που πληρώνει μία χώρα για τα δάνεια που λαμβάνει. Όταν δεν ξεπερνούν πολύ το επιτόκιο μίας ισχυρής Οικονομίας (στην Ε.Ε. η Γερμανία με 3%), θεωρείται ότι δεν «υποδηλώνουν» κίνδυνο χρεοκοπίας (η Αργεντινή πλήρωνε, λίγο πριν πτωχεύσει, 40 ποσοστιαίες «μονάδες βάσης» - δηλαδή πάνω από 40% ).

(γ) Επόμενος βασικός δείκτης είναι το ποσοστό των δημοσίων χρεών μίας χώρας, σε σχέση με το ΑΕΠ της αφού, όσο μεγαλύτερο εμφανίζεται, τόσο πιο πιθανή είναι η χρεοκοπία της (το 125% που υπολογίζεται για τη χώρα μας το 2010, είναι πολύ πάνω από το όριο ασφαλείας – 60%). Επίσης, το ποσοστό του εξωτερικού χρέους της σε σχέση με το ΑΕΠ (στη Μ. Βρετανία υπερβαίνει το 400%!).

(δ) Άλλοι δείκτες είναι η ρευστότητα, το ισοζύγιο πληρωμών, η ευκολία διάθεσης των δημοσίων ομολόγων, το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε σχέση με το ΑΕΠ (η Ε.Ε. επιβάλλει το «σεβασμό» ενός ανώτατου ορίου 3%), οι εξαγωγές σε σχέση με το ΑΕΠ (υποδηλώνουν την ανταγωνιστικότητα μίας Οικονομίας), το ποσοστό των καταναλωτικών δαπανών που συμβάλλουν στο ΑΕΠ (στις Η.Π.Α. υπερβαίνει τα 75%, ενώ στη Γερμανία είναι αρκετά χαμηλότερο από το 50%), οι συνολικές αποταμιεύσεις των Πολιτών, τα χρέη των ιδιωτών, καθώς επίσης τα διαρθρωτικά και λοιπά προβλήματα της Οικονομίας (διαφθορά, γραφειοκρατία, απαρχαιωμένες δομές, μη ευέλικτη αγορά εργασίας κ.α.).

(ε) Επί πλέον σημαντικοί δείκτες είναι ο δανεισμός των επιχειρήσεων (εξαιρετικά επικίνδυνος στην Ελλάδα, όπου οι μεταχρονολογημένες επιταγές πλησιάζουν το 150% του ΑΕΠ, όταν σε άλλες χώρες δεν υφίσταται καν αυτός ο όρος), η χρηματιστηριακή αξία (κεφαλαιοποίηση) όλων των εισηγμένων επιχειρήσεων της χώρας (είναι θετικό να ξεπερνούν το δημόσιο χρέος της – στην Ελλάδα υπολογίζεται σήμερα γύρω στα 92,5 δις , έναντι δημοσίου χρέους 300 δις ) και η έκθεση των εγχώριων τραπεζών σε πιστωτικούς κινδύνους - η Αυστρία θεωρείται «ύποπτη» χρεοκοπίας, επειδή οι τράπεζες της έχουν δανείσει στα κράτη της Α. Ευρώπης ποσό που υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ της χώρας (άλλες «ύποπτες» χώρες, εκτός της Ανατολικής Ευρώπης και εκτός αυτών που έχουμε ήδη αναφέρει – Ιταλία, Μ. Βρετανία - είναι η Ιρλανδία και η Ισπανία).

Αθήνα, 20. Νοεμβρίου 2009
Βασίλης Βιλιάρδος
viliardos@kbanalysis.com

Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
​

 

[spyrmak]

το ΤΠΔ ? ταμειο παρακαταθηκων και δανειων ?

 

[D I M __ Z]

ο γερολαδάς πότε θα εμφανιστεί στην πιάτσα???

 

[Maestro]

Δυστυχώς τα ψέμματα κάποια στιγμή τελειώνουν... όλο αυτό το άνοιγμα προ Ολυμπιακών, η απίστευτη αυτή πλασματική ανάπτυξη, η άφθονη εισροή χρήματος από την ΕΕ, ο υπερδανεισμός, η υπεραισιοδοξία του Έλληνα... όλα έχουν ένα τέλος.

Προφανώς ευθύνεται και η διαφθορά, αλλά δε μπορώ να δεχτώ ότι τα λεφτά κάτω απ´το τραπέζι που σήκωναν κάποια άτομα είναι η αιτία της κατρακύλας σήμερα. Μιλάμε για κτηνώδη ποσά, που οφείλονται στην κακή διαχείριση της Οικονομίας, και όχι στα "παγκάρια" κάποιων λαμογιών.

Υποτίθεται ότι με την πρώτη κυβέρνηση του χοντρού εκεί το 2004 βρήκαν τρελό χάος στα δημοσιονομικά μετά την 20ετία Πασοκ και θα το έστρωναν... Είδαμε πόσο τα κατάφεραν κι αυτοί σε δύο θητείες, με τον σημερινό πρωθυπουργό να δηλώνει ότι η κατάσταση είναι με λίγα λόγια τραγική.

Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να ξέραμε πότε ακριβώς χάσαμε τον έλεγχο, επειδή έχουμε γεμίσει "σωτήρες" σ'αυτή τη χώρα.

Πρέπει να δεχτούμε πολύ σφιχτά μέτρα για να ορθοποδήσουμε (σχετικά πάντα), αλλά κανείς δεν είναι τόσο λαλάκας ώστε να τα δεχτεί χωρίς εγγυήσεις. Και ζούμε σε μια χώρα που δύσκολα μια κυβέρνηση θα μας πείσει για την αγαθότητα ή αναγκαιότητα των προθέσεών της... Ελπίζω, ειλικρινά, ότι στο τιμόνι της οικονομίας μας είναι κάποιος που ξέρει τη δουλειά του. Θέλω να πιστεύω ότι επειδή ούτε η Κυβέρνηση θα ήθελε μια διαλυμένη οικονομία να έχει προνοήσει να μην έχει βάλει σε τέτοια θέση ευθύνης κάποιον "κολλητό".

 

[suzakias]

Ολα τα είχαμε τώρα χρεωκοπία μας έλειπε........ σύμφωνο με τον Maestro σε αυτά που λέει.
Μας μάσησαν αυτές η άθλιες κυβέρνησης,που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι κάθε φορά που βγαίνουν το χέρι τους είναι συνεχεία στο κουτάλι για το ποιος θα φάει και απο που.
Θα θελα να μου πείτε εσείς που είστε όλοι σπουδαγμένη και έχετε ένα υψηλό κύρος στην σημερινή κοινωνία που ζούμε,λέτε τελικά πλακα πλακα να την πάθουμε την χρεωκοπία για να οικονομήσουν ξένοι παράγοντες?

 

[Photis]

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι οικονομικοί δείκτες. Αυτά είναι για τους οικονομολόγους. Αυτό που εμένα με καίει είναι ότι είμαστε μια χώρα που πρακτικά δεν παράγει τίποτα πια. Η γεωργία έχει συρρικνωθεί, η βιομηχανία είναι πια ανέκδοτο και η οικοδομή περνάει τη μεγαλύτερή της κρίση. Και για όλα φταίμε εμείς. Κανείς άλλος. Μόνο εμείς και η μ@λ@κισμένη νοοτροπία που αποκτήσαμε, που έχει ανάγει την καλοπέραση και την ευκολία σε επιστήμη. Και που πνίγει κάθε προσπάθεια που μπορεί να χαλάσει την πιάτσα σε όσους επέβαλλαν τη νοοτροπία αυτή.

 

[more peers]

@Doctor:
Τόλη αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα προβλέψει κάποιος.
Άκόμα και αυτοί που σχεδιάζουν τις εξελίξεις πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους πολλές φορές.

Μόνο σπέκουλα μπορούμε να κάνουμε, με βάση κάποια αδιάψευστα στοιχεία, όπως ότι έχουμε χάλια οικονομικούς - παραγωγικούς δείκτες που δείχνουν ότι η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη χωρίς θυσίες και ότι στην χώρα μας υπάρχει τεράστια παραοικονομία (μαύρο-αδήλωτο χρήμα).

Αν ελεχθεί το δεύτερο και διανεμηθεί αξιοκρατικά στις νόμιμες επιχειρήσεις τότε θα δούμε και χρήμα στα χέρια των κοινωνικών στρωμάτων που με τη σειρά τους θα αναστήσουν την αγορά, η οποία με τη σειρά της θα φέρει στο κράτος τα απαραίτητα έσοδα για να μειώσει τα ελείματα και το δανεισμό.

Δεν είμαι ειδικός και τα βλέπω κάπως απλά τα πράγματα...


Φώτη συμφωνώ απόλυτα. Αυτή η νοοτροπία μας έχει χαλάσει και τους δείκτες.

 

[sakisxas]

Ακουσα στις ειδήσεις στο MEGA..δε ξέρω αν το είδατε στην συνέντευξη του Γιωργου..οτι με την οικονομική κρίση αυτή που περνάει η Ελλάδα,διακυβέυεται μέχρι και η Εθνική Κυριαρχία της Χώρας!!!
Τι σημαίνει ρε παιδιά αυτό,γιατί δεν το πολυκατάλαβα;
Θα αρχίσουμε να ξεπουλάμε τίποτις (κανα νησάκι,κανα βουνό η κάτι άλλο)

 

[viagras]

Ακουσα στις ειδήσεις στο MEGA..δε ξέρω αν το είδατε στην συνέντευξη του Γιωργου..οτι με την οικονομική κρίση αυτή που περνάει η Ελλάδα,διακυβέυεται μέχρι και η Εθνική Κυριαρχία της Χώρας!!!
Τι σημαίνει ρε παιδιά αυτό,γιατί δεν το πολυκατάλαβα;
Θα αρχίσουμε να ξεπουλάμε τίποτις (κανα νησάκι,κανα βουνό η κάτι άλλο)

Να σου εξηγήσω, αμέσως, τι θέλει να μας πει:
-Στο σχέδιο Α(υ)νάν ΙΙ για την Κύπρο μην πολυκουνηθήτε για να μην χάσουμε την "κούρσα ΙΧ" μας.
-Σε ατιμωτικό συμβιβασμό με τα Σκόπια υπο τον Αδέκαστο Μπάρα-Νίμιτς στηθείτε στα τέσσερα μην χάσουμε το χαβιάρι μας (όσοι το τρώνε).
-Σε "μοίρασμα" του Αιγαίου, μην βγάλετε κιχ, δεν είμαστε για έξοδα τώρα.

Με λίγα λόγια, πάει να μας ψήσει ότι ήμαστε ανάπηροι και ότι δεν μπορούμε από το καροτσάκι που είμαστε καθηλωμένοι να κάνουμε κάτι για εμάς τους ίδιους. Παρόλα αυτά, αν τον αφήσουμε να τα κάνει όπως τα έχει στο μυαλό του θα είναι λιγότερο επώδυνα.

Βλέποντας τους σπεκουλαδόρους με τα Spreeds να κάνουν πάρτυ κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο χριστιανός (κι άλλος με το μαλλί-περικεφαλαία) εκτιμώ την αξία της σιωπής.

Φυσικά, έχοντας τις διαβεβαιώσεις τους προ 70ημέρου ότι τα "λεφτά υπάρχουν" δεν πιστεύω ότι είμαστε σε τόσο δραματική κατάσταση.

Κατεβάστε το ringtone που έχω για τα SMS και απολάυστε αντιδράσεις σε δημόσιους χώρους.

 

[underdog]

Αφού αντί να ρίξουν χρήμα στην αγορά αυξάνουν τους φόρους και διώχνουν τα κεφάλαια στην Κύπρο και την Ελβετία, τί περιμένουν;

Δημιούργησαν τόσα χρόνια ΕΙΚΟΝΙΚΑ υπερχρεη όλων των νοικοκυριών με τα εξωπραγματικά επιτόκια δανεισμού των Ελληνικών Τραπεζών και τώρα απορούν που δεν τους βγαίνουν τα νούμερα και που πάγωσε η αγορά.

Αφήσαν με άθλιους νόμους ανεξέλεγκτη την κατάσταση με τις ακάλυπτες και μεταχρονολογημένες επιταγές για να μην κλείσει ο μπαρμπαμητσος και τώρα την πληρώνει όλη η αγορά.

Αυξήσαν το ΦΠΑ, ενώ παράλληλα δώσαν προκειμένου να εισπράξουν ένα πρόσκαιρο όφελος κίνητρα για την αγορά μεγάλων αυτοκινήτων, επιλογή που τώρα την τιμωρούν!

Μιλάμε για ένα κράτος ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΟ, ΕΧΘΡΙΚΟ προς τον πολίτη, ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ και ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΟ. Μακάρι να έρθει επιτέλους η πτώχευση, και ακόμα καλύτερα και κανένας Γερμανός Αντιβασιλέας....

 

[Larry]

το κρατος εισαι εσυ και εγω και ο διπλα underdog, εχουμε το κρατος που μας αξιζει αποτελειται απο 1000δες σαν εμάς

επιτελους και το απευθυνω και στα 12.000.000 Ελληνων δεν φταιει ουτε ο Κυρ Βασιλης ουτε η κα Μαρικα για την καταντια μας ..κοιταξετε και λιγο τους καθρεφτες μας , εχουνε αρκετους τα σπιτια μας και εκει αλλος πολυ αλλος λιγο θα δει ποιος φταιει

 

[underdog]

Σορρυ αλλα δεν δεχομαι την θεωρια περι συλλογικής ευθύνης...

Δεν γίνεται να είμαστε το ίδιο με τις 100-200 οικογένειες που ορίσαν τις τύχες της χώρας τα τελευταία 50+ χρόνια, επειδή σβήσαμε μια κλήση.
Και ας το δούμε και έτσι : Έχουμε τόσο μεγάλη γονιδιακή διαφορά από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς και τους Ελβετούς και είμαστε σε αυτό το χάλι ή απλά αυτοί είχαν κυβερνήσεις και όχι πεινασμένους λήσταρχους;

Σε κάθε περίπτωση, εγώ είπα ότι είμαι υπέρ της πτώχευσης για να καθαρίσει η μπουγάδα κι ας την πληρώσω κι εγώ μαζί. Αλλά τότε θα πληρώσουμε όλοι το ίδιο, γιατί στο ΔΝΤ βύσματα δεν περνάνε....

 

[kanenas]

Σε κάθε περίπτωση, εγώ είπα ότι είμαι υπέρ της πτώχευσης για να καθαρίσει η μπουγάδα κι ας την πληρώσω κι εγώ μαζί. Αλλά τότε θα πληρώσουμε όλοι το ίδιο, γιατί στο ΔΝΤ βύσματα δεν περνάνε....

Αν πτωχεύσουμε, πάλι ο κοσμάκης θα την πληρώσει, μιας και οι "μεγάλοι" θα έχουν ενημερωθεί και θα έχουν μεταφέρει τα κεφάλαιά τους έξω.

Για τη "συλλογική ευθύνη" μαζί σου.